Het eerste trimester van de zwangerschap. Woorden en ervaringen die volkomen nieuw voor me waren. Toen we bezig waren met de zoektocht naar een zaaddonor en de eerste inseminaties was ik daar nog helemaal niet mee bezig. Als we maar eenmaal zwanger waren, dan was alles goed. Toch? Dit bleek toch een stukje ingewikkelder dan ik had verwacht. Raak! …betekende niet klaar is Kees. Het was slechts het begin van een reeks aan emoties en vreemde kwaaltjes die blijkbaar allemaal horen bij het eerste trimester van de zwangerschap. 

Zwanger en dan? Wat moet je dan eigenlijk doen? Moest ik de huisarts bellen of me aanmelden bij een of andere praktijk? We zijn hier constant mee bezig geweest, maar ik had eigenlijk geen idee. Google wist raad. We zochten online naar een verloskundigenpraktijk bij ons in de buurt en besloten uiteindelijk bij twee langs te fietsen. Bij diegene die ons het meest aansprak heb ik me die avond nog aangemeld.

Zoveel vragen

Een aantal dagen later vloog er een uitgebreide vragenlijst onze mailbox binnen. De lijst stond vol met vragen die voor een gemiddeld stel waarschijnlijk makkelijk te beantwoorden zijn, maar op de vraag of mijn donor wel eens een koortslip heeft gehad had ik zo 1,2,3.. geen antwoord. Ik weet dat hij over het algemeen goed gezond is, maar voor een aantal vragen moest ik toch echt onze whatsapp groep raadplegen.

Eerste trimester van de zwangerschap, mijn ervaringOok maakte ik een afspraak bij de POP-poli. De maanden voordat we begonnen met insemineren had ik al veel uitgezocht over het slikken van antidepressiva tijdens de zwangerschap en dit tevens besproken met mijn huisarts. Toch vond ik het een prettig idee dit nogmaals te bespreken met iemand die hierin is gespecialiseerd. Zo gezegd, zo gedaan. Alles wat ik had uitgezocht en had gehoord werd bevestigd. Het was niet verstandig te stoppen of te minderen tijdens de zwangerschap. De gevolgen die dat met zich mee kon brengen wogen zwaarder dan de effecten van de medicatie zelf. Nu terugkijkend op de afgelopen drie maanden ben ik blij dat ik dat advies heb opgevolgd…

Pittiger dan ik had verwacht.

Dat warende de afgelopen drie maanden. Ik had rekening gehouden met eventueel enkel wat misselijkheid, maar dat bleek een onderschatting. De eerste maand stelde nog niet heel veel voor, je krijgt tenslotte zonder nog maar iets te weten de eerste twee weken al cadeau. Vanaf de tweede maand werd alles iets ingewikkelder en zowel fysiek als mentaal een behoorlijke rollercoaster.

De hele dag misselijk zijn in combinatie met emetofobie, een fobie om over te geven is zacht uitgedrukt, niet heel erg prettig. Een soort exposure therapie is het. Helemaal gezien het feit dat ik al misselijk werd van de geur in ons huis. Daar zat ik de hele dag in. Ik heb hier niet gelijk iets aan gedaan omdat ik niet te veel medicijnen wilde slikken, maar de emesafene tabletten die de huisarts mij later voorschreef waren echt een uitkomst. De ochtenden waren nog steeds niet heel prettig, maar ik kon wel weer iets meer eten en iets minder bezig zijn met de angst om over te geven. Goed ontbijten direct na het wakker worden werkt overigens ook erg goed bij mij.

Bloedverlies en zwangerschap

In de vorige blog kon je al lezen dat ik vanaf week zes last kreeg van bloedingen. Iets wat me erg onzeker maakte en ervoor zorgde dat ik de afgelopen periode maar weinig kon genieten van het feit dat er een baby op komst is. Ik was constant bang dat het mis zou gaan en had het liefst elke dag een echo gemaakt. Naast de constante bloedingen, voelde ik in de tweede maand maar al te goed dat mijn lichaam flink aan het werk werd gezet. Alsof ik dagelijks uren in de sportschool had gezeten. Douchen was hét moment van de dag geworden. Een hele uitdaging. Tien minuten douchen voelde eerder als de 100 meter vrije slag. Uitputtend. Het is heel vreemd en ook lastig om te ervaren dat je lichaam zo anders reageert dan het eerst deed en de normaalste dagelijkse dingen dingen ineens zo zwaar zijn geworden.

