Zelfs met een zaaddosis van 1,2 is mijn eicel of baarmoeder blijkbaar niet in staat om het tot een romance te laten leiden. Wanneer dan wel? Is er überhaupt wel een kans of bewandelen we hier onwetend een doodlopend pad? Kon iemand me maar antwoord geven op die vraag.
Ik ben weer ongesteld geworden. We zijn nu zeven pogingen verder en het donorcontract is verlopen. Gelukkig was onze zaaddonor, na hem hierover gemaild te hebben, zo vriendelijk een nieuw contract te tekenen. Ik ben blij dat hij geduld heeft en niet stopt nu het maar niet wil lukken. Hij zou ook met een ander stel verder kunnen gaan. Ik voelde de ongesteldheid alweer een week lang aankomen. Joyce voelt dat natuurlijk niet, dus de teleurstelling bij haar was groter. Ze moest huilen toen we in de auto ergens heen reden. Ik moet dan ook altijd huilen. Het doet me pijn om haar verdrietig te zien. Ik voel me dan schuldig. Ik zou het zo graag anders willen.
Ik ben naar de dokter geweest. Ik heb de afgelopen dagen weer ovulatietesten gedaan zodat we op konden voor de achtste inseminatie. De test wordt maar niet positief, terwijl hij dat al die maanden al lang was op de 14de dag. We zitten nu al op dag 19. Ik voel me moe en misselijk en heb nauwelijks trek. Tegen beter weten in, ik ben immers gewoon ongesteld geweest, heb ik toch een zwangerschapstest gedaan. Natuurlijk negatief.
Maar waar heb ik dan last van? Ik maakte me zorgen en ging daarom naar de huisarts. Nog geen 10 minuten later sta ik ik met dezelfde kennis weer buiten. Volgens mij vond de huisarts het feit dat ik samen met een vrouw en een zaaddonor een kind ging krijgen interessanter dan mijn klachten: ‘Oh ja, ik heb daar helemaal geen ervaring mee!’ Maar goed, hij voelde niets vreemds in mijn buik. Alsof ik dat verwacht had…
Ik ben bang, bang dat het noodlot toeslaat en ik ineens niet meer vruchtbaar ben. Ik weet dat veel stellen er minstens gemiddeld een jaar over doen om zwanger te worden, maar er werd ons juist verteld dat gezien mijn leeftijd, gezondheid en de manier van insemineren, er een grote kans was dat we binnen 6 maanden al zwanger zouden kunnen zijn.
Binnenkort gaan we naar het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem voor een gesprek over de KID behandeling daar. Als het zaad na de eerstvolgende vier pogingen (als die pogingen nog mogen komen) op is, willen we misschien naar een andere instantie om het daar opnieuw nog een kans te geven. Eigenlijk iets wat ik nooit had verwacht, want na de eerste inseminatie zei ik: ‘Ik ga dit never nooit meer dan 10 keer doen!’ … en over vier keer zitten we al op 12… Ik moet er niet te lang over nadenken, want dan moet ik weer huilen.
Volg ons ook via Bloglovin’ , Twitter, Instagram, YouTube of Facebook
In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens. Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
31 Comments
Anne
Wat heftig en moeilijk om te lezen dat iets dat bijna vanzelfsprekend is zo moeilijk kan zijn. Wat dat betreft is dit leven maar oneerlijk, en zijn de kansen ongelijk.
Ook heel erg mooi geschreven. Er komt zo veel emotie en verdriet uit, dat het voelt alsof ik meeleef. Iedere maandag wacht ik op deze update, net als jullie, vol verwachting en goede hoop, want het is jullie beiden gewoon zo gegund!
O, en Scarlet, dat schuldgevoel hè, dat hoeft niet 😉 , waarschijnlijk weet je zelf goed dat je hier niks aan kan doen, ondanks alles wat gebeurd is. Je wil blijkt namelijk uit alles, en als ik lees door wat voor angst jij iedere keer doorgaat: dat is zo enorm moedig en knap. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je zo je best doet. maar ik begrijp het ergens wel.
