Na een stressvolle dag volgen 2 stressvolle weken. Want zou het deze keer wel gelukt zijn? Zou ik zwanger raken? Voel ik misschien wat? Worden mijn borsten al iets gevoeliger? Ben ik nog niet ongesteld? Voel ik me misschien een beetje misselijk? Alle klachten van een zwangerschap. Ieder klein dingetje in mijn lijf merk ik op en probeer ik toe te schrijven aan zwanger zijn. Ik zeg daarentegen iedere keer erbij “nou dat zal wel niet,” maar stiekem hoop ik heel hard dat wel zo zal. Na een week krijg ik al menstruatiepijntjes, terwijl dit pas een week later moet komen. In eerste instantie zijn we teleurgesteld, weer mislukt. Hoe kan dat nou?
“Misschien kan je lichaam het nog wel niet aan” zegt Joyce. Een zin die me lang bijblijft. Een zin die me verdriet doet en vreselijk boos maakt op mezelf, op alles. Hoe kan ik, als dit het geval is, mijn, onze droom zo voor ons verpesten? Hoe kan ik zo stom geweest zijn door vroeger zo slecht voor mijn lichaam te hebben gezorgd?
De dagen erop blijft de pijn aanwezig. Ik word echter niet ongesteld. Dit maakt dat we weer wat hoop krijgen. Misschien is het wel gewoon iets van de innesteling wat ik voel. Na een week ben ik nog steeds niet ongesteld. We krijgen nog meer hoop. Het duurt nooit zo lang. Ik heb normaal twee dagen klachten en ben dan ongesteld. Het duurt nu al een week. Zou het iets betekenen? We durven het beiden nauwelijks te denken, maar hopen het zonder hardop te zeggen beiden vreselijk hard. De dag erop voel ik me niet goed. Ik ben misselijk en heb flinke hoofdpijn en ben doodmoe. Voor de 14de keer zoek ik die maand op wat de eerste klachten zijn bij zwangerschap. Hoofdpijn, misselijk, moe, ze staan er alle drie bij. Joyce en ik zijn beiden blij dat ik me niet goed voel. Ik kijk nog even naar mijn borsten, maar die zijn helaas niet opgezet.
Tegelijk met het toenemen van de hoop nemen ook mijn zenuwen toe. Ik word gespannen van het niet-weten, van het moeten afwachten. En aangezien ik de dag erop ook nog eens een belangrijke afspraak heb, kan ik die avond nauwelijks slapen. Ik tel ieder schaap dat langs hobbelt en naar me bèèèèhhhh’t. Schapen tellen; want ik moet en zal slapen om voldoende tot rust te komen. Ik wil niet gespannen zijn omdat ik bang ben dat mocht ik zwanger zijn, dit de vrucht negatief kan beïnvloeden. Ik word dus nog meer gespannen van het feit dat ik niet gespannen mag zijn en lig zo de halve avond heel bewust in en uit te ademen in mijn bed.
De afspraak was prima verlopen en eenmaal weer thuis aangekomen was ik nog steeds niet ongesteld. Ik was voor mijn gevoel nu officieel over tijd. Zou het dan? Zou ik dan echt zwanger zijn? Of zou het gewoon de stress zijn die ervoor zorgt dat de ongesteldheid wordt uitgesteld? Ik had dit eerder meegemaakt, dus wist dat dit het ook kon zijn. Om te testen moesten we eigenlijk twee weken en twee dagen wachten. We hadden pas twee weken gewacht, maar besloten die avond toch te testen. Vol spanning doopten we het apparaatje in het kleine laagje plas dat ik in een drinkglas had laten druppelen. Drie minuten wachten. Met grote spanning en een kleine grijns op ons gezicht hingen we boven het apparaatje. Knipper, knipper, knipper…. Zou het? Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft…. Hoorde je ons hardop denken.
Niet zwanger
NOU! Waarom nou niet? Ik baal zo. De dagen erop zijn we verdrietig en teleurgesteld. We zien daarnaast erg op tegen het weer naar Brabant moeten. Het gedoe daar. Het moeten testen en hopen dat we juist gokken wat betreft welke dag te insemineren. Dan nog maar hopen dat die eendenbek naar binnen gaat. Ook al weet ik dat het bij de meeste mensen niet zo vlot gaat, een zwangerschap, het maakt me vreselijk onzeker dat ik de oorzaak van het “niet zwanger worden” niet weet. Hoe vaak zouden we dit hele riedeltje nog moeten herhalen?
