Toen het boek hier op de mat viel schudde ons huis wel even op zijn vesten. Met ruim 500 pagina’s is Stad van Meisjes een pittig dikke pil. Dikker dan ik waarschijnlijk ooit gelezen heb, op een studieboek van psychologie na. Ik betwijfelde daarom enigszins of het me wel zou gaan lukken dit boek tot een einde te brengen. Inmiddels twijfel ik niet meer. Na het lezen van de laatste woorden sloeg ik het met veel voldoening dicht. Wat een prachtig boek, humoristisch en meeslepend. Een heel mooi werk om jezelf of een ander mee te verrassen.
Stad van meisjes gaat over een vrouw die in opstand komt en vecht voor de vrijheid om zichzelf te zijn en te kiezen voor de liefde die anders is dan anders. Het is hiermee een echt coming of age verhaal dat, ondanks de dikte, makkelijk en snel weg leest.
“Faites des bêtises, mais faites-les avec enthousiasme”
Waar gaat Stad van meisjes over?
Het boek begint met een goed gekozen quote, eentje die prachtig past bij het eerste deel van de roman: “Faites des bêtises, mais faites-les avec enthousiasme” (Vertaald: Doe domme dingen, maar doe ze met enthousiasme). Stad van meisjes speelt zich af in 1940 in New York. De negentienjarige Vivian Morris heeft het eerste jaar van de universiteit niet gehaald. Haar conservatieve ouders besluiten dat ze bij haar excentrieke tante in New York moet gaan wonen. Deze is de eigenaar van de Lily Playhouse, een beroemd maar vervallen theater in Manhattan.
Vivian voelt zich direct thuis in de extravagante wereld van acteurs en showgirls. Ze mag achter de schermen werken en kostuums ontwerpen. Onder aanmoediging van de ervaren showgirls en onder invloed van de nodige alcohol verliest Vivian al snel haar maagdelijkheid en stort zich in een reeks losbandige affaires. Vivian maakt er een puinhoop van en wordt terug naar huis gestuurd…
“Ik was nog zo’n ongestructureerd wezen, zo onzeker, dat ik voortdurend steun bij iemand anders zocht; mezelf voortdurend vastklampte aan de charme van iemand anders.”
Hierna verandert het levenslustige en kleurrijke verhaal van het boek in een stuk serieuzer levensverhaal. Vivian, die dan inmiddels bijna 90 jaar oud is, vertelt haar levensgeschiedenis in briefvorm aan Angela. Wie dit is, en wat haar relatie tot Vivian is, kom je vanzelf te weten. Tot die tijd is het alsof Vivian het tegen jou als lezer heeft. Vivian heeft ontelbare relaties gehad. Van betaalde liefde en lesbische affaires tot eindeloze reeksen onenightstands. Er is echter maar één man geweest die voor haar betekenis had. Eén man die ze nooit heeft durven aanraken. Eén man van wie ze met heel haar hart heeft gehouden.
Naast de geschiedenis van Vivian, haar vrijgevochten vrienden en zelfgekozen familie, is dit boek ook een ode aan de geschiedenis van de stad New York. Ik heb in tijden niet zo’n mooi boek gelezen. Een boek dat niet alleen een prachtig verhaal in zich heeft, maar ook hele mooie levenslessen.
“Mijn tante Peg is alcoholist. Ze kan niet tegen drank. Het maakt haar leven kapot en richt haar te gronde, en weet je wat dat ertoe doet? Niets. Is ze nu een slecht mens omdat ze niet met drank kan omgaan? Een mislukkeling? Nee, natuurlijk niet, ze is gewoon wat ze is. Alcoholisme is haar lot, Frank. Het lot valt mensen ten deel. We zijn wat we zijn, daar is niets aan te doen.”
Levenslessen in Stad van meisjes
Het leven gaat zoals het gaat. Meer dan zijn wie je bent, kan je niet doen. Het leven is niet zwart-wit. Dat leert Vivian, en wij ook als lezer, dankzij Elizabeth Gilbert. Stad van meisjes is absoluut een aanrader om te lezen. Een boek om jezelf even helemaal in onder te dompelen en van de wereld te zijn. Een boek om zelf energie van te krijgen. Een ode aan het leven.
“Na een zekere leeftijd lopen we allemaal op deze wereld rond in een lichaam dat bestaat uit geheimen, schaamte, verdriet en oude, niet-geheelde wonden. Deze pijn knaagt aan en verminkt onze harten, maar toch gaan we door. En hoe dan ook komt er in een vrouwenleven een moment waarop ze het beu is zich voortdurend te moeten schamen. Daarna is ze vrij om te worden wat ze echt is.”
Elizabeth Gilbert is bekend van het boek Eten, bidden, beminnen (Eat, pray, love). Deze bestseller werd in 2010 verfilmd met actrice Julia Roberts in de hoofdrol.
Kortom: Een must read! Bestel Stad van meisjes hier online.
I.s.m. Uitgeverij Cargo die ons uitnodigde het boek te recenseren.
4 Comments
Annette de Vries
Mijn levensles is dat ik het niet hoef te doen zoals anderen van mij verwachten. Jarenlang geprobeerd maar ik voldoe altijd aan iemands wensen/verwachtingen niet, vooral niet aan die van mijzelf. Mijn weg is prima, ook als dat betekend dat ik 27 jaar ben, alleenstaand, wonend in een kleine huur studio met mijn twee katten, geen relatie en nog niet een studie afgerond (langstudeerder). Laat me zijn
Margot
Autistisch
Burn-out, overvraagd
Een depressie, paniek
In de war geraakt
Huisarts
Dokter
Spoed
Waarom weet niemand wat ik moet?
Daar was mijn behandelaar dan
Een opgeleide vrouw die alles kan
Een mens met gevoel
Naadloos aansluiten bij wat ik bedoel
Geen methoden, praatjes en gein
Therapie, aandacht en er zijn
Op papier tekende ik alles uit
In kleine stapjes vlieg ik vooruit
Helena
Mijn levensles is altijd voor de passie kiezen: Ook als die weg dan moeilijker lijkt is die weg die betere
Dingen Die Fijn Zijn
geweldig he!