Poging 4. De ovulatietest is positief. Hoewel mijn verlangen om zwanger te worden bijzonder groot is, heb ik er weinig vertrouwen in. Hoe kan iemand als ik ooit zwanger worden? Een lachertje. Precies zoals ik vroeger door iedereen op de middelbare school werd uitgelachen toen ze hoorden dat ik een vriendje had. Ik wandel de trap op, op weg naar het zorgvuldig, in een handdoek gewikkelde potje.

In hun slaapkamer trek ik in het halfdonker mijn spijkerbroek uit, hierna volgt mijn kinderonderbroek van de Hema. Met mijn sokken nog aan ga ik op het grote bed liggen. Wat ongemakkelijk leg ik zijn hoofdkussen onder mijn onderrug. Dat zou de boel moeten versoepelen. Dat heb ik geleerd van de gynaecoloog, die zes jaar geleden mijn eerste 12 mislukkingen verzorgde.

Ontspannen insemineren

Ontspannen. Joyce heeft het goedje inmiddels al in het minuscule spuitje gezogen. ‘Let’s go!’ zegt ze enthousiast. Ik zet akoestische muziek via mijn iPhone op en doe er alles aan om te ontspannen. Het lukt me niet. Zelfs de wijn doet geen wonderen. Mijn gedachten dwalen af. Joyce probeert het spuitje erin te krijgen. Het blokkeert. De poort is gesloten. Geen schijn van kans. Het is een kwestie van mijn best doen om níet mijn best te doen. Onmogelijk. Ik pers. Lach gemaakt, puur in de hoop daarmee mijn spieren te ontspannen. Druppels druipen uit mijn ogen. ‘Mislukking’ …denk ik bij mezelf.

poging inseminatie ovulatietest positief

Stel je niet aan! Brult een kritische stem in mijn hoofd. ‘Doe gewoon dooooooorrrrrrr drukken…’ zeg ik geïrriteerd tegen Joyce. De priemende pijn die volgt is niet te verdragen. Ze trekt het volle spuitje weer terug. ‘Je moet echt even ontspannen, want zo lukt het niet’. Ik draai mijn hoofd weg. Schaamte. Alsof een kleuter een huis probeert te bouwen zonder bakstenen.

Vaginisme

Nog één keer zet ik alles op alles om de ijzeren poort te openen. Het kraakt en piept, maar de deur opent zich 1, 2, 3 millimeter. Ploep! Het spuitje is binnen. Met mijn benen omhoog blijf ik nog een paar minuten verstilt liggen. Ik voel me leeg en alleen.

Op de trap terug naar beneden veeg ik mijn gezicht droog. Automatisch verschijnt een lach. ‘Het is weer gelukt!’ Ik drink het glas wijn leeg dat nog op het tafeltje staat. Ik wil dit niet voelen. De minderwaardigheid, de hoop op dat wat toch zal mislukken. Ik mag niet meer hopen. We rijden terug naar huis. Vrolijk voor Hunter, moe voor mijzelf.

Vruchtbaarheid en alcohol

In het schermpje van mijn telefoon zie ik dat mijn moeder belt. Ik zucht, neem de telefoon op en zeg opgewekt ‘Hi mam!’ Ze klinkt verward. Er zijn allemaal dingen mis, maar ze kan er geen één noemen. Ik praat bezorgd op haar in. Als ik ophang, voelt de halve wereld waarin ik leef als een onrealistisch verhaal. Ik weet niet eens meer wat ik voelen moet.

Eenmaal thuis maakt Joyce Hunter in zijn kamertje klaar om naar dromenland af te reizen. Ik schenk nog een glas wijn in. Mijn remming is radeloos. Ik eet meer dan ik wil en val al snel gevoelloos in slaap. Die nacht word ik om 2:30 uur wakker. Spijt. Hoe durfde ik wijn te drinken op de dag waarop ik dit juist niet zou moeten doen? Ik verdien zo ook geen zwangerschap.

Ben ik zwanger?

De dagen erop voel ik van alles. Kramp in mijn buik. Misselijk. Hoofdpijn. Duizelig. Eén dag lang heb ik zelfs pijnlijke borsten. Alle symptomen van een zwangerschap. Hoewel ik niet mag hopen van mijzelf, hoop ik nu heel hard. Zou het dan tóch? Zou er een wonder in mijn lichaam geschieden? Exact op dag 14 dip ik de zwangerschapstest in een geel laagje vloeistof. Ik zie al direct maar 1 streep in beeld komen.. Daar gaan we weer. Teleurstelling. Waarom had ik ooit anders verwacht? Volgende maand nieuwe hoop.

poging inseminatie ovulatietest positief

Poging 5: dag 10, 12 en 14

Waar ik de afgelopen maanden nog té regelmatig vond dat het 17:00 uur borreltijd was, had ik nu besloten (de komende weken) niets meer te drinken. Dat zou mijn vruchtbaarheid moeten bevorderen. De 0,0% biertjes die ik nog nooit eerder ontdekt had boden een prima uitkomst. Dag 10, dag 12 en dag 14. De ovulatietest knipperde er op dag 12 al op los. Zouden we niet te vroeg, te laat, te te te…? Onzekerheid. Het verliep allemaal soepeler en met meer humor dan poging 4. Hallelujah.

We zijn inmiddels een kleine week verder en ik voel niets, behalve in de nacht van 18 op 19 mei. Toen had ik vreselijk pijn in mijn buik en sloeg de paniek toe. Wat is er aan de hand? Is dit positief of negatief? Over een kleine 1,5 week kan ik hier antwoord op geven. Bij een negatieve uitslag krijg ik een verwijzing naar een Fertiliteitsarts.

N.b. Wij gebruiken deze ovulatietesten.