“I don’t want control, I want to let go!” ….één van de nieuwste singles van Pink ‘What about us‘ knalt door de speakers van mijn luxe racemonster en ik zing hard mee. Het klopt precies wat ze zegt, maar het is zo freakin’ ingewikkeld. Ik wil geen controle, ik wil loslaten. Niet alleen ingewikkeld voor mij, maar voor heel veel vrouwen tegenwoordig. We willen allemaal de controle over ons leven, maar zitten hier tegelijkertijd zo in gevangen dat onze grootste wens vrijheid is. Loslaten. Gewoon even alles loslaten en leven zonder controle. Zonder de hele dag 100 touwtjes in handen te hebben en op het juiste moment aan het juiste touwtje te moeten trekken.
Heel soms droom ik dat ik van een gebouw af spring en vroeger droomde ik dat ik van de trap af sprong. Niet uit wanhoop, maar om te vliegen en zonder controle te leven en vrij te zijn…
Iedere dag plan ik het liefst van uur tot uur. Op die manier kan ik zoveel mogelijk doen, heb ik overzicht, heb ik de minste stress én heb ik de controle. Heerlijk. Of toch niet? Vreemd genoeg zijn de weekenden daarom soms best lastig voor mij. Ze bieden te veel ruimte, te veel vrijheid. Ik word wakker en moet er niet direct uit. Wat nu? Blijven liggen? Wachten tot Joyce wakker is? Er alvast uitgaan en dingen ondernemen? Ingewikkeld. Had ik vrijdagavond maar een duidelijke planning gemaakt. Had ik maar een agenda opgesteld voor het weekend, dan wist ik nu wat te doen en waar ik aan toe was. Nu voel ik me wat doelloos, wat zorg voor onbehagen en lichtelijke irritatie. Heeft Joyce hier geen last van? Voelt zij zich niet lui als ze nog een uur in bed blijft liggen? Nee. Joyce heeft geen idee waar ik het over heb. Het is immers weekend.
Controle. Controle over wat ik doe, over hoeveel ik beweeg, waar ik aan denk, over wat ik eet en over hoe ik me voel. Nee, was het maar zo’n feest. Over exact dat wat het meest belangrijk is in je leven en wat verantwoordelijk is voor geluk, heb ik geen controle. Ik heb geen controle over mijn gevoelens en dat maakt het zo ingewikkeld en frustrerend. Kon ik mijn gevoelens maar controleren, dan zou ik ervoor zorgen dat ik me iedere dag positief voelde, weinig angsten had, geen onzekerheden kende en iedere dag voldoende liefde voelde om iedereen om mij heen te voorzien van.
Controle over je gevoelens kan je veinzen door ze te onderdrukken. Ik deed het onbewust en indirect. Weinig eten, veel bewegen. Zeg maar dag tegen die gevoelens en zeg maar dag tegen je hart. Kilte om mij heen en kilte in mijn lijf. Er bleef weinig van me over, maar hé, ik had de controle. Meer controle dan een ieder om mij heen, dacht ik… Ik bepaalde exact wat ik at, hoeveel stappen ik zette en hoeveel kilo ik woog. Macht, een meester voelde ik me. On top of the world. Niets of niemand kon me raken, want ik voelde niets. Ieder touwtje stond strak gespannen, geen ruimte voor viering. Het feest was voor de zwakken. Keihard, iedere dag. Een machine, een monster. Dat was wat ik werd. Controle over mijn leven was echter het laatste wat ik had.
Hoe meer controle ik had, hoe meer mensen hun rug keerden. Hoe harder ik werkte, hoe minder ik voelde. Leven. Ik leefde niet meer. Ik was enkel bezig met getallen, plannen, voldoen aan mijn eigen gestelde hoge eisen. Mijn leven kende geen weekend. Vakantie was voor de lamlendige. Bikkelhard en alleen. Iedere spier in mijn lichaam stond gespannen en iedere snaar die irritatie kon veroorzaken, stond gespannen. Dit was ik. Een mens onder controle, zonder controle. Ik was geen mens meer. Controle zonder compassie. Presteren tegen de pijn. Dit was mijn leven, maar niet wie ik wilde zijn.
Jaloersmakend hoe vrij mensen kunnen zijn. Vrij in hun hoofd, vrij van iedere pieker of prestatiedrang. Vrij van moeten. Vrij van controle. Ik wil geen controle, ik wil loslaten. Vakantie is als een pittig proefwerk. Genieten is mijn grootste uitdaging. Het spreekt mijn gevoel van eigenwaarde aan. Wie ben ik zonder planning, zonder agenda, zonder prestaties. Wie ben ik zonder controle? Een glas te veel laat het zien. Een vrolijk en vrij mens. Liefdevol. Positief en spontaan. Verlangend naar contact en intimiteit. Los van bevestiging en angst.