Volg ons ook via Bloglovin’ , Twitter, Instagram, YouTube of Facebook
In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens. Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
43 Comments
Willemijn
Ooow ik leef zo met je mee Scarlet (ook met jou natuurlijk Joyce!)! Ik beleef het eigenlijk hetzelfde als jij. Iedere maand tel ik klachten. Van iedere verandering in je lichaam ben je je zo bewust. Je hoopt heel hard en probeert aan de andere kant niets te verwachten. Een beetje een gevoel van ‘tussen hoop en vrees’. Vorige maand was ik ook opeens 5 dagen overtijd. Al tijden is m’n cyclus stabiel, en nu loopt ‘ie me in eens in de maling te nemen, verdorie! En iedere keer dat het niet lukt, zakt de moed me iets verder in de schoenen, terwijl ik weet dat het heel normaal is als je niet binnen een paar maanden zwanger bent.
Houd de moed er in en succes met de volgende poging!
pauline bos
Ik gun het jullie allemaal zo!!
Ik blijf duimen draaien Scarlet & Willemijn.
Liefs Pauline
Nadine (INsightOUT)
Mooi dat jij er ook zo open over schrijft! Krijg er kippenvel van!
joyce
Oh wat herkenbaar! Sinds ik een miskraam had gehad ging het bij mij op dezelfde manier. Klachten die uiteindelijk niks bleken te zijn. Loslaten hielp bij mij, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan en al helemaal als je er zo mee bezig moet zijn. Veel succes voor de volgende poging ik ga duimen!
Laura
Ik las deze blog eens met het idee van, wat als jullie binnenkort daadwerkelijk mama’s worden en het kindje zou dit ooit teruglezen. Toen bedacht ik me dat het kindje zich dan echt ongelofelijk geliefd zal voelen! Ik duim voor jullie.
Myriam
Het is bij mij al vele jaren geleden maar ik weet nog precies hoe het voelt… De hoop, de teleurstelling.. Overal baby’s behalve bij jou. Maar kijk ik heb er twee, het lukt bij jullie ook wel. Niet opgeven
Saar
Oh, wat leef ik iedere keer weer mee als ik zo’n logje online zie komen! Ik voel jullie teleurstelling zo zwaar. Het klopt dat bij veel mensen het ook niet meteen lukt om zwanger te worden, maar zij moeten niet iedere keer die halve vernedering met dokters ondergaan. Bij hen is zwanger worden vaak een intiem gebeuren.
Echt jammer dat jullie weer door die hele riedel moeten 🙁
Nadine van Spanje
Ahhh ik volg jullie blog nog niet zo heel lang, maar ik leef nu al zo met jullie mee! Ik hoop dat je snel zwanger bent, ik gun het jullie echt!
Priscilla
Ooh meiden ik weet zo wat jullie op dit moment nu mee maken. Ik moet nu ook 2 weken wachten of het eindelijk raak is. Ik ben zelf al 1,5 jaar bezig.. heb PCOS dus zo makkelijk gaat het niet. Ik gun het jullie zo!!! Liefs X
Marieke
Ha Priscilla,
Ik heb ook pcos, zonder enige cyclus. En (Scarlet:) vroeger een behoorlijke eetstoornis gehad, wat overigens los staat van pcos. Na lange tijd proberen en een miskraam nu in mijn laatste weken (of dagen!) van mijn zwangerschap. Het kan echt! Blijf positief!
Xaviera
Wat jammer dat het nog niet raakt is. Heel vervelend om ook niet te kunnen weten hoe vaak jullie dat riedeltje nog moeten herhalen. Ik hoop elke keer met jullie mee dat het gauw lukt om zwanger te worden, ik gun het jullie zo! Veel sterkte en liefs. X
Yvette
Zo herkenbaar… Ik denk aan jullie! X
Anna
Ik leef met jullie mee X
Anna
Ik duim voor jullie voor de volgende keer X
anouk
Ahh jammer!! Toen ik de titel zag dacht ik “Jaaa misschien is het gelukt”. Blijf hoop houden!
Jorien
Het hele verhaal lezend hoopte ik gespannen dat het gelukt was. Maar helaas toch niet. Ik leef echt met jullie mee! Xx
Wendy
Zo! Wat wel goed gaat bij jullie is in ieder geval het schrijven van spannende artikelen! Mij hoorde je net ook bijna denken: Zou je zwanger zijn? ja of nee????
Wel jammer dat het nog niet is gelukt.
