“Kijk daar heb je die vieze lesbo’s” ….Ben ik nou wel echt mezelf? Ik was een dood normale puber die in de tweede van het vmbo zat. Tenminste ik dacht dat ik heel normaal was. Totdat de gevoelens kwamen, gevoelens voor een meisje. Ik voelde me vrolijk en blij als ik haar sprak, en deze gevoelens breidde zich alleen maar uit toen we elkaar ook in het echt spraken. In december 2014 wist ik het zeker! Ik ben verliefd op haar. Hield dat nou in dat ik Lesbisch ben? Moet ik het wel vertellen aan de mensen om me heen?

Twee maanden had ik een geheime relatie. Dit had ik voor iedereen verborgen gehouden, zelfs voor mijn familie en vrienden. Met heel veel moeite heb ik het uiteindelijk verteld aan de mensen om me heen. Het liep misschien niet meteen zoals ik had gehoopt, maar uiteindelijk toch ook weer wel. Er is in die tijd zoveel gebeurd. Ik werd gepest. Op school werd ik vaak nageroepen en uitgescholden. Ik kon zelfs niet eens normaal met mijn vriendin in de aula staan of ik hoorde achter mijn rug al “Kijk daar heb je die vieze lesbo’s”, en zo nog vele andere dingen.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat door de video’s en verhalen van Joyce & Scarlet ik het wel steeds meer heb kunnen accepteren. Gelukkig had ik een goede uitlaat klep in voetbal en dieren verzorgen. Met dieren bezig zijn is het liefste wat ik doe. Het zorgt ervoor dat ik even aan niks anders denk. Ook vind ik het heerlijk om in de natuur te zijn.

Daar heb je die vieze lesbo'sDit was het begin van een vreemd en naar gevoel binnen in mij. Het gevoel of ik wel echt mezelf was, en of de keuzes die ik maakte en al gemaakt had wel juist waren. Tot op de dag van vandaag voel ik me nog steeds niet mezelf, en vraag ik me nog steeds af of sommige beslissingen wel goed waren. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen jaren. Ondanks alles ben ik wel zonder moeite geslaagd op mijn vmbo en heb ik een mooi diploma in de pocket.

Helaas zit ik op dit moment al negen weken thuis van school. Dit omdat het persoonlijk niet zo goed met me gaat. Ik heb verschillende testen gehad en daar is uit gekomen dat ik een depressie heb. Ik merk aan mezelf dat ik me totaal niet gelukkig voel en ook steeds minder dingen doe. Ik kom alleen nog maar buiten als het moet en voel me vaak slap en moe. Het slapen en eten gaat ook slechter.

Als ik er goed over nadenk heb ik me nog nooit echt gelukkig gevoeld. Ook heb ik nog nooit echt het gevoel gehad dat ik mezelf was. Misschien is er iets in mijn leven wat het tegen houdt om mezelf te kunnen zijn? Op dit moment weet ik echt niet meer wie ik ben. Ik weet hoe ik heet, maar wat wil ik nou met mijn leven? Vooral die depressie maakt het nu moeilijk. Je voelt je zo slap en hebt nergens zin in. Er zijn een aantal dingen waar ik me toch aan vast probeer te houden.

  • Wie niet opgeeft zal winnen.
  • Elke dag een nieuwe kans.
  • Kijk naar wat je al bereikt hebt en overwonnen.

Daar heb je die vieze lesbo'sHet is niet altijd makkelijk om me aan deze dingen vast te houden, maar gelukkig heb ik lieve vrienden en familie om me heen die me hierbij helpen. Ik weet zeker dat ik er uiteindelijk wel kom met de hulp die ik krijg. Straks kan ik hopelijk met volle trots zeggen dat ik eindelijk mezelf ben, en trots op mezelf ben.

Voor nu is het alleen hard werken aan mezelf en aan de situatie.

Geschreven door: Mandy. Wil jij ook een gastblog op onze website? Mail je verhaal dan naar ikvrouwvanjou@gmail.com