Ben ik lesbisch of ben ik gewoon bang voor mannen? Op de middelbare school als jong meisje van 11, had ik een aantal vriendinnen. Zij werden verliefd op jongens, maar ik vond de meisjes uit de hogere klassen ook wel leuk. Ik dacht er weleens over na waarom ik de meisjes op mijn school leuk vond, maar ging er vanuit dat dit een fase zou zijn. Ik was toch niet zoals dat meisje uit het 4de jaar, die met korte haren en een wijde broek en trui rondliep en hard verkondigde dat ze lesbisch was? Nee, zo was ik niet en zo wilde ik niet zijn. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden.
Vier jaar geleden, oktober 2011, kreeg ik een vriendje. 16 Jaar oud was ik toen. Na 2 weken was ik bij een vriendin thuis en vertelde ik haar dat ik het eigenlijk niet meer leuk vond. Alle verplichtingen, de afspraakjes en het samenzijn met hem. Toch vond ik dat ik het na 2 weken nog niet kon uitmaken en besloot daar nog even mee te wachten. Uiteindelijk zijn er 9 verdrietige maanden voorbij gegaan waarin ik niet mijzelf heb kunnen zijn.
Ik was bang voor hem, een jongen van 3 jaar ouder die besloot wat ik wel en niet moest doen. Hij zei dat ik lelijk en dik was en ik volgens hem maar blij moest zijn dat hij een relatie met mij wilde. Na 3 maanden in onze relatie, zou ik bij hem blijven slapen. Deze nacht van 2011 op 2012, draaide om in de ergste nacht van mijn leven. Hij vond het tijd om voor het eerst seks te hebben en dit was het begin van de 6 maanden waarin hij seks met mij had, maar ik niet met hem. In het begin probeerde ik nog met hem te praten, hem te vertellen dat ik dit niet wilde en er niet klaar voor was. Hij had hier geen boodschap aan, hij wilde seks hebben en dus lag ik op bed terwijl hij seks met mij had. Regelmatig leek het alsof ik mezelf vanaf boven kon bekijken, ik mijzelf daar zag liggen met de tranen over mijn wangen en hij die mij kleineerde en pijn deed.
Tegen de zomer van 2012 aan, had hij een eindexamenfeest waar ik mee naartoe ging. Hier ontmoette ik een meisje die me vertelde dat ze biseksueel was. Het was net uit met haar vriendin. Totaal onverwacht flapte ik eruit dat ik ook bi was, maar op dit feest met mijn vriend was waar ik niet verliefd op was. Hier schrok ik eigenlijk heel erg van, dus zei ik snel dat het een grapje was. Bij het afscheid gaf ze mij een knuffel en een kus op mijn wang, waarbij ze zacht fluisterde “Het komt goed, je kan dit”. ’s Avonds in bed, die jongen was – gelukkig – te dronken om iets van mij te willen, heb ik uren naar het plafond gestaard en nagedacht over die avond. Ik vond haar interessant en voelde kriebels bij haar knuffel. Wat was dit? Zou ik dan toch ook op meisjes kunnen vallen? Een gedachte die ik al jarenlang weg had gestopt.
Na wat weken en gesprekken met dit meisje verder, heb ik na maandenlang de stap genomen om het uit te maken met die jongen. Ik zou namelijk op vakantie gaan voor 2 weken en op dezelfde dag dat ik terug zou komen, zou hij op vakantie gaan voor 2 weken. Dat zou betekenen dat ik hem 4 weken niet zou zien. Ik ging er vanuit dat zijn woede dan wel gezakt zou zijn en hij mij niets meer zou aandoen voor het feit dat ik het uit had gemaakt. Eén dag voordat ik op vakantie ging, heb ik hem een bericht gestuurd met de mededeling dat ik langskwam om onze relatie te beëindigen. Zijn ouders waren thuis, wat mijn geluk is geweest. Na 30 minuten stond ik weer buiten. Opgelucht dat het uit was, maar nog steeds in verwarring voor de gevoelens voor dat meisje.
De eerste periode was er vooral het gevoel van vreugde en blijdschap. Eindelijk was ik van hem af en kon ik die 9 vreselijke maanden af gaan sluiten. Ik had mijn leventje weer grotendeels opgepakt. Ik kon weer uitgaan, iets wat van mijn vriend niet mocht, en kwam hier dan veel mensen tegen. Zo kwamen ook mijn gevoelens van de middelbare school en die bewuste avond waarop ik dat meisje ontmoette weer terug. Zou ik dan toch op meisjes vallen?
