Tien uur vliegen met een dreumes. Hoe doe je dat? Moet je dat wel doen? Via Instagram en YouTube zagen we de laatste jaren regelmatig hippe moeders voorbij komen die vliegen met een dreumes een fluitje van een cent leken te vinden. Hop naar de Malediven! In de draagzak naar Bali, rondtrekken met dreumes in Thailand én …nog lachend op de foto ook. Als zij dat kunnen, moeten wij dat ook best kunnen. Toch? We hadden al een kleine vuurdoop gehad door met baby te vliegen naar Ibiza. Dat ging best prima. Nu waren we klaar voor het grotere werk. Tien uur vliegen met een dreumes naar Curaçao, ons favoriete vakantieland.
Spelletjes in het vliegtuig
Een paar weken voor de vlucht zochten we online naar tips om te vliegen met een dreumes. Wat kan je het beste meenemen? Welke spelletjes doen het goed? Wat is handig qua eten aan boord.. en ga zo maar door. Eigenlijk kwamen alle blogs die we lazen een beetje op hetzelfde neer qua spelletjes voor een dreumes in het vliegtuig: aan magnetisch tekenbord, waterkleurplaten, stickers, spelletjes op de iPad, filmpjes gedownload van Netflix, kleine knuffeltjes of autootjes. Ik bezocht de Hema, Kruidvat en Action en kocht allerlei leuke kleine dingetjes voor Hunter.
Eten in het vliegtuig
Wat betreft eten konden we het beste zoveel mogelijk meenemen: rijstwafeltjes, mini snackjes, doosjes rozijntjes, knijpzakjes, koekjes etc. We hadden eigenlijk verwacht dat een dreumes ook eten zou krijgen in het vliegtuig, maar blijkbaar geldt dat pas voor kinderen vanaf 2 jaar. Oké die handbagage ging inmiddels steeds voller zitten met spullen voor Hunter.
Baby bedje en slapen in het vliegtuig
We vonden nog een handig kussen via Bol.com dat je op de plek van je beenruimte kunt plaatsen om een bedje te maken. Prima, die ging ook mee. Tenslotte moesten we natuurlijk niet vergeten om voldoende luiers, vochtige doekjes, melkpoeder en extra kleertjes mee te nemen. Check. Oh en onze draagzak! Die zou wonderen verrichten…
Kosten extra stoel in het vliegtuig
Een weekje van tevoren begonnen we hem toch een beetje te knijpen en belde ik de vliegtuigmaatschappij hoeveel een extra stoel zou kosten. Kennissen hadden dit gedaan naar Australië en waren maar 250 euro extra kwijt geweest. Na wat in de wacht staan en gereken bleek een extra stoel 1.500 euro te kosten. Dank u en laat maar. Hunter gaat wel gewoon bij ons op schoot zitten en anders offer ik mijn stoel wel voor hem op en ga ik wat irritant buurten bij de stewardessen.
En toen was het zover! De dag waarop we naar Curaçao zouden vliegen was aangebroken. We reden met ons eigen auto naar Schiphol waar we in de parkeergarage P3 een plek hadden gereserveerd voor 10 dagen. Heel handig en qua kosten best te doen. We waren 75,- kwijt. Vanaf P3 gaat er vrij vaak een bus naar de vertrekhal. Dat ritje duurt nog geen tien minuutjes. Heel handig, zeker een aanrader. Vergeet geen foto te maken van de plek waar je auto staat. Dat is echt handig als je na een dag of tien weer terugkomt en straal vergeten bent waar je de auto ook alweer geparkeerd hebt.
We dropten onze koffers af en reden door met Hunter in onze buggy die mee mocht in het vliegtuig (Babyzen Yoyo) naar de paspoortcontrole. Alles ging vrij vlot. Bij het boarden mochten we de rij van priority volgen omdat we een baby en kinderwagen bij ons hadden. Heel handig, al duurt de tijd ín het vliegtuig daarmee wel net weer wat langer natuurlijk.
Onze plek in het vliegtuig
Eenmaal in het vliegtuig kwamen we erachter dat we aan het raam zaten. Niet handig, want dat zou betekenen dat we iedere keer als we even met Hunter wilden wandelen, de persoon naast ons moesten lastigvallen. Gelukkig was deze ook niet blij met haar plek en konden we haar onze plek aan het raam aanbieden. Hunter ging bij Joyce op schoot, extra riempje om en vliegen maar! So far, so good. Na een half uurtje in de lucht te zijn, startte ik met de speeltjes uit de handbagage. Het had handiger geweest als ik al zijn spullen in een aparte tas ín mijn rugtas had gedaan, want nu bleef ik maar zoeken en graaien tussen mijn eigen spullen.
