Als kind een scheiding meemaken is niet makkelijk. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 16 jaar oud was en de ouders van Joyce gingen scheiden toen ze 5 jaar oud was. Bij ons beiden verliep het hele proces van de scheiding niet eenvoudig. Er waren vele ruzies, problemen en het gevoel te moeten kiezen tussen vader of moeder. Een scheiding van je ouders heeft een flinke impact op je. Het verandert je als mens, of je dit nu wilt of niet. Ik had, toen ik 16 jaar oud was, nooit verwacht dat mijn ouders zouden gaan scheiden. Dat was iets wat in andere families gebeurde, maar niet in die van ons.
Bewust en onbewust krijg je als kind van gescheiden ouders allerlei dingen mee. Dit kan ervoor zorgen dat je over bepaalde zaken anders gaat denken. Het kan bijvoorbeeld zorgen voor een gevoel van wantrouwen op het gebied van de liefde. Ook kan je hierdoor het gevoel blijven hebben te moeten kiezen tussen je vader en moeder. In deze blog beschrijf ik 10 dingen die je als kind van gescheiden ouders zou kunnen ervaren. Ik ben benieuwd welke punten je herkent.
♥ Trouwen op huwelijkse voorwaarden
Ondanks dat ik enorm veel houd van Joyce, zou ik nooit trouwen in gemeenschap van goederen. Ik heb bij mijn ouders gezien hoeveel problemen dit kan opleveren. Ook zij gingen er 25 jaar eerder niet vanuit dat ze ooit zouden gaan scheiden en ruzie zouden maken over geld en van alles en nog wat. Je weet nooit hoe je leven zal verlopen en hoe een persoon kan veranderen na bepaalde gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld een scheiding.
♥ Een muur om je heen
Door de scheiding van je ouders heb je toch het idee te zijn verlaten door iets wat veilig en vertrouwd was. Dit kan ervoor zorgen dat je meer afstand bent gaan houden van de mensen om je heen. Je hebt een soort van onzichtbare muur om jezelf heen gebouwd waar mensen niet zomaar doorheen kunnen. Je wilt er eerst zeker van zijn dat de mensen die je benaderen je niet zomaar weer in de steek zullen laten.
♥ Gehecht aan spullen
Door de scheiding van je ouders ben je erachter gekomen dat mensen van wie je houdt je zomaar kunnen verlaten. De enige houvast die je wel hebt, dat wat niet zomaar weggaat, zijn jouw eigen spullen. Dit maakt dat je hier extra aan gehecht bent. Ik heb dit zelf niet zo met spullen. Ik ben daarentegen soms wel zuinig, omdat ik altijd in mijn achterhoofd heb dat er een punt kan komen in mijn leven dat ik geld nodig heb. Ik wil daarom graag zo onafhankelijk mogelijk zijn.
♥ Kiezen tussen ouders
Als ouders niet in goed overleg uit elkaar gaan en er komt veel ruzie bij kijken, dan is de kans groot dat je het gevoel krijgt partij te moeten kiezen. Je moeder vraagt om feedback of je vader is duidelijk tegen jou over wat je moeder allemaal verkeerd gedaan heeft. Het is lastig om dan onpartijdig te blijven, omdat je dan het gevoel hebt beiden teleur te stellen. Dit gevoel van te moeten kiezen kan ook na de scheiding blijven aanhouden waardoor je afwisselend een voorkeur hebt voor je vader of je moeder.
♥ Hekel aan bedriegers
Als je vader of moeder vreemd is gegaan tijdens hun huwelijk en dit heeft bijgedragen aan de scheiding kan het goed zijn dat je een extra grote hekel hebt gekregen aan leugens en bedriegers. Dit kan trouwens ook het geval zijn als er geen sprake was van bedrog bij je ouders. Je hebt dan net even wat meer dan anderen een hekel aan leugens en bedrog omdat dit de relatie tussen twee mensen in gevaar kan brengen en dat wil je het liefst voorkomen omdat je reeds hebt ervaren hoeveel pijn en verdriet dit met zich mee kan brengen.
