Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging voor een reünie. Het was een reünie van mijn basisschool. Toen ik de uitnodiging las ontstond er een wirwar aan gevoelens in mij. Ergens leek het mij wel bijzonder om na zoveel jaar weer eens terug te keren naar een plek waar je zoveel tijd door hebt gebracht als kind. Tegelijkertijd stond het me ook tegen. Ik heb het vaak niet naar mijn zin gehad op die school, niet omdat het geen leuk gebouw was, maar omdat ik regelmatig ruzie had met klasgenootjes. Als er vroeger op school een ruzie ontstond was het al snel ‘allen tegen één’, wat maakt dat ik vroeger weleens niet naar school durfde. Ik was dan ontzettend bang om door een grote groep kinderen gepest te worden. Dit is helaas ook gebeurd.
Ik ben vroeger regelmatig gepest. Ik herinner me het uitgelachen worden door groepjes klasgenoten, alleen zitten in de bus, opgewacht worden met de fiets, uitgescholden worden voor lijk en skelet, uitgedaagd worden en zelf onder gestift worden. Dit heeft mijn zelfbeeld geen goed gedaan. Ik heb jarenlang het gevoel gehad minder waard te zijn dan anderen, raar te zijn, lelijk te zijn en ga zo maar door. Ik kon nooit geloven wanneer een jongen interesse in mij toonde. Ik dacht dan dat hij met zijn vrienden had afgesproken mij in de maling te nemen. Pesten heeft een flinke impact op mij gehad. Het is ook echt iets waar ik allergisch voor ben geworden. Ik kan het niet uitstaan als ik zie dat mensen gepest worden en ik kan overgevoelig reageren op mensen die me gewoon een beetje plagen.
Heb ik er behoefte aan om na zoveel jaar bij een reünie vrolijk te gaan kletsen met de mensen die hier vroeger een belangrijk aandeel in hebben geleverd? Ik zou het best leuk vinden om bepaalde klasgenootjes van toen terug te zien, maar zeker niet alle. Ga ik er dan enkel heen voor die aardige klasgenootjes en negeer ik de rest? Dat zie ik eigenlijk helemaal niet zitten. Ik heb er een tijd over nagedacht en uiteindelijk besloten om niet te gaan. Tijdens deze overweging, kwam ik ook terecht bij de gedachte dat die klasgenootjes allemaal hun eigen reden gehad zullen hebben om te pesten. Waarschijnlijk is een groot deel hiervan veranderd en zijn het gewoon leuke mensen. Toch voel ik niet de behoefte om hier nog enige energie in te steken. Wel deel ik in deze blog graag de 8 meest voorkomende redenen waarom mensen pesten. Het leek me waardevol om dit te delen voor de mensen die nu gepest worden of vroeger gepest zijn. Het kan je misschien een klein beetje ‘het waarom’ helpen te begrijpen. Pesten gebeurt trouwens niet alleen door kinderen, maar in allerlei verschillende vormen ook nog maar al te vaak door volwassenen.
1. Problemen (thuis)
Niet iedereen leert op een goede manier om te gaan met negatieve emoties. De één kan er met anderen over praten, de ander niet en vlucht in roken, drugs, te veel of weinig eten óf pesten. Als je als kind problemen thuis hebt en er met niemand over durft te praten, kan het zijn dat je die emoties gaat uiten op klasgenoten. Dit doe je dan in de vorm van pesten. Niet alleen kinderen doen dit, ook jongeren en volwassenen hebben soms de neiging om negatieve emoties op anderen te uiten. Zeker online zie je dit veel gebeuren. Mensen die zonder echte goede reden voortdurend allerlei negatief commentaar achterlaten onder video’s of blogs. Er speelt bij deze mensen vaak veel meer dan enkel wat frustratie over een in hun ogen slechte blog of video…
2. Een negatief zelfbeeld
Mensen die zich minderwaardig voelen, die het idee hebben dat ze minder slim, knap en leuk zijn dan anderen, willen dit soms compenseren. Ze compenseren dit door anderen minder leuk te maken door middel van pesten, belachelijk maken, roddelen of kleineren. Als je iemand anders uitscheldt voor sukkel, houd je in ieder geval jezelf voor dat jij meer waard bent dan die ander en minder sukkel bent. Iemand anders figuurlijk de grond in drukken, geeft jezelf tijdelijk het gevoel dat je erboven staat, dat je beter bent. Online zie je ook hoe mensen op diverse fora uitgebreid negatief besproken worden, zwart gemaakt worden, enkel om er zelf een beter gevoel aan over te houden.
3. Zelf gepest
Als je eerder zelf gepest werd, kan het zijn dat je om die reden nu anderen gaat pesten. Dat klinkt heel krom, want jij zou toch juist moeten weten hoe het is om gepest te worden? Ja, dat weet je zeker, maar juist omdat je bang bent om weer gepest te worden, neem je die controle en macht in eigen handen. ‘Pesten om niet gepest te worden. Niemand zal me ooit nog pijn doen.’ Pijnlijk, maar wel de realiteit.
4. Groepsdruk
Ik verbaasde me vroeger altijd over de meisjes die ineens mee gingen pesten. Meisjes die normaal gesproken de grootste tutjes van de klas waren en niets durfden, gingen dan ineens stoer meedoen en mij ook uitschelden. Ik kon dat niet uitstaan. Inmiddels begrijp ik dat deze meisjes dat waarschijnlijk deden als gevolg van een soort groepsdruk. Ze waren doodsbang dat wanneer ze niet meededen, zij de volgende waren. Pesten wordt vaak gedaan omdat ‘anderen het ook deden’ en je anders buiten de groep viel.
5. Jaloezie
Mensen kunnen heel naar doen als ze jaloers zijn. Ze kunnen het niet uitstaan dat anderen iets hebben, dat zij niet hebben. Dit maakt dat ze zich gaan afzetten tegen die anderen en dat kan heel eenvoudig door ze te pesten. Eén van de voornaamste redenen voor jaloezie is dat iemand anders meer populair en geliefd is. Dit zorgt voor frustraties ten opzicht van die persoon. Deze frustraties kunnen op korte termijn verdwijnen door ze op die persoon af te vuren. Volstrekt oneerlijk, maar helaas veel voorkomend.
6. Populariteit
Sommige mensen willen graag het middelpunt van de aandacht zijn. We kennen allemaal wel zo iemand. Daar is niets mis mee, maar iemand die pest zoekt die aandacht op een verkeerde manier. Hij of zij heeft vaak geen specifiek talent om indruk mee te maken op andere mensen. Het enige talent wat die persoon heeft is andere mensen belachelijk maken en hiermee aandacht krijgen. Andere mensen lachen om zijn grappen, waardoor hij het gevoel krijgt gewaardeerd te worden. Pesten voor populariteit gebeurt maar al te vaak.
