Ik was verliefd en ik stalkte mijn lerares. Op 27 november 2013 moest ik huilen tijdens mijn les lichamelijke opvoeding. Mijn lerares troostte me en ik kreeg het heel warm toen ze een arm om me heen sloeg. Toen ik weer verder ging met hockeyen bleef ik heel de tijd naar haar kijken en besefte ik dat ze eigenlijk wel heel lief was. De dagen daarna waren verwarrend. Ik bleef maar aan haar denken. Ik begon te schrijven in een dagboek om alles op een rijtje te krijgen. Was ik verliefd op mijn lerares? Nee, joh, ik val niet op meiden! Ik wil gewoon graag bij haar in de buurt zijn omdat ze zo aardig is.

Maar toen ik haar twee dagen later op de gang zag lopen kreeg ik het weer helemaal warm en mijn hart ging sneller kloppen. Een week later wist ik het eigenlijk zeker, ik was smoorverliefd. Opeens. En ik vond het vreselijk. Ik was op een vrouw verliefd en dan ook nog eens op een lerares. Ik zat er heel erg mee en mijn cijfers gingen erdoor ook omlaag. Ik ben na een paar weken al naar mijn mentor gegaan en heb het haar verteld (niet dat ik op een collega van haar was). Ze hielp me op zich wel, maar ze dwong me eigenlijk om het aan mijn ouders te vertellen, wat ik niet fijn vond. Ik wilde het vertellen als ik er klaar voor was. Ik wist dat ze het toch wel zouden accepteren.

Ik was stapelgek op de lerares. Ik staarde haar heel de les aan en kwam niet uit m’n woorden als ze tegen me praatte. Als ik haar op school zag kreeg ik het warm en galmde haar naam door mijn hoofd. Mijn dagboek kwam voller en voller met verhalen over hoe leuk ze was en mijn agenda stond vol met roze hartjes. Ik vond het aan de ene kant heerlijk, verliefd zijn. Zo verliefd was ik nog nooit eerder geweest. Maar er zat wel een knoop in mijn maag. Verliefd op een meisje, moet dat nou? Op het ene moment wilde ik dat het over ging en probeerde ik iemand anders leuk te vinden, maar als het dan een beetje over leek te gaan wilde ik weer verliefd worden omdat het zo’n fijn gevoel was.

verliefd: ik stalkte mijn lerares

Op een gegeven moment vond een vriend van me mij leuk, maar hij wist niet dat ik verliefd was op een vrouw, dus toen heb ik het hem verteld. Daarna volgden mijn vriendinnen, ouders en de rest van mijn familie. Dat was in februari 2014, al heel snel dus. Allemaal geen probleem, iedereen accepteerde het gewoon.

Op Facebook en Instagram probeerde ik zoveel mogelijk foto’s van mijn lerares op te zoeken, waar ik minutenlang naar staarde. Met drie vriendinnen maakte ik nep-accounts aan waarmee we haar en haar vriendinnen gingen volgen. Ik had namelijk een vriendin leren kennen die lesbisch was en de lerares ook erg aantrekkelijk vond. Dat was wel fijn, wat zo kon ik met haar over mijn twijfels praten.

Aan het einde van het schooljaar besloot ik het spontaan aan mijn klas te vertellen. Ik had het de avond van te voren opeens besloten en was bloedzenuwachtig, maar ik was zeker van mijn zaak. Ik moest huilen, maar ik had een fijne klas, dus het werd goed ontvangen. Het ging al snel de school rond, waardoor ik me best onzeker voelde, maar ik heb me erover heen gezet.

Op 27 november 2014 heb ik met twee vriendinnen ‘gevierd’ dat ik een jaar wist dat ik op meiden viel. Ik had mezelf volledig geaccepteerd en zat er niet meer mee. Ik was alleen nog wel verliefd op de lerares. Dat heeft lang geduurd. In februari 2015 ging mijn verliefdheid over, eindelijk. Ik ben ruim een jaar verliefd geweest op haar en ze heeft het nooit geweten, gelukkig. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ze een vermoeden had, dat ik d’r leuk vond. Ik werd knalrood als ik tegen haar praatte en deed stomme dingen als ze naar me keek. Ook mijn vriendinnen zeiden dat het opviel dat ik smoorverliefd was. Ik had het idee dat zij mij ook leuk vond, maar dat was natuurlijk niet zo.

