Hoe moet ik insemineren? Toen we aan ons “kindertraject” begonnen, hadden we eigenlijk geen idee van alle mogelijkheden en opties aan inseminatieprocedures. We hadden natuurlijk weleens wat gelezen en opgezocht via internet, maar ook daar is een wirwar aan verhalen te vinden. Van thuis simpel insemineren met een rietje tot aan moeilijke en langdurige hormoonbehandelingen zonder resultaat. Wat ons te wachten zou staan, daar zouden we later pas achter komen.

Omdat we voor nu een pauze hebben ingelast in ons avontuur, leek het ons misschien handig en waardevol om een aantal van deze verschillende mogelijkheden met jullie te delen. De manier van inseminatie hangt namelijk af van een aantal factoren. Wij krijgen bijvoorbeeld vaak de vraag waarom we onze behandeling niet op een andere manier voortzetten, door bijvoorbeeld zelf thuis te insemineren. Waarom dit voor ons geen optie is, is voor ons inmiddels duidelijk, maar voor diegenen die nog niet helemaal weten hoe het precies in zijn werk gaat en waarom het ene wel of juist niet haalbaar is, niet.

Als lesbisch stel heb je een aantal verschillende KID (kunstmatige inseminatie met donorzaad) opties om uiteindelijk zwanger te kunnen raken. Bij het uitblijven van zwangerschap zou adoptie natuurlijk ook nog een optie zijn om een kindje te kunnen krijgen, maar daar komt geen inseminatie aan te pas en past daarom dan ook niet helemaal in dit rijtje. Ik zal in deze blog de verschillende opties bespreken voor het krijgen van een eigen kindje en zal beginnen bij de meest “simpele” keus en eindigen bij een wat lastiger traject.

hoe moet je insemineren ICI – Zelfinseminatie thuis
De eerste en meest eenvoudige optie is zelfinseminatie. Geen gedoe met klinieken, maar gewoon in je eigen veilige omgeving zelf insemineren. Het is een heel klein beetje vergelijkbaar met de gewone gang van zaken tussen man en vrouw, alleen is er hier geen sprake van geslachtsgemeenschap, maar wordt het zaad nu ingebracht d.m.v. een spuitje/rietje. De donor komt thuis langs en doneert zijn goedje in een potje, waarna jullie het vervolgens samen rustig in kunnen brengen. Het wordt net zoals bij man/vrouw seks, gewoon in de vagina ingebracht en heeft vervolgens ook dezelfde slagingspercentage van ongeveer 15% per maand (overig wel een beetje afhankelijk van je leeftijd). Er zijn voor deze manier van inseminatie speciale steriele setjes te koop, zowel bij de apotheek als online.

Voordeel: Je kan het gewoon samen thuis doen.
Nadeel: Het sperma is niet getest op bepaalde ziekten en aandoeningen. Wanneer je er voor kiest om thuis te insemineren met donorzaad, moet je die donor wel goed kunnen vertrouwen. Ook al heb je namelijk een keer een bloedonderzoek laten doen, je weet niet helemaal zeker met wie hij seksuele contacten heeft gehad in tussentijd. Omdat hij elke maand “vers” doneert, zou je eigenlijk het liefst elke keer voordat je het gaat insemineren, willen uitsluiten of hij niet iets heeft opgelopen in tussentijd. Je weet tenslotte maar nooit…. Dit was zeker een belangrijke reden waarom wij niet hebben gekozen voor zelfinseminatie. We hebben onze donor dan wel zelf uitgekozen, maar het is geen goede vriend waarvan we 100% zeker weten dat hij altijd veilig vrijt of bijvoorbeeld monogaam is met één partner.

ICI – Inseminatie in het ziekenhuis
De manier van insemineren is hetzelfde, maar het werkt net even anders. In dit geval doe je het niet zelf thuis, maar laat je het inbrengen in het ziekenhuis. Je kan dan gebruik maken van je eigen donor of kiezen voor een “onbekende” donor uit de database. Nog een ander verschil is dat het sperma nu wel wordt getest op overdraagbare aandoeningen en direct wordt ingevroren. Per behandeling wordt er dan wat ontdooit en ingebracht in de baarmoedermond. De zwemmers moeten op deze manier wel aardig wat zwemdiploma’s hebben, want doordat ze worden ingevroren gaat de kwaliteit wel achteruit. Er wordt vaak met ICI begonnen wanneer er geen aanwijzingen zijn voor een verminderde kans op zwangerschap. Wanneer er na ongeveer 6 pogingen nog steeds geen kleine jengelde baby op komst is, wordt er overgegaan op IUI.

