Mijn moeder heeft het coronavirus

Roos woont in Amsterdam. Ze heeft recent nog een mooie reis gemaakt door Australië en start binnenkort met een nieuwe baan. Als fanatiek sporter kan ze niet wachten tot de tennisbanen weer opengaan. Roos is enorm close met haar moeder. Ze lijken veel op elkaar en hebben vaak de grootste lol. Het was dan ook een flinke schok toen ze hoorde dat haar moeder aan het gevreesde coronavirus leed. In dit interview deelt ze haar verhaal.

En dan ineens heeft je moeder corona

Ik reed op zondagavond 18:00 uur terug vanuit Zeeland met mijn vriend, net voordat alle horecagelegenheden gesloten werden. Ik belde mijn moeder en we hadden het er een beetje over. Ze zei dat zich super goed voelde en dat ze zich nergens zorgen over maakte. Mijn moeder valt binnen de risicogroep. We kunnen altijd goed over dit soort dingen hebben.

Een dag later zou ze mijn zus ophalen op Schiphol. Ik belde omdat ik als verrassing ook naar Schiphol wilde komen. Toen hoorde ik haar stem. Zacht, vermoeid en heel kwetsbaar. Corona was het eerste wat mij te binnen schoot. Na een dag of vier kwam er toch maar even een longarts langs, die stelde een longontsteking vast. Het was geen corona, werd mij verteld. Ik had veel contact met mijn vader, maar was gefrustreerd over het feit dat ze haar niet gewoon gingen testen op corona. Niemand wist iets. Ik had een vermoeden dat dit dat wel gevreesde coronavirus was.

Lange weg naar het ziekenhuis

Nadat ze een week thuis erg ziek was en dit alleen maar verslechterde, veel pijn had en praatte als een omaatje van 90, zijn ze uiteindelijk naar de eerste hulp gegaan. Hier kwam na een slopende dag het verlossende antwoord; Je hebt inderdaad het Coronavirus, we overleggen nog of het IC wordt of de ‘gewone’ isolatie. Mam werd opgenomen op de ‘gewone’ isolatie.

Medicatie en zuurstof 

Ze heeft veel medicatie gekregen. Na dag vier in het ziekenhuis kreeg ze het wat benauwder.. en daar was de zuurstof… Hoe eng dit idee ook was, wij en mam bleven positief ‘dit maakt je alleen maar sterker mam. Het wordt nu alleen maar makkelijker voor jou om je lijf wat rust te geven, zodat het sneller kan herstellen’. Op dit moment kon het me eigenlijk niets schelen of ze sneller beter zou worden, als ze maar beter zou worden!

De angst was groot

Mijn angst was groot toen ze plots vanuit het niets zo ziek werd. Toen wist ik al, dit is linke soep. Focus houden, contact houden, positief blijven en liefde geven, was alles wat we kunnen doen op dit moment.

Ik wist dat de situatie in het ziekenhuis niet stabiel was, terwijl de artsen en verpleegkundigen zo hun best deden. Pas toen m’n moeder na een week in het ziekenhuis EINDELIJK naar huis mocht, wist ik pas hoe bang ze was of ze het wel zou redden.. Dit is bij mij nog steeds heel onwerkelijk. Het voelt allemaal ver weg, alsof dit verhaal niet van ons is. De wereld staat stil, maar toch gaat het leven ook door. Dit is iets wat je in deze tijd wel beseft.

De nasleep is lang

Beetje bij beetje gaat het elke dag iets beter, maar de nasleep en het herstel zijn lang. We zijn nu een maand verder en we genieten van de momenten dat we haar sterker zien worden, dag bij dag.

Ook meedoen aan een interview? Mail ons: ikvrouwvanjou@gmail.com

Fotografie: Unsplash