Dit herken jij als je hard voor jezelf bent. Eén van de meest waardevolle adviezen die ik in mijn leven heb gekregen is dat ik milder voor mezelf mag zijn. Heel waar, maar of het me nou altijd lukt. Nee, helaas niet. Ik ben vaak heel hard voor mezelf. Het zal een stukje persoonlijkheid zijn en een stukje opvoeding. “Niet aanstellen, huilebalk, niet opgeven, doorzetten,” allemaal woorden die ik vroeger vaak gehoord heb. Aan de ene kant ben ik hier blij mee en trots op, want het heeft me sterk en pittig gemaakt. Ik piep niet bij het minste beetje pijn en zet pittig door, hoe moeilijk de situatie ook is. Aan de andere kant ben ik er niet zo blij mee, want het heeft me wat verhard, mijn emoties wat op slot gezet en te kritisch richting mijzelf gemaakt. Hard voor jezelf zijn.

Als je hard voor jezelf bent ga je met allerlei situaties veelal op een overeenkomstige manier om. Dit kan je verder brengen in je leven, maar kan je ook tegenhouden om je te ontwikkelen, om nieuwe dingen uit te proberen en om open te staan voor nieuwe mensen en situaties. Ook kan het ervoor zorgen dat je jezelf niet goed verzorgt. In deze blog deel ik 10 herkenbare kenmerken voor mensen die hard voor zichzelf zijn. Kortom: Dit herken jij als je hard voor jezelf bent. Ik kan over al deze 10 zaken meepraten en zal mijn ervaring hiermee dan ook per punt delen.

Als je hard voor jezelf bent♥ Ziek melden en de dokter
Als je streng bent voor jezelf zal je je hoogstwaarschijnlijk nagenoeg nooit ziek melden. Je mag je pas ziek melden als je écht tot niets meer in staat bent. Je kent het wel, dat moment waarop je half dood in bed ligt en zelfs geen zin meer hebt om je favoriete serie te kijken. Pas dan mag je je 1 of 2 daagjes ziek melden. Zo gauw je weer in staat bent tot het kijken van een YouTube filmpje, kan je eigenlijk ook best wel weer wat vanuit huis werken. Uitzieken is een onbekende en overdreven term voor jou.

“Toen ik een half jaar geleden vrij ernstig last had van mijn eetstoornis, hele dagen hier in mijn hoofd mee bezig was en (ik vind het nu overdreven dat ik dit zeg) flink leed onder dit alles, wilde ik kostte wat het kost doorgaan met werken. Toen mijn werkgever me voor 1 uur per week toch ziek wilde melden, was ik hier enorm boos om. Ondanks de ernstigheid ben ik nagenoeg niet minder gaan werken” ~ Scarlet

De naam van de huisarts vergeet je voortdurend, simpelweg omdat je er nagenoeg nooit komt. Je belt pas naar de huisarts als het eigenlijk al te laat is of als je al een half jaar of langer met dezelfde klacht rondloopt. Als je dan belt, voel je je alsnog bezwaard. Neuh, het kan ook best wachten tot volgende week hoor… Zou ze het niet overdreven vinden dat ik hiervoor een afspraak maak? Ik was er twee jaar geleden ook al, kom ik niet te vaak?

♥ Geen tijd voor ontspanning
Van jongs af aan ben ik opgegroeid met het idee dat alles wat ik doe nuttig moet zijn. Kunst, tekenen, theater… wat had dat nou allemaal voor zin? Ik kon me beter bezighouden met economie en wiskunde. Daar kon ik later geld mee verdienen. Hoewel ik kunst en theater leuk vond, ben ik er steeds verder van af gaan staan, omdat ik me er slecht bij ging voelen. Waardeloos, niet slim bezig. Ik richtte me steeds meer op nuttig bezig zijn en presteren. Dat gang me een goed gevoel. Door de jaren heen werd ik steeds strenger richting mijzelf en moest iedere minuut van de dag nuttig besteed worden met als gevolg dat er nauwelijks nog ruimte over bleef voor ontspanning. Dat voelde immers zinloos, lui, slecht, nutteloos.

Naast dat ik weinig tijd vrijmaak voor ontspanning, ben ik ook een hele harde werker. Je kan een uurtje van je tijd besteden aan het huis stofzuigen, maar als je net wat meer je best doet kan je in dat uur ook best de was doen, de vaatwasser uitruimen, 2 mails versturen, iemand bellen en de tuin aanvegen. Gewoon wat harder werker….

