Ik ben keihard, maar breekbaar. Ik denk dat ik die pittigheid en hardheid deels van mijn moeder heb geërfd. Of zou het door opvoeding en omgevingsfactoren zijn? Waarschijnlijk een combinatie. Als kind was ik denk ik nog niet zo hard. Ik was vrij angstig aangelegd. Durfde niets alleen, wilde altijd samen met iemand spelen en hing het liefst de hele dag aan het been van mijn moeder. Door de jaren heen is dit veranderd. Ik had snel mijn oordeel klaar en was in mijn mening vrij uitgesproken en stellig. De waarheid dacht ik in pacht te hebben en als ik iets wilde of dacht te weten, ging ik er voor 200% voor. Het leven was van mij en ik zou de wereld veroveren.
Was ik werkelijk zo zeker van mijzelf of was het een vorm van compensatie? Blaffende honden bijten niet. Ik was zo’n blaffende hond. Ik was doodsbang voor alles en iedereen, maar overschreeuwde dit middels mijn stem en prestaties.
Ik schreeuwde tegen de angst. Oordeelde tegen de onzekerheid. Presteerde tegen de paniek. Ik deed alles om me maar niet minderwaardig te voelen. Mijn god, wat voelde ik me waardeloos. Onbewust was ik me hiervan. Ik rende door mijn leven, deed duizend dingen tegelijk om maar niet te hoeven voelen. Niemand kon me raken, want ik had al te veel klappen gehad. Het pesten op de basisschool, het getreiter op de middelbare school, het mislukken van een studie en droomcarrière, het afgewezen voelen door hulpinstanties. Het had me gebroken en gemaakt tot de persoon die ik toen was: Keihard maar breekbaar.
Niemand. Ik zou me nooit mee pijn laten doen. Sla je mij, dan sla ik je 10 keer zo hard terug. Be prepared, want ik blaf niet, maar bijt direct. Mijn uitstraling was zacht, maar mijn blik was door de jaren heen hard geworden. Ik ben geen lief meisje, ik ben een strijder voor rechtvaardigheid. Ik vecht en geef niet op tot ik heb gewonnen. Ik kijk je weg, voordat je naar me kan kijken.
“Big girls don’t cry, supergirls don’t cry. I will not cry ever again”
Verbaasd was ik toen iemand me vertelde dat mensen bang voor me waren en daarom hun eerlijke mening niet durfden te geven. Ik heb haar uitgelachen. Bang voor mij? Hoe kan dat nou?! Ik zie eruit als een meisje van 20 en ben smal als een spriet. Hoe kan iemand nou angst voor mij hebben? Door de jaren heen werd het meermaals bevestigd. Mensen waren bang omdat mijn mening vaak hard was, mijn woorden overtuigend en mijn manier van communiceren fel.
Was dat wie ik wilde zijn? Hard, fel en kil? Dat terwijl ik als kind zo verlangde naar warmte en onvoorwaardelijke liefde. Ik wilde een jonge vrouw zijn die warmte uitstraalde, open stond voor andermans mening, liefde kon geven en waar niemand bang voor was, maar met respect mee omging. Dit was niet de felle vrouw die nu was. Ik moest veranderen, maar hoe…? Hoe kon ik veranderen, zonder opnieuw gekwetst te worden? Hoe kon ik open staan, kwetsbaar zijn, zonder keer op keer geraakt te worden?
Werd ik nu als hard persoon niet geraakt? Jawel. Het was een schijncontrole. Mensen durfden door mijn felheid en hardheid minder te zeggen, maar als iemand kritiek had, was ik hierdoor volkomen van mijn stuk. Ik was zo breekbaar als porselein. Ik kon dagen malen in mijn hoofd over wat er gezegd was. Huilen, twijfelen, me naar voelen en ga zo maar door. Ik leek van buiten wel zo hard, maar vanbinnen was ik het zachtgekookte ei van een te vroeg geboren kuiken.
Heel langzaam leerde ik dat open staan voor anderen en minder snel en fel oordelen me niet per se kwetsbaarder maakte, maar me vooral een stuk minder eenzaam en een stuk meer menselijker maakte. Ja mensen stelden me teleur en deden me verdriet, maar ik voelde me een stuk oprechter en een beter mens door me in ieder geval zelf wél anders en positiever op te stellen.
Ik vind het enorm waardevol dat ik door de jaren heen steeds zachter ben geworden en met meer nuance en positiviteit naar mijn omgeving kan kijken. Dat laat me een beter mens voelen en geeft meer ruimte en rust in mijn hoofd. Ik ben niet meer die harde en felle vrouw van vroeger, maar ontwikkel me beetje bij beetje naar de warme vrouw waar ik vroeger zelf als kind zo’n behoefte aan had. Ik ben er welliswaar nog lang niet, maar het feit dat ik me er dubbel en dwars bewust van ben, biedt een zee aan mogelijkheden en wegen naar die vrouw.
Roze kleding – een roze trui en velvet roze schoenen – zou me vroeger niet staan. Het was te lief. Ik droeg zwart en donker groen. Blijf uit mijn buurt. Be scared of me, I am not scared of you. Tegenwoordig draag ik – symbolisch – ook graag oud roze. Het staat me en het past steeds beter bij mijn innerlijk.