Joyce, Scarlet, Geef niet op en blijf hoop houden. Wat zullen jullie later een verhaal aan jullie kind kunnen vertellen, hoe veel angst en spanning jullie doorleeft hebben voor dat kind…
Liefs!
Audrey
Wat is dit shit, zeg! Hopelijk is het snel raak, ik gun het jullie zo ontzettend!
Sophie
Jeetje, ik wacht elke week weer op de maandagblog met goed nieuws… nog even wachten dus… Ik wens je heel veel kracht toe om dit alles te doorstaan!
Naomi
Wat hoop ik ontzettend dat het snel mag lukken…
Scarlet, als je zanger wordt, ga je dan updates doen met video’s of blogs?
Veel sterkte ♡
Daphne
Awh, arme lieverds toch. Ik word er gewoon een beetje verdrietig van. Ooit zal het lukken. Dat moet wel. En dan kunnen jullie dubbel en dwars er van genieten. Geef de hoop niet op! Veel veel liefs.
Celeste
Ben er weer even stil van. Weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Vind het zo vervelend voor jullie en ik hoop echt dat het snel zal lukken. Gun het jullie zo.
Sylvia
Hè bah, wat naar! Maar het volgende contract is getekend en jullie blijven er bovenop zitten, meer kun je niet doen toch? Praat jezelf in ieder geval geen schuldgevoel aan, dan doe je jezelf echt tekort! Veel sterkte/succes en moed houden 🙂
Myriam
Het is een vreselijke tijd!!! Ik hoop toch zo dat jullie diepste wens uitkomt!!! Sterkte. Ik duim verder!!!
Kim
Jullie verdienen het zo.. Keep your head up, allebei! Die tweede foto vind ik trouwens erg leuk, die pony staat je heel erg goed Scarlet!
yasmien
Hopelijk lukt het snel en als het dan zo ver is zal je extra blij zijn. Hopelijk komt dat moment snel. Ik duim voor jullie.
Xxx
Annemijn
Oh wat vreselijk voor jullie… Iedere maandag hoop ik op goed nieuws en het komt nooit… Hoef je je niet schuldig over te voelen hoor lieve Scarlet. Ik denk aan jullie en bid voor jullie dat het goed komt!
Lonneke
Maandagmorgen zodra ik wakker word, ben ik jullie website aan het refreshen! Ik had zo gehoopt op goednieuws maar helaas. Het is niet van zelfsprekend zoals vele mensen denken.
Voor goed werk is tijd nodig, maar ik snap dat als de wens er is die het liefst zo snel mogelijk in vervulling moet gaan. Ik duim voor jullie dat ‘t snel zal gaan gebeuren.
Marieke
Helaas weet ik maar al te goed wat jullie doormaken.. Toen wij de keuze maakte eenmaal om voor kinderen te gaan duurde elke maand te lang. Helaas nu bijna 4 jaar en vele behandelingen verder incl IVF/ICSI nog steeds met lege handen. Komt onze lang gekoesterde wens ooit uit? Zullen wij ooit ouders worden? Erg pijnlijke vragen waar helaas niemand je antwoord op kan geven. Gelukkig is voor vele IUI voldoende ook na vele keren en hoop dan ook dat dit voor jullie snel het geval zal zijn. Sterkte in dit proces samen!!
Dees
Wat heftig weer om te lezen.. De angst bestaat bij mij ook dat ooit zal blijken dat het bij ons ook zo moeizaam zal gaan.. Kan dat een restant zijn van je verleden?
Ik hoop met heel m’n hart voor jullie dat het tov mag gebeuren, want wat zal dat kindje in een warm en liefdevol gezin komen!
Sharon
Vervelend dat het maar niet wil lukken!