7. Opvoeding
Sommige mensen hebben gewoonweg niet geleerd hoe op een positieve en respectvolle manier om te gaan met de mensen om hen heen. Dit kan komen doordat dit tijdens de opvoeding bij hen ook niet gebeurde. Ze werden extreem vrij opgevoed of ze werden met weinig respect behandeld door hun ouders. Het kan ook zijn dat iemand extreem verwend is opgevoed, waardoor deze een enorm ego heeft gekregen. Hierdoor zijn ze gaan denken dat ze de meest geweldige mens op aarde zijn. Iedereen die dat in de weg staat, wordt gepest. Sommige kinderen krijgen op jonge leeftijd al erg veel verantwoordelijkheid en macht. Ze leren niet hoe deze verantwoordelijkheid op een juiste manier te dragen en kennen de grenzen van macht niet. Dit maakt dat ze dit gaan misbruiken.
8. Eenzaamheid
Tenslotte kan iemand gaan pesten omdat die heel eenzaam is. Ieder mens heeft aandacht en liefde nodig. Op moment dat iemand dat te weinig krijgt, kan deze anderen gaan pesten om die aandacht te krijgen. Hierdoor hebben ze tegelijkertijd het gevoel belangrijk te zijn en macht te hebben. Zelfs als iemand wel veel vrienden heeft, kan hij toch het gevoel hebben een tekort aan aandacht te hebben.
Tien redenen waarom iemand gepest wordt
Tenslotte noem ik nog de 10 voornaamste redenen waarom iemand gepest wordt: 1. Fysieke verschijning, 2. Kleding, 3. Klasse of financiële status, 4. Persoonlijke hygiëne, 5. Sociaal gedrag, 6. Taalgebruik, 7. Religie, 8. Lichamelijke/psychische beperkingen. Lichamelijke beperkingen zoals die dat het gebruik van een rolstoel nodig, wandelaars of stokken worden ook vaak het doelwit van pestkoppen., 9. Seksuele geaardheid en 10. Intelligentie.
♥ Ik moet eerlijk bekennen dat ik door het schrijven van deze blog qua gevoel wel milder ben geworden ten opzichte van de mensen die mij vroeger hebben gepest. Ik ben me nu meer bewust van de uiteenlopende redenen en zie het nu meer als een tekortkoming en probleem van hen, dan dat er iets met mij mis was. Ik hoop dat iedereen die gepest wordt of werd dit ook een heel klein beetje durft in te zien. Het ligt niet aan jou, het is het probleem dat de pester zelf heeft.
Werd jij vroeger gepest?
Liefs, Scarlet
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
60 Comments
Melanie
Ik hoop dat diegene die jou gepest hebben dit lezen, en zullen realiseren wat ze hebben gedaan!
Dirk van Kampen
Goedemorgen Scarlet. Als ik vrij mag reageren denk ik dat je trend “moet belopen” als vele anderen van ons level op sociaal en intellectueel gebied. Observator met een keurige verwoording. Houdt in, in mijn beeld, dat je minimaal hoogbegaafd bent. Ben in 1998 geniaal verklaard (176 helaas) en dat heeft mij alles gekost. men pest je omdat JIJ beter bent! VINDT vrienden die op JOU lijken!!!!
Sophie
Mooi afgesloten! Ik vind het ook heel lastig om in te zien dat de pesters degene zijn die het eigenlijk (vaak) juist moeilijk blijken te hebben.
Stefan
Alles wat je typte klopt gewoon, ik ben vroeger heel veel gepest daardoor heb ik geen goede jeugd gehad en ben nog maar 15 (bijna 16) maar ik denk soms wel terug aan m’n verleden en wat je zelf ook hebt mee gemaakt gebeurt helaas nog steeds. #antipesten.
Joyce
Ik had vroeger heel erg last van eczeem rondom mijn knieholtes. Tijdens gym werd er dan vaak gezegd dat ik vies en besmettelijk was, en zette ze vaak iedereen tegen me op, niemand mocht bij mij in de buurt komen?! Heel stom en jammer dat mensen zo zijn. What doesn’t kill you, makes you stronger?
laat.zien.wie.je.bent.
Ik begrijp wat je bedoelt @Joyce ik heb zelf ook eczeem maar werd er niet mee gepest, vaak zeiden kinderen zelf haha cool zeg,( omdat bij mij die eczeem in een bebaalde vorm was haha ) .
maar wat ik wil zegen is laat hun praten en zeg ja het is eczeem het is niet besmettelijk als jij dit vindt mag je dat vinden en zeg dan ook maar misschien heb jij wel een besmetting en dat is dat je niet tegen mij kan, en zelf durft te zeggen je laat anderen het tegen mij zegen en dat vindt ik pas laf/.
Ps.:. is die eczeem al weg bij jou, zo ja met wat als ik vragen mag want het jeukt heel erg bij mij en wordt ook rood enzo.
dus alvast bedankt en tot ziens xx
mx
Auke Dijksma
Hey scarlet, zelf werd ik vroeger ook gepest omdat ik anders was in mijn stijl en manier van denken. En degene die me aan het pesten was had zelf een rot leven thuis. Hier was ik achter gekomen toen ik hem naar huis volgde. Omdat hij nooit liefde kreeg wist hij niet hoe hij het moest uiten, haat is het enige wat hij kon uiten. En ik was daar het ideale doelwit voor
Marloes
Ik begrijp je gevoel van niet gaan helemaal. Als er ooit een reünie zou komen van de middelbare school dan zal ik ook echt niet gaan. Of misschien ook wel, maar dat is dan misschien alleen om hun nu eens een keer uit te lachen i.p.v. andersom. Ik was van mijn 13e tot 18e (ben nu 25) een extreme verschijning. Het alternatieve/gothic wereldje interesseerde mij, maar de rest van mijn leeftijdsgenoten vonden het maar idiooit, met als gevolg dat ik gepest werd. Ik weet nog ooit een keer dat ik alleen door de school liep en de populaire meiden achter mij aan. Mijn vriendengroep was op dat moment ergens anders (ofcourse). Ze riepen mij, ik draaide me om en er werd met het goedje van een aloe vera plant in mijn gezicht gesmeerd. Vreselijk was het. Ook ben ik een keer achterna gezeten op de fiets (en natuurlijk was in weer alleen) en werd met steentjes bekogeld. Waarschijnlijk alleen maar omdat ze dus niet accepteerde wat ik mooi vond, de kleding die ik droeg en de muziek die ik leuk vind. Ik zal ze ook echt niets meer zeggen, als ik deze mensen die mij dit alles hebben aangedaan in die tijd, tegen kom o.i.d.
pien
Wauw, mooi verhaal. Ofja ik weet niet helemaal hoe je dit zegt maar ja… Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel
Jay
Ik heb er maar anderhalf jaar gezeten. En het woord skelet, die kan ik mij nu door wat je zegt herinneren! Ik “denk” dat ik dat zelfs wel eens ooit heb gezegd! Niet wetende dat dit z’n gevoel bij jou los heeft gemaakt. Als kind zijnde heb je dat helemaal niet door dat dit ook nog door blijft spelen in je gevoel, jouw gevoel! Als ik jou ooit het gevoel heb gegeven dat je “minder” zou zijn dan de rest in onze klas toen dan spijt mij dat enorm! (oprecht)
Als ik jou leven zo zie in het geen wat je doet, maakt het mij juist trots om te zien waar jij nu in je leven bent! Ik geniet zelfs van alle vlogs en al het moois wat jullie samen maken! Iets waar je super trots op mag zijn!
