Gepest om mijn geaardheid? Waarom word ik gepest als ik gewoon laat zien wie ik ben? Vroeger toen ik klein was, kon en mocht ik zijn wie ik wilde. Spelen met de mensen met wie ik wilde. Niemand die ergens commentaar op gaf of zich ergens mee bemoeide. Ik hoefde me nergens druk over te maken, maar dat veranderde. Er kwam steeds meer verandering. Mensen gingen anders naar mij kijken en ik voelde me heel erg apart. Ik zou niet normaal zijn. Er zou van alles mis met mij zijn.
Vroeger toen ik nog een klein meisje was, trok ik me niks aan van andere mensen. Ik kon altijd heel leuk spelen en er was eigenlijk nooit zo heel veel aan de hand, maar beetje voor beetje werd ik steeds onzekerder. Ik werd af en toe geplaagd. Waarom? Dat weet ik nog steeds niet. Dit speelde zich vooral op de basisschool af. Mijn basisschool zit in een dorpje waar ik woon en diegenen die mij pestten, zouden dus ook naar het voortgezet onderwijs gaan bij mij in het dorp. Daar zat ik gewoon niet op te wachten. Ik wilde niet nog langer gepest worden. Ik koos ervoor om naar een school te gaan in de stad. Daar zit een dieropleiding.
Dieren betekenen alles voor me. Ze luisteren naar me en ik kan er mijn hart luchten. Veel makkelijker dan bij mensen. Daarom praatte ik ook zoveel met mijn dieren. Ik durfde het niet tegen de mensen te vertellen. Ik had gehoopt om op die school een hele andere start te kunnen maken. Minder onzeker en steviger in mijn schoenen te komen staan, maar dat viel heel erg zwaar. Ik keek erg op tegen andere mensen. Die gingen met alles zo makkelijk om. Het maakte niet uit wat anderen van hun vonden. Kon ik dat ook maar. Ik ging mezelf steeds verder onderuit halen.
Ik ging steeds meer nadenken over mijn geaardheid. 14 jaar oud was ik toen. Er was geen enkele jongen die ik leuk vond. Ik ging wel veel met jongens om, maar ik voelde me meer aangetrokken tot de meiden. Ik wilde niet nog langer met dit geheim rond lopen. Ik wilde er over kunnen praten. Ik voelde me heel erg ongelukkig al die tijd. Ik had gehoopt, als ik mijn coming out had gehad, ik me veel beter zou voelen. Maar ook dat viel tegen. Ik voelde me eigenlijk alleen maar ellendiger.
Met kleine stapjes heb ik het tegen mijn vriendinnen gezegd. De eerste stap. Ik wilde toch ergens mijn verhaal doen en mijn vriendinnen betekenden toen heel erg veel voor mij. Ik dacht dat ik hun kon vertrouwen. Ik begon eerst bij mijn beste vriendin die ik toen had. Die respecteerde mijn keuze en ik kon altijd bij haar terecht. Door haar super lieve reactie was ik van plan om het ook aan de andere vriendinnen te vertellen. Mijn ouders vonden wel dat ik heel voorzichtig moest zijn omdat nog niet iedereen het respecteert, maar na een week nadenken kwam ik tot de conclusie dat het wel de beste optie was.
Na een week heb ik het tegen mijn vriendinnen gezegd. Wel allemaal apart en heel voorzichtig, want ik wist alsnog niet hoe zij zouden reageren. Ze waren allemaal trots op me dat ik het heb gezegd en ze zouden me steunen. Ik kon ook altijd bij hun terecht als er iets was. Wat was ik er blij mee dat er mensen waren die me steunden.
Ook heb ik tegen mijn klas gezegd. Verschillende mensen hadden al het vermoeden. We hadden het vak economie van een nieuwe docent. Dat was een lekkere binnenkomer van mij. Ik was midden voor de klas gaan staan en heb gezegd dat ik op meiden val. Mensen gingen me steunen vanuit een andere hoek. Mensen waarvan ik het totaal niet had verwacht.