Op school kreeg ik gevoelens voor een klasgenootje, waar ik mijzelf onwijs voor gehaat heb. Dit klasgenootje was namelijk een meisje, een lesbisch meisje, die ook nog eens een vriendin van mij was. Ik kon goed met haar praten, sprak mijn twijfels uit over mijn geaardheid en tijdens een koude januaridag in 2013, op een bankje aan het water, zoenden we. Ik wist het zeker: Ik viel op meisjes. Dit is wat liefde moet zijn. Aan de ene kant een opluchting, want ik kon de gevoelens voor haar een plekje geven en wist eindelijk wat dat rare gevoel in mijn buik betekende. Aan de andere kant begon het volgende gevecht: Accepteren dat ik ‘anders’ ben.
In korte tijd heb ik veel met dit klasgenootje gesproken, heeft zij mij gesteund en in maart 2013 ben ik uit de kast gekomen voor mijn ouders, familie en vrienden. Het heeft nog tot begin 2014 geduurd voordat ik dit volledig geaccepteerd had, maar toen was mijn leven op orde. Mijn leven als ‘lesbie’ begon, de dates kwamen en ook een langere relatie met een meisje kwam op mijn pad. Het was goed zo, ik twijfelde geen moment en voelde me vrij, zo uit de kast. Tot kerst 2014 alles weer ingewikkeld maakte. Ik ging ’s avonds een avondje uit, waarbij ik na wat drankjes aan het flirten was met een jongen en uiteindelijk ook met hem gezoend heb. Dit voelde vreemd, raar, maar ook best prima. Wat was dit? Zo kende ik mijzelf niet. Ik was toch lesbisch? Kwam dit door de alcohol, of was er meer aan de hand? Dit gaf mij wéér stof tot nadenken…
Na deze avond heb ik gesproken met mijn beste vriendin. Zij vertelde me dat ze nooit heeft gedacht dat ik volledig lesbisch ben, maar ook op jongens kan vallen, maar het gewoon niet meer durf door de negatieve ervaring in 2011/2012. Hier ben ik over gaan nadenken en over gaan lezen en praten met mijn beste vriendin. Op dit moment weet ik niet waar ik aan toe ben. Ik weet dat ik geen stempel op mijzelf hoef te plakken, maar ik wil wel weten wat er nu is. Ben ik lesbisch, biseksueel of gewoon hetero maar met veel angst? Het veiligst voel ik mij bij de gedachte dat ik gewoon lesbisch ben. Het stempeltje dat ik ken, wat ik al 2.5 jaar heb en wat de mensen om mij heen bijna allemaal geaccepteerd hebben. Dit is het wereldje wat ik ken, de vertrouwdheid van een relatie met een vrouw en de intimiteit met een vrouw.
Toch wil ik ondanks het veilige gevoel bij vrouwen, ook uitzoeken of er meer is dan dat, of ik ook gevoelens kan hebben voor mannen. De enige manier om dit uit te zoeken is… juist, er daadwerkelijk mee te beginnen. Alleen al bij die gedachte, alleen zijn met een man, gevoelens delen en een relatie hebben waar seks bij hoort, komen alle flashbacks en nachtmerries weer levensecht naar boven en neemt de angst alles over.
Ben ik bang? Of ben ik toch gewoon lesbisch?
Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof, lesbische ouders of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com. Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
18 Comments
Sophie
Oh jeetje zeg! Wat naar dat je dit hebt moeten doorstaan met die jongen. Zo stom als ze die dingen van je eisen. Hopelijk mag jij in de toekomst de liefde van je leven tegen komen waarbij je 100% jezelf kan zijn. Van welk geslacht dat ook is!
Kristine
Wat naar met die jongen 🙁 Maar wat dat meisje zei, dat ik waar, jij kan dit! Ook dit nieuwe pad, het uitzoeken, ga je kunnen. Het zal moeilijk zijn, confronterend en dingen weer bovenhalen – maar alleen het feit al dat je ermee bezig bent en het aan zou willen gaan betekent al dat je krachtig bent, misschien zelfs sterker dan je zelf denkt. Ik heb ongeveer hetzelfde doorgemaakt, ook na nare ervaringen met mannen verliefd geworden op vrouwen, en ik ben inmiddels al 2.5 jaar gelukkig samen met mijn huidige vriend, maar dat heeft heel wat vechten met mezelf en tranen gekost, ook voordat ik me weer helemaal kon open stellen voor hem en kon genieten. Los van wat het zou betekenen voor mijn geaardheid, is het zo ontzettend fijn om inderdaad niet meer die compleet verlammende angst te voelen maar te kunnen genieten van het nu, dat het verleden daar geen dikke mist meer overheen hangt.
Doe wat je voelt wat je moet doen en weet, jij kan dit 🙂
Saskia
Wat een mooi en openhartig verhaal, respect dat je dit met anderen wil delen. Succes met de zoektocht naar je ware is en ik hoop dat je daarna lekker jezelf kunt zijn zonder angst en twijfels. Volg je gevoel!
Samantha
Wat een nare ervaring 🙁 die jongen had het recht niet om jou zo te behandelen.