Ik vind het erg jammer dat ik je de 6-de niet zal zien! Ik had het fijn gevonden, maar snap ook echt je gevoel!
Liefs Jay
Julia
Ik ben niet echt gepest maar hoorde er wel absoluut niet bij. Deels lag dat aan mijzelf, ik was “anders” en hoe of waarom dat zo was weet ik eigenlijk niet eens, maar het was wel zo. Leefde erg in een eigen wereldje.
Daarnaast was ik ontzettend onhandig en slecht in gym. En één van de redenen waardoor er geplaagd werd en flauw gedaan had betrekking op mijn manier van bewegen, het missen van ballen etc. Zo werd ik letterlijk het laatstgekozen meisje van de klas.
Lotta
Goede post! Ben vroeger zelf ook gepest. Altijd door een vast groepje maar ik was ook het pispaaltje van de hele klas. Als er dan wat was gebeurd, kreeg ik altijd de schuld. Ik zou nu ook zeker niet naar een reünie gaan. Ik herken je verhaal heel goed.
Dit was allemaal op de basisschool en op de middelbare school zijn er ook steeds mensen geweest die mij dingen hebben aangedaan waardoor mijn zelfvertrouwen totaal weg was. Gelukkig had ik wel wat vriendinnen en zonder hun weet ik niet waar ik nu zou staan.
Nu studeer ik en is de sfeer hier totaal anders (positief). Hier ben ik erg blij om!
anoniempje
Ik ben zelf ook heel erg gepest door zowel de ouders als het kind zelf. Het was niet echt pesten maar het kind werd overal voor getrokken omdat haar moeder juf is en haar vade ook heel erg betrokken wordt bij die basisschool. Ik was degene die daar een stokje voor stak maar ik werdt negens door school gesteund. Mijn moeder heeft huilend bij de directeur gezeten omdat ik niet meer naar school wilde, mezelf minderwaardig vond en ik altijd boos en huilend thuis kwam. De directeur zei dat wat op het schoolplein gebeurt (het gebeurde ook in school en zo) maar dat dat niet onder de verantwoordelijkheid van school viel. Ik heb de grootste haat naar dit gezin nu en ik ben ook onzeker. Ik word namelijk wel vaker gexien als een moeilijk kind door bijv. De vriendin van mijn vader. Ik denk dat mensen die pesten vaak zelf heeeeel erg onzeker zijn. Het heeft mij opzicht wel zekerheid gegeven maaf ook onzekerheid.
Liefs,
xxx
Janique
Helaas zat ik in de zelfde klas als Scarlet. Ook mijn tijd was hier zeker niet altijd even leuk. En ik twijfel nog steeds of ik wel of niet naar de reünie zal gaan. Ik werd uitgescholden voor haas, omdat mijn tanden alles behalve netjes in een rijtje stonden.
Groepjes leerlingen die me stonden op te wachten om me uit te schelden. bij het omkleden met gym me kleding verstopten of meenamen of me onderbroek probeerden uit te trekken.
1x is me voorwiel los gedraaid waardoor ik een stuk van mijn voortanden uit me mond viel. Uit schaamte durfde ik thuis weinig over het pesten te zeggen.
In groep 7 had ik er zat van en besloot ik om niet meer naar school te gaan, als ik er toch was deed ik gewoon niks waardoor ik bleef zitten. Nu zat ik tenminste niet meer bij die pestkoppen in de klas.
In de 3de op de middelbare school ging het opnieuw mis. Er bleef een oud klasgenoot zitten en zat nu wederom 1 van die pestkoppen bij mij in de klas. Mijn school resultaten holde achteruit en uit eindelijk ben ik naar een andere school gegaan. Of ik nu weer gepest werd kan ik mij niet meer herinneren, dit heb ik denk ik geblokt.
Ik twijfel nog steeds of ik zal gaan, en stel mij zelf de vraag waarom zou ik energie in die mensen steken. Ze willen er misschien met mij over praten, maar heb ik daar wel zin in. Dan krijg je waarschijnlijk een welles nietes gedoe en hier is de reünie niet voor bedoelt toch? Ik maak me nu dus al druk over iets wat moet gaan komen. Volgens mij is een reünie voornamelijk bedoeld om leuke herinneringen op te halen. Eigenlijk weet ik het antwoord denk ik wel, maar heb het nog niet hardop tegen mij zelf gezegd.
Liefs Janique
tess
Ik zou daar graag nog iets aan toevoegen. Mijn ervaring is dat het kind dat pest soms heel gevoelig is. Het kind voelt dat er iets ‘ anders’ is aan het andere kind. Soms worstelt het kind dat gepest wordt met iets. Dit kan van alles zijn. Slechte thuissituatie, geaardheid, onzekerheid enz. Wat het kind laat zien met zijn pestgedrag is eigenlijk het aanstippen van al bestaande problemen. Kinderen zijn echter te jong om met woorden uit te leggen wat ze zien of voelen. Ik denk dat ouders en bijvoorbeeld keerkrachten het pest gedrag niet alleen als hinderlijk moeten zien maar ook als aanwijzing dat er iets speelt. Zonder oordelen over goed of fout kan een kind dat pest dus ook waardevol zijn met zijn gedrag omdat het iets aan de orde brengt. Dit is natuurlijk niet heeft geval als het kind pest omdat het zelf gefrustreerd is en een zondebok zoekt zich op te uiten!
Tim Traas
Ik ben ook gepest vanwege mijn handicap. Maar ik weet dat ik er sterker ben uitgekomen dan de mensen die mij gepest hebben.
cynthia
Mijn lerares van Nederlands word gepest door mijn groep hetg is wel heel zielig maar ze laat zij niet heel erg kennen ik wil meestal iets zegge maar weet niet wat 🙁
En ik ben vroeger een beetje gepest vooral eigenlijk omdat ze me leuk vonden een beetje uitdagen
Debbie
herkenbaar en dus Ja ik werd gepest
Zal het delen op http://www.facebook.com/IkBenTegenPesten
Kim
Heftig dat ook jij gepest bent… Ergens vind ik het wel mooi dat je nu milder bent geworden richting je pesters… Aan de andere kant maakt het mij ook een beetje kriebelig, omdat ik ‘ze hadden vast hun redenen om dit te doen’ vind klinken alsof je het goedpraat, terwijl pesten niet goed te praten valt.
Liefs!
Rowan Koch
Ik ben gepest van groep 6 tot en met groep 8 toen dacht ik dat het eindelijk was afgelopen en nu gaan ze nog steeds verder… het word steeds erger en erger. Hun doen dat via whatsapp en dat vind ik zelf heel laf van hun… heeft iemand tips om sterker in mijn schoenen te staan en ook dingen die helpen hun te stoppen met pesten…?