Ik las een reactie dat je je erbij neer moet leggen. Nou kan ik hier natuurlijk helemaal niet over mee praten als kinderloze vrouw. Maar ik ken iemand die heel graag kindertjes wou en het ook niet lukte. Ze wou geen IVF of al dat soort andere dingen dus besloot ze samen met haar man te stoppen met de behandelingen die zich buiten het bed plaats vonden. Ze kreeg een baan aangeboden bij kleding merk en besloot zich te richten op haar carrière. 2 weken later was het raak. Inmiddels hebben ze twee lieve schatten van kindertjes!
oh en nog een dingetje dat echt even gezegd mag worden. Door het youtube kanaal Femme ben ik met jullie in contact gekomen. De eerste video die ik zag was die ene over typische vragen die lesbische stellen worden gevraagd. Ik vind de video met het karaktertje geniaal!!!
you go girls!
Els
Wat onwijs balen.. Ik kan me indenken dat de onzekerheid slopend is, elke keer weer. Sterkte voor jullie beiden!
Tim Traas
Ik duim voor jullie beide. En hoop dat de klachten van de zwangerschap zijn. Ik leef met jullie beide mee.
Annemae
Ik voel zo met jullie mee! Het is jullie echt van harte gegund zo’n kleine spruit maar helaas… Ik wacht met spanning af tot volgende week maandag voor het nieuwe artikel!
sharona
Och lieve meiden wat balen!.
Ooit komt het moois jullie kant op!
Xx
Anouk
Hey,
Blijven volhouden!
Dan kan je later tegen jullie kindje vertellen dat mama een echte doorzetter is geweest in meerdere opzichten!
Liefs
Annelie
Ah, wat heftig weer… Maar vergeet niet Scarlet, dat je een sterke vrouw bent en je een sterke vrouw naast je hebt staan.
Dani
Lieve meiden
Ik snap dat het moeilijk is omdat het niet gelijk lukt om een kindje te krijgen.
Het gaat heus wel lukken maar ja gedult is erg belangrijk.
Ik ben dan wel op een normale manier zwanger geworden maar bij mij heeft het ook lang geduurd.
Me eerst keer zwanger werd een miskraam.
Toen na 3 maanden en het er niet mee bezig zijn deed ik op vakantie de test en toen was ik zwanger. Heb een gezonde zoon mogen krijgen.
Toen me zoon 2 was wilde ik heel graag nog een kindje duurde heel lang voordat ik zwanger was maar ook toen ben ik mijn kindje verloren. Ben er mee gestopt wilde niet meer maar toen ik in 2013 1 maand moest stoppen met de pil was het in 1 keer raak ongelukje maar wel een mooie okt 2013 mama van dochter.
Ik snap dat het anders is bij jullie omdat het anders moet maar echt het komt heus wel goed er minder mee bezig zijn helpt ook niet te veel over na denken klinkt moeilijk maar het is beter want anders maak je je zelf gek .
Pas na een jaar proberen en niet lukken kan je via de huisarts laten na kijken of er wat aan de hand is en soms kan het ook nog jaren duren voordat het lukt.
S6 met zwanger worden en jullie krijgen vast en zeker een mooi lief kindje .
Maar gewoon heel veel geduld hebben het lukt heus wel xxx Dani
Kim
Pff.. Wat moet dit moeilijk zijn voor jullie 🙁 Kop op, jullie zijn toppers!
Michelle
Mocht ik ooit, om wat voor reden dan ook, bij jullie thuis en wat komen drinken, zal ik me voor altijd afvragen of Scarlet in mijn drinkglas heeft geplast.
Fleur
Deze opmerking vind ik niet erg van toepassing.. Ze hebben vervelend nieuws gekregen en jij vraagt je af of ze in je beker hebt geplast als je daar ooit wat zal drinken. Dat wassen ze natuurlijk om, of gooien ze misschien wel weg. Het is zeker niet aanvallend bedoelt, het kan ook zijn dat ik het anders opvat dan dat je werkelijk bedoeld, maar vond het niet een erg leuke reactie.
Michelle
Het was een grapje Fleur, maar helaas komen die tegenwoordig niet meer over als je er geen ‘haha’ of smiley bij zet, hoe obvious het ook is. Maakt het toch minder leuk. Have some humor girl! Dat is juist ook fijn bij een zwaarder onderwerp. Ik leef onwijs mee met Scarlet en Joyce en dat weten zij gelukkig wel :).
Eveline
Lieve Scarlet en Joyce,
Ik duim, net als vele andere lezers, dat het binnenkort wel raak is. Ik gun het jullie van harte en denk dat een kind mag boffen met twee van zulke lieve moeders!
Liefs.
Wendy
Balen! Maar we gaan gewoon weer voor jullie duimen!
lisanne
Ik Gun het jullie zo!
maar idd wat je vroeger jezelf hebt aangedaan is nu te merken en dat is verschrikkelijk..