Uiteindelijk hoef je inderdaad geen label op jezelf te plakken. Je bent wie je bent. Wat je doet is goed. Ga lekker uit, zoen met de mensen waar je mee wilt zoenen en laat je lekker meeslepen met je gevoel.
Al snap ik wel dat zo’n ervaring jou een hele deuk kan hebben gegeven. Misschien goed om hier over te praten en dit te verwerken? Misschien val je inderdaad op vrouwen én mannen maar onderdruk je je gevoelens voor mannen nu.
Heel veel succes en wijsheid gewenst 🙂
Lara
Respect voor dit verhaal!
Knap dat je het durft te onderzoeken na zo’n nare ervaring. Ik hoop dat je iemand tegen komt waar jij je goed bij voelt! Dan maakt het niet uit of je op mannen of vrouwen valt.
Ilona | inspiration for you
Ik denk eerlijk gezegd dat je biseksueel bent…
Kim
Mooi geschreven.
Wat een naar verleden. Ik snap dat dat je angstig maakt.
Maak je niet te druk om labels en hokjes. Je bent wie je bent en het kost soms tijd om jezelf te leren kennen. Labels kunnen altijd veranderen als je zelf openstaat voor nieuwe/andere dingen.
We kunnen feen toekomst voorspellen, dus hou je daar niet te veel aan vast.
Gevoelens zijn niet zwart of wit, daar zit ook een heel groot grijs (of gekleurd) gebied tussen.
Je moet je ook niet laten leiden door je angsten en ik denk dat het goed is ze ooit te overwinnen, maar daar moet je zelf aan toe zijn. Niets forceren en vooral niet tegen je zin doen.
Kom je ooit een jongen/man tegen waarbij het echt klikt en je misschien wel gevoel voor ontwikkelt, dan wordt jouw muurtje, weerstand en angst vanzelf wat minder.
Er zijn gelukkig genoeg mannen die WEL normaal met vrouwen omgaan.
Hou het vertrouwen in jezelf en geniet gewoon van je gevoel, of dit nou voor mannen of vrouwen is. Love = love.
Succes, maar wat die meid al zei:
Het komt goed, je kan dit!
S
Je hoeft niet nu het antwoord te hebben. Je bent nog jong, neem je tijd om uit te zoeken waar je je goed bij voelt en vooral ook om te verwerken wat je mee hebt gemaakt.
X
Lotte
Wauw, heftig! Ik denk dat je gewoon lekker verder moet gaan met de dingen die voor jou goed voelen. Je komt er vanzelf wel achter of je lesbisch of bi bent. Wat doet het er ook toe. Je bent wie je bent en je doet wat je doet. En dat is prima zolang je er zelf maar achter staat!
Nathalie Piersma
Ik ben 40 en denk al 24 jaar dat ik lesbisch ben en ben hier voor uit gekomen. Uiteindelijk bleek ik een incest verleden en een verleden van misbruik te hebben. Ik ben nu 40 en weet nog steeds niet of ik wel of niet lesbisch ben, of ‘gewoon’ bang voor mannen. Je blog is eerlijk en openhartig, wat dapper van jou. Je komt er wel. Ik geef je virtueel een dikke knuffel, ik vind je heel dapper.
Chantal
Deels herkenbaar… Ik heb verschillende aanrandingen meegemaakt helaas.. Gevoelens , heb ik voor zowel mannen als vrouwen wel, maar het kost gewoon tijd om aan het intieme deel van de relatie te werken
Selma
Heftig verhaal zeg maar erg mooi geschreven.
Ik heb hetzelfde probleem als jij. Ik vond het fijn om lesbisch te zijn,ik was er trost op en vond het geweldig om met jongens over vrouwen te praten. Ook heb ik een jaar lang een relatie gehad met een meisje. Ik vond het ook verschrikkelijk dat ik verliefd werd op een jongen.Ik was toch lesbisch? Nu is hij al een half jaar mijn vriendje, Hij is bi en super vrouwelijk en daarom heb ik het ook kunnen accepteren dat ik verliefd op hem ben. Ik riep tegen vrienden en familie” I kiss girls and him” want ik wou de stempel van “lesbisch” behouden. Maar nu weet ik mede door de blog’s van Joyce en Scalet dat ik geen stempel op mezelf moet drukken en dat zou jij ook moeten doen. Als jij een stempel op jezelf drukt zullen andere mensen dat ook gaan doen. Wees jezelf en wees gelukkig. Ik wens je het allerbeste toe.
nina
wat een nare man zeg, hoe durfde hij je zo te behandelen:(
ik hoop dat je snel de ware vind:)
Ruth
Gisteren heb ik met bewondering je verhaal gelezen en wilde vandaag hierop reageren. Wat ontzettend mooi en gevoelig geschreven. Je hebt heel goed verwoord wat je voelt en wat een angstige tijd het is geweest.