Verdeel de vlucht in kwartiertjes
Volgens het internet moest je de vlucht in kwartiertjes indelen: spelen, lopen, eten, filmpje kijken. Nou, daar gingen we dan. Ik startte met de waterkleurplaten. Hunter vond vooral de waterstift interessant. Deze deed hij in zijn mond. De kleurplaten duwde hij steeds van het tafeltje af. Vijf minuten verder…. oké, dan maar filmpje. Op het schermpje voor ons zette Joyce een kinderfilmpje op. Na 20 seconden kijken begon Hunter druk op het scherm te slaan waardoor het filmpje constant stopte.
Goed,… dan maar wat eten. Dat doet het altijd goed bij Hunter… maar om hem nou langer dan 10 minuten bezig te houden met eten? Wat hij wel erg leuk vond waren de stickers die we hadden meegenomen. Deze plakten we samen met hem op het tafeltje voor ons, waarna hij ze er enthousiast weer van af pulkte. Na hier een kwartiertje mee te hebben gespeeld was het tijd voor wat anders.
Wandelen dan? Ik loop met Hunter naar het midden van het vliegtuig waar we op de grond samen wat gaan zitten rondkijken. Na tien minuutjes meldt een stewardess ons dat het niet de bedoeling is om bij de uitgangen te gaan zitten in verband met de veiligheid. Hunter is nog te jong om zelf hele stukken stabiel door het gangpad te lopen, dus begeven we ons weer naar onze zitplaatsen.
Onvriendelijke mede passagiers
Als ik weer ga zitten hoor ik het meisje naast me tegen haar vriend hardop zeggen dat ze gek wordt van het gejengel van de kinderen aan boord. Zo heftig, ze kan er nauwelijks van slapen. Zelf ben ik eigenlijk heel blij dat er meerdere kinderen aan boord zijn. Dan hoef ik me niet zo ongemakkelijk te voelen als Hunter even begint te huilen. Ik voel me door deze opmerking echter wel ongemakkelijk, maar vooral omdat ik niet begrijp dat iemand zo hardop praat over ons… terwijl wij ons uiterste best deden om Hunter rustig te houden…
Na Hunter zo’n 6,5 uur bezig te hebben gehouden (Damn wat was vliegen eenvoudig toen we nog geen kind hadden!) was hij echt uitgeput. Hij kon zich echter niet over geven aan die slaap en bleef ertegen vechten. Het koppel dat achter ons zat was in tegenstelling tot onze buurvrouw erg lief. Zij herkenden het volledig van vroeger van hun kinderen en noemden het niet overgeven aan de slaap een kind met karakter. Dat hielp ons wel om moed te houden. Tijd voor de draagzak. Die had ik al vanaf het eerste uur om gehad, om de handbagage te minimaliseren. Op wat sta ruimte in het vliegtuig en hop in de draagzak ermee. Hobbelen en zachtjes zingen maar… D. R. A. M. A. In tegenstelling tot thuis, had Hunter hier helemaal geen behoefte aan die draagzak. Huilen.
Ik denk dat Hunter in totaal nog geen twintig minuten heeft gehuild, maar in je hoofd duurt dat altijd veel langer dan het werkelijk is. Niet alleen voor ons als moeders, maar ook voor enkele medepassagiers die vrij boos achter zich gingen kijken en een SSSSSST! geluiden maakten. Uiteindelijk is Joyce met Hunter tegen zich aan twee rondjes door het vliegtuig gaan lopen en gaf ik hem al half in slaap twee chipjes… that did the job: Hunter viel in slaap. Zachtjes terug naar onze stoelen en bovenop Joyce 3 uurtjes verder slapen. Hallelujah. Dat was wel echt even een opluchting voor ons. We hadden ons het slapen nét iets eerder voorgesteld. But hey, we survived!
De landing werd bijna ingezet en Hunter werd wakker. Nog even snel zijn luier verschonen op het mini verschoonplekje op het toilet (en de romper vervangen, want die was inmiddels ook niet wit meer…) en fasten our seatbelts. De landing vond ik prachtig. Hunter keek vol verbazing mijn kant op toen het toestel met forse kracht en enig geweld op de baan zijn touchdown maakte en vol in de remmen ging. Enthousiast riep ik tegen Hunter ‘We made it!’ en de rest van het toestel zette een passend applaus in. Kippenvel. Ik vind het altijd weer spannend om te vliegen, uit angst om neer te storten.
Ons advies voor vliegen met een dreumes
Dé perfecte tip hebben ook wij helaas niet. Vooral omdat het erg afhankelijk is van het type kind. Waar het ene kind een uur lang filmpjes kan kijken, is het andere misschien alleen tevreden te houden met speeltjes of wat te eten. Hunter is het type dat graag vermaakt wordt en samen speelt. Met filmpjes en een speeltje vermaakt hij zich niet langer dan 5 minuten en zelf in slaap vallen is sowieso een uitdaging, laat staan met tig prikkels om zich heen. Hunter gaat liever op onderzoek uit.