Als je hard voor jezelf bent♥ Ontspannen gaan slapen
Liefst ga ik vrij laat naar bed, zodat ik zo veel mogelijk kan doen. Ja, ik kijk graag in de avond nog een mooie film of leuke serie, maar dat kan ik alleen als ik overdag voldoende gedaan heb. Heb ik dat niet, dan voel ik me wat lui en nutteloos bezig geweest. Ik sta het liefst vroeg op, zodat ik zoveel mogelijk van mijn dag kan maken. Toch heb ik met regelmaat nog gedachtes aan allerlei dingen die ik nog moet doen, als ik naar bed ga. Ook kan ik al aan het brainstormen zijn over dingen die ik de komende week nog zou kunnen doen. Het werken, het moeten, stopt hierdoor bijna nooit in mijn hoofd.

Naast dat ik in mijn hoofd altijd nog druk ben met wat ik allemaal nog moet doen, kan ik ook vrij druk zijn met overdenken wat ik allemaal heb gedaan. Heb ik dit en dat wel goed gedaan? Hoe had ik het beter kunnen doen? Moet ik er nog iets aan veranderen en hoe reageerden mensen er nou eigenlijk op? Ga zo maar door…. ook tijdens ontspanning (in bed) is er de mogelijkheid om in mijn hoofd nog nuttig bezig te zijn.

♥ Het valt wel mee
Ik wil geen mietje zijn, geen aansteller. Dit maakt dat ik bijna altijd mijn klachten of problemen afzwak. Het valt wel mee. Stel je niet aan. Gewoon doorzetten. Nee, zoveel pijn doet het nou ook weer niet. Gewoon opeten, zo vies is het niet. Doorlopen, je kan echt nog wel even. Opstaan, zo moe ben je nou ook weer niet. Overdrijf niet zo. Andere mensen hebben het veel zwaarder. Ik bagatelliseer en rationaliseer enorm veel als het op mijzelf aankomt.  De problemen van anderen kan ik altijd een stuk serieuzer nemen.

“Toen mijn halve leven op instorten stond, ik er vreselijk slecht uitzag, dag in dag uit huilde en nauwelijks nog wist hoe te leven… werd me door mensen die dichtbij me stonden gevraagd hoe het ging. Ik moest dan standaard lachen en zij met een brede grijns dat het best oké of best redelijk ging. Ik wilde niet overdrijven, ik wilde geen aansteller zijn. Ik was als iemand met een gebroken been die zei dat hij misschien nog best wel even de vierdaagse kon wandelen. Bizar eigenlijk, ik ontnam mezelf hierdoor zoveel steun en liefde, terwijl ik dat juist hard nodig had”

Bij mezelf denk ik dan; ja het is wel naar, maar wat heeft het voor nut om hier dramatisch over te doen. Het verandert niets. Ik kan beter dit of dat doen etc… Naar een psycholoog gaan is hierdoor ook echt een drama. Voor mij én voor die psycholoog. Er valt dan namelijk nauwelijks iets te bespreken omdat ik voor een gesprek voor mijzelf alles al weg gerationaliseerd heb en ieder probleem dat ik heb afgezwakt, waardoor het in mijn hoofd te klein is om erover te praten. Om het serieus te nemen. Ook als andere mensen dan tegen me gaan zeggen: “Jeetje, wat naar voor je…” Dan kan ik me hier ongelooflijk ongemakkelijk bij voelen: “Nou, dat valt wel mee hoor, niet overdrijven, haha”

♥ Huilen en gevoelens uiten
Het uiten van gevoelens is knap lastig. Mensen denken vaak dat ik hier niet zoveel moeite mee heb, omdat ik online heel open ben en vrij expressief kan zijn in contact. Als het echter op persoonlijke zaken aankomt, dan vind ik dat ontzettend lastig. Zelfs als mijn beste vriendin vraagt hoe het nou écht met me gaat, moet ik standaard altijd eerst heel ongemakkelijk lachen. Door de nodige negatieve ervaringen vind ik het lastig mijzelf keer op keer weer kwetsbaar op te stellen naar nieuwe mensen. Tegelijkertijd ben ik ook vrij snel bang dat ik me aanstel. Ik wil niet dat andere mensen vinden dat ik overdrijf of altijd zeur. Lees ook: 10 x als je je gevoel niet kunt uiten.

