Heb ik moeite met dikker worden nu ik zwanger ben? Het is voor een prachtig doel en het zou me daarom niets uit moeten maken. Toch? Ik sta in de badkamer en kijk in de spiegel. Het valt nu niet meer te verdoezelen met een ruimvallend shirt. Die buik wordt dik. Ik word dik. Het getal op de weegschaal blijft maar stijgen en het gewicht dat ik meedraag wordt voelbaar meer. “Als het voor een kindje is, zou ik er geen moeite mee hebben. Daar wil ik graag dik voor worden” zei Scarlet, toen we beiden nog aan het proberen waren om zwanger te worden. Het kwam overtuigend over, maar ik weet niet of ze er nog nét zo over zou denken als ze eenmaal zwanger was. Zelfs ík heb namelijk moeite met dikker worden nu ik zwanger ben.

Zélfs ik. Ik, die nooit bezig is geweest met mijn figuur. Ik, die nooit op de weegschaal staat en geen dag zonder een boterham met een dikke laag chocoladepasta of hagelslag kan. Ik, die tagliatelle het liefst zonder groente, met enkel saus eet. Ik, die nog nooit op dieet is geweest. Ik vind het moeilijk om dikker te worden. De eerste weken toen het zichtbaar werd voelden aan alsof ik te veel had gegeten.

Mijn broek stond op ontploffen en iedere keer als ik ging zitten wat er zo’n ribbel, die er eerder nooit zat, in beeld. In de weg. Mensen zouden nu denken dat ik gewoon was aangekomen. Niemand zou dit nog als zwanger zijn herkennen. Als die zwangerschap eenmaal wel zichtbaar was, zou het makkelijker worden. Dacht ik…

Heb ik moeite met dikker worden nu ik zwanger ben?Ik ben nu ruim 20 weken zwanger en mijn zwangerschapsbuik valt niet meer te ontkennen. Enkel een oude man met een pittige bierbuik zou er zo uit kunnen zien. Ik ben zwanger en ik word dik. Mijn normale kleding past niet meer en het kiezen van andere kleding vind ik niet eenvoudig. Ik zie er met een broek al snel uit als een tonnetje. Al zou een ander misschien nog een moord doen voor mijn figuur, voor mij is het wennen. Heel erg wennen. Het voelt raar en zwaar. Ik voel me met regelmaat gewoon dik.

Je ziet het nu wel echt goed aan je. Ook je gezicht is veranderd. Het is wat voller.

Het voelt niet fijn om je dik te voelen. Het voelt sloom en er schieten woorden als papzak, lelijk, mollig en lomp door mijn hoofd. Idioot eigenlijk dat we in de huidige maatschappij al snel zo’n negatieve associatie met het woord dik hebben. Ik ben niemand anders dan een paar maanden geleden en toch voel ik me op die momenten wel anders. Ik ga in een ruimvallend jurkje zijwaarts voor de spiegel staan en zie mijn silhouet. Ik lijk wel een tweepersoons tent.

Heb ik moeite met dikker worden nu ik zwanger ben?Wat ben ik groot. Wat ben ik veel. Heb ik een bol hoofd? Het is alsof ik Scarlet hoor praten. Zeur ik nu zelf over een bol hoofd? Zien mensen iets aan mij wat ikzelf niet zie? Ik vergelijk foto’s van een aantal maanden geleden met nu. Mijn hoofd is toch niet erg veranderd? Ik wil niet zo’n bol, opgezet hoofd hebben. Ik vergelijk meerdere foto’s met elkaar. Ik zie het niet.

In bed trekt de zwaartekracht aan mijn buik. Ik ben pas 20 weken zwanger, maar heb het gevoel dat ik nu al met zo’n raar lang kussen in bed moet gaan slapen. Hij hangt zo, die buik. Op hem liggen is al geen optie meer, maar op mijn zij liggen voelt ook niet heel aangenaam.

Plotseling voel ik hem bewegen. Hij in mijn buik. Al mijn moeite met dikker worden is in één schopje weg. Hij leeft in mij en dat voelt zo bijzonder en gezellig. Ik heb dat dikker worden daar wel voor over hoor. Kom maar op jongen. Groei maar. Word maar sterk. Ik draag je met me mee.

Shirt: Rumag, Jurk 1: Sissy-Boy, Jurk 2: Rituals, Wieg: Marktplaats, Bedbump: Grasonderjevoeten, Schaap: Cuddle & Kind.