Weinig aandacht voor de gehandicaptenzorg

Gina werkt in de gehandicaptenzorg. Hoe is de gehandicaptenzorg veranderd door de coronacrisis? En begrijpen de bewoners wat er allemaal aan de hand is? Er is in de media veel aandacht voor verpleeghuizen, maar over de gehandicaptenzorg horen we weinig. Hoe komt dat? We stelden Gina de nodige vragen over haar werk.

Hoe is jouw werk veranderd door de crisis?

Er is eigenlijk best veel veranderd en eigenlijk ook weer niet. Nou ja, je went er misschien ook gewoon snel aan. Waar ik eerst 1 vaste groep had en daarnaast nog op 2 groepen in viel. Heeft de organisatie (Cello) er nu voor gekozen om hun werknemers maar op 1 plek te laten werken.

Ook de structuur is veranderd; waar normaal onze diensten in de avond zijn, omdat de bewoners aan het werk zijn, zijn ze nu thuis. Hierdoor moeten wij langere diensten draaien. Alle bewoners zijn ineens thuis. Dat vraagt best veel van je. De diensten zijn niet alleen langer, maar ook intensiever.

Daarnaast is onze woning sinds een tijdje gesloten voor bezoek, dus ook voor ouders. Er is daarnaast ook zorg die ouders samen met hun kind doen, die wij nu moeten overnemen. Dit alles in kaart brengen en verdelen over de dagen is wel even een klus.

De regels veranderen allemaal best snel, dus je moet ook op de hoogte blijven en zorgen dat je allemaal hetzelfde doet, zodat het duidelijk blijft voor iedereen.

Hoe is het voor de bewoners?

Voor de bewoners is het best lastig. Hun hele structuur valt weg. Ze mogen niet naar hun werk of dagbesteding, ouders/vrijwilligers enzovoorts mogen niet meer komen, ze kunnen niet meer zelf even een rondje wandelen of naar de supermarkt. Daarnaast voelt het voor hun erg tegenstrijdig dat wij wel naar de supermarkt mogen en hun niet (wij bestellen alles online op het moment). 

Of ze het snappen is per bewoner verschillend. Ze snappen wel allemaal dat corona iets is wat gevaarlijk is. Niet iedereen snapt dat daar al die maatregelen voor nodig zijn. Gelukkig krijgen de bewoners wel dagbesteding aan huis. Er komt 4 dagen per week iemand van de dagbesteding die dingen met ze doet, van individuele activiteiten tot groepsactiviteiten.

Waarvoor je het doet…

Een bewoner die ons als begeleiding een briefje geeft met daarin allerlei complimenten over hoe wij het als begeleiding doen. Dat wij er in deze moeilijke tijd echt voor hun zijn, ondanks dat het voor ons ook niet makkelijk is. Dat zijn wel de dingen waarvoor je het doet.

Omgaan met ander gedrag

We gaan met bewoners over het algemeen in gesprek. Dit is met deze doelgroep ook wel mogelijk. We helpen ze dan even alles weer op een rijtje te zetten en gaan bijvoorbeeld met ze wandelen, zodat ze ook wat afleiding hebben. Ook spelen we als team in op die situaties waarin bewoners extra ondersteuning nodig hebben. Ondanks dat alles op moment anders voor ze is, doen ze het hartstikke goed.

Wat zou er beter kunnen?

Dit is meer van persoonlijke aard dan van mijn werk. Maar ik vind het nu extra lastig om bijvoorbeeld op tijd naar huis te gaan. Het komt op het moment vaak voor dat ik minstens een uur langer blijf, omdat ik bewoners niet alleen wil laten, nog voel dat er werk ligt. Hierdoor maak ik veel extra uren en heb ik soms minder tijd voor ontspanning die wel nodig is.

Een hele andere aanpak

De organisatie en zeker de woning waar ik werk zetten de cliënt echt centraal. We kijken wat hun willen leren, willen doen en we gaan uit van hun mogelijkheden. Deze crisis vraagt om een hele andere aanpak. Nu gelden voor alle bewoners dezelfde regels. Dat is soms best lastig, omdat dit niet de manier is waarop ik wil werken. We doen ons best om met alle bewoners rekening te houden, alleen is dat nu niet altijd mogelijk met alle maatregelen.

Angst voor besmetting

Nu de bewoners niet alleen naar buiten mogen hoef ik me daar niet meer druk om te maken. Voor mezelf maak ik me eigenlijk ook niet druk. Als ik het krijg, dan krijg ik het. Ik kan niet meer doen dan bewoners bewust maken (en houden) dat ze hun handen vaak wassen, niezen in hun elleboog en ga zo maar door. Als ik mijzelf ook netjes aan alle voorzorgsmaatregelen houd, …tja meer kan ik niet doen.

Hoe ziet een dag voor bewoners eruit?

Dit is echt per bewoner verschillend. We hebben voor de dagbesteding die komt een programma gemaakt. Hierin staan individuele activiteiten, maar ook groepsactiviteiten voor in de woningen. Zo hebben we een sjoelcompetitie, doen we aan bootcamp op het het dakterras en ga zo maar door. Iedereen heeft dus zijn eigen programma. We zorgen voor structuur voor iedereen.

Mijn persoonlijke leven

Ik ben half maart terug gekomen van een maand vakantie in Nepal. Ik kwam ineens in een heel ander Nederland terug dan ik verlaten had. Beeldbellen is een mooie optie, maar wat mis ik de knuffels. Ik ben single, dus heb thuis naast mijn kat niemand om soms een knuffel te geven. Mijn sociale leven staat nu op een heel laag pitje. Dat valt me soms echt wel zwaar.

Aandacht voor de gehandicaptenzorg

Ik merk dat de aandacht in de media vooral naar de verzorgingshuizen en ziekenhuizen gaat. Die hebben het ook zeker zwaar, maar ik vind het jammer dat er weinig aandacht is voor de gehandicaptenzorg. Ik ben daarom erg blij dat jullie er wel aandacht aan besteden. Dankjewel!

Ook meedoen aan een interview? Mail ons: ikvrouwvanjou@gmail.com

Fotografie: Unsplash