Er komt een moment dat het gelukt is en jullie kunnen vertellen dat jullie in verwachting zijn 🙂
Natascha Velthuis
Wat erg dat het niet wil lukken. Ik leef erg met jullie mee.
Ikzelf heb een goede ervaring met het Rijnstate ziekenhuis Arnhem.
Ik wil me echt niet bemoeien met de gang van zaken maar mischien is een hormoonbehandeling en dan de inseminatie iets voor jullie? Zeker omdat jou cyclus erg lang is.
Ik duim voor jullie.
Renske
Jeetje, wat een heftig moment. Bah! Ik ben er even helemaal stil van en hoop dat jullie snel kunnen huilen van blijdschap. Het is jullie ontzettend gegund. Veel sterkte!
Femke
Mijn vriendin en ik zijn nog helemaal niet toe aan kinderen, maar we hebben wel een aantal lesbische vriendinnen om ons heen die inmiddels moeders zijn geworden.
Je bent niet de enige waarbij het moeizaam gaat 🙂 Sterker nog, we kennen 3 stellen die inmiddels moeders zijn geworden en het ging bij hun allemaal moeizaam en ze hadden allemaal dezelfde stress en angst als wat jij hier omschrijft.
Bij 1 stel heeft de ene haar eicel gedoneerd aan haar partner, die het kindje ging dragen. Daarbij is de eicel eerst bevrucht en daarna in de baarmoeder van haar partner geplaatst. Dat lukte wel, en het mooiste is nog: het is daardoor echt een kindje van hun tweeën.
Ik weet er te weinig van om te opperen dat dát de oplossing kan zijn, maar als ik me niet vergis is die behandeling een optie wanneer een bevruchting niet plaatsvind volgens de behandelingen die jullie nu doen. Ik kan me vergissen…
Martina
Ik vind het zo ontzettend jammer dat het nog niet raak is! Ik duim echt voor goed nieuws!
Anouk
Het lijkt me zo moeilijk, de situatie waar jullie nu in zitten. Je hebt nergens controle op maar wat zijn jullie sterk! Geef de moed niet op! Ik blijf voor jullie duimen
Suus
Ach meiden! Wat k*t!
Persoonlijk heb ik hele goede ervaring met Rijnstate. Twee heerlijke knulletjes van ‘mogen krijgen’… Maar dat zegt natuurlijk niks over het proces. Na 3 hebben ze bij mij kijkoperatie gedaan ivm mogelijke oorzaken die ze alleen van binnen konden zien en konden hiermee dingen uitsluiten. 4de keer was ik zwanger.. Werkte mogelijk dus toch psychisch.
Zet hem op… Misschien zit je helemaal niet te wachten op zo een ervarings verhaal maar wilde je even aangeven hoe ik vind dat ze goed werk leveren in Arnhem
Gr
Tim Traas
Ik hoop dat het snel mag lukken.
Ik ben blij dat het contract is vernieuwd.
Veel sterkte voor jullie beide.
Angela
Ah meiden wat onwijs jammer dat het traag loopt allemaal. Hoop dat het jullie gegund is en niet te lang meer gaat duren!
Quinte
Misschien een beetje een persoonlijke vraag, maar waarom zoeken jullie geen donor die jullie kennen? Mijn ouders ( 2 vrouwen) hebben in hun omgeving en kennissen etc. gezocht naar iemand die hun aansprak. Vervolgens hebben ze daar een afspraak mee gemaakt, en gaf hij hun zaad en gingen zij dat bij zichzelf insemineren. Geheel zonder stress of iets omdat ze het gewoon bij elkaar konden doen. ( zonder de donor erbij uiteraard.) dit is misschien een idee omdat Scarlett aangeeft het soms moeilijk te vinden om met die eendenbek en de doktoren te doen. Misschien is er wel een reden dat dit niet kan of hebben jullie dat al wel eens gezegd, maar toch iets om over na te denken!