Caroline
Ik ben ook gepest en mijn vader zei dan altijd: ‘Kill with a smile”
Wat houdt dat in? Heel simpel, wanneer iemand een opmerking maakt zoals: Jij bent lelijk, zeg je terug: En jij bent heel erg mooi.
Probeer niet te sarcastisch klinken, dat zal niet helpen. Doe alsof je een complimentje geeft. Ik ben ook heel lang gepest en dit hielp mij heel erg het op te lossen, want jij laat het nu niet zomaar tegen je zeggen, maar je kan ook nooit beschuldigd worden van zelfs iemand te hebben teruggepest.
Heel veel succes en weet dat er mensen zijn die met je meeleven
Shanna
Ook ik ben vroeger gepest, zowel op de basisschool als op de middelbare school. Het was niet zo heftig dat ik niet meer naar school durfde maar echt prettig voelde ik me er niet. Ik viel buiten de boot en ik kan me nog heel goed herinneren dat ik me best eenzaam voelde. En als ik dan vrienden had deed ik heel erg mijn best dat ze mij aardig zouden blijven vinden. Wat resulteerde in dat ik altijd deed wat de ander wilde ookal deed ik liever zelf wat anders. Mezelf uitspreken durfde ik niet uit angst er weer alleen voor te staan. Nu weet ik inmiddels wel beter! 😉
Tessa
Ook ik ben gepest. Op de basisschool was het het heftigst (toen ben ik ook van school gewisseld), maar op de middelbare school was het ook niet altijd een pretje. Bij mij ging het denk ik vooral om het feit dat ik altijd een beetje nerdy was, daarbij praat ik vrij snel en ik denk dat voor sommige mensen ook al wel duidelijk was dat ik op vrouwen val. Ik ben nog steeds vrij onzeker en heb op de raarste momenten het gevoel dat mensen over mij praten of me uitlachen. Ik hoop dat dit ooit helemaal verdwijnt, maar daar ga ik eigenlijk niet vanuit. Ik denk dat er altijd wel een deuk in je zelfvertrouwen zal blijven zitten.
MinnieMouse
Ik word op t moment aardig gepest gelukkig wordt er iets aangedaan
Volgens mij begon t als grap masr inmiddels ook vanwege kledingstijl en ze denken (ben ik ook) rat ik lesbisch ben
anouk
Lieve scarlet,
Ik heb het zelf ook meegemaakt. Mijn volledige klas wist wat ze deden alleen werden hun bekrachtigd door mijn meesters en juffen! Zij gaven mij altijd de schuld. Het bleek namelijk dat ik ADHD had en dit wisten wij niet tot groep 7. Toen heeft een volledig nieuwe juf, vers van de Pabo mijn groep overgenomen. Mijn ouders stonden op dat moment op het punt mij van school te halen.
3 jaar geleden had ik een reünie en heb ervoor gekozen wel heen te gaan. Ik kreeg te horen hoe trots mensen op mij waren dat ik was gekomen ondanks de rotperiode die ik heb gehad.
Inmiddels heb ik Hulp gehad om alles te verwerken en zit weer goed in mn vel!
Liefs anouk
Madée
Ik wordt/werd niet gepest, maar ik voel me wel vaak alleen. Ik heb het gevoel dat mijn vriendin alleen maar naar mij toekomt als een ander meisje er niet is. een soort ” 2e keus ” ben ik dan. Ook wordt ik soms wel een geplaagd en dan zeg ik stoppen, maar dan stoppen ze niet ( denk aan sleutel afpakken etc ) en ik ben ook altijd wel een beetje bang of ze me nog wel ” leuk vinden “
-
Ik word wel gepest. Dit hebben ze zelf niet door, aangezien het ook heel anders ligt dan bij jouw. Ik word niet uitgescholden op opgewacht, maar wel word ik elke dag omlaag gehaald en buitengesloten met “grappige” opmerkingen. Volgens mij noemen ze dit zelf plagen, maar als het niet voor allebei voelt als een grapje, heet het pesten. Ik voel me nu altijd alleen en mijn school werk gaat er nu ook door achteruit. Ik voel me bedreigd op school.
Heleen
Ook ik ben gepest, niet zo ernstig als sommigen hierboven/onder maar het heeft me zeker pijn gedaan, Ik was altijd al onzeker en verlegen, ik durfde weinig en probeerde alles heel goed te doen, ook was ik, zoals velen anderen, onzeker over mijn uiterlijk. Het pesten begon pas in de eerste, ik stond raar op een foto en dat was de reden om mij voor heel de klas belachelijk te maken. Ik had een blog, de mensen die mij pestten wisten dat natuurlijk en vonden het nodig om elke keer dat ik langsliep dingen naar mij te roepen. Ook tafels tegen mij aanduwen in de pauze was vet grappig, vonden zij. Ik ben hierna naar een soort kamp gegaan voor een week om meer tot mezelf te komen en het achter me te laten, ondanks dat het soms nog voorkwam en mijn mentor me al tips had gegeven. Ik heb daar veel geleerd en denk er nog vaak aan terug, ik ben helaas niet veel veranderd, het tast je aan voor een lange tijd. Ik ben nu trots op wie ik ben, ik mag er zijn en net zoals ieder ander.
Dank jullie wel voor het mooie artikel!
Amber
Ik ben vroeger ook veel gepest, tot m’n 5 jaar door een paar jongens, maar verder had ik genoeg vriendjes en vriendinnetjes. Toen gingen we verhuizen waardoor ik midden in het jaar naar een andere school ging, dit liep niet zo lekker. Iedereen kende elkaar al een paar jaar en ik was nieuw. Ik heb me altijd ‘de nieuweling’ gevoeld en werd nergens bij betrokken, maar aan het eind van de basisschool werd het pesten erger. Ik ben opgesloten in de wc, nageroepen, aangestaard, uitgelachen en uitgescholden, zelfs door jongere kinderen. Ik was rustig en liep niet mee met de rest, geen behoefte aan, maar dit zorgde er wel voor dat ik gepest werd bedenk ik me achteraf. Toen ik dacht een nieuwe start te maken met een goede vriendin op de middelbare school sloeg zij totaal om en werd ik nu door haar gepest. Achteraf stomme dingen maar op die leeftijd ben je zo onzeker dat ik er nog jaren last van heb gehad. Zij was erg open en had een grote mond, schaamde zich nergens voor en ik was het tegenovergestelde. De rest van het ‘groepje’ ging natuurlijk ook meedoen… Na het eerste jaar heb ik de school gevraagd mij niet meer met haar in één klas te plaatsen en daarna ging het gelukkig goed. De laatste paar jaar op school had ik vaste groepjes, zelfs nadat ik was blijven zitten was dit geen probleem meer gelukkig. Ik blijf het wel merken, ik ben erg onzeker als ik langs een groepje mensen moet, hoe jonger hoe enger, bang om weer gepest te worden… en dan bedenk ik me dat ik 27 ben, waarschijnlijk minstens 10 jaar ouder ben dan hun, en dat ze er waarschijnlijk echt niet op uit zijn iedereen die voorbij komt te pesten, maar het is moeilijk dat los te laten.
