Onderschat de eenzaamheid niet | coronacrisis

Hannah is moeder van twee jonge meisjes van 4 en 1. Niet lang geleden gescheiden. Op de dagen dat ze de meisjes niet om haar heen heeft werkt als verpleegkundige in het ziekenhuis. Door de coronacrisis zijn er allerlei nieuwe werktaken ontstaan. Zo werkt ze nu als poortwachter bij de spoedeisende hulp…

Poortwachter en Code Black

Daar ontvangen we de ambulances met patiënten en zorgen dat alles in goede banen loopt. Bijvoorbeeld bij drukke momenten als er veel ambulances tegelijk komen. We zorgen dat de Corona verdachten niet de schone routes in gaan. Daarnaast is daar ook de triage tent van de huisartsenpost en ondersteunen wij de huisarts waar nodig.

De werkdruk is wisselend, afhankelijk van hoeveel patiënten er verwacht worden. Al de dagen dat ik geen kinderen om mij heen heb werk ik. Wanneer ik kan, stel ik mij beschikbaar.

Door onze functie wordt bij aankomst van patiënten voorkomen dat het chaos wordt. Als er 5 ambulances komen moeten we natuurlijk wel flink doorpakken om alles in goede banen te leiden.

Wat valt je zwaar?

De schrijnende situaties van mensen die afscheid moeten nemen, omdat er geen begeleiders mee mogen met Corona verdachte patiënten. Het is een ziektebeeld dat plots kan verslechteren. Angst en onzekerheid doet veel met mensen.

Er was een ernstig zieke patiënt die aankwam in de ambulance. Zij had de dag ervoor afscheid van haar echtgenoot genomen. Hij was overleden aan Corona. Zij kon geen fysiek afscheid nemen, ze was zelf te ziek.

Een ander element is het buiten werken. De temperaturen zijn soms tegen het vriespunt aan. Dit is best een aanslag op je lijf. Een mooi compliment dat ik kreeg: ‘Een held heeft niet alleen een wit pak, maar draagt ook nog bergschoenen’. Dat gaf mij een glimlach achter mijn masker.

Een ander mens buiten het ziekenhuis

Mijn dagelijks leven ziet er compleet anders uit. Als de kinderen er zijn kan ik niet weg voor boodschappen. Daarnaast nemen mensen het zekere voor het onzekere en komen niet bij mij over de vloer. Dit geldt ook voor vriendjes van de kinderen.

Als ik alleen ben zorg ik naast mijn werk dat de boodschappen er zijn. Als dit mogelijk is, omdat er nog steeds gehamsterd wordt. Door mijn depressie volg ik mijn therapie via videobellen en is er telefonisch contact met de huisarts. Weinig fysiek contact maakt wel eenzaam. Dagelijks een telefoontje met een volwassene houd ik er wel in, even een gesprek op ‘niveau’. Ter ontspanning ben ik bezig met lampen knopen voor mijn nieuwe huis.

De therapieën via videobellen gaan door. Dit werkt voor mij goed. Eenzaamheid ervaren is niet fijn. De schrijnende situaties op het werk doen wel iets, maar daar tegenover staat dat ik er erg veel kracht uithaal. Ik mag mee werken in de strijd tegen Corona, daar ben ik dankbaar voor. Ook mijn meisjes geven me heel veel kracht.

Eenzaamheid

Ik ben niet zo zeer bang voor Corona. Als mensen zich aan de regels houden moet de curve gespreid kunnen worden. Er is meer de angst voor eenzaamheid. Zoals de koning omschreef: het eenzaamheidsvirus. Dit slaat wel toe. De angst en onzekerheid over hoe lang het allemaal gaat duren werkt hier niet aan mee.

Onderschat ook niet het eenzaamheidsvirus bij jonge mensen. Kijk eens om je heen, zelf de mensen waar je het niet van verwacht, kunnen zich ontzettend eenzaam voelen.

Ook meedoen aan een interview? Mail ons: ikvrouwvanjou@gmail.com

Fotografie: Unsplash