Afgelopen september werd ik opeens uit de klas gehaald, dat is nog nooit gebeurd. Ik had geen idee waarvoor en moest meekomen naar het kamertje van onze directeur. Daar zaten twee ‘vriendinnen’ van me, ik had inmiddels ruzie met ze. Ik dacht dus dat het over die ruzie ging, maar toen zag ik de lerares zitten. Mijn hartslag ging echt supersnel kloppen, deze keer niet van verliefdheid, maar van spanning. Shit. Waar gaat dit over? Ik moest gaan zitten en onze directeur legde uit dat het over het ‘stalken’ ging. Onze nep accounts op Instagram en Facebook waren ontdekt.

De lerares had daardoor een rottijd gehad. Dit was natuurlijk ook hartstikke verboden, aangezien het identiteits-fraude is. Maar wist ik veel, ik was verliefd, ik wilde foto’s en zoveel mogelijk van de lerares weten. Ik was sinds mijn verliefdheid ook gestopt met het stalken en we hadden de accounts verwijderd. Blijkbaar waren mijn twee vriendinnen wel gewoon doorgegaan, terwijl zij helemaal niet verliefd op haar waren of zo, nogal raar dus.

Maar goed, dat gesprek met de directeur. Terwijl hij aan het praten was zat ik voor me uit te staren en heel erg te trillen. Ik keek naar haar en zij keek terug. Ze zag dat ik het heel erg vond. We moesten onze ouders erover vertellen thuis en een verslag schrijven over wie wat nou precies had gedaan. Een verdere straf volgde nog. Toen mochten we terug naar de les. Zodra ik het kamertje uitliep begon ik te huilen. Shit, shit, shit, dacht ik. Ik ging naar de wc en bleef daar even uithuilen. Ik zorgde dat ik er een beetje fatsoenlijk uitzag en ging terug naar de les. In de pauze ging ik naar mijn mentrix en heb haar alles huilend verteld. Ik zou dat aan geen één leraar ooit hebben verteld, maar mijn mentrix dit jaar is supergoed en ze begreep me en nam me serieus.

verliefd: ik stalkte mijn lerares

Ik heb gewoon verteld waarom ik het deed, dat ik verliefd was op de lerares en dat ik spijt heb van het stalken. Ze dacht dat het een goed idee was om het haar te vertellen dat ik verliefd op haar was, zodat ze duidelijkheid had waarom ik zo raar deed. Daar moest ik even over nadenken. Ik ben een paar dagen later naar de lerares gegaan en we hebben goed over alles gepraat. Ik heb uiteindelijk niet verteld over mijn verliefdheid, want ik had niet het gevoel dat dat nodig was. Ik werd die middag weer uit de klas gehaald en kreeg te horen dat we geschorst waren. Een halve dag, maar goed, geschorst is niet niks.

Ik ben blij dat ik nog met haar heb gepraat, we kunnen nu gewoon normaal tegen elkaar doen. Oh, en trouwens, dit hele gedoe had ook zijn voordelen, want hierdoor ben ik weer gewoon vriendinnen met die twee meiden.

Nu is het twee jaar geleden dat ik ontdekte dat ik op vrouwen val. Ik ben erachter gekomen dat ik biseksueel ben, want ik vind jongens ook gewoon aantrekkelijk. Het is echt 50/50 bij mij. Ik denk dat de lerares de juiste persoon was om te ontdekken dat ik ook op vrouwen val. Ik ben blij met wie ik ben, en ik zie wel met wie ik gelukkig word.

Mees ♥

Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof, lesbische ouders of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com.  Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.
– Fotografie: Joestpierrephoto.com