Rond, plat, puntig of hangend, je hebt ze in alle vormen en maten. Om exact te zijn bestaan er maar liefst 27 verschillende type borsten. Geen enkel paar is hetzelfde en als het even tegenzit is zelfs je eigen paar verschillend van maat, wat overigens bij de meeste vrouwen het geval is volgens mij. Mijn borsten pasten het beste bij de omschrijving vol, rond en hangend. Te groot en te zwaar voor mijn lichaam en postuur. Na jaren van twijfel en angst, besloot ik er ruim 2 jaar geleden toch voor te gaan: een borstverkleining. In deze blog vertel ik je mijn ervaring met een borstverkleining.

Mijn borsten begonnen al op vrij jonge leeftijd flink te groeien. In groep 7 van de basisschool waren die dingen al best goed zichtbaar. Verschrikkelijk vond ik dat, helemaal gezien het feit ik er graag als een jongen uit wilde zien in die tijd. Die groeiende borsten hoorden daar dan ook absoluut niet bij. Douchen na gymles vond ik vreselijk, want ik wilde helemaal niet dat iedereen al zou zien dat deze groeiende bulten nu al aan mijn lichaam zaten. Alle meisjes konden nog prima af met een hemdje, terwijl ik al een beginnend bh/topje moest dragen.

Dit was natuurlijk nog maar het begin van de groei, want in de jaren die volgenden besloten ze geen genoegen te nemen met het het gemiddelde heuveltje hier in Nederland. Nee, ze gingen voor het grotere werk. Het eindigde bij maat 75E/F. Ik ben 1.68 lang en ben van nature slank gebouwd. Je kan je er dan misschien iets bij voorstellen dat ze dus net wat aan de grote kant waren. Foutje van de natuur? Ik vond het zeker een foutje. Niet alleen kon ik nauwelijks passende bovenkleding vinden, want bloesjes moest ik 1 a 2 maten groter kopen omdat mijn borsten er anders niet in pasten, ook kreeg ik last van mijn schouders en nek. Striemen van de bh bandjes stonden in mijn schouders en ik had veelal last van hoofdpijn doordat ik een andere houding aannam.

[videos file=”https://www.youtube.com/watch?v=90BnU4CRUSI” width=”100%” height=”350″][/videos]

Grote borsten is bij ons een familiekwaal. Mijn oma, moeder en zus zijn allen “gezegend” met een flinke bos hout voor de deur. En hoewel er ook veel vrouwen zijn die zelfs duizenden euro’s neerleggen voor een (af en toe bizar) maatje meer, besloot ik als eerste in de familie voor een maatje minder te gaan. Al vanaf mijn 18de liep ik met deze gedachten rond, maar pas jaren later durfde ik dankzij Scarlet eindelijk een gesprek aan te gaan met een chirurg. Na dit gesprek wist ik het zeker en is de hele procedure vrij snel verlopen. Ik kreeg groen licht van mijn verzekeringsmaatschappij en mijn lieve werkgever. Ik zou tenslotte een aantal weken moeten herstellen en mocht in deze periode absoluut geen zware dingen tillen.

En daar lag ik dan. Zo’n twee maanden na goedkeuring mocht ik mijn dierenartsassistent pakje vervangen voor een mooi ziekenhuis pakje en in bed wachten totdat ik werd opgehaald. Met de chirurg besprak ik mijn wensen en samen tekenden we een hele plattegrond over mijn borsten. Wil je ze zo, of liever nog iets kleiner? Ik wil graag een kleine c cup. Ik vouw hem even zo dubbel, dan kan je het zien. Zo.. dat stuk gaat eraf! uhhm..ok?

Voor ik het wist was ik weer wakker. Wakker worden uit narcose vind ik zelf vreselijk. Je bent nog warrig en slaperig en heel vaag in de verte hoor je een zuster roepen: “Wakker worden, u bent klaar hoor !” Aaaaargh, shut up, wie ben ik, waar ben ik en ik ben moe!
Anyhow, het zat erop. Mijn borsten waren als het goed is 2 a 3 maten kleiner! Er zaten grote pleisters over mijn borsten en hechtingen geplakt en ze waren al netjes in een soort strakke sportbeha gepakt. Deze zou ik de komende weken dag en nacht moeten dragen. Ik kon gelijk zien dat die heuvel, waar ik normaal tegenaan keek wanneer ik op mijn rug lag, nu toch echt een stuk kleiner was. Eindelijk een fatsoenlijk schattig heuveltje! Ik had er wel iets extra’s bijgekregen, er kwam namelijk uit elke borst een drain. Oh my! Dit was om het wondvocht eruit te laten lopen de komende uren. Ik moest een nachtje ter observatie blijven. De volgende ochtend bleek alles prima in orde te zijn en ik kon weer redelijk staan en lopen. De drains mochten eruit en Scarlet mocht me weer meenemen naar huis. Yes! Ik vind ziekenhuizen vreselijk, dus met dit nieuws was ik zeer tevreden.