Vink
Mooi artikel! Ik ben op de basisschool 4/5 jaar gepest en heb daar nu ook nog flink veel last van. Ik heb een erg laag zelfbeeld, neem dingen ontzettend persoonlijk, ben ontzettend gevoelig voor groepjesvorming (populaire groepjes etc.). Vorig jaar zat ik ook in een klas die me erg deed denken aan mijn klas op de basisschool en daar heb ik het toen ook erg moeilijk mee gehad, vooral ook omdat alle docenten waar ik met dat probleem naar toe stapte zeiden dat het aan mij lag en dat ik maar moest veranderen, gelukkig ben ik nu steeds meer over het pesten heen aan het komen en dat vind ik erg fijn!
Sabrina
Ik verbaas me echt over het feit dat er zoveel mensen die een comment achterlaten ook gepest zijn. Ik vind het heel vervelend dat je vroeger gepest bent, maar realiseer je je ook dat sommige jonge kinderen niet eens door hebben dat ze iemand pesten. Of dat het kinderlijke onwetendheid is. Dit neemt niet weg dat het hartstikke rot is om gepest te worden en dit hoeft natuurlijk niet de reden te zijn voor het pesten. Ik begrijp dat je niet naar de reünie gaat, dat kan de wond weer zo open halen. Goed artikel!
sharon
Ik ben vroeger ook heel erg gepest. Ik heb grote ogen en dat vond ik vroeger heel lelijk. Ze vroegen of ik van Mars kwam en wanneer ik terug ging want dit was geen buitenaardse wezens school. De eerste keer dat ze dat zeiden ging ik erop in maar het hield niet op, van buitenaardse wezen tot kikker en koeienogen. Er kwam steeds meer bij leraressen en leraren deden hier vrij weinig aan. Mijn lichaam was al vroeg ontwikkeld en dat vonden de jongens wel interessant op een dag kwamen ze op me af en gingen ze met zn alle aan me borsten zitten en punaises in me billen prikken. En zo zijn er nog heel veel meer dingen. Op de middelbare was er een meisje ik vond haar niet leuk en aardig omdat ze populair was. Ze wilde mij in elkaar slaan omdat ik zei dat ze niet aardig was. Ze was hier zo verdrietig om omdat ze graag bevriend met me wilde zijn. Mijn zelfvertrouwen is door dit alles ver te zoeken.Ik ben altijd bang dat er iets mis met me is. Maar 1 ding wel ik vind mijn ogen wel mooi hihi. En ik ben nu veel ouder en ik denk maar als iemand onaardig is dat degene zelf een probleem heeft. Ik hoef zulke mensen niet meer in mijn leven.
Femke
Moet je toch kijken wat pesten voor een invloed kan hebben. Het blijft iemand vaak zijn/haar hele leven bij en het heeft mega weerslag op van alles.
Off topic.
Jullie banners sluiten precies aan bij mij. Leuk om te zien. Van S Oliver heb ik heel wat in de kast liggen en visjes van Queens smaken me vaak.
dd
Ik was zelf een pester wat opliep tot zelfs aanstichter van vecht partijen. En nee daar ben ik nu op mijn 25ste niet trots op. Maar al die redenen kloppen voor mij niet . Ik had de perfecte jeugt met de perfecte ouders vrienden enz . Ben zelf nooit gepest of onzeker dus nee. Het was toen simpelweg verveling of zelfs “leuk” een leraar zei ooit. “Ik heb nooit een leerling gezien die zich zo weinig aantrekt van anderen” t boeide me niks wat andere dachten en als iemand me in de weg liep dan schopte je dat onderuit. Kei hard maar wel waar. En nogmaals ben ik daar trots op.. nee. Maar had ik toen t gevoel van trots .. ook niet. T boeide me gewoon niet. Wss ook omdat je op die leeftijd je niet bezighoud met wat het diegene doet en gewoon met je eigen leuke dingen zoals vriendjes.
dd
En mocht je je afvragen waarom precies jij word gepest. Echt niet om een dikke kont of lelijke ogen. Gewoon omdat je toevallig uitgekozen bent en dan pas zien mensen punten om je te pakken. Dus trek t niet op jezelf want het is een loterij of je gepest gaat worden en niks helpt . Want ookal ga je verzetten en voor jezelf opkomen. Dat boeid de pester geen reet
Jiska
Ik ben vroeger ook regelmatig gepest. Niet heel extreem maar het zorgde er wel voor dat ik niet echt graag naar school ging, in het bijzonder in de tweede klas van de middelbare school. Ik was heel erg verlegen en durfde niks terug te zeggen, ik zou dik en lelijk zijn wat ik toentertijd ook ging geloven. Omdat ik in een dorp woon ben ik de afgelopen jaren regelmatig mensen tegen gekomen en het aparte is is dat de dan juist heel positief zijn, dat ik zo’n lief meisje was die nooit iemand kwaad deed. Ik was gewoon een makkelijk slachtoffer, Dus zo zie je maar, er is echt niks mis met je als je gepest wordt! Je hebt gewoon pech dat je bent uitgekozen..
Ik heb in de loop der jaren zeker geleerd dat je met een grote mond verder komt, als iemand nu nog een rot opmerking maakt dan los ik dat op met een sarcastische grap in plaats van mijn mond te houden. Meestal is het dan meteen klaar gelukkig.
linda
Ik heb laatst een gesprek gehad met iemand hierover. Ik vertelde hem dat ik altijd geroepen heb dat ik nooit iemand gepest heb, maar dat ik toen ik daar laatst nog eens goed over nadacht, erachter kwam dat ik wel degelijk mensen gepest heb. Ik ben er toen best wel van geschrokken dat ik al die tijd nooit door gehad heb dat ook ik weleens gepest heb. Zo hadden we op de basisschool een jongen in de klas zitten die we eigenlijk allemaal een beetje vreemd vonden. Hij peuterde altijd in zijn neus en zag er erg onverzorgd uit. Iedereen riep altijd als ze aangeraakt werden door hem dat ze … bacillen hadden en dit werd dan doorgegeven. Hier heb ik ook aan meegedaan en heb me nooit beseft dat ik dus ook een aandeel heb gehad in het pesten. Achteraf vind ik het heel erg dat ik dit soort dingen gedaan heb en het me ook nooit beseft heb.