Eten in het eerste trimester

Zo ook het eten. Waar ik eerder kon genieten van bijvoorbeeld een uitgebreide lunch met broodjes hummus en avocado, zag ik nu al groen enkel bij het zien of ruiken van de ingrediënten. Ik moest er niet aan denken om nog maar iets te eten van wat ik de afgelopen maanden had gegeten. Veel dingen die ik vroeger vaak at, vond ik daarentegen wel weer lekker. Chocopops, liga melk, een potje zoetzure saus van Chicken Tonight met rijst, witbrood, Coca Cola, snoep, milkshakes en softijs. Vooral de wat ongezondere dingen eigenlijk. Vaarwel goede voornemens om alleen maar gezond te eten.

eerste trimesterDe milkshakes en het softijs laat ik inmiddels maar achterwege nadat iemand me tipte over de mogelijke bacteriën die het kan bevatten. Overigens heb ik dit pas nagevraagd bij mijn verloskundigenpraktijk en daar werd er gezegd dat je prima softijs kan eten, zolang je dit maar ergens doet waar er streng gecontroleerd wordt op de hygiëne en er voldoende wordt verkocht zodat het ijs niet te lang in de machine blijft zitten. Een ijsje van de Mac of kwalitaria moet dus prima kunnen in de zomer.

Klachten eerste trimester

Moe, misselijk en ongerust, dat zijn de drie woorden die de afgelopen drie maanden het beste omschrijven. Te moe, te misselijk en te ongerust om te werken. Om ook maar iets te doen. Werken als dierenartsassistente kan dan best zwaar zijn. Naast dat ik bepaalde dingen niet mag doen op dit moment, zoals röntgenfoto’s maken en kattenbakken verschonen, is zo’n dag in de kliniek als het druk is best intensief.

Assisteren bij operaties, dieren tillen, zakken voer tillen, telefoontjes, balieverkoop. Ik zag het niet zitten, ik kon het niet. Ik kon ‘s ochtends nauwelijks mijn bed uitkomen en na het douchen wilde ik daar het liefst weer naartoe. Mezelf ziek melden was iets wat ik erg moeilijk vond om te doen. Ik wil niet zwak zijn en ik wil mensen niet teleurstellen. Ik was nog maar net zwanger en nu al uitgeschakeld. Wat moest dat dan nog worden de resterende maanden?

Termijnecho en NIPT test in het eerste trimster

In week twaalf, vlak voor onze vakantie, hadden we ons eerste officiële intake gesprek. Na een tevreden knik op de termijnecho vertelde de vrouw ons van alles over de gang van zaken. Ik moest wat bloed laten afnemen om te kijken of alles in orde was en daarnaast konden we er voor kiezen om een NIPT test te laten doen. Een test waarbij ze in je bloed gaan kijken naar het DNA van je kindje en eventueel ook van jou. Er wordt gescreend op de meest voorkomende chromosoomafwijkingen, zoals trisomie 21 (downsyndroom), trisomie 18 (edwardssyndroom) en trisomie 13 (patausyndroom).

echo EERSTE TRIMESTER

Een keuze die we eigenlijk al hadden gemaakt toen we aan dit hele traject begonnen. Tijdens onze vakantie in Frankrijk kregen we een telefoontje met het positieve nieuws dat de uitslag in orde was. Geen afwijkingen en geen nevenbevindingen bij mij gevonden. Wat een opluchting. Ondanks de duidelijke keuze die we met zijn vieren vooraf hebben gemaakt, had ik er niet aan moeten denken om daadwerkelijk voor die keuze te komen staan na alle echo’s en het idee dat er al een heel mensje in je buik zit.

Afsluiting eerste trimester

Vandaag zitten we exact op week 15. Een hele mijlpaal na al het gedoe de afgelopen weken. Het eerste trimester voorbij, maar stiekem nog steeds erg bang. Hoewel ik me lichamelijk gelukkig steeds beter ga voelen, vind ik het nog erg lastig om bezig te zijn met het voorbereiden op de kleine. Waar Scarlet zich ontpopt als een ware babyshopper, houd ik het kopen van spullen nog een beetje af. De angst dat het alsnog misgaat dwaalt continue door mijn hoofd.

Inmiddels ben ik ook gestart met een Centering Pregnancy clubje. Zwangerschapscontroles, maar dan in een groep. Na de gewone controle waarin je naar het hartje kunt luisteren en je bloeddruk, buik en gewicht wordt bijgehouden, ga je nog anderhalf uur met elkaar in gesprek over alles wat komt kijken bij een zwangerschap. Erg fijn voor herkenning en tips en op deze manier kan ik er toch wat meer mee bezig zijn, zodat het hopelijk steeds wat meer rust geeft. Op naar de komende drie maanden! Wat hopelijk, zoals ze zeggen, de mooiste en fijnste maanden gaan worden….

Joyce ♥