Langzaam aan verwaterde het contact met al die mensen. Ik mocht niet meer mee naar buiten in een tussenuur. Ze zeiden niks meer als ik bij hen kwam staan in de pauzes, wat maakte dat ik me heel erg buitengesloten voelde. Via een ander kreeg ik te horen dat er over mij werd gepraat met discriminerende teksten en een aantal foto’s. Ik begreep er niets van. “Waarom zouden vriendinnen zoiets doen?” dacht ik op dat moment. Ik kon het niet geloven. Het bleef zo een tijdje door gaan. Ik wilde ook helemaal geen contact meer met hun. Ik kon me niet eens meer concentreren op school. Mijn punten gingen achteruit en zelfs het huiswerk lukte niet meer. Dit speelde vanaf februari 2015 tot de zomervakantie van 2015.
Wat was ik blij dat de zomervakantie er was. Ik had gehoopt op wat rust, maar ik merkte dat ik depressief werd. Ik kon nergens meer van genieten. Alles was te veel. Ik was heel erg chagrijnig en kon geen leuke dingen meer doen. Het enigste wat ik kon doen als ik thuis was, was voor me uit zitten kijken. In de zomervakantie heb ik me ook ingeschreven bij een psycholoog. Ik wilde weer proberen om met een nieuwe start naar school te kunnen gaan. Proberen om me beter te voelen. Daar kwamen gesprekssessies bij kijken maar ook een EMDR sessie (De EMDR sessie heeft wel geholpen). De gesprekssessies heb ik nog steeds. Het helpt me wel enorm.
Na de zomervakantie kwam ik terug. Die oude vriendinnen bleven heel stiekem bezig. Ze stopten niet voor mijn gevoel. Ik heb genoeg geleerd om ze nu links te laten liggen, maar het doet enorm veel pijn en kost veel energie. Ook de gedachten dat het mijn vriendinnen waren die zoiets hebben gedaan. Ik kan het me nog steeds amper voorstellen. Ik slik nu ‘Melatonine’ om beter te kunnen slapen en ook van de psychiater heb ik medicijnen gekregen. Antidepressiva. Daar ben ik nu al even mee bezig en het werkt enorm goed. Ik merk al veel verschil.
Op sommige momenten denk ik nog wel dat ik nooit mijn “coming out” had moeten doen naar mijn vriendinnen toen, maar dat kon ik toen ook nog niet weten. Ik kan ook nog niet trots zijn op mezelf, want ik accepteer mezelf nog niet helemaal. Het pesten zal daar veel invloed op hebben gehad. Na alles wat ik heb meegemaakt merk ik wel dat ik sterker ben geworden. Het heeft me heel veel geleerd. Het gaat gelukkig steeds beter….
Dionne
Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof, lesbische ouders of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com. Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
26 Comments
Janneke
Lieve Dionne,
Wat verschrikkelijk om te lezen dat je gepest bent om wie je bent en dan juist door je vriendinnen op wie je dacht te kunnen vertrouwen. Ik vind het erg knap van je dat je hulp hebt gezocht, wat fijn dat de EMDR therapie je zo goed helpt. Hulp zoeken en vragen is voor sommige erg lastig. Je mag trots zijn op wie je bent en wat je doet. Heel veel sterkte met alles. Ik hoop dat je een grote vriendengroep krijgt waarin iedereen je accepteert zoals je bent en dat je een leuke relatie krijgt.
Groetjes
Dionne
Wat super lief van je!
Saskia
Jeetje, wat een heftig verhaal! Ik hoop dat je een manier kan vinden om met dit alles om te gaan en dat het vanaf nu alleen maar beter zal gaan.
Dionne
Wat super lief van je!
Wendy
Wees trots op wie je bent!
Dionne
Dat probeer ik ook zeker te doen! Dankjewel!
Jiska
Wat een vreselijke “vriendinnen”
zeg. Heel erg triest zulke types.. Ik wil je heel veel succes wensen en wees trots op jezelf 🙂
Dionne
Dankjewel! Super lief! Zal wel lastig gaan jammer genoeg!
Loene
Dionne, wat knap van je dat je er zo open over bent! Ik ben ook veel gepest geworden, nu is dat minder. Ik wil je even zeggen dat je enorm trots op jezelf kan/mag zijn! Je hebt nu al zo veel meegemaakt, en dan ga je er zo mee om? Ik had het niet gekund. Verder wens ik je alle geluk toe in je leven! Heel veel liefs, Loene.
Dionne
Heel erg lief! Super bedankt! Ik blijf er voor knokken. Nou ja, dat probeer ik althans. Maar op een gegeven moment komen er stomme gedachten.