Naast het meenemen van wat afleidingsmateriaal en snackjes, is het bewaren van kalmte eigenlijk het beste advies dat wij mee kunnen geven. Verwacht geen perfecte vlucht, heb begrip voor een overprikkelde en huilende dreumes en lach gewoon naar mensen met onaardige blikken. Het gaat weer voorbij en de mensen aan boord zie je waarschijnlijk nooit meer. Door zelf in paniek te raken en te gaan stressen, wordt je dreumes niet rustiger. Breath in, breath out…. & smile. ‘Deze vlucht gaat weer voorbij’
Bon Bini Curaçao!
…en toen waren we op Curaçao met onze zoon. Heel bijzonder, want de laatste keer dat we hier waren hadden we net een pittige relatiecrisis achter de rug. Aan het einde van de reis kocht ik toen een schilderijtje met symbolische betekenis en de hoop ooit samen een kindje te krijgen. De koffers lagen vrij vlot op de band en ook door de laatste check konden we snel doorlopen. Nu volgde enkel het laatste stukje van de reis nog: de transfer naar onze accommodatie. Voordat iedereen bij die bus is ben je bijna een uur verder. Handig om dit in te calculeren, anders ga je je echt irriteren.
De laatste keer hadden we een huisje geboekt bij Chogogo. Dit keer kozen we voor Morena. Beiden zijn dichtbij Jan Thiel Beach, een hele fijne plek op Curaçao met Albert Heijn in de buurt. Het tijdverschil was 5 uur. We arriveerden rond 20:00 uur Curaçao tijd… bewonderden ons huisje en gingen toen met elkaar naar bed. Morena vinden we eigenlijk nog fijner dan Chogogo. De huisjes zijn net wat stijlvoller, het park is groener en de zwembaden rustiger en mooier. We kunnen dit park dus zeker aanraden mocht je naar Curaçao willen gaan. Meer tips en hotspots op Curacao vind je in een eerdere blog van ons.
In onze weekvlog van aankomende vrijdag zie je uiteraard hoe alles gegaan is en hoe een deel van onze vakantie op Curaçao was….
Scarlet, Joyce & Hunter ♥
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
18 Comments
Dio
Hmmm, hij heeft het toch heel goed gegaan. En ja, ik snap dat die 20 minuten aanvoelen als uren. En dan is het helemaal vervelend als je ook nog mensen hebt die SSSSST gaan roepen…
Didi
Mensen die ssstt roepen… Alsof je hem expres laat huilen… Ik weet nog wel dat toen ik geen kinderen had het soms ook verveld vond, huilende babies aan boord. Maar een goed paar oordoppen in en je hoort niks meer, probleem opgelost. Hunter heeft het gewoon super goed gedaan en jullie ook!
H.H
Ik snap dat je op vakantie wil,
maar 10 uur met een peuter in een vliegtuig???
Zijn er geen leuke vakantie bestemmingen dichter bij huis?
In mijn hoofd denk ik als eerste: Hoe kom je erop!
Je bent niet goed wijs!
Maar ook vind ik het knap dat jullie het aangedurfd hebben!
Wilke
Ergens snap ik die vrouw wel, achter iemands rug om praten is niet netjes maar heel eerlijk is het gewoon irritant als je de hele vlucht een baby hoor huilen.Niet dat ze ouders er iets aan kunnen doen hoor maar wees eerlijk, voordat je zelf kinderen had vond je dat waarschijnlijk ook vervelend? Maar goed, meestal doe ik gewoon oordoppen in en dan is het opgelost!
scarlet & joyce
Zeker vervelend als het de hele vlucht is, maar het ging hier vaak maar om 5 minuutjes per kindje… er is denk ik geen kind geweest dat langer dan 10 minuten huilde. Op een vlucht van 10 uur was er vrij weinig ‘gekrijs’ 😉
Audrey
Persoonlijk zou ik gewoon niet 10 uur gaan vliegen met een kind dat zo jong is, en zeker niet als het voor een gewone vakantie is (dus geen familiebezoek oid). Gelukkig viel het voor jullie al met al mee, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor medepassagiers ook wel wat lastiger is om begrip op te brengen bij een lange vlucht. Een paar uur zou voor iedereen denk ik veel beter te doen zijn.
scarlet & joyce
Begrijpelijk dat je dit zo ziet. Zes mnd geleden bezochten we Ibiza. Toch vinden wij Curacao wel echt een aanrader. We konden i.v.m. Joyce haar nieuwe baan alleen nu nog op vakantie.. en wilden met Hunter graag naar een warme plek én Hunter onze favo vakantieland laten zien. Het is tot dusver een heel mooi avontuur met zijn drietjes, iets waar we nog geen moment spijt van hebben gehad. Liefs!
