Zou je er vandaag zijn of niet? De gedachte dat ik je straks weer zie maakt me blij, maar toch ook zenuwachtig. Wat moet ik nu doen, dit kan toch helemaal niet? Eenmaal aangekomen zie ik je in de gangen lopen. Ik krijg het warm en mijn hart klopt in mijn keel. Moet ik je aanspreken? iets zeggen? Waarom nou juist jij? Waarom moet ik nou verliefd worden op een lerares die ik bijna dagelijks zie? Ben ik echt verliefd op mijn lerares of vind ik het leuk omdat ze onbereikbaar is?

Ik was 19 jaar oud toen ik haar voor het eerst zag tijdens de allereerste les van het schooljaar. Ze viel me direct op. Ze was aardig, leuk, spontaan en ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Een vriendin waarmee ik de opleiding volgde viel toevallig ook op vrouwen en samen hadden we de bekende “teacher crush”. We liepen regelmatig achter haar aan op school en zochten haar op via het internet. Zo ontdekten we een aantal dingen over haar. Ik zou toch echt zweren dat ze misschien ook wel op vrouwen zou vallen, maar we kwamen er helaas achter dat ze een vriend had. We hoopten nog dat het niet zou kloppen, maar toen ze hem een keer meenam naar school voor een open dag wisten we het zeker. Shit! Wat moet ze nou met hem dacht ik… Dat was een flinke domper.

jojo

Zou dan nu dat idiote verliefdheidsgevoel eindelijk over gaan nu ik wist dat ze een vriend had? Nee, helaas. Het gevoel bleef en werd alleen maar erger. Ik kon alleen nog maar aan haar denken en dromen over hoe het zou zijn als die gevoelens wel wederzijds zouden zijn. Zou het niet zo kunnen zijn dat ze misschien wel een vriend heeft, maar toch ook interesse heeft in vrouwen? Wat een foute gedachte, want je behoort natuurlijk helemaal niet achter iemand aan te gaan die al bezet is. Ik was me hier in die tijd toch niet voldoende van bewust, iets dat me nu zeker niet meer zou gebeuren.

Ik ging de confrontatie in ieder geval zeker niet uit de weg. Wanneer we les hadden deed ik mijn best om oogcontact te maken en buiten de les babbelden we zo nu en dan gezellig. Zag ik het nu verkeerd, wilde ik het graag zien, of was het echt zo dat het leek alsof haar ogen mijn ogen ook wat vaker opzochten? Ik merkte dat ze steeds vaker mijn gezelschap opzocht om even een praatje te maken en dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg. Zou het echt? Zit ze nou echt terug te flirten? Heel stiekem spotte ik soms zelfs een knipoog. Met een waarschijnlijk blozend hoofd en klamme handjes keek ik dan maar snel de andere kant op.

Hoe meer tijd en flirtacties er verstreken, hoe dichter we bij elkaar kwamen. Uiteindelijk kwam daar het moment dat ze me apart nam en vroeg wat ik voor haar voelde en dat dat gevoel wederzijds was. Wauw, droomde ik dit of zei mijn lerares nou net echt dat ze me leuk vond. Ze duwde me het toilet in, keek of er niemand was en gaf me onze eerste zoen. Oké, dit klinkt echt alsof het zo uit de boeket-reeks komt, maar dit is echt hoe het is gegaan. Hoe kon ik nu in vredesnaam het toilet weer uitlopen alsof er niets was gebeurd en de les nog afmaken? Ik was helemaal in de wolken en wist van gekkigheid niet meer wat ik moest doen. Zouden mensen het hebben gezien, gehoord? Niemand mocht natuurlijk afweten van deze gebeurtenis. Dat zou haar d’r baan kosten.

verliefd op leraresNa schooltijd spraken we vaak stiekem af en reed ze met me mee naar huis. Het was spannend en erg gezellig. Het bleef niet bij die ene zoen en al snel hadden we een geheime relatie. Soms bleef ze slapen en reden we samen naar school. Ze zette me dan net voor school ergens uit de auto. Met haar vriend maakte ze het uit om met mij verder te gaan. Ik vertelde het aan mijn vriendin die bij me in de klas zat, want dat kon ik niet voor haar achter houden. Ze zou niks doorvertellen maar vond het ook niet echt leuk geloof ik. Ze was tenslotte zelf ook verliefd op haar.