borstverkleining

Ik kreeg een recept voor wat pijnstillers en 2 sportbeha’s mee naar huis (Die BH’s moest ik overigens wel zelf kopen op de afdeling). Daar begon het herstelproces. Ik moet zeggen dat de hele operatie me reuze is meegevallen. Ik was voornamelijk bang voor de narcose. Bang dat ik misselijk wakker zou worden en vreselijk ziek zou zijn (ja ja, met een kots fobie valt dat niet mee). Gelukkig viel het wel reuze mee en heb ik hier geen last van gehad. Ook de pijn was goed te doen. Met wat pijnstillers heb ik ook hier niet vreselijk veel last van gehad. Slapen was wel wat vervelend. Ik kon niet op mijn zij of op mijn buik liggen wat ik normaal altijd doe. Ik was genoodzaakt om op mijn rug te slapen. Erg vermoeiend! Ook kon ik niet veel in huis doen. Ik mocht niet tillen en kon ook niet echt schoonmaken of simpele dingetjes doen zoals de was. Ik ben de schoonmaker en opruimer in huis, dus alles aan Scarlet overlaten was een hele opgave 😉 Maar goed, al met al mag ik niet klagen, want er zijn ook mensen die allerlei complicaties krijgen na een dergelijke operatie.

Mijn borsten waren de eerste weken nog erg gezwollen en bont en blauw, waardoor je het eindresultaat nog niet echt kon zien. Toch was ik al vreselijk blij. Ik deed shirtjes en truitjes aan om te kijken of er echt verschil was en of de bloesjes daadwerkelijk losser zaten. Dit kon natuurlijk bijna niet anders, want mijn voorgevel was ongeveer 1.5 kg lichter geworden. Erg onwerkelijk in het begin. De littekens hadden de vorm van een anker. Een litteken om je tepel heen, want ook die moest natuurlijk kleiner gemaakt worden. Je wilt uiteraard geen kleine borsten met tepels zo groot als je oude borsten 😉 Dan ging het litteken recht naar onder, door in de plooi van je borst. Het is aan te raden wanneer de wondjes zijn hersteld, te beginnen met het smeren van litteken crème. Dit kan helpen om de littekens zo mooi mogelijk te laten genezen. Bij mij zijn de littekens, nu 2 jaar verder, nog steeds wel een beetje zichtbaar, maar storend vind ik het niet.

Ervaring borstverkleining

Ik ben super blij dat ik het na al die jaren van twijfel toch heb laten doen. Ik had het veel eerder moeten doen. Ik heb geen lichamelijke klachten meer en het is weer leuk om bh’s, bikini’s en shirtjes te kopen. Niet meer alleen bij de grote oma maten te hoeven kijken, maar ook bij de H&M te kunnen shoppen voor bh’s en bikini’s. Heerlijk is dat!

Voor iedereen die net als ik destijds vreselijk twijfelt: Vraag gewoon eens een verwijzing via de huisarts en maak een afspraak bij de chirurg. Al is het alleen maar om de mogelijkheden en de voor -en nadelen te bespreken. Gelukkig heb ik geen last gehad van complicaties, maar het schijnt weleens voor te komen dat vrouwen na de operatie geen gevoel meer hebben in hun tepels. Ook kan het zijn dat je later geen of verminderde hoeveelheid borstvoeding kan geven. Dit is een afweging die je zelf moet maken. Zelf ben ik soms bang dat mijn borsten weer gaan groeien. Ik ben voor mijn borstverkleining gestopt met de pil, omdat die hormonen ook invloed kunnen hebben op nieuwe borstgroei. Daarnaast let ik er een klein beetje op dat ik niet te veel in gewicht aankom, want ook dit beïnvloedt de groei van je borsten. En zwanger worden dan? Tja, ook daar gaan ze waarschijnlijk weer van groeien. Nou ja, dat zie ik dan wel weer. Voor nu ben ik in ieder geval meer dan tevreden!

Ben jij tevreden met je borsten?

liefs joyce