Soms moet je die reis ervaren en ondernemen als je het echt wilt weten wat je hart het liefst voor je wil. Je zit in twijfel door alles wat er met je is gebeurd en denkt dat je misschien bi of lesbisch bent. Ik ben geneigd te zeggen dat je lesbisch bent, maar ik doe het niet. Want je kunt er alleen maar achter komen door zelf op onderzoek uit te gaan. Door jezelf te ontdekken en te herkennen zal je gevoel en je hart de rest invullen.
Doe je best, het komt goed!
Loene
Respect dat je dit durft te bloggen, heel knap! Wel een heel heftig verhaal, maar wel mooi. Ik gun het je van harte dat je de ware tegen gaat komen op je pad! Xx.
Babet
Ik moest huilen bij het lezen van je verhaal, dit is allemaal ZO herkenbaar! Ik heb toen ik 14 was een vriendje gehad die mij exact hetzelfde behandelde, en ook ik heb daarna enorm geworsteld met mijn seksualiteit. Ik kwam in de eerste instantie uit de kast als bi en heb nog met allerlei jongens geëxperimenteerd maar het voelde nooit goed, zo’n keer zoenen die jij omschrijft dat vond ik allemaal nog wel oké, zoenen stelt niet zoveel voor en kun je best met wie dan ook doen maar alles dat verder ging dan dat vond ik afschuwelijk. Pas toen ik in de 20 was kon ik mijzelf accepteren als 100% lesbisch en nu ben ik al een paar jaar erg gelukkig met mijn vriendin.
Mijn advies aan jou is: twijfel niet aan je gevoelens voor vrouwen, die heb je duidelijk dus hetero ben je echt niet. En hoe moeilijk het ook is, probeer niet te veel bezig te zijn met of je wel of niet ook een beetje op mannen valt, als je niks met ze te maken wil hebben dan hoeft dat ook niet, of het nou door je lesbisch-zijn komt of door je trauma. Houdt je niet teveel vast aan die ene keer zoenen, zoiets kan iedereen een keer overkomen, zoveel hetero-meisjes zoenen ook een keer met een meisje zonder daarna meteen als bi uit de kast te hoeven komen.
Luister goed naar je eigen gevoelens, en doe niets dat niet 100% comfortabel en goed voelt. Ik wens je enorm veel sterke en geluk toe <3 Je bent sterk genoeg geweest om je afschuwelijke vriend te verlaten en om jezelf te kunnen zijn, en daar mag je enorm trots op zijn!
Puck
Misschien val je gewoon op mensen…?
Dat het meer de persoon is die er toe doet dan het geslacht van die persoon. Dat kan toch? Of je dan bi bent of niet maakt dan toch niet uit. Ja, je kunt er een labeltje op plakken, maar veel belangrijker is dat jij eerst zelf gewoon lekker in je vel komt te zitten.
Ga van jezelf houden! Daarna komt het wel dat anderen van jou gaan houden. Of je nu op mannen of vrouwen valt komt dan later wel een keer.
Uit je verhaal begrijp ik dat je pas 20 bent. En ook al voelt dat nu niet zo, je bent echt nog jong. Je hoeft het nog niet duidelijk te hebben. Je mag nog experimenteren zoveel je wilt. Zolang je maar niet meer pikt dat je zo behandeld wordt.
Ik ben nu 34 en weet nog steeds niet precies wie ik ben. Niet zozeer op dit gebied, maar eigenlijk op alle andere gebieden wel. Leg niet zoveel druk op jezelf, ben wat liever voor jezelf en dan kom je er heus wel. Hetero, lesbo of bi…
jitka
heyy meiden ik ben nu 14 jaar en denk dat ik lesbisch ben, nou ja ik weet niet of het hopen is of denken. ik vind vrouwen best aantrekkelijk. maar weet niet hoe ik moet testen of ik lesbisch ben of niet, ik heb testen gedaan op internet en daar kwam uit dat ik 50% bi ben en 40% lesbisch en 10% hetro… maar je weet naturlijk niet of dat dan egt zo is.. ik bedoel het zijn maar een paar vragen.. veel mensen, waaronder jullie, zeggen dat je het moet testen, dus ik dacht ik wil met een meisje zoenen dan kan ik het testen. dat is dan wel me eerste zoen en dan ook gelijk met een meisje maar ik heb het er voor over! maar ja hoe moet je nou iemand ontmoeten die dat voor je zou willen doen., ik ken wel een paar mensen die lesbisch zijn maar ik vind het moeilijk omdat dan te zeggen of te vragen want ik zou het niet raar vinden als je alleen zou willen zoenen met iemand die je ook egt leuk vind dus ben nog steeds op zoek… ik hoop dat ik iemand vind! xx