Trui: Stradivarius
Broek: Stradivarius
Schoenen: Sacha
Horloge: Olivia Burton
Halsband Sjors: Etsy
Het leven is hard, maar ook warm en bijzonder. De liefde is hard, maar ook waardevol en gelukkig makend. We bepalen zelf hoe we ons leven inrichten en welke kant we uitdragen en ontwikkelen. Ik heb geleerd en leer iedere dag nog steeds. Ik wil een warm en liefdevol mens zijn en vecht ervoor om dat in dit leven te bereiken…. ~ La Vie en Rose ~
Heb jij al op Scarlet gestemd voor de VIVA 400? Het kan nog een paar dagen… ♥
14 Comments
Geerdina
Is me dit even een herkenbaar stuk! Ik hoorde vaak” kijk niet zo boos” terwijl ik helemaal niet boos wasjouw ik vond jou altijd arrogant, je bent best toegankelijk! Whut? Hoe dan? Zo ben ik niet, en wil ik ook niet zijn! Blijkbaar was dat mijn afweer mechanisme. Ik wilde zo graag leuk gevonden worden, dat ik een muur optrok. Gelukkig nu steeds minder en de mensen die me kennen, weten wel beter!
Geerdina
Als ik jou zie op foto’s en in jullie vlogs, zie ik een vrouw die zeker gegroeid is in wie ze wil zijn. Open, lief, warm, humoristisch en vol met liefde! Het komt goed met jou Scarlet dat weet ik zeker!
Xx
Deborah
Prachtig! Voor zover ik je ken via blogs en vlogs zie ik een hele mooie, open vrouw die zich kwetsbaar durft op te stellen en anderen helpt door deze kwetsbaarheid te delen! Dankjewel daarvoor!
Chantal
Mooie foto’s! & het staat je onzettend mooi die kleding!
L.
Wow, zo herkenbaar.Ik werd vroeger de ice queen genoemd, omdat ik “ongeïnteresseerd, koud en arrogant” was,mijn ogen waren keihard, ik was echter getraumatiseerd en gebroken van binnen en snakte ernaar om die zachte binnenkant naar buiten te laten komen.door keihard werken heb ik me leren open te stellen en me kwetsbaar op te stellen hoor ik nu steeds vaker dat ik straal en zachter geworden ben.
Irene
Mooi! Heel herkenbaar ook…. Herken mezelf er zo in. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze, en dat is ook zo. Verleden jaar vertelde iemand me: je hoeft niet altijd sterk te zijn je mag ook voelen en je geliefd voelen, je mag er zijn…. Dit brak bij mij een stukje van mijn muur af en gaf me inzichten die ik hiervoor niet had! Ik nu 31 ben er ook nog niet, maar leer elke dag weer!
Nijn
Wow!
Jij bent goed bezig! Mooi en gedeeltelijk herkenbaar. Vooral het niet voelen van eigen kwetsbaarheid, angst voor afwijzing en vernedering. Misschien ook wel angst voor liefde. Alleen uit dat zich bij mij net iets anders.
Nicole
Heeeel herkenbaar… vooral dat stuk als.mensen zeggen bang van je te zijn. Ik dacht ook echt… hu hoezo… maar indd… een overcompensatie gedrag om te overleven.
Favery
Mooie blog! Ik vind het heel fijn voor je dat je nu steeds meer de vrouw wordt die je wil zijn. Dat is erg belangrijk en ik hoop dat het voor mij ook ooit zo mag zijn. Ik ben nu 36 en wederom helemaal vastgelopen in mijn leven omdat ik nog steeds niet weet wie ik nu eigenlijk ben. Iedereen ziet mijn onzekerheid wat ik vreselijk vind. Dus ik kan misschien wel iets van jouw hardheid gebruiken 😉
Denise
Hmm, die komt wel binnen. Zo herkenbaar ook. 😐
Jan Ebbers
Mooi geschreven Scarlett !
Maar ik vind je in jullie video’s op YouTube helemaal niet hard overkomen, eerder lief !
En je heb ook geen harde gelaatsuitdrukkingen ! Eerder zacht, gemoedelijk en toegankelijk.
En geloof me ! Ik heb mensenkennis !
Ik denk echter wel dat je erg direct antwoord
kun geven in een gesprek,en sommige mensen schrik dit misschien af.
Maar ik zie jou True Colors 🙂
Brenda
Wat een mooi stuk, Scarlet. En wat een prachtige foto’s. Echt heel mooi en zacht. Maar dat je voor je mening staat dat maakt ook deel uit van wie jij bent en daar waardeer ik je ook om. Dat ad rem-zijn is ook enorm grappig soms, en zou je zeker niet kwijt moeten willen! Alles in balans denk ik, en gewoon durven zijn wie je bent. 🙂
Nienke
Ik ben ook zo’n blaffende hond. Alles 200%. Ik kwetsbaar? Mensen zouden mij uitlachen, maar van binnen ben ik toch echt van porselein.
Marlies Vrakking
Scarlet wat ik zie in je blogs is een warme inspirerende hartelijke vrouw die kwetsbaar durft te zijn .
Fijn dat je je ontwikkeling en ontdekkingstocht hier met ons deelt.Het inspireert me en soms ontroerd het me.