♥ Extreem kritisch
Het is niet altijd even makkelijk om andere mensen te vertrouwen, omdat je reeds hebt meegemaakt dat liefde niet onvoorwaardelijk is en gemaakte afspraken kunnen worden verbroken. Dit maakt dat je eerst heel veel van iemand wilt weten alvorens je je kwetsbaar durft op te stellen richting die persoon. De betreffende persoon moet als het ware een test ondergaan die bepaalt of hij/zij voldoet aan jouw eisen. Je bent dus eigenlijk extreem kritisch richting andere mensen. Dit is wel iets wat ik herken. Het is niet zo dat ik mensen aan een hele test onderwerp, maar ik ben wel zeer kritisch als het gaat om wie ik toelaat tot mijn werkelijke gevoelens en gedachtes.
♥ Graag willen praten
Je bent meer dan gemiddeld alert op mogelijk conflicten en negatieve gevoelens die kunnen leiden tot een conflict. Je weet waar ruzies toe kunnen leiden en wil daarom graag oplossen wat opgelost kan worden. Geen open einde bij discussies, geen vage uitspraken met een dubbele betekenis, nee gewoon duidelijke taal. Je wilt graag communiceren. Dit is zeker iets wat ik herken, al weet ik niet of dit het gevolg is van een scheiding. Ik vind het heel vervelend als conflicten blijven voortslepen of als er negatieve gevoelens spelen die niet worden uitgesproken. Ik wil niet met ruzie naar bed, want dan slaap ik niet. Ik wil geen afscheid nemen van iemand als er nog iets speelt. Ik praat liever door tot diep in de nacht totdat iets uitgesproken en opgelost is.
♥ Gehecht aan broers en zussen
De enige die hetzelfde meegemaakt heeft als jou en weet hoe het voelt dat jouw ouders uit elkaar gegaan zijn, is jouw broer of zus. Dit maakt dat je misschien een sterkere band met hem of haar hebt. Bewust of onbewust. Je kunt ervaringen en gevoelens over de scheiding met elkaar delen, zonder eerst alles uit te hoeven leggen. Mijn broer woonde al niet meer thuis toen mijn ouders gingen scheiden, waardoor het voor mij toch anders was. Joyce daarentegen woonde in die periode wel samen met haar zus. Ze had hierdoor een extra hechte band met haar.
♥ Nooit trouwen
Vroeger had je misschien een droombeeld bij trouwen, maar nadat je je ouders en vele mensen om je heen uit elkaar hebt zien gaan, heb je er weinig meer mee. Je vindt het huwelijk maar onzin omdat de gelofte die je aflegt te vaak niets voor blijkt te stellen. Joyce zei vroeger tot haar 16de ook altijd dat ze nooit wilde trouwen. Gelukkig denkt ze daar nu wel een beetje anders over, al vindt ze het nog steeds niet écht iets van waarde. Ik denk dat ik het hier deels wel mee eens ben.
♥ Angst voor relaties/ verbinding
Je bent bang om een relatie aan te gaan omdat je bang bent voor mislukking. Je wilt niet ook dat jouw relatie wordt verbroken. Dat voelt dan extra als falen, juist omdat je niet dezelfde fout wilt maken als je ouders. Je stelt je hierdoor wat afstandelijk op en je vindt het lastig om een relatie serieuzer te laten worden.
Wat herken jij?
26 Comments
Shanna
Mijn ouders zijn gelukkig niet gescheiden maar ik herken wel een aantal punten zoals het extreem kritisch zijn en angst voor relaties/verbinding. Dat zal bij mij wel te maken hebben met het feit dat ik niet snel het achterste van mijn tong laat zien en het moeilijk vindt me kwetsbaar op te stellen en iemand volledig te vertrouwen. Daardoor heb ik ook wel een angst voor relaties/verbinding. Het blijft vaak oppervlakkig waardoor het uiteindelijk ook niet werkt.
Je hoort tegenwoordig zo vaak dat mensen gaan scheiden, gelukkig zijn mijn ouders nog steeds bij elkaar. Het lijkt me erg lastig als je als kind zijnde tussen 2 partijen in zit.
Else van Vugt
Ik kan me hieruit absoluut wel herkennen.
Mijn ouders gingen scheiden toen ik 2 jaar was. Ik heb dan misschien niet de scheiding bewust meegemaakt, maar ik heb absoluut wel last gehad van de gevolgen ervan. En eerlijk gezegd heb ik er nu nog steeds wel last van.
Zelf ben ik ook wel erg kritisch en ik communiceer ook graag. Ik had alleen niet gedacht dat het een gevolg was van een scheiding tussen je ouders.
