Ons kind op Social Media: dit zijn onze regels

De afgelopen maanden hebben we regelmatig de vraag gehad of we ons kind op social media in beeld gaan brengen. Gaan we onze zoon laten zien in YouTube video’s, met foto’s op Instagram en Facebook. Hoe gaan we hiermee om? Hebben we bepaalde regels of afspraken over ons kind op social media? Een belangrijk onderwerp waar Joyce en ik al veelvuldig met elkaar over hebben gesproken. Ook tijdens de uitzending bij Pauw gaven we reeds aan hier voor onszelf vooraf afspraken op papier over te willen maken. Op die manier laten we ons als het kind er eenmaal is niet te snel leiden door emotie en hormonen, maar hebben we een leidraad om te volgen. Graag delen we deze regels met jullie.

Waarom? Gewoon, omdat we het een belangrijk onderwerp vinden. Iets waar eigenlijk nog te weinig over gesproken wordt. We verbazen ons ook over het feit dat YouTube nog geen duidelijke regels heeft wat betreft het tonen van kinderen in video’s. Op televisie mogen kinderen maar een beperkte periode in beeld per jaar, maar op YouTube hebben kinderen van amper 4 jaar al een eigen kanaal en baby’s komen met regelmaat in beeld om een product aan te prijzen. We willen hierover niet oordelen, omdat wij simpelweg ook de waarheid over wat goed en niet goed is, niet in pacht hebben. Dat wij het op deze manier doen betekent niet dat wij het fout vinden als jij het op een andere manier doet. Dit zijn enkel de normen en waarden die bij ons passen als het gaat een minderjarig kind op Social media.

Natuurlijk kan het zijn dat ook wij ons niet altijd exact aan deze vooraf opgestelde regels (of kan ik het beter normen en waarden noemen?) houden. In the heat of the moment kan er iets tussendoor glippen en/of iets kan bij uitzondering wel passend zijn in een bepaalde context. Het leven is niet zwart/wit, zo ook deze regels niet.

Baby in beeld

Op YouTube en andere social media zie je diverse manieren waarop kinderen in beeld worden gebracht. Sommigen filmen alles, anderen filmen niet het gezicht en weer anderen willen helemaal geen kind in beeld. Op dit moment willen we ons kind wel in beeld brengen. Hij maakt onderdeel uit van óns leven. Door de nadruk te leggen op het woordje óns, zeggen we ook direct iets belangrijks. De beelden en foto’s die we zullen maken van ons kind zullen een onderdeel zijn van de andere beelden, maar zullen nooit een hoofdrol gaan innemen. We willen ons kind wel helemaal in beeld brengen, omdat we het een beetje zien zoals onze ouders vroeger foto’s van ons maakten. We denken dat het achteraf jammer is als hij terug wil kijken naar zijn geschiedenis en daar overal zonder gezicht te zien is. We geven onszelf echter de vrijheid om hierover op ieder moment anders te beslissen. Als ons gevoel na een aantal maanden tóch zegt dat het te veel privacy inbreuk makend is voor ons kind, dan zullen we hierin alsnog andere keuzes maken.

Geen bloot in beeld

Iets waar we het samen direct over eens waren, was dat we geen bloot in beeld willen brengen. Met deze hitte is het begrijpelijk dat een kindje zonder hemdje en/of in enkel een luier rondloopt, maar we willen er dan voor kiezen dit niet in beeld te brengen. Niet alleen omdat we dit te privacy gevoelig vinden, maar ook met het oog op veiligheid. Het enkel tonen in een luier willen we ook voorkomen.

Luier verschonen

De volgende norm is wel een beetje een vervolg op de vorige. We willen het verschonen van luiers niet in beeld brengen. Ondanks dat we onszelf weleens op het toilet hebben gefilmd, vinden we dit voor iemand anders die hierover zelf niet kan beslissen, niet prettig.

Praten over poep

Iets wat we ook niet willen doen in video’s of onder foto’s is het praten over poep, poepluiers, kwijl en andere zaken die als ‘vies’ kunnen worden gezien. Waarom niet? In de eerste plaats omdat we dit zelf ook niet prettig vinden om naar te luisteren bij andermans video’s en op de tweede plaats omdat we dit geen passend onderwerp vinden in relatie tot een kind die hierover zelf niet kan meebeslissen.

