Heel veel mensen kennen stress, net als ik. Alleen wordt het bij de één door heel andere dingen veroorzaakt dan bij een ander. De meesten zullen stress door school of werk kennen. Ikzelf heb daar ook wel eens mee te maken gehad, maar over het algemeen veroorzaak ik de meeste stress zelf. Ik heb veel stress door mijzelf. Ik ben namelijk iemand die zich door angsten en nare gedachten laat leiden. Daar kan ik dan uiteindelijk veel stress van krijgen. Wat dat betreft zit een brein maar raar in elkaar. Soms komen daar ineens vervelende gedachten in die je helemaal niet wilt hebben. Kon je die dan maar uitzetten! Maar helaas komen en gaan gedachten.

Waarom kan ik sommige gedachten toch niet loslaten of ermee leren omgaan? Waarom komen heel veel van die nare en negatieve gedachten toch altijd tegelijk? Dan maak ik me druk over mijn werk. Ik zeg wel eens: “Ik ben de eeuwige uitzendkracht” en met een uitzendcontract zit je toch altijd weer in onzekerheid of je wel of geen werk hebt. Heb ik gezondheidsklachten waar ik me best zorgen om maak, ben ik bang dat mijn vrouw iets gaat overkomen en zo kan ik nog wel even door gaan. Dan vraag ik me wel eens af of die gedachten ook verbonden zijn met mijn gemoedstoestand. Dat als ik al wat down ben, deze nare gedachten ook sneller naar boven komen.

Soms leef ik op de automatische piloot. Mijn manueel therapeut merkte laatst op dat mijn lichaam dat misschien wel doet uit zelfbescherming. Ik ben een heel gevoelig persoon en kan snel in een emotionele rollercoaster terecht komen. Op zulke momenten zou ik graag willen dat mijn lichaam bepaalde gedachten uit zou schakelen. Maar die grijze hersenmassa laat zich niet sturen; die blijft vaak overuren draaien. Het liefste zou ik dan in bed kruipen en de hele dag slapen, totdat die gedachten weg zijn. Ik ben op zulke momenten ook extra moe merk ik.

Toen ik een tijdje terug ook weer in zo’n nare ‘gedachten periode’ zat, ben ik naar mijn huisarts gegaan. Ik kwam er deze keer niet meer uit en had het idee dat ik gek werd van mezelf. Ze hoorde me aan en we kwamen uiteindelijk uit op een bezoek aan een maatschappelijk werker. Al was het maar om eens mijn hart te luchten over wat er allemaal in mijn hoofd afspeelt. Ik ben namelijk een zogeheten binnenvetter. Veel dingen kan ik gelukkig met mijn vrouw bespreken, maar soms wil je gewoon even dat iemand “die er verstand van heeft” naar je luistert en dan een heel ander idee aandraagt, hoe je ergens mee om kunt gaan of ernaar kunt kijken.

Zo iemand had ik op dat moment gewoon even nodig. Dat heeft toen wel enorm geholpen. Ik had gehoopt dat er een manier zou zijn om zulke gedachten te kunnen stoppen, maar hij bevestigde wat ik eigenlijk wel wist maar nog even moest horen; gedachten kun je niet uitschakelen, die zijn er gewoon. Het gaat erom wat je met deze gedachten doet. Ik probeer ze nu te relativeren en te accepteren. Vooral dat laatste vind ik erg moeilijk; accepteren dat je nare gedachten hebt. Maar ook dat is weer een leerproces, dus dat zal ook steeds iets gemakkelijker gaan worden hoop ik.

Bijna niemand van mijn familie, vrienden en collega’s weet dit van mij. Ik weet dat ik voor veel dingen bij een heleboel van hen terecht zou kunnen, maar met sommige dingen wil en kan ik dat gewoon niet. Daar heb ik dan echt even een “onafhankelijk” iemand voor nodig. Je krijgt volgens mij ook gelijk een stempel op gedrukt als je zegt dat je bij een maatschappelijk werker, psycholoog of wat voor hulpverlener dan ook loopt of hebt gelopen. Ik heb vaak het idee dat je dan een sticker opgeplakt krijgt.

Stress door angsten en gedachtenHoewel ik hoop dat dit tegenwoordig wel meevalt. Een heleboel mensen lopen in deze tijd wel ergens tegenaan in hun leven waar ze hulp bij nodig hebben. Dit om het een plek te kunnen geven of te leren ermee om te kunnen gaan. Vaak kies ik er ook bewust voor om dit soort dingen niet te vertellen; puur uit angst dat het een keer tegen me gebruikt kan worden. Volgens mij rust er nog steeds een behoorlijk taboe op. Sommige mensen denken dat je gek bent als je naar een therapeut moet. Dat is totaal niet aan de orde en daarom heb ik besloten dit toch te vertellen.

Die angsten en nare gedachten veroorzaken bij mij dus regelmatig stress. Ik zit dan minder lekker in mijn vel, ben zeer snel geïrriteerd, heb eetbuien en ben erg moe. Bovendien ben ik dan erg onrustig in mijn lijf en ben snel afgeleid. Gelukkig kan ik het op mijn werk goed los laten, waardoor mijn werk er niet onder lijdt. Ik kan me daar bovendien heerlijk afsluiten; koptelefoon op met mijn eigen favoriete muziek, lekker meeswingen en doorrrrrrrrrr………….. Maar vooral als ik alleen ben, komen de nare gedachten weer naar boven en maak ik mij weer druk om van alles en nog wat.

Eén ding weet ik wel na al die jaren: het zijn periodes en die gaan weer over. Ik zeg niet dat dat bij iedereen zo is, maar ik heb dat geluk wel. Ik zal helaas altijd een ‘nare-gedachten-ganger’ blijven, maar dat hoort blijkbaar bij mij.

Mijn advies voor iedereen die ergens mee struggelt en het gevoel heeft er zelf niet meer uit te komen; ga naar je huisarts en bespreek hetgeen waar je tegenaan loopt. Samen kunnen jullie dan bedenken naar wie je het beste toe kunt gaan met je problemen. Sommige therapeuten worden gewoon vergoed vanuit de zorgverzekering. Het is niet altijd een makkelijke weg om te bewandelen, maar ik denk uiteindelijk bijna altijd de moeite waard. Blijf in ieder geval niet lopen met je gevoelens en gedachten, maar neem iemand in vertrouwen. Af en toe gal spuwen over wat je dwars zit, kan al een hele opluchting zijn, heb ik gemerkt. Ik wil iedereen die ergens mee zit in ieder geval heel veel kracht en sterkte toe wensen!

Door: Trea
Fotografie: Rankingfutaa

Ook een gastblog schrijven voor Ik Vrouw van Jou? You’re welcome!
Mail ons: ikvrouwvanjou@gmail.com