Een heteroseksuele lesbienne? Wanneer ik mijn beste vriend zou vragen mij te omschrijven in deze periode van mijn leven, dan zou het antwoord nog wel eens kunnen luiden : een ex lesbienne met een dertigers crisis. Dat klinkt wanhopig nauwkeurig en tegelijkertijd vraag ik me af of dit wel juist is. Blijkbaar ben ik op een punt van mijn leven dat ik me bezighoud met hypothetische antwoorden op niet gestelde vragen. Tijd voor zelfonderzoek.

Terug de tijd in. Ik zit in een restaurant met mijn drie vrienden en mijn vriendin. “Ik denk dat ik op mijn tweeëndertigste maar eens uit de kast moet komen” val ik met de deur in huis. Niemand vertrekt een spier. Waarschijnlijk omdat ik regelmatig met onzinnige uitspraken kom waar bij niet echt opmerkzame concentratie van de luisteraar nodig is. “Ik denk dat ik pansekueel ben.” Mijn vrienden hebben nader uitleg nodig. Ik snap dat wel. Ik ben zelf immers ook nog maar vrij recent met deze term in aanraking gekomen.

Panseksualiteit is de emotionele, seksuele of romantische aantrekkingskracht naar personen van alle genderidentiteiten. Panseksualiteit omvat alle soorten seksualiteit: heteroseksualiteit, homoseksualiteit, biseksualiteit, transgenderisme en transseksualiteit. Dat is nog al wat maar betekent niet meer dan dat panseksuelen zich aangetrokken kunnen voelen tot een persoon, los van gender of seksualiteit. In feite zou je kunnen spreken van “genderblindheid” Bedankt Wikipedia.

heteroseksuele lesbienne“Dus je bent bi?” vraagt een van mijn vrienden. “Uh, nee. Ik zou feitelijk verliefd kunnen worden op een vrouw met een piemel.” Dat er een verschil kan zijn tussen genderidentiteit en je biologische gender weten we inmiddels wel. Voor wie geen BNN kijkt, hier een niet toereikende samenvatting: Je kunt je mannelijk of vrouwelijk voelen, een beetje mannelijk of een beetje vrouwelijk, of geen van beiden en dit alles kan in willekeurige combinatie met een piemel of een vagina, of allebei tegelijk. Je biologische gender gaat dus over wat er in je broek zit en staat los van je genderidentiteit. Nu speelt dit voor mij allemaal niet. Mijn genderidentiteit en biologische gender is honderd procent vrouwelijk, maar ik zou wél verliefd kunnen worden op al die andere samenstellingen.

Nog verder terug de tijd in. Toen ik opgroeide voelde ik me seksueel niet anders dan mijn leeftijdsgenoten. Ik was een laatbloeier, dat wel. Ik vond het andere geslacht tot ver in mijn pubertijd niet zo heel interessant. Uiteindelijk werd ik verliefd op een jongen van mijn school. Héél erg verliefd. Een dagboek vol verliefd. Kort daarop ontmoette ik een meisje en werd daar ook een dagboek vol verliefd op.

Tot mijn twintigste had ik af en toe een vriendinnetje en af en toe een vriendje. Sommige van die vriendinnetjes voelde zich volledig vrouwelijk. Sommige identificeerde zich met een man, of hadden zelfs deze fysieke kenmerken. Eén kwam er voor uit transgender te zijn, de ander hermafrodiet. Sommige van mijn vriendjes zoende ook weleens met mannen, hadden lang haar en het emotionele gevoelsleven dat we eerder toedichten aan een vrouw. Dit zegt niks over hen, maar het zegt wel heel veel over mij. Namelijk dat ik iets dat door anderen als ‘anders’ en misschien zelfs ‘afwijkend’ (foei!) wordt gezien, in mijn ogen ook aantrekkelijk kan zijn.

Mijn omgeving ging er van uit dat ik biseksueel was maar ik voelde dat ik me in geen enkele genderseksualiteit thuis voelde. Ik voelde me niet lesbisch en niet biseksueel. Ik heb geen idee hoe dat zou moeten voelen. Omdat ik vrouwen ook leuk vond, kon ik heteroseksualiteit natuurlijk wel helemaal van mijn lijstje schrappen. Of toch niet? Als ik verkering heb met een heteroseksuele jongen en daar verliefd op ben, wat maakt mij dat dan op dat moment? (hou vol lezers!) Uit de kast komen leek me in deze situatie altijd onzinnig. Ik werd gewoon verliefd. Op wie dan ook (niet op geiten! Niet op geiten!).