Caroline
Wauw, ik herken gewoon alles, super mooi geschreven
Mimi
Grappig Scarlet, daar denk ik soms weleens hypothetisch over na. Ook ik ben gepest op de basisschool, zoals veel anderen die een berichtje achterlaten, maar ik ben er inmiddels (26) behoorlijk overheen. Het heeft me gevormd, en nu geeft het me eerder kracht dan dat het onzeker maakt. Ik ben niet meer ‘bang’ om die pestkoppen van toen tegen te komen en zou gewoon normaal een praatje met ze kunnen maken. Maar net als jij vraag ik me af waarom ik er energie in zou steken. Ik zou willen gaan om hen te ‘confronteren’, en vermijden voelde in eerste instantie bijna laf, maar aan de andere kant, wat levert mij het op? Ik heb geen behoefte om met hen in contact te komen en besteed mijn tijd liever aan dingen die me écht gelukkig maken.
Astrid
Ik ben op de middelbare school gepest. De gevolgen kwamen bij mij pas in de periode erna, toen ik naar het MBO moest. Ik werd bang om weer gepest te worden, ging er alles aan doen om maar niet op te vallen. In die periode kreeg ik ook een eetprobleem. Gelukkig werd er op het MBO bij mij in de klas niet gepest en heb ik ondanks mijn problemen de tofste 3 jaar school gehad. Nu is het bijna 10 jaar geleden sinds ik de middelbare school achter me heb gelaten, en gelukkig ben ik ook grotendeels van mijn problemen af en heb ik ook het pesten grotendeels verwerkt. Als ik nu een uitnodiging zou krijgen voor een reünie, zou ik gaan. Op een of andere manier zou ik ze een soort van “vergeven” op dat moment. “Vergeven” als in: ik zou op dat moment een leuke dag met je kunnen hebben en oprecht geïnteresseerd zijn in hoe je nu in het leven staat, maar vrienden worden zal lastig zijn. “Vergeven”, maar niet vergeten. Ondanks dat ze me het leven toen ontzettend zuur hebben gemaakt, waren we toen allen pubers en sommige pubers doen helaas domme dingen ten koste van anderen. Het valt niet goed te praten maar mensen kunnen gelukkig veranderen, van fouten kun je leren. Ik hoop gewoon van harte dat die pesters van toen nu volwassen zijn geworden en ook niet meer pesten. 🙂
Iris
Ja, ik ben zelf ook gepest in de 3e en 4e klas van het middelbaar onderwijs. In de 3e klas waren het leerlingen uit een lagere klas, niet uit mijn eigen klas gelukkig. Toch heeft dat een enorme impact op mij gehad: ik durfde mijn pauzes niet meer in de gangen door te brengen, was de gehele dag angstig. Er waren haatpagina’s, maar ik werd ook belaagd: roepen, bijnamen, kietelen, duwen, slaan, schoppen.
In de 4e klas waren het wel klasgenoten, allemaal jongens. Ik heb rond het 3e jaar een slechte gewoonte ontwikkeld: skin picking. Dat deed ik doen ook, dat merkten zij op en op basis daarvan moesten ze mij hebben. Veel staren, roddelen waar ik bij stond, uitlachen, nawijzen. Verleden jaar ben ik met 2 docenten in gesprek gegaan over die periode (ik ben nu 20 en al van die school af), dat heeft me wel veel gebracht. Toch voel ik nog veel boosheid en verdriet als ik terugdenk aan die periode. Ik ga mijn pesters en hun aanhang dan ook liever uit de weg. Toch zou ik ze ooit, later, nog eens aan willen (durven) spreken op hun gedrag, want hoewel het mij in gevormd heeft (naar een mooi, lief, betrokken persoon) heeft het ook veel kapot gemaakt.
xxdxx
Weet je……ik snap heel goed wat je bedoeld maar hun hebben jou dus veel gepest als je nu niet komt opdagen denken ze haaa mietjeeee watje da ze is ze is bang voor ons en dat soort nare dingen laat ze maar is zien wie scarlet is laat ze masr eens zien hoe lief leuk aardig en knap jij bent in plaats van dat meisje dat niet op durft te komen dagen wat hun dan dus denken als ik jou was zou ik lekker gaan xx
joop
ook mannen hebben last van gepest worden niet alleen vrouwen ik ben zelf ook vaak gepest en nu ik ouder ben merk dat nog steeds ,iemand die pest beseft denk niet altijd wat ie de ander daarmee aandoet dat is sneu .maar ja ik probeer het te relativeren .
harry
en dat relativeren is goed. vooral voor jezelf. zorg er voor dat je ondanks door alles wat er is gebeurt je hard niet versteend.
Meisje
Ik vond dit een erg nuttige blog. De reden waarom ik dit lees is omdat ik hier zelf keer op keer mee te maken krijg. Ik ben nu 20 en ik ben in groep 7 gepest, de brugklas, de 5e en nu zelfs op het VAVO waar ik zit omdat ik gezakt ben. Ik zou eigenlijk wel graag persoonlijk contact met jullie willen om mijn verhaal te doen omdat ik er zo ontzettend mee zit en er zo ongelukkig door ben. Ik weet niet wat ik doe waardoor dit een vicieuze cirkel blijft. Zometeen ga ik naar de universiteit en ik moet er niet aan denken dat het weer gebeurt. Ik weet zeker dat ik dan echt in een zwart gat beland en daar niet meer uit kom. Ik vind het extreem moeilijk om het mij niet persoonlijk aan te trekken omdat diegene uiteindelijk iedereen tegen me opzet en de mensen waarmee ik omga een soort van mij afpakt door leugens te verspreiden en structuteel te roddelen. Ze maakt mijn leven zelfs hier weer een hel, terwijl ik dacht dat dit bij volwassenonderwijs niet het geval zou zijn..
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
Groetjes van een wanhopig/gefrustreerd iemand
Louis
Mooi verhaal! Goed om je gevoel te delen! Laat ik dan ook mijn verhaal met jou en andere bloggers delen. Soms maakt pestgedrag juist mensen sterk, soms ondermijnd het al het zelfvertrouwen. In het laatste geval kan het je belemmeren om het beste uit jezelf en het leven te halen en op jouw beurt met jouw talenten anderen juist blij te maken. Door pestgedrag kan veel waardevol talent verloren gaan. Al is pestgedrag te begrijpen, ik laat graag weten dat het ook erg veel schaad. In mijn jonge jaren was er geen blog, anders was dat voor mij vast ook een super handige uitlaatklep geweest! Bij mij begon het gepest toen ik in de puberteit kwam en net terug naar Nederland was gekomen na een periode in het buitenland. Ik was veranderd tenopzichte van de Nederlandse cultuur en mentaliteit en Nederland was tijdens mijn afwezigheid ook veranderd. Communicatief had ik veel overgenomen van het andere land. Hierdoor was ik in de ogen van veel Nederlandse kinderen, ook puberend, al raar en anders. Daarnaast kwam ik oorspronkelijk uit de randstad en nu terecht in Limburg en was ik behept met heel veel talenten. Ik had naar men zei een mooie zangstem waarmee ik eigenlijk echt moest gaan zingen, kon uitzonderlijk goed tekenen, speelde goed toneel waarmee ik 2 keer een prijs had gewonnen op de lagere school in het buitenland, speelde viool en zag er naar men in het buitenland zei knap uit met prachtig haar. In het Limburgse dorp waar ik terecht kwam werd ik vreselijk gepest op de volleybal vereniging en op school werd ik genegeerd. Gekgenoeg werd ik eerst erg leuk gevonden door de meisjes van de volleybal vereniging maar dit veranderde tijdens een wedstrijdweek van mijn team. Een meisje had iedereen tegen me opgestookt en nadien was ik het mikpunt.
