Sanne (24) is nu 28 weken zwanger van haar eerste kindje. In het dagelijks leven werkt ze als pedagogisch medewerker en op een Integraal Kindcentrum waar kinderen van 0 tot 13 jaar naar de kinderopvang, school en buiten schoolse opvang gaan. In haar vrije tijd laat ze zich graag omringen door familie en vrienden. Hoe is het om in deze tijd zwanger te zijn? Gaan de reguliere controles gewoon door? Is er extra angst voor de bevalling? Sanne vertelde ons haar verhaal…

Onzekerheid 20 weken echo

Ik ben nu 28 weken zwanger en voel me eigenlijk heel erg goed. Toen ik rond de 20 weken zwanger was hebben we in een enorme rollercoaster gezeten die uiteindelijk gelukkig ‘maar’ twee weken duurde. Er waren wat zorgen omtrent de 20 weken echo en aan de hand daarvan hebben we een aantal onderzoeken laten uitvoeren, gesprekken gevoerd en na moeten denken over dingen waar je absoluut niet over na wil denken als je 20 weken zwanger bent. We hebben twee enorm intense weken doorgemaakt vol emoties en onzekerheid.

Na die twee weken kregen we gelukkig het verlossende woord dat er waarschijnlijk niks met de gezondheid van ons meisje (ja, we krijgen een dochter!) aan de hand is. Met 30 weken alleen nog een extra echo, voor de zekerheid. Het is niet te beschrijven hoe enorm opgelucht wij waren na dat verlossende telefoontje. Al moest het ook nog even landen en is de zogenoemde ‘roze wolk’ aangetast. 

En nu? Nu denk ik: jeetje wat ben ik blij dat er toen nog geen coronacrisis was, wie weet hoe lang we anders hadden moeten wachten op onderzoeken en uitslagen….

Kraamvisite of raamvisite?

Zwanger tijdens de coronacrisis

Dan kom ik meteen op het onderwerp van deze blog: Zwanger tijdens de coronacrisis, hoe is dat nou eigenlijk? Ik denk het heel erg persoonlijk is hoe jij je erbij voelt. Maar ik moet wel eerlijk zeggen; ik heb volgens mij door die hormonen zo af en toe het relativeringsvermogen van een visstick! Dan slaat de blinde paniek toe. Ze zeggen dat zwangere vrouwen en hun ongeboren kindje geen extra risico lopen, maar hoeveel onderzoek hebben ze daar nu eigenlijk naar kunnen doen? Ik ben nu toch zeker verantwoordelijk voor twee levens, is mijn gevoel.

Niet meer onbezorgd leven

De eerste periode van mijn zwangerschap heb ik nog zonder coronacrisis doorgemaakt, onbezorgd naar babywinkels en het uitzoeken van eventuele bevalcursussen, het uitkijken naar een ‘babyshower’, knuffelen met mijn familie en vriendinnen, mijn ouders die liefkozend over mijn buik heen wreven waar hun eerste kleinkind in groeit, heerlijk… 

Totdat begin maart bleek dat het toch allemaal wel serieus was, dat we onze volledige leefstijl moesten gaan aanpassen en ons leven een stuk minder onbezorgd werd als hiervoor. Voor mij voelt het als een surrealistische wereld, alsof we wakker moeten worden uit een nare droom. Maar soms denk ik ook: Kom op, het is een relatief kleine aanpassing voor ons ‘gezonde mensen’  tegenover alle mensen die nu letterlijk voor hun leven liggen te vechten. Ik wrijf nog een keer over mijn buik en ben zo dankbaar dat onze dochter daar nog veilig en geborgen in zit, ‘Blijf jij voorlopig nog maar zitten meisje, hier ben je veilig’. Want wat zal ik me zorgen maken als zij straks geboren wordt en er nog steeds Corona is..

Medische controles en echo’s

Ik zit bij een hele fijne verloskundige praktijk die ik altijd mag bellen en zelfs kan appen voor de kleinste dingetjes. Ze houden ons goed op de hoogte omtrent alle Corona updates wat zwangere vrouwen betreft.

De controles zijn wel anders, anders dan in de eerste periode van mijn zwangerschap maar ook anders dan dat ik me voordat ik zwanger werd had voorgesteld. Niet noodzakelijke controles worden uitgesteld, je partner mag er niet meer bij zijn, een extra echo doen ze niet meer, niet even gezellig face to face kletsen met je verloskundige, helaas….

Wat ze verstaan onder niet noodzakelijke controles is soms voor mij ook nog een beetje vaag. Medische controles en echo’s gaan sowieso door, zoals voor ons de extra echo met 30 weken. Als je een nieuw trimster ingaat, gaat de controle ook door. Maar als alles ‘gewoon goed’ gaat tijdens je zwangerschap kan het maar zo zijn dat er een controle wordt overgeslagen en je dus zo’n 7 weken niet bij de verloskundige komt, terwijl je er normaal in de eerste twee trimesters elke vier weken heen gaat om je bloeddruk te laten meten, naar het hartje te laten luisteren en aan je buik te laten voelen.

