Ik ben een donorkind | Dag van het donorkind

Vorig jaar mei was er veel aandacht voor donorkinderen in de media. Dit zorgde voor een groeiend aantal leden in de Facebook groep van donorkinderen en donoren. Ook donoren meldden zich bij stichting Donorkind en tevens namen de aanmeldingen bij de Fiom KID DNA databank toe. Er meldden zich een hoop donorkinderen en donoren waaruit uiteindelijk een aantal DNA matches tot stand zijn gekomen. Door de mediabom van vorig jaar besloot de groep van donorkinderen en donoren om 30 mei uit te roepen tot de Dag van het Donorkind.

Op die dag kunnen donorkinderen en sympathisanten bewustzijn creëren zodat nog meer donorkinderen en donoren zich melden voor DNA matching. Bovenal kunnen donorkinderen voor hetzelfde recht strijden die dag, namelijk het recht om te weten wat je afkomst is. Dit keer ben ik in de media. Mijn naam is Joëlle de Boer en ik ben 17 jaar oud en ik ben een actief lid van de donorkind en donoren community. Zowel nationaal als internationaal.

Ik strijd voor de rechten van donorkinderen. Ik ben verwekt met het sperma van een b-donor van het Academisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam. Zestien jaar lang kende ik mijn biologische vader niet, ik kende alleen maar zijn donorcode: E19. Ik blog onder de naam ‘Missing Side – Kid of E19’ en heb op YouTube mijn eigen documentaire serie ‘Missing Side’, over de weg naar het ontmoeten van mijn donorvader en halfbroers en -zussen.

Sinds maart 2017 ken ik mijn biologische vader en strijd ik nog harder om ervoor te zorgen dat alle donorkinderen in Nederland hun biologische vader kunnen ontmoeten. Anoniem sperma doneren is sinds 2004 verboden in Nederland. Steeds meer wensouders gaan tegenwoordig naar het buitenland voor donormateriaal. Door de anonimiteit is daar een groter aanbod. Sommige wensouders kiezen hier bewust voor omdat ze niet willen dat de donor een rol speelt in de toekomst van het kind. Voor de deze kinderen geldt dan helaas wel dat ze nooit contact kunnen zoeken met hun biologische vader.

Vóór 2004 zijn er naar schatting meer dan 40.000 donorkinderen geboren, die hun biologische vader niet kennen, waarvan sowieso meer dan de helft niet weet dat ze een donorkind zijn. Er werd door artsen vroeger beweerd dat ouders het beter niet aan hun donorkinderen konden vertellen. Vaak komt het geheim uiteindelijk wel uit. Door de nieuwe ontwikkelingen op DNA gebied bijvoorbeeld. DNA testen zijn tegenwoordig een hele hype.

Je stuurt je DNA op naar een Amerikaanse databank en daar krijg je een hele lijst met matches die DNA met jou delen. Meestal zijn dat grotendeels matches die ver weg verwant aan jou zijn. Als iemand plots matcht met een halfbroer of -zus, of zelfs biologische vader, kan dat een enorme shock zijn. Vooral voor iemand die de waarheid over zijn verwekking niet weet…

Mijn ervaring als donorkind
Iedereen vraagt aan mij “Wat is jou ervaring als donorkind?” Hoe denk ik erover dat mijn moeders mij hebben verwekt met het sperma van een donor. En had ik het zelf misschien anders gedaan? Vaak zijn wensmoeders geïnteresseerd in mijn mening hierover. Zodat ze kunnen beslissen of ze voor een bekende donor uit Nederland kiezen en geduld hebben, of kiezen voor een anonieme donor uit bijvoorbeeld Denemarken of Amerika, waar ze na een aantal weken of maanden mee aan de slag kunnen in het inseminatie traject.

Ik ben zelf verwekt door een donor omdat mijn moeders graag kinderen wilden, en toen der tijd een donor één van weinige manieren was voor 2 vrouwen om kinderen te kunnen krijgen. Toen was het bijna 18 jaar geleden de beslissing aan hen: kiezen we voor een hele anonieme donor of voor een donor die bekend kan worden als het kind 16 jaar zal zijn. Ze kozen voor het laatste, omdat ze vonden dat hun toekomstige kinderen als ze dat wilden, contact konden zoeken met hun donorvader.

Zestien jaar lang ben ik opgegroeid met 2 moeders en een zusje, niet wetend wie mijn biologische vader was. Nieuwsgierig was ik zeker, dus vroeg ik op mijn 13e mijn donorpaspoort op. Het was voor mij als een openbaring naar wie ik eigenlijk was als persoon. Bijna alle puzzelstukken vielen op zijn plek. Ook kwam ik er op mijn 15e achter dat ik half broers en zussen heb.

Ik was in shock toen ik het te horen kreeg via de e-mail. Ik zat in de klas en checkte stiekem via mijn telefoon mijn mail toen ik de e-mail van het ziekenhuis binnen kreeg. Daarna heb ik mijn moeders ook op de hoogte gebracht via de app. Mijn zusje en ik waren niet de enige kinderen van onze donorvader.

Tweede kerstavond 2016 kreeg ik via mijn blog een e-mail binnen met als onderwerp een half broer en half broertje. Je wil niet weten hoe blij ik was. Ik wilde al zo lang mijn donorvader ontmoeten, maar nu had ik opeens twee broers. 2017 was een grote rollercoaster voor mij. Ik ontmoette mijn donorvader en half broers, maar ik had ook mijn eindexamen…

Ik was zo afgeleid dat jaar dat ik mezelf soms niet kon concentreren, omdat ik alleen maar aan mijn donorvader kon denken. Het had zo’n effect op mij dat mijn mentor zei: “Kun je hem volgend jaar niet ontmoeten? Na je examens.” Ik dacht zo van ‘Dag hoor, ik wacht hier al 16 jaar op.’  Ik had gewoon geen motivatie om te leren. Waarom weet ik ook niet.

Door het goed opletten en slimme genen, zoals ik altijd zeg, ben ik wel geslaagd. Mijn donorvader is op mijn diploma uitreiking aanwezig geweest, wat altijd mijn droom was. Veel donorkinderen vinden het heel fijn om in contact te komen met broers, zussen of hun donorvader. Ik heb contact met de mijne en ik ben er heel blij mee.

Het ligt aan de donor en de donorkinderen en wat zij willen. Sommige donorkinderen vinden één ontmoeting genoeg, of alleen al weten wie de donor is. Anderen willen een relatie opbouwen met elkaar en geven nieuw gevonden familieleden een plek in hun leven.

Ik probeer een steun te zijn voor donorkinderen. Ik heb veel vrienden gemaakt in de community voor donorkinderen en donoren. Zo vragen we bijvoorbeeld advies aan elkaar hoe om te gaan met een halfbroer of -zus. Gewoon iemand die je begrijpt als je donorkind issues hebt, die je familie en vrienden niet begrijpen. En waar je om hulp vraagt als zelf je zoektocht aangaat.

Wil jij donorkinderen helpen in hun zoektocht?
Dit kun je doen. Je kunt een DNA test kopen van één van de internationale DNA databanken in Amerika zoals FTDNA, MyHeritage, of AncestryDNA. Ook als je vader geen donor is geweest, jouw DNA kan helpen!

Jij kan de schakel of zelfs de sleutel zijn in iemands zoektocht. En wie weet was jouw vader, oom, opa of neef een donor en is hij misschien overleden. Dan kun jij heel belangrijk zijn. Jij kan er voor zorgen dat een donorkind eindelijk antwoorden en rust kan vinden.

Volg Joëlle via haar blog, Facebook of YouTube om haar verhaal te volgen.