Waarom wij als zusje irritant waren

Ik heb een oudere zus en Scarlet heeft een oudere broer. Dat betekent dat wij onszelf beiden zusje mogen noemen. Een oudere zus en een oudere broer zorgt soms voor wat jaloezie en irritatie, maar biedt ook de nodige voordelen. Voordelen die voor hen misschien wel nadelen zijn. Als zusje zijnde is de wens om ons achter het behang te plakken of op te sluiten in de kelder waarschijnlijk met regelmaat aanwezig geweest. Waarom: Omdat zusjes nou eenmaal flink irritant kunnen zijn. Ja, we confess! Ook wij waren als zusje irritant. Gelukkig kunnen we daar nu allemaal wel om lachen. Misschien herken je bepaalde dingen wel van vroeger of van nu. In deze blog delen we een flink aantal redenen waarom wij als zusje irritant waren.

Zaterdag 30 september is het nationale Broer -en zussendag. Speciaal voor alle dierbare zussen en zusjes komt Elma van Vliet met “Voor mijn Zus(je)“. Een tof vormgegeven DIY-bundeltje vol opdrachten, grappige multiple choice-vragen en ruimte voor foto’s en bijzondere herinneringen. Zo laat je haar op een persoonlijke en vrolijke manier weten dat ze de allerleukste zus ter wereld is. Ideaal om je zus cadeau te doen op zaterdag 30 september. Wij geven drie boekjes weg en sturen die dan direct naar jouw zus(je). Onderaan deze blog lees je hoe je mee kunt doen.

♥ Altijd mee willen met vrienden van
Scarlet: Als mijn broer een vriendje over de vloer had, wilde ik altijd graag meespelen. Hij had daar, logisch niet echt behoefte aan. Die vriendjes waren vaak zo aardig om mij dan wél toe te staan en mijn broer te zeggen dat het prima was dat ik meespeelde. Heel irritant natuurlijk, want het is vrij logisch dat je als puberjongen niet zit te wachten op een zusje van 13 die mee komt spelen terwijl je met je vriendje samen spelletjes achter de computer doet.

Joyce: Ik wilde vroeger als kind altijd graag bij mijn zus zijn. Waar zij was, was ik ook. Waren er vriendinnen van haar bij ons thuis, dan probeerde ik ze overal te volgen. Ik wilde overal mee naartoe. Zelfs toen mijn zus een vriendje kreeg was ik niet bij ze weg te slaan, dit uiteraard tot flinke irritatie van mijn zus, maar misschien nog wel meer van hem 😉 Voor dat laatste is ze me misschien ook wel een beetje dankbaar, gezien ze zelf ook op vrouwen valt……

♥ Telkens weer naar zijn/haar kamer
Scarlet: Als kind kon ik mezelf niet goed vermaken. Alleen spelen deed ik eventjes met mijn knuffels, maar als snel begon ik me te vervelen. Wie was hier vervolgens de dupe van: Mijn broer! Om de haverklap klopte in bij zijn kamer aan om de meest mogelijk onzin te vragen. In eerste instantie vroeg ik dan of hij met me wilde spelen, maar hij was dan vaak al met iets anders bezig. Wilde hij dit niet, dat bleef ik uit verveling om de zoveel minuten bij hem aankloppen om dingen te vragen en hem tóch te paaien om iets samen te doen.

Joyce: Als kind (en vele jaren erna nog steeds hoor! keek ik enorm tegen mijn zus op. Zij kon alles, zij was mijn grote beschermer. Ik vond het fijn en gezellig bij haar. Dit zorgde ervoor dat ik altijd naar haar kamer kwam en bij haar in d’r kamer wilde zitten. Dit tot vervelends toe, want natuurlijk wil je als oudere zus soms ook gewoon alleen zijn. Ook toen we beiden eenmaal op onszelf woonden, kon ik hele dagen bij haar in huis zitten. Gelukkig vonden we dit toen samen gewoon gezellig en fijn. Nu wonen we te ver van elkaar af om dat nog regelmatig te doen. Dat vind ik wel jammer.

♥ Overal mee wegkomen
Joyce: In tegenstelling tot Scarlet, kwam ik als jonger zusje best vaak met dingen weg. Ik was de jongste, dus ik kon er niets aan doen. Mijn zus had het waarschijnlijk gedaan, zij was verantwoordelijk en zij kreeg de schuld. Heel soms was dit terecht, maar vaak genoeg ook niet. Ik werd altijd voorgetrokken. Dit uiteraard tot grote frustratie van mijn zus. Het voelt nou eenmaal heel oneerlijk als je ergens de schuld van krijgt wat je niet hebt gedaan. Als kleiner zusje deed ik er echter niets aan… oepsie, zzzzorry zus.