Dit voelt niet goed voor iemand die zwanger is, al heb ik begrip voor het feit dat we enorm voorzichtig moeten zijn en niet in contact moeten komen met anderen als dit niet noodzakelijk is. Maar ja, hoe weten ze nou dat het goed gaat, vraag ik me dan af. Je wil als zwangere vrouw gewoon de controle, de zekerheid en het liefst samen met je partner, je doet dit samen toch… 

Ik heb deze week voor het eerst een video-call met mijn verloskundige gehad. Dit was heel erg fijn. Het was duidelijk merkbaar dat ook zij natuurlijk baalt van de situatie en het liefst gewoon de persoonlijke zorg biedt zoals voorheen.

Kraamvisite of raamvisite?

Zwanger en antistoffen

Als ik nu het Coronavirus zou krijgen terwijl ik zwanger ben, zou ik me wel extra zorgen maken om ons kindje in mijn buik. Je wil je tijdens je zwangerschap natuurlijk zo fit mogelijk voelen en zo gezond mogelijk leven. Ik heb het hier ook met mijn verloskundige over gehad en mijn zorg bij haar neergelegd. In het eerste trimester van je zwangerschap zou het gevaarlijker kunnen zijn vanwege de koorts die bij het virus komt kijken en in het laatste trimester, omdat je er meer last van zou kunnen krijgen, omdat je longinhoud kleiner is en je dus minder makkelijk kan hoesten.

Toch sluit ik mezelf niet volledig op en ben ik bijvoorbeeld nog gewoon aan het werk. Het verloop van het virus is bij iedereen zo anders. Ik weet soms ook niet zo goed waar ik goed aan doe. Soms denk ik ook; als ik het nu krijg, geef ik dan de antistoffen door aan het kindje in mijn buik en is zij daarmee dan immuun voor het virus? Dat zou me ergens wel geruststellen, denk ik. Het maakt me onzeker, zou het beter zijn als ik echt alleen maar thuis zou blijven of kan het geen kwaad om toch nog te gaan werken en naar de supermarkt te gaan? Ik weet het niet, en er is ook niemand die het wel weet.

De bevalling

Hetgeen waar ik me zorgen over maak zijn mijn bevalling en kraamtijd. Ik wil graag in het ziekenhuis bevallen. Nu kan dat nog, maar kan dat straks nog steeds? Wat als mijn partner verkouden is of koorts heeft als mijn bevalling begint, mag hij er dan nog wel bij zijn? Je moet er toch niet aan denken om zonder je partner te moeten bevallen, hij wordt vader! 

Kraamvisite of raamvisite?

En dan de kraamtijd; kunnen mijn ouders en schoonouders hun eerste kleinkind vasthouden? Kunnen onze broers en zussen hun eerste nichtje ontmoeten? Of wordt het raamvisite, wat ik overigens een enorm stom woord vindt. En trouwens niet alleen een stom woord, ook een stom begrip. Ja, soms ben ik wat opstandig door deze hele crisis. Ik kan me voorstellen dat het juist heel erg waardevol kan zijn voor als je nu net bevallen bent, maar het liefst wil je toch gewoon je dierbaren bij je hebben tijdens zo’n bijzondere tijd.

Kan ik straks even knuffelen met mijn moeder en bij haar uithuilen als ik daar behoefte aan heb? Kan ze mijn kraamtranen drogen? Ik weet het niet. Ergens is het misschien maar goed dat ik niet weet hoe de wereld eruit ziet als ik bevallen ben, maar aan de andere kant spoken al deze gedachten door mijn hoofd en maakt het me verdrietig. 

Baby met corona

Straks heb ik voor het allereerst een piepklein meisje in mijn armen en mogen wij dat piepkleine meisje hopelijk snel mee naar huis nemen. Maar wat nou als zij het Coronavirus krijgt? Dat is ook een van die gedachten dit veel door mijn hoofd spookt en me beangstigt. Je hebt er amper grip op en dat is soms zo frustrerend. 

Kraamvisite of raamvisite?

Struinen door babywinkels

Ik mis het fysieke contact met mijn familie, vrienden en vriendinnen. Ik wil struinen door babywinkels en gewoon alleen al onbezorgd de deur uit lopen. En soms, soms wil ik alleen maar binnen blijven in mijn veilige bubbel hier thuis. Ik geniet van het meisje in mijn buik dat druk beweegt en trappelt met haar voetjes. Hierdoor voel ik me soms minder alleen. Ik ben dankbaar voor de eerste periode van mijn zwangerschap die naast de enorme rollercoaster ook fijn was, waarbij ik echo’s kon laten maken wanneer ik dat wilde, waarbij mijn partner mee mocht en we dit samen konden beleven. ..

Ik voel enorm mee met alle vrouwen die alléén naar een allereerste echo moeten, alléén naar een 20 weken echo. Niemand die je hand vasthoudt, omdat je het spannend vindt, want heel eerlijk een zwangerschap is best wel spannend. 

Gezond en onwetend

Ik hoop dat alles wat rustiger is als voor mij de tijd is aangebroken om te bevallen en dat we een kraamtijd kunnen beleven waarbij onze naasten bij ons kunnen zijn. Voor nu probeer ik rustig te blijven en alles van dag tot dag te bekijken. Ik laat het verdriet en de onzekerheid die het Coronavirus met zich mee brengt er zijn maar niet overheersen. Een gezond en onwetend meisje in mijn buik, wauw.. hoe bijzonder is dat! Daar geniet ik van.