Vaak genoeg heb ik commentaar gehad, over dat ik altijd van veel dingen een verklaring wil hebben. Dat is altijd geweest omdat ik graag communiceer.
Vroeger toen ik op de basisschool zat, leek ik ook de enige te zijn bij wie de ouders niet bij elkaar woonden.
Al mijn klasgenoten vertelden altijd verhaaltjes van: “Ik heb met papa en mama dit gedaan… en dat gedaan…”
Maar ik heb dat nooit kunnen doen en mijn klasgenootjes leken niet te begrijpen dat me ouders niet bij elkaar woonden.
Pas toen ik een paar jaar ouder werd, viel het me pas op dat er meer gescheiden ouders voorkwamen en toen merkte ik ook dat ik niet langer meer 1 van de weinigen was.
Nu komt het echt heel vaak voor.
Vroeger was een scheiding een goede reden om urgentie aan te vragen op het zoeken van een huis. Nu is dat tegenwoordig meer geen geldige reden voor urgentie omdat het daarvoor te vaak voorkomt.
Kortom… ik kan me hier wel in vinden en herken echt veel dingen!
Rachel
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1,5 was. Ik herken eigenlijk alle punten uit jullie blog, alleen ‘nooit trouwen’ is bij mij niet van toepassing. Dat zou ik wel willen, maar het is anderzijds ook geen moeten voor mij.
Wilke
Mijn ouders zijn pas 2 jaar geleden gescheiden toen ik 22 was (ik woon nog thuis) Gelukkig is de scheiding zelf wel redelijk goed gegaan, spullen verdelen, afspraken van waneer we waar zijn.. Nu mijn vader hier niet meer woont is wel mijn relatie met hem enorm achteruit gegaan 🙁 En ik merk ook echt dat mijn moeder helaas een een enorme hekel heeft aan mijn vader. Anyways wat betreft die punten herken ik bijna alles; nooit willen trouwen, ik heb enorme bindingsangst, ik ben ook extreem gehecht aan mijn eigen spulletjes en ik ben idd ook zo iemand die altijd alles meteen uit wil praten al duurt dat uren. Ik ben altijd wel zo geweest maar nadat mijn ouders na 27 jaar gingen scheiden helemaal..
Laura
Ik ben nu 23 en mijn ouders zijn sinds 4 maanden uit elkaar. Ze waren 32 jaar getrouwd en niets leek erop dat ze ooit zouden gaan scheiden. Mijn relatie met mijn moeder is ook een stuk slechter geworden nu ze ergens anders is gaan wonen. Dus ik herken me best wel in jouw verhaal. Hoewel ik dacht dat ik door mijn leeftijd niet meer die typische kind-ouder band had, heeft een scheiding toch altijd een enorme impact 🙁
Naomi
Mijn ouders zijn nu bijna 2 jaar gescheiden en ik herken bijna alle punten wel behalve, gehecht aan spullen.
Tess
Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar het gaat de laatste tijd niet heel erg lekker thuis. Ik woon (gelukkig?!) op kamers in een andere stad en ben niet meer zo vaak bij hun thuis, maar er heerst een enorme spanning. Soms denk ik dat het beter is dat ze uit elkaar gaan, maar dat wil ik ook weer niet 🙁
Ik herken wel veel dingen van bovengenoemde punten. Zo ben ik altijd al erg kritisch geweest en kan ik niet tegen mensen die liegen. Maar het laatste jaar twijfel ik ook enorm over de liefde zelf. Ik heb geen relatie – ook al heel lang niet meer gehad – en ik weet niet of ik er wel een wil; bang om gekwetst te worden, dat zie ik nu veel te veel om me heen.
Laura
Mijn ouders zijn ook uit elkaar gegaan op mijn 17e. Ook ik had het nooit verwacht. Overigens gingen ze heel vriendschappelijk uit elkaar wat het nog moeilijker maakte. Met mijn broer heb ik inderdaad een hele goede band. Zo goed dat we zelfs samen een webwinkel hebben. Ik heb inderdaad ook die muur om me heen en kijk eerst de kat uit de boom.
Debora
Het enorm kritisch zijn en wantrouwen hebben is iets wat ik heel erg herken en ook de angst om relaties/verbindingen aan te gaan.