Al mijn zelfvertrouwen verdween als sneeuw voor de zon. Ik durfde niets meer, niet meer zingen, zelfs niet meer goed tekenen, geen goede antwoorden meer te geven tijdens de lessen op school. Ik kan mij nog goed herinneren hoe frustrerend het is als je iets zo goed weet maar je dat niet meer durft te zeggen, je geen toneel meer durfde te spelen en ziet dat anderen dat wel doen en je het zelf net zo goed had gekund. Op mijn 14e mocht ik zelfs al een kinderboek mogen illustreren via een kennis van mijn vader op basis van alles wat ik voor mijn onzekerheid getekend had maar wat nu toch werd afgewezen omdat ik de spontane manier van tekenen niet meer had. Mijn slanke verschijning verdoezelde ik door juist hele wijde kleren te dragen omdat ik daar ook onzeker over was. Op school en thuis tijdens het maken van mijn huiswerk had ik mijn aandacht er niet bij. Ik was vooral bezig met hoe ik het pestgedrag kon temmen en mij in sociaal opzicht kon verbeteren omdat ik dacht dat alles aan mij lag. Mijn ouders waren weliswaar zorgzaam en lief, probeerde mij van het tegendeel te overtuigen maar wat echter niet hielp.
Al met al heeft het gepest en het genegeerd worden er bij mij toe geleid dat ik mijn talenten niet meer heb ontwikkeld zoals ik dat misschien had kunnen doen. Ik heb met moeite mijn middelbare scholen afgemaakt en uiteindelijk nog een hbo studie kunnen doen. Het was moeilijk om assertief te zijn, mijn eigen grenzen te stellen, ondernemend te zijn of goede keuzes te maken. Een positief oordeel van jongens vertrouwde ik niet. De relaties die ik had gingen vaak uit omdat ik mijzelf te vaak in een negatief daglicht plaatste. Ik geloofde maar niet dat ik mooi, leuk of aardig gevonden kon worden door juist die leuke jongen die voor mij gevallen was. Met 1 vriend was ik twee jaar samen, raakte onverhoopt zwanger maar pleegde abortus omdat ik dacht dat ik het kind echt niets te bieden had. Uiteindelijk heb ik door het allesoverheersende minderwaardige gevoel waarschijnlijk niet op tijd een fijne partner gevonden, ben ik ongetrouwd en ongewenst kinderloos gebleven. Uit frustratie heb ik veel gesnoept, was ik minder zuinig op mijn eigen lijf waardoor ik ook zwaarder werd. Nu pas, al ver in de 40, begin ik weer eigenwaarde te ontwikkelen en ervoor te zorgen dat ik er ook fysiek goed uitzie. Misschien kan ik nu alsnog ook nog mijn talenten een kans geven en uitzoeken waar en hoe. Wat in het vat zit, verzuurd niet wordt er gezegd en wellicht is dit bij mij ook zo. Pesten kan dus onaangename lelijke gevolgen hebben. Zonde toch? Ik had zelf veel meer uit het leven kunnen halen en ook anderen veel meer /plezier kunnen geven als ik niet al mijn eigenwaarde was verloren. En onze maatschappij is er ook alleen maar erg mee gebaat als mensen lekker in hun vel zitten en mooie dingen kunnen verrichten!
HhhMooi verhaal! Goed om je gevoel te delen! Laat ik dan ook mijn verhaal met jou en andere bloggers delen. Soms maakt pestgedrag juist mensen sterk, soms ondermijnd het al het zelfvertrouwen. In het laatste geval kan het je belemmeren om het beste uit jezelf en het leven te halen en op jouw beurt met jouw talenten anderen juist blij te maken. Door pestgedrag kan veel waardevol talent verloren gaan. Al is pestgedrag te begrijpen, ik laat graag weten dat het ook erg veel schaad. In mijn jonge jaren was er geen blog, anders was dat voor mij vast ook een super handige uitlaatklep geweest! Bij mij begon het gepest toen ik in de puberteit kwam en net terug naar Nederland was gekomen na een periode in het buitenland. Ik was veranderd tenopzichte van de Nederlandse cultuur en mentaliteit en Nederland was tijdens mijn afwezigheid ook veranderd. Communicatief had ik veel overgenomen van het andere land. Hierdoor was ik in de ogen van veel Nederlandse kinderen, ook puberend, al raar en anders. Daarnaast kwam ik oorspronkelijk uit de randstad en nu terecht in Limburg en was ik behept met heel veel talenten. Ik had naar men zei een mooie zangstem waarmee ik eigenlijk echt moest gaan zingen, kon uitzonderlijk goed tekenen, speelde goed toneel waarmee ik 2 keer een prijs had gewonnen op de lagere school in het buitenland, speelde viool en zag er naar men in het buitenland zei knap uit met prachtig haar. In het Limburgse dorp waar ik terecht kwam werd ik vreselijk gepest op de volleybal vereniging en op school werd ik genegeerd. Gekgenoeg werd ik eerst erg leuk gevonden door de meisjes van de volleybal vereniging maar dit veranderde tijdens een wedstrijdweek van mijn team. Een meisje had iedereen tegen me opgestookt en nadien was ik het mikpunt.
Al mijn zelfvertrouwen verdween als sneeuw voor de zon. Ik durfde niets meer, niet meer zingen, zelfs niet meer goed tekenen, geen goede antwoorden meer te geven tijdens de lessen op school. Ik kan mij nog goed herinneren hoe frustrerend het is als je iets zo goed weet maar je dat niet meer durft te zeggen, je geen toneel meer durfde te spelen en ziet dat anderen dat wel doen en je het zelf net zo goed had gekund. Op mijn 14e mocht ik zelfs al een kinderboek mogen illustreren via een kennis van mijn vader op basis van alles wat ik voor mijn onzekerheid getekend had maar wat nu toch werd afgewezen omdat ik de spontane manier van tekenen niet meer had. Mijn slanke verschijning verdoezelde ik door juist hele wijde kleren te dragen omdat ik daar ook onzeker over was. Op school en thuis tijdens het maken van mijn huiswerk had ik mijn aandacht er niet bij. Ik was vooral bezig met hoe ik het pestgedrag kon temmen en mij in sociaal opzicht kon verbeteren omdat ik dacht dat alles aan mij lag. Mijn ouders waren weliswaar zorgzaam en lief, probeerde mij van het tegendeel te overtuigen maar wat echter niet hielp.
