Het verpleeghuis, dementie en het Coronavirus

Hoe gaat het er tijdens deze Corona crisis aan toe in een verpleeghuis? Hoe gaan mensen met dementie hiermee om? Sharon is 26 jaar oud en en woont samen met haar vriendin in Friesland. In het dagelijks leven werkt ze als verzorgende IG op een kleinschalige woon-zorg-locatie (gesloten afdeling) voor dementerende ouderen. Door de Corona crisis is het werk tot nu toe weinig veranderd. Sharon hoeft niet thuis te werken en ze hoeft niet bang te zijn dat er straks geen werk meer is. Daarentegen moet ze wel flexibeler zijn in uren en werktijden. 

Veranderingen binnen het verpleeghuis

Er zijn wel veel aanpassingen binnen ons huis. Het omkleden op locatie, je handen nog meer stuk maken als normaal. Ook het niet even buiten een ommetje maken met de bewoners of samen naar de winkel om een visje of een extra brood voor de afdeling te halen. We zijn aangewezen op de locatie en hebben gelukkig een groot terras waar we met het mooie weer lekker buiten kunnen zitten. 

Wat wel heel fijn is om te zien dat de motto van de organisatie nu heel goed van pas komt en ook word nageleefd. “Mei elkoar” (in het Nederlands: Met elkaar). We moeten hier met zijn allen doorheen komen en helpen op andere teams waar soms een extra paar handen nodig zijn. 

De bewoners van het verpleeghuis

Het is soms schrijnend om te zien dat de bewoners soms door hebben dat er geen visite meer langs mag komen. Partners die normaal elke dag langskomen en een arm om hun geliefde heen slaan, nu ineens een zuster in uniform rond zien paraderen die moeten vertellen dat ze een andere keer (leugentje om bestwil) langs komen.

Contact met geliefden

Sinds kort hebben alle locaties van onze organisatie telefoons gekregen waar we de familie op bellen zodat de bewoners nog ‘videobel contact’ kunnen hebben. Dit werkt erg goed en ook geruststellend voor de dierbaren die nu niet fysiek aanwezig kunnen zijn. 

Ik probeer de taak van de dierbare over te nemen. Omdat wij een kleinschalige woonvorm zijn en een gezamenlijke huiskamer hebben kunnen wij de 1,5 meter afstand onmogelijk bewaren. Hierdoor kunnen wij bij verdriet gelukkig nog wel een arm om de bewoners slaan. 

Een aantal bewoners hebben mij laatst gevraagd of de oorlog weer begonnen is. Deze opmerking gaat je door merg en been. Dit blijft je bij en neem je mee naar huis. 

Moeilijk in het verpleeghuis

Ik vind het moeilijk om te zien dat het iedereen in zijn macht heeft. De angst voor het virus is aanwezig. Bewoners die wakker worden met nachtmerries en collega’s die bij een kuchje of niesje bang zijn om te gaan werken. Een aantal collega’s zijn uit voorzorg in thuisisolatie gezet.

Ook vind ik het moeilijk om de bewoners niet mee naar buiten te nemen. Ze laten ervaren hoe de lente zijn intrede doet. Natuurlijk kunnen we met zijn allen op het balkon zitten, maar het zijn de kleine dingen daarbuiten die het doen. De kleine boodschappen. De sociale contacten in de supermarkt. 

Besmettingsgevaar

Zelf ben ik niet bang om het virus op te lopen. De kans is namelijk groot dat het milde vormen aanneemt. Wel ben ik bang om het virus mee te nemen naar het werk, waardoor ik een grote groep kwetsbare mensen besmet. De kans is groot dat zij hieraan komen te overlijden. Dit zou ik mijzelf erg kwalijk nemen ook al kan ik er weinig aan doen.  

Een dag in het verpleeghuis

Vaak begint de dag met het wekken voor de eerste medicatie. Hierna willen velen nog even verder slapen, want ja het is pas 7.00 uur in de ochtend. Rond 8.30u worden de eerste bewoners wakker, omdat de zon door de gordijnen naar binnen schijnt. 