Annemieke
Ik kan heel goed begrijpen dat jullie wel met een dreumes naar Curaçao gaan. Zeker rondom lhbtveilige plekken die er niet mega veel zijn. En in Curaçao kan je gewoon jezelf zijn. Een mooi gezin met kindje.
Ik hoop dat als het ons lukt om een mooi wonder op de wereld te zetten dat wij dan ook mogen genieten in een warm land zoals we zijn.
Naomi
Wij gaan in juni naar Aruba met Charlie, dan 19 maand. Naar Bulgarije was Charlie net vergelijkbaar als Hunter in het vliegtuig. Ik geef mij er aan over en wat je zegt, deze mensen zien we niet terug.
Amy
Heel goed dat jullie gewoon gegaan zijn. Om dan maar thuis te blijven omdat je een kind hebt gaat er bij mij niet in. En een kind blijft een kind. Wij zijn afgelopen oktober naar Amerika gevlogen met ons toen 8 maanden oud zoontje. Hij heeft het super goed gedaan maar ook we eens gehuild. Tja dat doen kinderen nou eenmaal. Een fijne vakantie en terug reis.
Tini
Ik snap persoonlijk niet zo goed waarom je met zo’n jong kind naar zo’n ver land zou willen. Ze herinneren zich er later niks meer van. Ik ben zelf ook iemand die zich kapot irriteert aan huilende kiddo’s, maar als ik zie dat de ouders hun best doen dan geef ik gewoon een gemoedelijk glimlachje, maar er zijn helaas ook ouders die er niets mee lijken te doen, tja dan houd het bij mij ook snel op.
Maria
Juist geweldig dat jullie dit hebben gedaan! Vind het wel eens grappig om te lezen en te horen hoeveel mensen ‘commentaar’ hebben op een lange vliegreis. Met de auto naar Frankrijk duurt langer 🙂 Maar natuurlijk, ieder zijn ding.
En leuk dat jullie na het huisje te hebben bekeken met elkaar naar bed gingen 🙂 Mooi stukje info!
Je zult zien dat de terugreis meer ontspannen gaat. Geniet!!
Charlie
Trek jullie niks aan van de reacties en oordelen! Onze ouders namen mijn broertje en mij vanaf wij 3 en 1 waren al mee over de hele wereld. Eerste keer was Nieuw-Zeeland. Zolang je zelf de rust bewaart, kan een hoop zij mijn moeder altijd. Ze had voor elk uur een klein cadeautje (we hebben amper de helft nodig gehad).Super dat jullie het hebben aangedurfd! Anderen reageren vaak zo vanuit eigen ang
Mentaltheo
Ik begrijp nog steeds niet dat mensen met jonge kinderen zo ver op vakantie gaan echte ego trippers die alleen maar aan zichzelf denken wat te denken van je medepassagiers die ook vakantie hebben en geconfronteerd worden met jengelende kinderen voor 10 uur je kunt ook prima in eigen land op vakantie gaan er zijn al maatschappijen waar jonge kinderen geweerd worden op lange vluchten en terecht
Saar
Wij zijn met onze dreumes in december naar Australie gevlogen. Ging prima. Het is wel even bezighouden en natuurlijk minder rust dan zonder dreumes, maar het viel erg mee. Wat erg fijn was dat wij elke keer vooraan een zitje hadden met babybedje. We hadden meer beenruimte, waar ze lekker kon spelen, en zaten naast andere ouders met kinderen.
Maria
Ik hoop van harte dat jullie niet naast Mentaltheo (van de reactie hierboven) zitten op de terugweg
Kim
Hoi! Wat een leuk stukje om te lezen en ik verbaas mij serieus over de negatieve en soms zelfs echt nare reacties.
Wij gaan binnenkort ook naar Curaçao met onze dochter van 1,5 jaar oud.
Hebben jullie nog leuke tips kwa bijvoorbeeld restaurants – stranden waar je relaxed met je kindje kan zitten?
En die stickers die jullie hadden tijdens de vlucht, wat voor stickers zijn dit? Gr Kim
BuruguTeo
veel mensen schijnen te vergeten dat je ook voor jezelf op vakantie gaat ook al hoort daar dan een kindje bij, en in sommige gevallen ook een lange reis met een vliegtuig of auto.
Ik ben blij om over andere ervaringen te lezen zodat ik me beter kan voorbereiden op mijn aankomende lange reis.
Fijn dat het jullie goed is bevallen!