Ik hoop zo dat het goed komt,
maar waarom probeerd joyce het niet?
Mijn begeleidster van stage vorig jaar heeft het ook via deze weg gedaan omdat het op de natuurlijke manier niet lukte en dat heeft 5 jaar geduurd en nu heeft ze vorig jaar toen ik bij haar stage liep zo blij mogen vertellen dat ze zwanger was en in september een prachtige meid gekregen..
Dus onthou dat het tijd duurt maar niet onmogelijk is..
Xxxx
Stephanie
Nooo wat jammer! Ik blijf aan jullie denken en hoop dat het snel eens goed raak mag zijn :-*!
Fleur
Lieve Joyce en Scarlet,
Wat ontzettend balen.. Maar blijf het proberen. Hou alle goede moed erin en ik ga zeker voor jullie duimen. Er komt een dag dat het gelukt is, ik weet het zeker!
Heel erg veel liefs,
Fleur
ellen
Jeetje wat naar om te lezen, ik hoop echt dat het geluk jullie in de armen springt! Jullie verdienen het om een prachtig kindje te krijgen, ik hoop het voor jullie!
Nadia
Oooh, wat enorm balen! 🙁 Enorm vervelend ook dat jullie nu weer door de hele riedel heen moeten…
Eilish (artisticstateofmind)
Pff ik leef zo met jullie mee <3
Melissa
Jeetje zeg, wat balen, echt vervelend. Maar zal blijven duimen voor jullie en geef vooral niet op!
xxx
Nadine (INsightOUT)
Hai Scarlet,
ik begrijp je onzekerheid volledig.
Zelf ben ik zo’n jaar geleden pas uit behandeling gegaan, zogenaamd hersteld (wat niet zo is…) en inmiddels ben ik nu 2 maanden mama. Dus echt, jouw lichaam is er heus klaar voor.. je zorgt super voor jezelf als ik de vlogs mag geloven.
Jarenlange verwaarlozing HOEFT dus niets te zeggen, gelukkig. Hoe moeilijk dat wat ik nu ga typen ook is, probeer er wat minder druk bij te voelen. Een stomme cliche maar vaak (toevallig) wel waar. Netals bij het vinden van een geliefde.. hoe harder je zoekt: hoe minder snel je er eentje vindt. En zodra je er minder mee bezig bent loop je jouw liefde tegen het lijf. Je doet het zo goed tot nu toe. Hopelijk gaat t steeds wat soepeler en heb e er minder en minder last/hinder/stress van&door.
beetje van de hak op de tak getyp.Maar hoop dat je gelooft in het kunnen van jouw lichaam en mocht het niet lukken, geef jezelf dan niet de schuld! want in mijn geval heeft een eetstoornis geen negatief effect gehad op t krijgen van een kindje. Dat hoeft bij jou dus ook niet. Het kan iedereen ‘overkomen’. Ik duim voor jou/jullie!!!!
liefs 🙂
Denise
Lieve Scarlet & Joyce wat zit het jullie verdorie toch niet mee. Volg jullie babyavontuur al een tijdje en leef ontzettend mee. Ik heb veel respect voor jullie doorzettingsvermogen en hoe puur maar ook luchtig jullie over dit toch wel gevoelige onderwerp schrijven. Haal er zelf veel steun en herkenning uit ondanks dat ik (wij) weer net even in een ander schuitje zitten. Ook hier komen er kuddes schapen voorbij. Hopelijk houden jullie de moed erin samen enneh laat Sjors ze anders maar eens deze kant op jagen die verdomde schapen. Gun het jullie zo! Veel liefs Denise en knuffel aan die lieve Snor xxx
Ik
Scarlet, Joyce en Willemijn ik snap jullie gevoel zo goed. Momenteel zit ik zelf in de wachtweken na een verse terugplaatsing (tweede ivf/icsi). Killing…. Je hoopt en hoopt en hoopt nog meer maar van de andere kant durf je geen hoop te hebben. In je hart ben je allang mama maar nu nog in het echt. Jullie ook heel erg veel succes en hou vol! X
Romy
♥
mylène
Wat vreselijk gevoel moet dat zijn. Ik leef met je mee. Ik heb (misschien wel een hele gekke en persoonlijke) vraag Hoe hebben jij en Joyce besloten wie het kindje gaat dragen? dat lijkt me een hele moeilijke beslissing.
Lies
Hou de moed erin! Er zijn ook veel hetero stellen waar alles ‘normaal’ gaat ook heel veel bij waar het niet in 1 keer lukt! Dus misschien heeft het helemaal niks met jou te maken en is de volgende poging ‘raak’ om het maar even zo te zeggen.