♥ Fouten maken & schuldgevoel
Yup, perfectionisme is ook echt iets wat hoort bij mensen die altijd streng zijn voor zichzelf. Je moet het gewoon goed doen, liefst beter dan goed. Je wilt dingen tot in de puntjes perfect uitvoeren. Iets kan altijd beter en het is nooit goed genoeg. Dat maakt dat je ook nooit helemaal tevreden bent over hetgeen je hebt gedaan. Je had het immers best nog wel iets beter kunnen doen. Hier kan je uren over na blijven denken of van blijven balen.

Zo werkte ik twee weken geleden mee aan een workshop en zag ik achteraf dat ik tijdens een stukje van mijn presentatie met mijn hand in mijn zak stond. ZO STOM. Hoe kon ik dat nou doen?! In plaats van trots te zijn op het feit dat ik, ondanks mijn terugval, gewoon een workshop gaf tijdens een congres vol professionals die mij kenden…. baal ik al twee weken lang van die stomme hand in mijn zak. Ik weet dat ik veel beter kan… Zonde natuurlijk, want het levert niks op en ik ben hierdoor nooit blij en tevreden.

Als je hard voor jezelf bent♥ Complimentjes
Als je hard bent voor jezelf is de kans groot dat je moeilijk om kunt gaan met complimenten ontvangen. Ik herken dit zelf ook. Als iemand mij een compliment geeft, vind ik dat vaak maar een beetje overdreven. “Nou nou, zo geweldig was het nou ook al weer niet. Laten we niet overdrijven” iemand anders had dat prima net zo goed gedaan of misschien zelfs beter. Of ik heb snel het gevoel dat iemand het enkel zegt om aardig te doen en dan geloof ik het compliment niet zo.

♥ Geen hulp nodig
Hard zijn voor jezelf betekent ook dat je vindt dat je alles alleen moet kunnen. Is iets ingewikkeld, is iets zwaar, is iets pijnlijk… dat moet je gewoon wat harder je best doen. Hulp vragen kan altijd nog. Dat doe je maar als het echt niet anders kan. Voor anderen geldt dit trouwens niet. Je helpt heel graag andere mensen en je vindt ook echt dat zij het niet zelf moeten oplossen.

“Ik vraag hierdoor vaak veel te laat hulp. Echt zonde, want hierdoor bereik ik juist het tegenovergestelde. Ik moet meer uit handen geven, heb meer hulp nodig dan wanneer ik eerder om hulp had gevraagd. Ik wil graag sterk zijn en niet lastig zijn voor anderen. Soms ben ik door geen hulp te vragen juist niet sterk en lastiger voor anderen, omdat zij graag willen helpen en zien dat dit nodig is, maar het gewoonweg niet van mij mogen…”

♥ Kritiek is een drama
Je bent al extreem kritisch richting jezelf en als iemand anders je tekortkomingen dan nog eens bevestigt, kan je hier helemaal maanden mee blijven zitten. Je hebt het gevoel het volkomen verpest te hebben, gefaald te hebben als mens en nooit meer goed te kunnen maken. Wat enorm stom, dom, idioot van jezelf! Je kan echt uren kwaad richting jezelf blijven…

♥ Sorry, het spijt me, sorry, foutje, jeetje wat stom van me…
Hard zijn voor jezelf betekent dat fouten maken of dingen verkeerd doen nogal eens aan kan voelen als falen. Falen van niet enkel hetgeen je fout hebt gedaan, maar van jouzelf als persoon. Dit maakt dat je bij het minste of geringste je excuses aanbiedt aan jan en alleman. “Sorry! Oh jeetje, het spijt me. Wat stom van me!” Die woorden gebruik je misschien wel meerdere keren per dag. Je bent heel bang om teleur te stellen en om dit te voorkomen bied je zo snel en zo vaak mogelijk je excuses aan.

♥ Liefde ontvangen en geven
Als je hard bent voor jezelf, ben je waarschijnlijk ook pittig rationeel ingesteld. Dit maakt dat liefde ontvangen heel lastig is. Je hebt hier geen tijd voor, geen rust voor. Je hart staat niet open, want je bent druk met 100 andere nuttige zaken die je nog moet doen. Ja, hier hoort ook liefde geven en ontvangen bij en dit probeer je dan ook op zo’n praktische mogelijker wijze in te vullen: cadeautjes geven, duizend dingen DOEN voor de ander, lieve woorden zeggen… maar als het daadwerkelijk aankomt op liefde geven en ontvangen, dan heb je het moeilijk… omdat dit een gevoelskwestie is waarvoor je tijd en ruimte nodig hebt.

Ben jij hard voor jezelf?
Je mag best wat milder voor jezelf zijn ♥