Al met al heeft het gepest en het genegeerd worden er bij mij toe geleid dat ik mijn talenten niet meer heb ontwikkeld zoals ik dat misschien had kunnen doen. Ik heb met moeite mijn middelbare scholen afgemaakt en uiteindelijk nog een hbo studie kunnen doen. Het was moeilijk om assertief te zijn, mijn eigen grenzen te stellen, ondernemend te zijn of goede keuzes te maken. Een positief oordeel van jongens vertrouwde ik niet. De relaties die ik had gingen vaak uit omdat ik mijzelf te vaak in een negatief daglicht plaatste. Ik geloofde maar niet dat ik mooi, leuk of aardig gevonden kon worden door juist die leuke jongen die voor mij gevallen was. Met 1 vriend was ik twee jaar samen, raakte onverhoopt zwanger maar pleegde abortus omdat ik dacht dat ik het kind echt niets te bieden had. Uiteindelijk heb ik door het allesoverheersende minderwaardige gevoel waarschijnlijk niet op tijd een fijne partner gevonden, ben ik ongetrouwd en ongewenst kinderloos gebleven. Uit frustratie heb ik veel gesnoept, was ik minder zuinig op mijn eigen lijf waardoor ik ook zwaarder werd. Nu pas, al ver in de 40, begin ik weer eigenwaarde te ontwikkelen en ervoor te zorgen dat ik er ook fysiek goed uitzie. Misschien kan ik nu alsnog ook nog mijn talenten een kans geven en uitzoeken waar en hoe. Wat in het vat zit, verzuurd niet wordt er gezegd en wellicht is dit bij mij ook zo. Pesten kan dus onaangename lelijke gevolgen hebben. Zonde toch? Ik had zelf veel meer uit het leven kunnen halen en ook anderen veel meer /plezier kunnen geven als ik niet al mijn eigenwaarde was verloren. En onze maatschappij is er ook alleen maar erg mee gebaat als mensen lekker in hun vel zitten en mooie dingen kunnen verrichten!
Sabrina
Zelf ook veel gepest geworden. Daar ruim 30 later nog last van
Fluppeke
Ik ben ook gepest, vooral op de middelbare school. Ik loop nu tegen de 40 en heb er in sommige situaties nog steeds last van. Zo kan ik bijvoorbeeld nog steeds een kleine paniekaanval krijgen als ik een groepje tieners op mij af zie lopen, of als ik me door zo’n groepje moet heen wurmen om ergens binnen te komen. Vooral meiden geven mij de kriebels. Rationeel weet ik dat het onzin is, het zouden bij wijze van spreken mijn dochters kunnen zijn. Zij zien mij niet als leeftijdsgenoot die ze treiteren moeten. Maar dat gevoel, dat gaat nooit weg. Even voel je je dan weer dat kind.
Over het algemeen ben ik in mijn leven best vergevingsgezind. Niet in het geval van mijn pesters. Ja, ik kan sommige meelopers vergeven dat ze het nodig dachten te hebben om mee te lopen. Dat wel.
De meiden die mij bijna tot zelfmoord dreven kan ik niet vergeven. Sterker nog, ik wíl ze niet vergeven. Daarvoor hebben ze echt veel teveel kapot gemaakt.
Ik ben jaren bezig geweest om uit het dal te klimmen (therapie en zo), jaren waarin ik eigenlijk had moeten genieten (zegt men altijd). Nee, dat vergeef ik hen niet.
Janne
goed gedaan die dit lezen zullen wel even slikken niet te geloven dat iemand dit doet
inge
ik word ook gepest met dat ik dik ben maar alle gepeste mensen en kinderen denk aan het goede in het leven denk aan de mensen die wel om je geven en als je denkt dat er niemand is die om je geefd denk goed n heel goed wnd er is altijd iemand die om je geefd en als je die geenen hebt gevonden ga naar die genen toe en vertel alles en mischien kan dat persoon je helpen en denk altijd positief.
Anoniem
ik ben 4 jaar gepest. de pesters heb ik voor mezelf vergeven. puur omdat ik niet wil dat het me leven beïnvloed. ik werd vooral gepest met mijn hobby ( paardrijden ) en mijn allergie (aardappel/aardappelzetmeel). ik ging een fout in door de fout bij mij te zoeken. als je gepest wordt, vraag hulp! het kan je echt heel erg helpen 🙂
Olivier De Breucker
Ik werd 50 jaar geleden maanden gepest en kreeg er 1 jaar geleden nog onbewust last van tijdens een presentatie. Ongelooflijk! Ik geraakte in stress want ik waande me ‘onbewust’ weer in die situatie, zonder het te willen noch te verwachten. Sindsdien werkte ik er serieus en lang aan oa (de andere en zichzelf vergeven,en grensoverschrijdend gedrag aanpakken)en nu is het helemaal ok/verleden tijd:-)
Kiara
Dansen met mensen
Marc Keller
Mooie en heldere blog en duid goed ook waar de pester vandaan komt. En dat ook die hulp nodig heeft om op een betere manier zijn gevoelens leert uiten ipv te externaliseren naar anderen. Kortom te pesten.
Kickboxer1984
Herkenbaar verhaal! Op mijn 16e, 20 jaar geleden, werd ik als stille jongen gepest door de populaire jongen van de klas, die aan een leerkracht voorstelde dat ik zou moeten afgemaakt worden omdat ik nutteloos was.
Het heeft me gemotiveerd om te kickboksen, fitnessen en zowel in de ring als in mijn carrière een ‘machine’ te worden. Eigenlijk ben ik hem nu dankbaar 🙂
Steffi
Iemand die pest is ongelukkig. Als slachtoffer is het volkomen normaal om pijn, verdriet… te voelen.
Maar die pijn komt van het innerlijk van de pester en dat wordt dan op jou geuit.
Het is dan zeer belangrijk om assertief te worden, bevriend met jezelf te worden…
Het is nooit te laat om te veranderen en andere vrienden te maken.
Het leven is kort genoeg om medelijden met jezelf te hebben!
Pieter Priem
Ik wil mijn klasgenoten niet meer zien. Nooit meer.
Caroline
Waarom wordt er gepest door buitensluiting op volwassen leeftijd?
Probeer te distantieren maar nu begeeft ze zich in mijn overige vriendenkring en gaat daar verder.
Lizet
Ik diegene die één van de meelopers was en later brak. Ikzelf had een onveilige omgeving thuis met fysiek en emotioneel geweld en had codependentie. Ik werd in de pestersclub zelf misbruikt als gereedschap, boodschapper tussen hen, wat mij heen en weer slingerde. Besef dus ook dat in het pestersclub ook nog gepest kan worden naar een meeloper zogezegd.De gepeste werd trouwens zelf pester naar mij
Lizet
Ter aanvulling: De gepeste is daarna wezen pesten met diezelfde pestersclub. Ook school had hier een verwaarlozing in want die wist dat de connectie met mij en de gepeste eerst goed lagen. Had veel gescheeld.
Na het breken is het zo gelopen dat de gepeste omkeerde, terwijl ik me afzette tegen de pestersclub. Zo kun je zien wat de beinvloeding is van daadwerkelijke pesters die de boventoon voeren