Toen ik klein was ik altijd al een jongens-meisje, zo noemde ik het vroeger dan. Een tomboy. Ik weet nog dat ik een keer dolblij was toen er een jongetje op het strand, waarmee ik aan het spelen was, me jongetje noemden. Het liefst liep ik rond in de kleren van mijn broer en speelde ik de hele dag met jongens. Toen was ik 8, nu ben ik 16. Zestien worden, iedereen maakt het mee. Zestien is wel zo’n beetje de leeftijd dat je midden in je puberteit zit en dan ga je dingen uitproberen en je jezelf dingen afvragen die je eerst totaal niet boeiden.

Jongens worden steeds leuker en dat merk je. Iedereen om je heen begint ineens vriendjes te krijgen. Ik niet. Ik ben al 4 jaar verliefd op dezelfde jongen en wat hij van mij vindt is al 4 jaar vaag. Een paar maanden geleden gingen we op kamp, gezellig met je vriendinnen op de hotelkamer en dan s ’avonds natuurlijk nog even naar de jongens kamer ‘overlopen’. De jongen die ik al zolang leuk vond kwam steeds naar mijn kamer. Het probleem was alleen dat hij elke avond minder interesse voor mij leek te tonen en steeds meer in een van mijn vriendinnen. Die twee gingen steeds vaker afspreken en zoals je snapt had ik uiteindelijk een vriendin minder en een gebroken hart meer. Mijn vriendinnen vertelden mij steeds dat ik maar door moest zoeken, er waren immers nog genoeg anderen jongens op de wereld.

tomboy meisje krullen’s Avonds in mijn bed lag ik uren te piekeren over wat ik nou moest doen en hoe ik zo snel mogelijk van mijn eeuwige crush af kwam. Velen gesprekken volgden met mijn 2 beste vriendinnen. Op een gegeven moment zei een van mijn vriendinnen “kom op er zijn toch nog wel anderen leuke wezens op deze aarde, op elk potje past een deksel”. Voor de grap antwoorden ik toen “Misschien moet ik dan gewoon pot worden dat kan ik m’n deksel sneller vinden”. Toen ik dat zei had ik daar nog nooit serieus over nagedacht. Er volgden meer momenten van nadenken. Ik ging voor het eerst echt nadenken over dit onderwerp en het begon me steeds meer op te vallen dat ik me bij sommige meisjes anders gedroeg.

Ik moest er goed uitzien en stoer overkomen als zij in de buurt waren. Eerst dacht ik dat dat kwam omdat ik niet wilde dat die mensen me raar vonden, maar toen besefte ik me dat dit niet bij andere meisjes zo was en dat dat dus best vreemd was. Wilde ik dan dat ze me leuk vonden? Ik betrapte mezelf ook steeds vaker op het ‘aandacht trekkende’ gedrag wat toch wel iets flirterigs had?! Ik schrok er eigenlijk een beetje van. Had iemand anders dit al gemerkt? Was dit niet gewoon normaal? Of waarom ik dit dan deed? Om aandacht? Komt dit omdat ik vroeger zo jongensachtig, een tomboy was? Steeds meer vragen kwamen boven.

Zoals ik al zei heb ik twee beste vriendinnen, allebei totaal verschillend. De een kan ik mee lachen en we doen veel dingen samen, hockey, school etc. Wij verschillen echt enorm van elkaar. Als zij van het een houdt of leuk vindt, dan vind ik dat verschrikkelijk en andersom precies hetzelfde. Zij is meer tuttig en houdt van de typische meisjes dingen, een echt ‘perfect’ meisje-meisje. Ik ben meer een stoer meisje, draag meer stoere maar toch meisjesachtige kleding en gedraag me wat stoerder. Zo zie je maar, tegenpolen trekken elkaar aan. Wij praten nauwelijks over onze gevoelens, alleen de basics, maar niet de meest diepgaande dingen. Ook weet ik van haar dat ze het niet zo heeft met lesbiennes. Met haar over mijn twijfels praten zag ik dus niet als optie.

Mijn andere beste vriendin is meer zoals ik, een beetje stoer en heel open voor alles. Met haar kun je echt de beste gesprekken ooit hebben. Met haar praat ik echt over alles en dus ook over jongens en alles daar omheen. Op een avond liepen we samen door ons favoriete parkje heen. Dat doen we wel vaker als we elkaar missen of als we zin hebben om even te praten. We waren lekker aan het praten en ik begon te vertellen “kijk ik moet je iets vertellen… ik eh ik eh kijk…. Ik twijfel al gewoon heel lang en ik ehh… ja ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar kijk eehh…” voordat ik iets serieus uit kon brengen zei ze “Je vindt meisjes interessant?” op dat moment voelde het echt alsof er een blok van 10.000 kilo van mijn schouders afviel.

tomboy meisje krullenDe gedachten dat ik eindelijk over mijn gedachtes kon praten en advies kon vragen voelde zo goed! “Hoe weet je dat?”. “Dat weet ik niet, dat raad ik. Was dat wat je wou zeggen? Dat is toch helemaal niet zo erg!” Wat was ik blij. Dat mijn nieuws zo goed werd opgevangen voelde echt lekker. We hebben nog zo’n 2 uur door het parkje gezworven en alles besproken. Ik leek net een waterval, alle dingen die ik wilde vertellen en waar ik aan had gedacht kwamen naar buiten en zij vond het de normaalste zaak van de wereld. Op dat moment voelde ik me de koningin van de wereld en dacht ik dat ik het wel aan kon om nu meer mensen te vertellen over mijn gevoelens. Toch heb ik dit niet gedaan. Ik wist nog steeds niet zeker of dit niet gewoon een fase was en wou nog even afwachten. Ook was ik bang dat al mijn vriendinnen nu zouden denken dat ik verliefd op ze zou zijn, wat dus niet zo was.

We zijn inmiddels zo’n 3 maanden verder en eigenlijk ben ik nog niks wijzer over mijn gevoelens. Ik vind bepaalde meisjes nog steeds heel interessant, maar ik weet het nog niet. De gevoelens die ik had voor de jongen die ik al zolang leuk vond zijn nog steeds niet echt weg, nog totaal niet eigenlijk. Het voelt alsof ik in een spagaat sta boven 2 landen, het land van de gays en het land van de hetero’s, met daar tussen een diep gat. Die landen schuiven steeds verder van elkaar en ik moet kiezen tussen gay of hetero, omdat ik anders in het gat zal vallen. Verstandelijk weet ik dat dit niet zo is en dat ik de tijd mag nemen om hier over na te denken. Op dit moment zie ik mezelf als biseksueel.

tomboy meisje krullenVoor alle meisjes die in dezelfde split zitten raad ik het volgende aan: kijk of er iemand is die je echt kan vertrouwen en waar je je gedachten mee zou willen delen, want het voelt gewoon heerlijk om je geheim aan iemand te vertellen. Ook omdat die persoon je waarschijnlijk enorm kan helpen! Verder moet je nooit denken dat er iets mis met je is, ieder mens is perfect zoals die is en je bent echt niet de enigste die over seksualiteit nadenkt, dat is heel normaal.

Love yourself, then others will do the same.

Liefs, Charlotte ♥

Fotografie: Sharon & Nikki McCutcheon

Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com.  Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.