Tja, daar zit je dan in de auto, op weg naar een kasteel in Limburg. Je vriendin zit voelbaar gespannen naast je, maar jij bent veel voller van de zenuwen dan zij. Jij weet tenslotte wat er die dag gaat gebeuren en zij denkt alleen aan een verrassingsweekendje weg. Je laat de tomtom vallen, vergeet het ontbijt, laat je koffie lauw staan en stuntelt wat met de koffer (die voor vijf dagen gepakt is, al gaan jullie maar één nacht weg). Dat niets kunnen zeggen tegen die ander terwijl je normaal zo’n open boek voor elkaar bent. En steeds gaat er maar door je hoofd “zal ze iets in de gaten hebben?”

Sara is altijd al dol geweest op trouwen en het is een droom van haar om ten huwelijk gevraagd te worden. Kennen jullie dat programma “love letters” nog? Zo dus. Een sprookjes aanzoek is al vanaf de inmiddels 7 jaar die we samen zijn haar wens. Niet een stabiele wens overigens. Dat krijg je van een omgeving waarin niet alleen de doden, maar ook de scheidingen in drieën komen. Dus soms daalt het huwelijk in populariteit, maar goed, het onderwerp trouwen komt steeds terug als een verbintenis die wij wel willen aangaan met elkaar. En naast het feit dat we van elkaar houden, willen we ook graag kinderen. Dan is het heel handig om getrouwd te zijn.

Tot de dag voor het huwelijksaanzoek was het allemaal onder controle. Lotte is namelijk niet zo snel zenuwachtig. Ze had een mooie suite in een kasteeltje geboekt. Met een gastronomisch 5 gangen-diner, rozenblaadjes en rozen op de kamer en champagne. En natuurlijk een ring en de zegen van haar aanstaande schoonvader. Alles zonder dat Sara iets in de gaten had. Aangekomen bij het kasteel stelde Lotte voor om in de tuin te wandelen. Achter in de tuin was een mooi prieeltje, met uitzicht op het kasteel. Daar gingen we zitten. Dat was het “love letters” -moment wat Sara zo graag wilde, want Lotte had een mooie speech in gedachten. Echter wat ze over haar lippen kreeg was niet meer dan “weet je dat ik je lief vind?” Vrij kort daarna, met dank aan de zenuwen, kwam al het “wil je met me trouwen?” En Sara zei; JA NATUURLIJK!

Graag delen we ook het moment net na die vraag, het antwoord en de kus. Daar lees je namelijk niet zo veel over. Want daar zit je dan. “Ja leuk he”; “nou ja zeker leuk”, “en nu”, “ja, nou ik weet niet”. Na al die jaren dat je elkaar kent, ineens een onwennig moment. Het lijkt wel of je even de kans hebt om samen een nieuwe start te maken, maar dan als verloofd stel. We hebben heerlijk gedineerd en overnacht in het kasteel. Vanaf die avond is het regelen begonnen. Eerst hadden we geen hele ruige plannen, maar inmiddels komt er steeds meer bij. Met al onze ideeën wordt het een lange dag die veel geld kost. Maar het is heerlijk om zo samen alles te plannen. Het wordt echt onze dag!

Wat ons opvalt is dat er nog aardig wat tradities zijn die wij toch wat anders aan willen of moeten pakken. Want wat als je alle 2 weggegeven wil worden door je vader? Kun je dan naast elkaar naar het altaar toe lopen? Neem je alle twee een boeket of niet? En met stip op één staat de vraag van de omgeving: “gaan jullie allebei in een jurk?” Toch een vraag die je normaal niet aan een hetero-stel stelt.  Het uitzoeken van de kaart is het toch lastig voor same-sex koppels, omdat er weinig keuze en creativiteit te vinden is op een standaard site. Een setje trouwringen is vaak een ring voor de man en ringetje voor de vrouw. En of we alle twee dezelfde ring mooi vinden, weten we nog niet. Wij vinden het ook leuk als er veel mensen bij onze ceremonie aanwezig kunnen zijn en dus trouwen wij s’ avonds waardoor je weer voor nog meer keuzes komt te staan. Kortom: alles is maatwerk.

Wat betreft een aantal vragen zijn wij al aardig op weg! Zo hebben wij een super gave locatie gevonden om te trouwen waarvan de eigenaar echt met ons meedenkt en denkt in mogelijkheden. Hij heeft overal oplossingen voor. Zo hoeven we in ieder geval niet meer te kibbelen over wie er naar het altaar mag lopen. We willen allebei graag in een jurk. De styliste van bruidsmode winkel heeft met passen goed opgelet dat onze jurken bij elkaar passen. Als de ene een witte jurk en de ander een ivoor kleurige jurk heeft zou dat bijvoorbeeld niet mooi staan. Dan kan de een grauw of juist gelig overkomen. We hebben ervoor gekozen dat het een verrassing blijft voor elkaar wat we dragen. Al moeten we bekennen dat we ons stiekem wel zorgen maken of we zullen matchen. We zijn heel verschillend, dus dat is wel spannend…

Wat betreft de kaarten hebben wij contact gehad met 2 grafisch designers die onze kaarten speciaal voor ons hebben ontworpen. Ze zijn super gaaf geworden!  Het is geen romantische kaart maar representeert ons, en onze dag. Ook vinden wij het belangrijk dat er een persoonlijk verhaal wordt verteld en hebben daarom gekozen voor een zelfstandig trouwambtenaar. Echt fijn om te merken hoeveel aandacht zij besteed aan het schrijven van een mooie speech, speciaal voor ons.

Verliefd, verloofd en bijna getrouwd.

Een aantal vragen zijn nog niet beantwoord, zo zijn we nog bezig met het vervoer. Kan een van ons rijden met een grote jurk en hoge hakken? De motor moeten we in ieder geval maar thuis laten. Verder zoeken we naar mooie ringen, en een boeket. Of toch maar geen boeket? Wat denk jij? Over 5 maanden is het zover, dan gaan we trouwen! We kijken er erg uit naar onze mooie dag! Mocht je nog tips hebben voor het invullen voor man-vrouw tradities of algemene tips, dan horen we het graag van je. Vragen aan ons zijn natuurlijk ook van harte welkom!

Liefs, Lotte & Sara

Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com.  Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum. Fotografie: Pargon