Hierna begint de dag met een ontbijtje. Een aantal bewoners moet hierbij geholpen worden, maar een aantal doet dit ook zelf. Wij zetten de benodigdheden klaar op tafel. Ook hierbij komen de wensen en gewoonten van de bewoners naar voren. De een wil eerst omkleden en dan ontbijten, de ander wil eerst ontbijten in badjas en daarna omkleden. De een wil graag pap als ontbijt, de ander een boterham. Ik ben blij dat het allemaal kan.

Om ongeveer 10.00 uur gaan de eerste bewoners aan de koffie met een koekje erbij. Hier hebben we vaak muziek bij de gezamenlijke eettafel of we zingen oud Hollandse liedjes. 

Om 12.00u delen we medicatie uit. Hierna gaan we met alle bewoners aan tafel om de middagmaaltijd te nuttigen. In veel verpleeghuizen wordt de warme maaltijd geserveerd, maar dat is niet haalbaar op onze locatie, omdat er soms bewoners om 11.00 uur nog een ontbijtje krijgen, omdat ze wille uitslapen. Daarom hebben wij om 12.00 uur een broodmaaltijd. Rond 13.00 uur willen de meeste bewoners even rusten. Even languit op bed of weg dutten in de stoel. 

Om 15.00u komt de koffie en thee op tafel. Hierbij wordt er vaak een middagactiviteit georganiseerd. Ook dit wordt aangepast aan de bewoners. Een aantal bewoners vindt het heerlijk om even te freubelen door te breien of te kleuren, maar een aantal vindt het ook heerlijk om op het balkon te zitten en te zien hoe wij als zorgpersoneel de plantjes in de bloembakken stoppen.

Ook hebben we een groepje personeelsleden die weekactiviteiten organiseert, zoals gezamenlijk de krant lezen of een spel spelen op de beleef TV. De aangeboden activiteiten zijn heel divers. 

Rond 17.00 uur wordt er begonnen met de avond maaltijd. Wij doen zelf de boodschappen en koken ook zelf. Hierdoor wordt het op zich al een activiteit. Er moeten aardappelen geschild worden, de tafel moet gedekt worden en het menu voor de week erna moet bedacht worden. Rond 17.30 uur wordt de maaltijd geserveerd en zitten we aan de grote tafel waar we de dag doornemen. Sommige bewoners hebben hele verhalen. Die zijn bijvoorbeeld met hun vader of moeder naar het bos geweest (lang leve de wereld van dementie). Hier wordt natuurlijk uitgebreid op in gegaan..

Om 18.00 uur is er weer een medicatie ronde. Na de warme maaltijd wordt er vaak plaats genomen voor de televisie. Op dit moment kijk we vaak naar programma’s zoals: Man bijt hond of Lingo.

Om ongeveer 20.00 worden de eerste bewoners op bed gebracht. De overige bewoners zitten lekker voor de televisie en genieten in het weekend nog van een borrelhapje en een drankje (kaas, worst, chips, bier, advocaatje met slagroom).

Om 21:00 of 22:00 uur is er nog een laatste medicatie ronde. Hierna eindigt de dag van de bewoners en liggen ze allemaal lekker in dromenland. Voor het personeel gaat het vaak nog even door. De huiskamer moet immers ook weer opgeruimd en schoongemaakt worden. 

Behoefte aan…

Positiviteit, humor, structuur. Ik denk dat dat de belangrijkste factoren zijn waardoor ik het langer volhoud. Ondanks de ellende die deze hele periode met zich meebrengt is humor een ding wat me er doorheen sleept. 

Ook het contact met vrienden is erg fijn. Zo hebben wij nu elke zaterdag een online Pubquiz georganiseerd via Facetime. Dit haalt de sleur er een beetje uit en zorgt voor afleiding en invulling van vrije tijd. 

Help eenzame ouderen

Ik zou heel graag iedereen oproepen om iets te maken (kaartjes, kleurplaten ect.) voor de eenzame ouderen om je heen. Wij mogen ook erg veel dingen ontvangen voor onze bewoners. Dit is zo’n fantastisch mooi gebaar! Dit doet een mens goed. 

Tip voor collega’s in de zorg: Breng iets kleins voor je collega’s mee. Zo heb ik mijn hele team een tulp gegeven met een opbeurend kaartje. Dit om de moed er in te houden en elkaar er doorheen te slepen. 

Wees lief en zorg goed voor elkaar!

---

Ook meedoen aan een interview? Mail ons: ikvrouwvanjou@gmail.com

Fotografie: Unsplash