Wish you luck!
X Quinte
Mijntje
Hii Scarlet (en Joyce),
Zo naar om te lezen dat het zo lang duurt! Zelf zou ik snel de moed opgeven.
Ik vind het echt heel knap, hoe jij/jullie steeds na de teleurstelling het nog een keer proberen. Zo knap!
Ga door! Al moet je nog 2 jaar wachten, het lukt jullie wel! Zeker weten! En anders is er vast nog een andere oplossing.
Enne… Scarlet, je hoeft je niet schuldig te voelen hoor! Wees trots op jezelf!
Liefs,
Ps. No fear!
ilse
Wat een herkenning als ik dit lees.
Wij zijn anderhalf jaar geleden gestard met kid behandelingen via Rijnstate Arnhem.
Ook ons is gezegd je bent jong dus komt goed.
Na 5 behandelingen toch allerlei testen gedaan en mijn vrouw bleek pcos te hebben. Hierdoor een lange cyclus enz. Gestart met hormoon tablette. Verder was alles lichamelijke goed.
Maar elke keer weer die teleurstelling. Elke keer die aanslag op je emotie, het wordt met de keer zwaarder. Voor mij als partner is het moeilijk te bevatten want er waren elke keer wel die lichamelijke klachten. Misselijk moe enz.
Hoe ga je daar mee om hoe help ik haar om hier doorheen te komen.
Bij behandeling nummer 10 bleken de medicijnen die keer niet te werken dus weer veel onzekerheid. Ga je wel insemineren sla je een ronde over wat is wijsheid. Toch hebben we de bbehandeling gedaan met het idee. Straks nog 2 en dan zitten we op de “verplichte ” 12 pogingen en dan gaan we ivf bespreken.
En prompt behandeling 10 slaat aan. We zijn nu 12 weken zwanger en blij dat het eindelijk gelukt is.
Dus geef niet op, het is zwaar het is moeilijk. Blijf praten met elkaar en overleg wat je vervolg stappen gaan worden. Want juist op het moment dat je het niet verwacht is de kans groot dat het aanslaat.
Wij wensen jullie veel sterkte, Arnhem is een top ziekenhuis en als je een eigen donor meeneemt kun je snel terecht.
Liefs
Saskia
wauw wat lijkt mij dit zwaar. Ik duim voor jullie dat het snel gaat lukken, blijf volhouden!
Sascha
HET GAAT JULLIE LUKKEN!!! IK WEET HET ZEKER!
mireille
Heftig meiden,
al die pogingen, al dat wachten in spanning..
Wij zitten er zelf ook middenin (poging 3) dus weet hoe het voelt. Als partner is het ook lastig omdat je niks kan doen..
Hoop dat het voor jullie ook snel mag lukken nu!
Kels
Och meisje! Wat een Kut gezeik is dit allemaal! Waarom mag het niet gewoon even lukken? jullie zijn zo leuk en ik gun het jullie zo! IK heb met jullie te doen en merk dat ik elke keer uitkijk naar de blog. is het gelukt? is het gelukt? Ach kak… weer niet:(
Heel veel sterkte kanjers! Hou de moed erin.
Esther
kom deze blog tegen tijdens een Google-search…
Heftig zeg, hoop dat het lukt, alsnog
Wij, met de tijd tegen, gaan nu dan eindelijk ook beginnen… de grootste angsten zijn geweest voordat er ook maar 1 medische handeling uitgevoerd ik.
G*d wat hoop ik dat onze grootste heftigheid achter ons ligt (relatie strandde er bijna op)
Maar het is met ons vast net als bij jullie: de meeste angst wordt aangejaagd door de angst zelf.
We gaan er maar vanuit dat we nu (met veel liefde en loslaten) de weg tegemoet gaan zoals ‘ie moet zijn, al is dat met behulp v/d medische wereld.
all the best!