Dina
Stoer van je dat je hulp hebt gezocht! Hopelijk dat het vanaf nu beter met je gaat, en je uiteindelijk ook trots kunt zijn op jezelf. Niemand zou zich moeten schamen voor zijn geaardheid want wat is dat nou eigenlijk. Liefde is het allerbelangrijkste in de wereld! Op welk geslacht dat is zou niet uit hoeven maken.
Succes en wees blij met wie je bent!
Dionne
Super! Dankjewel!
Lotte
Wat knap dat je er zo open over praat! Wat moet dit zwaar voor je zijn (geweest). Wat een erge vriendinnen, als je ze eigenlijk we zo kunt noemen. Heel veel sterkte en ik weet zeker dat je er weer helemaal bovenop komt!
Dionne
Het is nog steeds zo! Dankjewel! Ik heb ook een zwaardere dosis antidepressiva gekregen.
Annemae
pff, en dat zijn vriendinnen? Belachelijk dat ze zo met je om zijn gegaan!
Je bent een prachtige meid ♥ ondanks je pestverleden ga je het ver schoppen in de wereld,!
Dionne
Heel erg lief van je! Dankjeee!
Jacobien
Hoi Dionne,
Wat stoer je blog. Je mag echt zo trots op jezelf zijn. Op deze manier heb je dus gezien wie wel/geen echte vriendinnen zijn. Niet leuk natuurlijk, maar je leert er ook veel door. En je wordt er sterker door. Ik ben zelf vroeger ook gepest, om een andere reden. Dus ik herken wel veel dingen.
Heel veel succes met alles. En ik gun je leuke nieuwe vrienden/vriendinnen.
Groetjes, Jacobien
Dionne
Dankjewell!
Sara
Kan alleen maar zeggen dat ik het heel powerful vind dat je je coming out hebt gehad op school, ondanks alles. Dat ik het echt heel knap vind dat je je verhaal ook hier durft op te schrijven maar vooral dat het zo’n goed geschreven verhaal is. Zo eerlijk en zo echt!
Hopelijk kan je in de snelle toekomst, toch tros zijn op jezelf, trots op wie je bent en trots op wat je kan (een stuk schrijven over je coming out en over de pesters, is iets waar je lef voor nodig hebt!!).
Succes en hopelijk kom je snel sterker in je schoenen te staan en kom je genoeg mensen tegen die het wel waard zijn om bevriend met je te zijn!
Dionne
Ik hoop via deze manier ook andere mensen te bereiken die denken van “wow”.
Dankjewell!
Kim
Wat een verhaal.. Erg he, dat je denkt dat je sommige mensen kent en dat ze dan zulke dingen doen. Respect voor jou dat je dit hier verteld hebt en hoe je alles hebt aangepakt. Je hoeft je echt niet te schamen voor wie je bent of op wie je valt. Probeer je niet teveel van anderen aan te trekken. Zolang jij maar je eigen keuzes maakt en doet waar jij gelukkig van word, dat is het allerbelangrijkste! Ik wens je al het goeds en stay strong 🙂
Dionne
Super lief! Dankjewell!
My Creative Life - Marìs
Lieve Dionne, wees trots op wie je bent! En laat gewoon jezelf zien, mensen die jou niet respecteren en waarderen om wie je bent zijn jouw vriendschap niet eens waard.
Altijd pijnlijk om erachter te komen wie je échte vrienden zijn, maar uiteindelijk blijven je echte vrienden vanzelf over, is het niet nu, dan is het wel in de toekomst!
Jij bent gewoon goed zoals je bent, dus blijf jezelf, want daar is niks mis mee. Enjoy life! Doe dingen die je leuk vind, want daar word je ook blij van. En wat anderen daarvan vinden? Lekker belangrijk. Het is jouw leven en jij bent de enige die dat moet leiden, niemand anders.
xxx
Dionne
Dankjewell!
Bianca
Wat heb ik veel respect voor jouw Dionne!
En wat erg dat mensen nog steeds zo in hokjes denken en wat vooral pijn doet is de mensen waar je toch wel meer van verwacht had. Zij noemen zich vriend(in)en.
En ik hoop echt dat je altijd blijft geloven in jezelf, dat je goed bent zoals je bent omdat iedereen verdient om gewaardeerd en gerespecteerd te worden.
Dionne
Super lief van je! Dankjewell!