♥ Ruzies van mij moeten oplossen
Joyce: Nu heb ik eigenlijk nooit ruzie. Je moet het echt flink bont maken, wil ik ruzie met je maken. Vroeger ging dat wat eenvoudiger, omdat ik nog weleens te brutaal uit de hoek wist te komen tegen een groepje hangjongeren. Dit zorgde voor gedoe… en dit moest mijn zus dan weer voor me oplossen. Heel irritant natuurlijk, want zo kwam mijn zus regelmatig in vervelende situaties en conflicten terecht die ze helemaal niet zelf had veroorzaakt.

♥ Helpen met wiskunde, scheikunde en natuurkunde
Scarlet: Ik was vroeger niet altijd de beste in de B vakken. Talen kon ik prima uit mijn hoofd leren, biologie en aardrijkskunde was ook een kwestie van goed leren, maar wiskunde, scheikunde en natuurkunde vroeger net wat meer begrip en intelligentie. Begrip en intelligentie die mijn broer in overvloed had,… wat ervoor zorgde dat ik regelmatig voor zijn kamerdeur stond met de vraag: Ahhh, wil je even iets aan me uitleggen? …om dan na 4 keer uitleggen had jankend te kermen dat ik HET NOG NIET SNAPTE!

Naast deze B vakken, gebruikte ik mijn broer ook gewoon als woordenboek en Google (nog steeds trouwens). In plaats van het gewoon zelf op te zoeken, vroeg ik direct aan hem: Weet jij wat dit betekent? Weet jij hoe dit werkt? Hoe moet ik dit doen? Echt super initiatiefrijk en zelfredzaam van me… not.

♥ Altijd nog willen kletsen in bed
Slaap je al? Ik heb nog zo’n dorst, jij ook? Zuchttt…. Vragen stellen en heel luidruchtig ademhalen waren allerlei manieren om de aandacht van mijn broer te krijgen als we tijdens vakantie of ergens logeren samen op een kamer sliepen. Ik vond dat super gezellig en wilde dan, eenmaal in bed, het liefst nog een flinke tijd met hem kletsen en lachen. Hij wilde daarentegen gewoon graag slapen. Ik probeerde daarom op alle mogelijk onzinnige manieren om hem wakker te houden en tóch aan het kletsen te krijgen.

♥ Spullen ongevraagd lenen
Scarlet: Als hij nét even beneden is iets uit zijn kamer pakken en het ‘vergeten’ terug te geven. Als hij nog op school zit, even wat lenen, om het vervolgens dagenlang niet terug te brengen.

♥ Een krent zijn
Joyce: Wanneer mijn zus en ik vroeger een cadeautje moest kopen, voor bijvoorbeeld mijn moeder, zei ik altijd dat ik geen geld had. Stiekem had ik dat wel, maar ik was te krenterig om dat uit te geven. Het gevolg was dan dat mijn zus een lege spaarpot had en de mijne steeds voller werd. Niet alleen geld, maar delen in het algemeen vond ik volgens mij vrij lastig.

♥ Altijd achter hem aanlopen
Scarlet: Ja, het zal een dingetje met niets alleen kunnen doen zijn of misschien iets met hechting. Whatever it is, it was annoying. Ik liep namelijk ALTIJD EN OVERAL achter mijn broer aan. In mijn ogen wist hij de weg, ging hij naar waar het leuk was. Bovendien voelde ik me veilig bij hem. Je kunt je voorstellen dat dit voor hem vrij irritant was, zeker als je iemand bent die graag dingen alleen doet en graag zelf op ontdekking uitgaat. Ik weet ook nog goed dat toen mijn broer op kamers ging wonen en ik voor het eerst naar hem toe ging met de trein, dit voor flinke drama’s zorgde. Ik vond het doodeng om alleen te reizen en hij moest Moest MOEST van me meelopen tot aan de deuren van de trein. Deed hij dat niet, dan raakte ik in paniek en ging ik huilen.