Een aantal vriendjes en vriendinnetjes later trouwde ik met een vrouw. Wanneer je met een vrouw trouwt maak je je omgeving echt niet meer wijs dat je niet lesbisch bent! Toch heb ik altijd (soms heftig) geageerd tegen die hokjes waar men me in wilde plaatsen. Alsof het niet al ingewikkeld genoeg is, kwam ik er ook nog achter dat ik me emotioneel meestal aangetrokken voel tot vrouwen, maar seksueel meestal tot mannen. Huh? Bestaat die combinatie? Blijkbaar. Is er zoiets als emotionele en fysieke seksualiteit? Wanneer ik verliefd ben op een vrouw dan vind ik alles aan deze persoon aantrekkelijk, ook fysiek dus. Dankjewel dopamine! Echter, wanneer ik buiten een verliefdheid om seksueel opgewonden wil raken, dan heeft heteroseks mijn voorkeur.

“Dus je bent emotioneel een lesbienne en fysiek een heteroseksueel?” vragen mijn vrienden, die inmiddels de kluts een beetje kwijt zijn. Hoe verwarrend dit wellicht ook klinkt, zo heeft het voor mijn nooit gevoeld. Ik vind iemand aantrekkelijk of niet. Makkelijker kan het niet! Daarbij merk ik dat het fluïde is en van tijd tot tijd varieert. Het gaat voor mij niet over wat er in je broek zit maar over genderexpressie. Hoe voelt iemand zich en hoe uit zich dat? Ik kwam er al jong achter dat ieder mens een ontzettende gevarieerde seksualiteit kan hebben, maar de rest van de mensheid heeft er toch een beetje moeite mee, dat is niet gek. We leren van jongs af aan dat seksualiteit heteroseksueel is, en dat we fysiek mannelijk of vrouwelijk zijn en ons zo ook behoren te voelen en gedragen.

heteroseksuele lesbienneSinds kort ben ik vrijgezel en heb ik me ingeschreven bij een datingsite. In eerste instantie heb ik me ingeschreven omdat dit: A. mag als je vrijgezel bent, en: B sociologisch gezien een datingsite een ton aan vermaak biedt wanneer je al die hilarische datingprofielen leest. Ik vul in dat ik ‘panseksueel’ ben en op zoek naar, ‘iedereen.’ Dat deze opties beschikbaar zijn vind ik ongelofelijk leuk! Binnen een week heb ik driehonderd ‘likes’ op mijn profiel. Dat is egostrelend. Alleen, geen vrouw wil met me uit, maar misschien had ik niet moeten zeggen dat ik in slaap val van Netflix…

Het feit dat ik zou willen daten met ‘niet nader gespecificeerd’ is misschien een beetje onduidelijk of intimiderend. Ik ga te raden bij mijn lesbische vriendinnen. Ze leggen me uit dat ze altijd een beetje bang zijn dat een vrouw die wil experimenteren met vrouwen na dit experiment toch voor een man kiest, en zij met een gebroken hart achterblijven. Zo had ik dat nog nooit bekeken. Ik snap het, maar tegelijkertijd ook niet, want in iedere ontmoeting met wie dan ook kan toch een potentieel romantisch avontuur schuilen? Daar spreekt mijn pan weer. Dat is duidelijk. Zoals voor mij duidelijk is dat ik verliefd kan worden op iemand los van zijn geslacht, genderidentiteit of expressie, zo is het voor een lesbienne duidelijk dat ze echt alleen verliefd gaat worden op een vagina, en dat een piemel misschien wel gewoon de concurrentie is.

En de mannen vraag je je reeds af? Hebben die hier nog iets over te zeggen? De mannen reageren massaal op mijn profiel en lijken helemaal niet geïntimideerd. Eentje e-mailt me zelfs geïnteresseerd met de vraag of ik dan een heteroseksuele lesbienne ben? Mijn vrienden gaan na mijn verhaal trouwens stoïcijns door met het smeren van knoflookboter en vinden een heteroseksuele lesbienne een prima goede term. Ik denk dat ik het daar maar even bij houd. Nu nog mijn dertigers crisis aanpakken! Tips?

♥

Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof, lesbische ouders of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com.  Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.