Het kind is geen opvulling

Zoals ik eigenlijk bij het eerste punt al beschreef zal het kind op social media altijd een ‘bijrol’ hebben in video’s. Belangrijk hierin vinden we dat het kind niet gebruikt wordt als opvulling voor vlogs. Natuurlijk zullen wij onze zoon het meest mooie kindje op aarde vinden en dat aan iedereen willen laten zien,… maar het constant in beeld brengen van ons kind om maar vlog minuten te maken is iets waarvoor we willen waken. Dat voelt voor ons niet goed en niet ethisch.

Grapjes maken over

Iets waar misschien ik nog meer voor zal moeten waken dan Joyce is het maken van grapjes over de baby. Ik zie het weleens gebeuren op YouTube en ik merk dat ik er dan een onprettig gevoel bij krijg. Natuurlijk is het niet erg om soms een grapje te maken over je kind, zolang het maar niet de vorm aanneemt van belachelijk maken. Voor jezelf kan iets grappig zijn, maar voor een publiek wat je humor minder goed kent kan het heel anders overkomen 😉 Ook het gebruik van lompe woorden (bek, kwijlen, kop) is iets wat we geenszins willen doen in relatie tot ons kind. We verwachten absoluut niet dat we dit gaan doen, maar vinden het toch wel belangrijk om het nog even voor onszelf te noteren.

Heftige emoties en de realiteit

Ja, we willen zeker graag de realiteit laten zien, maar die hoeft niet altijd één op één in beeld te komen, zeker niet als het ons niet zelf betreft. We kunnen prima praten over een heftige huilbui, maar deze in beeld brengen willen we niet doen. Dat betekent overigens niet dat we enkel de mooie momenten van de baby in beeld zullen brengen, maar we willen hierin op zoek gaan naar passende middenwegen. Natuurlijk zullen wij als moeders onze ervaringen en gevoelens delen, zolang het geen constant klagen over wordt. Waarom niet? Omdat we niet willen dat onze zoon later terugkijkt naar beelden of hoort van anderen dat zijn moeders constant over hem hebben geklaagd. Eerlijkheid gecombineerd met positiviteit in deze vinden we belangrijk.

Maximaal 50/50

Terugkomen op het eerste punt waarover we schreven hebben we met elkaar besproken dat we ons kind maximaal in de helft van de foto’s op Instagram willen tonen. Het merendeel zal dus zonder ons kind zijn.

Opvoeding voor Vlog

Dit voelt misschien als een volkomen logische, maar ik denk dat dit sneller misgaat dan je zelf verwacht. We willen er op ieder moment voor waken dat het filmen of foto’s maken van ons kind nooit voor de verzorging of opvoeding gaat. Mooie en schattige beelden zijn leuk, maar mogen never nooit belangrijker zijn dan het welzijn van ons kind. Waar we daarbij ook voor willen waken is dat het kind zich voortdurend gaat focussen op de vlogcamera. Leuk doen voor het schermpje. Moeten lachen op commando en ga zo maar door. Dit gaat vast sneller dan je denkt, maar dat willen we zoveel mogelijk voorkomen.

Geld verdienen aan

De afgelopen maanden hebben we al aardig wat mooie spullen aangeboden gekregen voor ons kind. Tot dusver hebben we ervoor gekozen om enkel samenwerkingen aan te gaan waarbij we items ontvangen om te reviewen. We willen geen geld verdienen aan ons ongeboren kind. Mocht er in de toekomst wel een dergelijke samenwerking worden opgezet, dan doen we dit alleen als het in beeld brengen van het product op onze manier mag én als hierbij ons kind niet verplicht moet worden ingezet. Verdiensten die hieruit voortkomen zullen we op de kinderspaarrekening van onze zoon storten.

We zijn zeker en vast nog wel wat belangrijke zaken vergeten, waar we de komende tijd of pas na de geboorte mee geconfronteerd worden. Voor nu hebben we in ieder geval een basis voor onszelf gelegd die we vanaf half december als lijdraad kunnen gebruiken.

Hoe denk jij over een kind op social media?