Voordeel: De kwaliteit is bekend en het zaad wordt volledig gescreend.
Nadeel: Je moet naar een steriele, iets minder romantische omgeving en er is kwaliteitsverlies.

IUI
Wanneer ICI niet heeft geleid tot een succesvolle zwangerschap of er al bekend is dat het donorzaad te slecht is en er op deze manier geen kans van slagen is, wordt er overgestapt op IUI. Het grote verschil tussen ICI en IUI is dat het zaad hier wordt opgewerkt waarna alleen de beste zwemmers overblijven en in de baarmoederholte worden geïnsemineerd. Dichter bij het eindpunt en alleen de beste kwaliteit. Dit mag overigens ook alleen maar met “opgewerkt” zaad, want zou je dit met gewoon vers sperma doen, dan veroorzaakt dit hevige krampen. Door de verminderde zaadkwaliteit van onze donor hebben wij vanaf het begin af aan al moeten kiezen voor IUI. Niet heel prettig voor Scarlet, want juist omdat ze insemineren in de baarmoederholte, moet er gebruik gemaakt worden van een eendenbek. Heb je een goede en regelmatige cyclus? Dan kan je het zonder hormonen proberen. Is dit niet het geval, dan kan je er ook nog voor kiezen om IUI in combinatie met hormooninjecties te starten. Zoals jullie weten zijn wij na meer dan een jaar IUI behandelingen een beetje op het eindpunt beland van deze vorm van inseminatie. We moeten nu kiezen of we gaan switchen of we over gaan op de volgende onderstaande mogelijkheden die een stuk ingrijpender zullen zijn.

Voordeel: Alleen de beste zwemmers die een kortere route hoeven af te leggen.
Nadeel: Eendenbek (kan voor sommigen pijnlijk zijn).

hoe moet je inseminerenIVF
Een van de laatste opties om zwanger te kunnen raken is IVF. Bij deze vorm van inseminatie wordt er in plaats van in het lichaam, nu buiten het lichaam geprobeerd een bevruchting tot stand te laten komen. De behandeling is best ingrijpend doordat er gebruik gemaakt moet worden van hormonen die een behoorlijke impact kunnen hebben op je gemoedstoestand en lichaam. De hormonen worden gebruikt om ervoor te zorgen dat er in plaats van één, nu meerdere eicellen tot rijping komen. Wanneer ze rijp zijn, worden ze door middel van een punctie uit het lichaam gehaald en samengevoegd met het sperma. Bij een succesvolle bevruchting wordt er 1 of maximaal 2 embryo’s teruggeplaatst in de baarmoeder. Een kans op een miskraam is er dan helaas nog steeds. Het slagingspercentage van IVF ligt, afhankelijk van leeftijd en soort behandeling per ziekenhuis, tussen de 25 en 40 procent.

Voordeel: Hoger slagingspercentage
Nadeel: Gebruik van hormonen met alle vervelende bijwerkingen als gevolg en meerlingenzwangerschap bij terugplaatsing van meerdere embryo’s (gebeurd volgens mij niet veel meer)

ICSI
IVF en ICSI verschillen op één stap na, niet veel van elkaar. Die ene stap is de manier waarop de eicel en zaadcel samensmelten. Bij IVF wordt de eicel in het laboratorium samengebracht met duizenden zaadcellen zodat deze vervolgens zelf het werk kunnen doen en de eicel kunnen bevruchten. Bij ICSI wordt er slechts één goede zaadcel geselecteerd, die vervolgens gelijk in de eicel wordt geïnjecteerd. Er kan dus voor ICSI worden gekozen wanneer het zaad te slechts is om zelf het werk te doen.

Voordeel: Hoger slagingspercentage
Nadeel: Gebruik van hormonen met alle vervelende bijwerkingen als gevolg en meerlingenzwangerschap bij terugplaatsing van meerdere embryo’s (gebeurd volgens mij niet veel meer)

Behoorlijk wat opties dus met zo elk haar voor en nadelen. Ook het slagingspercentage van alle bovenstaande behandelingen is afhankelijk van een aantal factoren. Zo neemt bijvoorbeeld de kans om überhaupt nog zwanger te worden al flink af na je 35ste jaar en is de kwaliteit van het sperma en de toegankelijkheid van je eileiders ook niet geheel onbelangrijk. Wij gaan nog even nadenken of we al die hormonen aandurven of liever kiezen voor een switch of misschien wel adoptie.

Liefs, Joyce

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.