Ik heb gisteren een goede vriend verteld over onze kinderwens en onze afspraak voor het intakegesprek. Op de één of andere vreemde manier kon ik dit alles zo moeilijk over mijn lippen krijgen. Waarom? Ik denk toch dat het komt doordat het niet normaal is, anders is, wellicht fout is… Zeker gezien deze vriend zich een aantal jaar geleden heeft bekeerd tot het geloof, welk geloof weet ik mijn god niet. Ik heb er weinig verstand van, maar het woord kunstmatige inseminatie staat vast niet in de Bijbel. Nee, één of andere dominee, broeder, geestelijke noemt het zelfs “kunstmatig overspel”.

Slik. Dat klinkt naar. Als ik nog niet met een gevoel van het begaan van een zonde zat, dat zit ik dat nu wel. Ik heb een hekel aan overspel, kan razend worden op mannen (of vrouwen ;)) die hun vrouw belazeren voor een jong naïef sletje. Ik haat ontrouw, ik haat onbetrouwbare mensen, leugenaars, mensen die me belazeren, voorliegen. Oké, haat is een groot woord, maar ik mag het simpelweg niet. Ik ben een strijder voor eerlijkheid, voor eerlijk zijn en voel me al snel schuldig wanneer ikzelf lieg. Mijn onderlip begint dan zenuwachtig te trillen en ik beken met een kinderlijke lach dat ik inderdaad niet helemaal eerlijk was.

Dus nu zou ik kunstmatig overspel plegen, kunstmatig iemand bedriegen? Maar mijn partner, mijn liefde, weet er toch van af en vraagt er zelfs om. Sterker nog, als ik het niet doe, zal ik haar misschien zelfs teleurstellen. Dus waarom heet het dan overspel? Of gaat het hier om overspel richting God? Ik snap er de ballen niet van.

Gelukkig reageerde onze vriend niet op deze wijze. Hij reageerde ook niet direct met een ‘Hallelujah wat geweldig!’, maar dat kwam wellicht ook door de manier waarop ik het bracht; eerst 30 keer zeggen dat ik het niet uit mijn mond kon krijgen. Dat maakte de boodschap wat raar en reageren wat ingewikkeld. Al snel kwam hij echter wel met allemaal praktische zaken waar wij aan moesten denken: hoe gaan jullie dit financieel doen? Denk je er wel aan dat je veel dingen die je nu doet niet meer kan doen? En zo volgden er nog vele waarschuwingen.

kunstmatig overspel scarlet kerk

Waarschuwingen die me deden afvragen waarom hijzelf in hemelsnaam drie kinderen heeft als alles zo deprimerend en praktisch is? Ik mis de taal van het hart. En waarom denken sommige mensen toch dat ik en mijn vriendin een soort van uitgaanstypes, ‘party animals’, altijd weg van huis – meiden zijn. We zijn eerder het tegenovergestelde.

Mijn verantwoordelijkheidsgevoel is groot, maar vergeef me god als ik binnenkort eens of meerdere keren, met toestemming, kunstmatig overspel pleeg.

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.