Ik was acht toen m’n ouders uit elkaar gingen, net zo’n leeftijd dat je alles juist wel een beetje begint te snappen. Helaas was de scheiding van mijn ouders ook een scheiding met veel gedoe, en ik ben als kind vaak heen en weer geslingerd.
Mooi dat jullie hier aandacht aan schenken! :’)
Liefs
Lara
Heel herkenbaar dit!!
Cindy
Ik herken dit niet zozeer, maar het is mijn angst.
Mijn man en ik gaan nl. scheiden helaas. Het is niet mijn keuze en ik had het graag anders gezien maar ik ben ook super bang welk effect het heeft op onze kinderen, ze zijn nu 5 en 7 jaar oud.
Wij hebben geen ruzie en ik (en mijn man) willen het beste voor de kinderen. We doen nog dingen samen, eten nog geregeld samen. De kinderen zijn voor ons het belangrijkste, maar het is sowieso verschrikkelijk voor hun.
Ik vind dit dan ook zo erg om te lezen, je voelt je machteloos, want ik wil dit niet en het gebeurt toch. Dus ik moet het goed oplossen, het beste voor de kinderen.
Maar het doet ongelofelijk veel pijn, dat wel!
Elien
Zo tof dat jullie ooit ruzie maken en nog dingen samen doen! Dit gaat het echt gemakkelijker maken. Het zijn de ruzie’s, de vragen waar het het best is enz. dat het moeilijkste is.
Elien
ik herken sommige punten wel. Vooral die met de muur en kritisch zijn voor mensen. Nu mijn mama al na mijn papa haar 3de vriend heeft, word het altijd moeilijker om te aanvaarden dat er terug een nieuwe man is, andere familie, andere gewoontes, … en mijn mama veranderd altijd weer. Als je dan weer de pijn van je mama moet zien, zijn familie moet verliezen en hem ook nooit meer ziet, wil ik echt niet dat het nog vaak gebeurt. Nu staat deze relatie ook weer op breken. En ik was er in het begin heel boos op dat ze samen was met hem omdat ze niet met zekerheid kan zeggen dat ze voor altijd samen blijven.
Jolanda
Hoi,
Ik herken bijna alles,ik was 13 jaar toen mijn ouder gingen scheiden.Je denkt als puber dat doen mijn ouders niet dat hoor je alleen in je omgeving, maar als het toch zo is kan je het bijna niet geloven.Mijn moeder ging met een andere man dus ben ik en mijn boertje zijn bij mijn vader gebleven.Qua opvoeding is dat heel anders, ik moest zelf allens uitvinden en mijn vader werkte dus was ook nog een soort moeder voor mijn broertje als mijn vader er niet was.Ik ben nu 45 jaar en heb er best nog wel veel last van.Ik woon nu samen met een hele lieve vriend maar we hebben geen kinderen.Niet bewust voor gekozen maar zo gegaan.We hebben een leuk leven samen en probeer van elke dag te genieten.
Groetjes Jolanda
.
Iris
Ja, ik herken inderdaad wel wat dingen. Ik wil nu ook echt niet trouwen haha :”)
Jo
Ik herken mijzelf hier heel erg in. Ik was 2 jaar en ondanks dat ik dus eigenlijk niet beter weet zijn er toch heel wat dingen die ik eraan over heb gehouden.
Mensen die zich van de ene in de andere liefde storten noem ik naïef omdat onvoorwaardelijke liefde voor altijd niet bestaat.
De muur om mij heen en moeilijk iemand kunnen vertrouwen is zo waar.
Wederom mooi artikel en geeft zeer zeker stof tot nadenken
Jo
En die spullen.. Ik ben echt extreem zuinig op alles en kan ik echt boos worden als er iets aan komt
vale
Leuke blog, al is het wel een beetje net als bij astro-tv: het gaat eigenlijk voor bijna iedereen een beetje op. Ik denk niet per se dat het zo veel met scheidingen te maken heeft. Wat niet wil zeggen dat scheidingen niet heel moeilijk zijn, ook voor de kinderen. Hoewel scheidende ouders soms wel een beter alternatief zijn dan aldoor ruzieende ouders.
My Creative Life - Marìs
Staan hele herkenbare dingen tussen, vooral die muur om je heen en eerst eens zien of je iemand wel kunt vertrouwen ipv zomaar iedereen te vertrouwen.