♥ Zorgen voor ruzies in huis
Scarlet: Als kind (…en nog steeds) was ik niet de makkelijkste. Ik zei niet tegen alles “Ja, prima” – maar ging overal over in discussie. Als ik iets in mijn hoofd had, dan moest het ook gebeuren. Ik zette dan alles op alles om mijn zin te krijgen. Dat zorgde thuis niet altijd voor de meest gezellige situaties. Kreeg ik mijn zin niet, dan ging ik huilen of werd ik boos. De sfeer in huis kon hierdoor nogal eens verpest worden. Oeps, sorry broerie!

♥ Voor zorgen en stress zorgen
Joyce: Vrij jong kreeg ik problemen. Ik durfde het huis niet meer uit, zat alleen nog maar op mijn kamer en was flink depressief. Mijn moeder deed er alles aan om mij weer vrolijk en gezond te krijgen, maar dat bleek een stuk ingewikkelder dan gehoopt. Het zorgde er op 15 jarige leeftijd zelfs voor dat ik moest worden opgenomen. Je begrijpt dat het in huis dus erg veel om mij draaide en dat er voortdurend zorgen rondom mij waren. Niet alleen voor mijn moeder, maar zeker ook voor mijn zus. Zij was (is nog steeds!) enorm beschermend naar mij en vond het vreselijk dat het zo slecht met mij ging. Ik bezorgde haar op best jonge leeftijd dus enorm veel stress en zorgen.

Scarlet: Helaas verliepen er vaker dingen niet zo vlotjes in mijn leven. Zeker toen ik rond mijn 20ste een eetstoornis ontwikkelde en allerlei hulp nodig had. Mijn ouders maakten zich flink veel zorgen en mijn broer uiteraard ook. Als zusje heb ik regelmatig voor de nodige zorgen en stress gezorgd. En ik vrees dat dit zelfs als ‘volwassen zusje’ nog niet voorbij is.

♥ Eeuwig wachten op het toetje omdat….
Scarlet: Mijn broer moest vroeger vaak een eeuwigheid wachten op het eten van zijn toetje. Hij moest van mijn ouders namelijk wachten tot ik klaar was met het eten van de avondmaaltijd. Ik was altijd super traag met eten als kind. Niet omdat ik het niet lekker vond of omdat ik niet wilde eten, maar gewoon omdat ik niet snel at en altijd binnen no-time vol zat. Suf genoeg had ik erna altijd nog wel zin in een toetje of in koekjes. Anyway, mijn broer moest dus altijd een eeuwigheid wachten tot hij z’n toetje kon eten.

♥ Zeuren
Scarlet: Zoals ik al schreef had ik iets dat in mijn hoofd zat niet in m’n kont zitten. Ik ging er dan volledig voor en zette alles op alles om mijn zin te krijgen. Dat zorgde in het contact met mijn ouders nogal eens voor de nodige conflicten, maar zorgde bij mijn broer vooral voor de nodige zeur sessies. Zeker toen ik als kind eenmaal het woordje “please” had ontdekt. Hoe vaak ik wel niet AHHHHH, PLEASSSSSSSSSSSSS tegen hem heb gezegd… ontelbaar.

♥ Het altijd beter weten
Scarlet: Eigenwijs als ik nu ben, was ik dat vroeger nog een graadje erger. Ik dacht daarom altijd dat ik iets beter wist. Als in eenmaal van mijn gelijk overtuigd was, dan was het volkomen kansloos om me hierin tegen te spreken of hierover met me in discussie te gaan. Mijn broer en ik keken als kleine koters bijvoorbeeld iedere dag naar de Fabeltjeskrant. Er werd bij het begin van dat programma altijd hetzelfde liedje gezongen. Een zin uit dat liedje was “Echt waar? Echt waar? Echt waar meneer de Fabeltjeskrant?” Als kind was ik er echter volkomen van overtuigd (Vraag me niet waarom!) dat er werd gezongen: “Esja? Esja? Esja meneer de Fabeltjeskrant?” Jaren heb ik hierover een discussie gehad met mijn broer…

Wil je het boekje Voor Mijn Zus(je) winnen?
Reageer dan op ons Facebook bericht waarom jouw zus(je) waardevol voor jou is óf waarom jij als zusje irritant was. Wij zorgen er dan voor dat de zussen van winnaressen op broer- en zussendag het boekje in de brievenbus ontvangen. Het boekje zelf kopen, kan natuurlijk ook. Je vindt het voor 12,50 hier bij Bol.com.

Waarom was/ben jij irritant als zusje van….?