Voor de moeder die het moeilijk heeft. Die ‘s morgens in bed ligt en er het liefst de hele dag zou blijven liggen. Voor de moeder die nauwelijks weet hoe het einde van de dag te halen. Voor jou. Jij die het misschien wel heel even in het niets zou willen verdwijnen. Voor de moeder die uitgeput en op is. Die even niet weet waar ze het zoeken moet. Die zich schuldig, verloren en verantwoordelijk tegelijk voelt. Voor de moeder die zich afvraagt waar ze alles voor doet. Die zich afvraagt waar ze ooit aan begonnen is. Voor jou. Die twijfelt over waarom het moederschap jou überhaupt toevertrouwd is… 

6:00 uur. Er komt geluid uit de kinderkamer. Duty calls! Je moet eruit mama. Er is geen tijd om jezelf af te vragen waarom je bestaat. Geen tijd om te twijfelen over wel of niet uit bed komen. Er wordt op je gewacht. Er wordt op je gerekend. Er moet gevoed worden. Verzorgd worden. Getroost worden. Dit is waarom je lichaam nog uit bed komt. Waarom je je energie bij elkaar raapt. Waarom je lacht, je positief profileert en het leven bevecht. Je bent nodig. Je kan niet gemist worden. Hoe durf je überhaupt de wens te koesteren om even te verdwijnen, terwijl je dankbaar zou moeten zijn voor het moederschap.

Er valt een broodkorst op de grond. Vochtig. Uitgekauwd. Als een stuk restafval blijft het liggen. Niet meer waard dan dat. Ik voel wat jij voelt. Als die korst brood. De omhelzing met je kind geeft je warmte. Doet je voelen waar je het voor doet. De liefde, het leven. Jouw bescherming is nodig, al kan je dat zelf vaak nauwelijks bevatten. Er vloeit verloren vocht over je wang. Vocht van verdriet, zelfhaat of …dankbaarheid? Je weet het niet. Geef me even niets. Even rust. Even weg zijn.

Voor de moeder die het moeilijk heeft

Bijna iedere dag is een worsteling. Een race tegen de klok of het wegkijken van minuten op de klok. De ene dag meer dan de andere. Soms denk je alles voor elkaar te hebben. ‘Het komt wel goed’… en de volgende dag stort het poppenhuis weer in. Waar ben je aan begonnen? ‘Kan ik heel snel verdwijnen, niemand die me mist’. Ik voel je pijn. Ik voel je hopeloosheid en vertwijfeling. Jouw gevoel van verantwoordelijkheid houd je levend. De liefde voor jouw kleintje. Je geeft niet op. Gaat door. Houd vol. Jij bent een overlever. Een strijder.

Hoe slecht je je ook voelt. Hoe uitgeput en moedeloos je ook bent. Je bent er. Je komt iedere dag je bed weer uit. Soms wat later dan zou moeten, maar je komt. Je maakt ontbijtjes en lunches klaar, zet thee en maakt het bedje weer op. Je wast kleertjes en verschoont luiers. Ondanks alles, speel je het klaar. Maak je het in orde. Voor hem, voor haar.

Nee, misschien is er niet iedere avond een vers maaltje en koop je soms liever een potje. Heb je niet altijd geduld of zin om te spelen. Misschien drink je ‘s avonds een wijntje te veel of had je al tig keer je haar zullen wassen. Misschien zou je vaker bij familie en vrienden moeten langsgaan en is niet iedereen het eens met de manier waarop je je kindje opvoedt. So Be It. Laat het zijn. Laat het los. Jij bent er. Jij hebt lief. Iedere dag opnieuw. Dat is wat er werkelijk toe doet. En dat is voor nu.. goed genoeg.

♡ Scarlet