Ik heb geen broer of zus, dus voelde me heel erg alleen toen mn ouders gingen scheiden. Vooral omdat er ook niemand in mn omgeving was van wie de ouders gescheiden waren, óf omdat ze zo jong waren dat ze zich er niks meer van konden herinneren. Dan voel je je wel echt alleen op de wereld.
Daardoor ben ik nu ook wel heel erg van ‘alles zelf willen oplossen’ zonder hulp, omdat ik voor mn gevoel altijd alles alleen heb moeten doen.
Renske
Wat een herkenbare blogpost is dit!
Ik ben zelf 18, en mijn ouders zijn nu 5 jaar uit elkaar. Ik kwam er achter dat mijn vader al jaren lang vreemd ging met “Jan en alleman” Het punt was snel beslist, mijn moeder wou bij hem weg. We zijn verhuisd van Flevoland naar Friesland samen met mijn moeder en zus. Na 5 jaar lopen er nog steeds rechtzaken over het geld… Belachelijk hoe geld zolang invloed kan hebben! Mijn zus en ik waren na al die vieze en nare gebeurtenissen en beelden echt klaar met hem, en waren eerste maanden ook erg boos. De boosheid verwaterde met “het is en blijft je vader” maar goed, het bleek dat hij ons liever ook niet meer wou zien.. We waren alleen nodig bij zijn reputatie momenten zoals: de opening van zijn nieuwe bedrijf. Na 5 jaar zien we hem alleen nog maar 2 keer in het jaar bij mijn opa en oma hun verjaardag die 2 straten verderop bij ons wonen. En ja raar maar waar die band is nooit veranderd.
Door de scheiding en het vreemdgaan van mijn vader, vertrouwd mijn moeder geen mannen meer of beter gezegd ze heeft er bijna een hekel aan. De band binnen ons gezin is er wel heel sterk door geworden. Zelf zou ik ook niet meer gaan trouwen omdat ik weet hoe het inderdaad kan aflopen. Verder heb ik ook last van “verlatingsangst” altijd bang dat er iemand in mijn omgeving mij verlaat.
Anieke
Mijn ouders zijn nooit getrouwd geweest en ik heb ze ook nooit samen meegemaakt. Ze gingen uit elkaar voordat ik geboren was. De band met mijn vader is er eigenlijk niet, hij wilde vroeger niet echt iets met mij en mijn moeder te maken hebben. Ik weet dat ze elkaar vreselijk vinden en ik sta er dan zo’n beetje tussenin. Meh.
Dionne
Ik herken mezelf eigenlijk wel in alle punten! Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 jaar oud was. Ik had het nooit zien aankomen want mijn ouders hadden bijna nooit ruzie. Na de scheiding kwamen de ruzies pas echt.
Wat ik ook heel erg lastig vind, om een nieuwe relatie aan te gaan, is dat ik geen goed beeld heb van wat een goede relatie is. Dat maakt mij onzeker omdat ik niet echt een idee heb wat goed of fout is.
Vroger had ik nooit gedacht wat een scheiding met eens mens kan doen, maar het doet meer met een mens dan wie dan ook van te voren had verwacht.
Mooi geschreven
Britt
Ik herken alle punten wel denk ik! Wat ik vooral jammer vind is dat het bijna normaal is om te scheiden, ouders weten vaak ook niet hoe dit voelt voor de kinderen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Wat ik zelf de ergste vraag vond vroeger was; “bij wie vind je het leuker en waar ben je liever?” Ik zat dan zo van hoe moet ik daar nou tussen kiezen? Een mooie herkenbare blog, bedankt!
X Britt
ik
Ik zag laatst dit filmpje op internet. Zó indringend…
https://www.youtube.com/watch?v=h1vzJkHBjS4
Maura
Ik zit nu midden in een scheiding van mijn ouders, het doet me pijn want mijn oma zit er erg mee ik herken bijna alles xx
Merel
Mijn ouders waren gescheiden toen ik 3 jaar was. Ik had er veel moeite mee om een van beide te moeten missen. Stiekem had ik ook hoop dat het goed zou komen tussenhun beide. Ik heb moeite gehad om mensen te vertrouwenen was altijd bang om weer gekwetst te worden. Ik ben nu gelukkig getrouwd en heb een zoon. Het is lastig om te weten wat een normale relatie is, ik heb geen vergelijkingsmateriaal.