Het ging een hele poos goed, totdat een andere leraar ons wel heel verdacht close vond. We deden op school altijd ons best om niet te veel met elkaar op te trekken, maar blijkbaar vielen we nu toch door de mand. Ze werd op het matje geroepen en er zou een gesprek plaatsvinden. Was dit het einde? Waren we nu zo stom geweest dat ze haar baan zou verliezen? We waren enorm zenuwachtig. Na een gesprek met de andere betrokken leraren werd besloten dat ze het zouden toestaan op de voorwaarde dat zij andere klassen les ging geven en we het niet openbaar zouden maken. Ik was tenslotte 19/20 en zij 25, twee volwassen vrouwen. Pfieuw! Dat viel gelukkig erg mee. We mochten elkaar gelukkig gewoon blijven zien zonder dat we bang hoefden te zijn dat ze haar baan zou verliezen.

We leken het prima gescheiden te kunnen houden op school en in onze vrije tijd hadden we het gezellig en deden we samen veel leuke dingen. Af en toe leek het alsof sommige klasgenoten wel iets doorhadden, maar er werd niet echt moeilijk of flauw over gedaan. Wanneer alles dan weer een beetje “normaal” wordt, leer je elkaar echt kennen. Al snel werd duidelijk dat ze me liever met niemand wilde delen en behoorlijk claimerig kon zijn. We kregen vaker ruzie en na ongeveer een jaar besloot ik er een punt achter te zetten. Ik voelde me aan de ene kant schuldig omdat ze veel voor mij had opgegeven, maar kon niet met haar gedrag leven.

Hoe moesten we nu verder? Zij wilde het absoluut niet uitmaken, ik was er klaar mee en we zouden elkaar nog elke dag zien op school. Het ging van kwaad tot erger en zij zou absoluut geen genoegen nemen met het feit dat we beter geen contact meer konden hebben. Ze probeerde me op alle mogelijke manieren op te zoeken en maakte zelfs nep profielen aan om online met me te kunnen praten. Ik zal verdere details achterwege laten, maar het kon zo niet langer doorgaan. De andere leraren hadden door dat het helemaal niet goed ging en dit keer werden we beiden apart op het matje geroepen. Na alles wat er was gebeurd konden we eigenlijk niet meer samen op dezelfde school blijven. Ik voelde me er toch al niet prettig meer omdat ik het gevoel had dat alle leraren aan haar kant stonden en besloot daarom te stoppen met de opleiding en van school te gaan.

klaslokaalbron foto

Hoe leuk en spannend het ook was, het heeft uiteindelijk een hele impact gehad. Verliefd worden op je lerares is één ding, maar er ook een relatie mee aangaan was achteraf misschien niet de slimste keuze. Zij werd uiteindelijk depressief en op non-actief gezet en ik moest ergens anders opnieuw beginnen. Verliefdheid kan je niet uitschakelen, maar het is voor ons beiden een wijze les geweest.

Ik heb besloten dit verhaal te delen omdat we vaker e-mails ontvangen van meisjes die aangeven verliefd te zijn op hun lerares. Misschien is het echte verliefdheid, maar misschien is het ook het gevoel van iets willen hebben dat onbereikbaar is of ben je hopeloos op zoek naar een moederfiguur. Hoe dan ook, ik kan je uit ervaring vertellen dat het niet handig is en je de gevoelens beter kan proberen te negeren richting de betreffende persoon. (Het is natuurlijk wel goed om er met iemand anders over te praten!) Dat zal niet makkelijk zijn en misschien even duren, maar het kan je een hoop ellende besparen. Een leraar/leerling relatie is natuurlijk al not done en in de meeste gevallen waarschijnlijk ook niet heel realistisch.

Verliefd op mijn lerares… wat een drama

Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.