Ik wil geen controle, ik wil loslaten. Maar hoe? Hoe laat een mens los? Hoe kan je loslaten, als vasthouden alles is wat je denkt te hebben? Het voelt als springen van een flat zonder vleugels. Heerlijk, maar dodelijk. Ik droom. Een huis in Frankrijk, een bakkerij. Een veld vol bloemen en ik ren. Ik ren naar nergens, omdat dat vrijheid is. Genieten van nu. Ik wil leven zonder controle, met vleugels, voluit en vrij.
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
17 Comments
Karin
scarlet, ik wil je een tip geven: lees het boek Zelfcompassie, van Kristin Neff en probeer de opdrachten ook echt te doen die er in staan, het heeft mij enorm geholpen (ik heb het weliswaar samen met een therapeute gedaan, maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen)
Irene
Zó wat ik ook ervaar…. Dank je Scarlett! Dat je dit zo open en eerlijk deelt, de herkenning die ik daar in vind. Dat geeft troost, dat ik niet de enige ben die tegen deze gevoelens en gedachten, tegen deze ziekte vecht… ❤️
Geerdina
Ik zou willen dat ik je de gouden tip kon geven Scarlet…maar bestaat die überhaupt? Iedereen wil op zijn manier controle houden. Ik kan soms opkijken tegen mensen die echte ambitie hebben…ik heb dat niet…nou ja, behalve een goed mens te zijn en te blijven. Ik hoop dat dat genoeg is…ik hoop dat je je weg weer vindt mooi mens, je verdient het!
Xx
Femke
Wat fijn geschreven! Ik keek gister jullie weekvlog, nadat ik de hele dag met mijn brakke lijf op de bank voor Disney films had gehangen, en ik dacht oprecht; jullie ondernemen zoveel en ik lig maar een beetje niks te doen, zonder planning tikt de tijd aan mij voorbij. Het is fijn om te lezen dat ieder mens zo zijn onzekerheden heeft.
Kim Dokter
Wauw, ontzettend mooi geschreven/beschreven. Heel herkenbaar! En inderdaad, hoe laat je die controle los? Ik zou willen dat ik dat wist!
Charlotte
Dit is echt precíes waar ik ook mee zit. Ik merk ook dat ik, omdat ik zoveel moet van mezelf en alles onder controle wil hebben, soms wel erg gefocust op mezelf kan zijn. Ik krijg nu steeds meer door hoe belangrijk ik het vind om ook goed te doen voor andere mensen. Nu ik daar meer bij stilsta voel ik me vaak al iets rustiger.
Charlotte
Bedankt voor het schrijven! En.. veel succes met zoeken en proberen naar wat het best helpt voor jou. Het is misschien ergens ook wel een leuke uitdaging 🙂
Ilse
Mooie blog lieve Scarlet en die quote is ook een inspiratievolle!!
Fleur
Hee Scarlet, normaal zou ik niet zo snel reageren, maar ik herken mij in je verhaal! De hoge eisen stellen aan jezelf, het altijd maar doorgaan en niet bezig zijn met hoe je je voelt… Bij mij heeft dat nu in een burn-out geresulteerd en leer ik nu over “ontspannen” én zelfcompassie! Super fijn dat je het deelt in een tijd waarin iedereen altijd maar laat zien “hoe goed” zijn leven is!
Annemieke
Wauw, Scarlet, het lijkt mij wel. <3
Steffie
Hoi Scarlet,
Ik heb hier zelf ook lange tijd last van gehad, maar nu helemaal niet meer. Hoe dan, hoor ik je nu denken. Oké, komt ie. Zie het loslaten als een experiment. Niet iets dat je voor altijd en eeuwig moet gaan doen, maar begin met een dag, desnoods een dagdeel. Kijk eens wat er gebeurt als je geen controle probeert te hebben over wat je doet, wat je eet, wat je voelt. *
Steffie
Zie het niet als iets dat moet, maar gewoon als iets dat je wel eens wilt uitproberen. Zoiets als: kijken of kort haar me staat. Vind je het niks? Dan stop je er gewoon mee, en ga je lekker door met de controle vasthouden (dat klinkt nu onaardiger dan ik bedoel). Maar misschien bevalt het wel en zie je dat er dán juist zoveel moois op je pad komt… dan kan je steeds meer los gaan laten. Succes!
Ilse
Hei lieve Scarlet,
Wat ben je een krachtig en mooi mens, ik vind het zo knap hoe je verteld. Ik herken zoveel dingen hieruit, ik wist nooit hoe het zat maar jij verteld het op zo’n duidelijke manier. Scarlet ik wens je echt een mooi leven toe samen met Joyce en ik hoop echt dat je doelen mag gaan bereiken om trots op te zijn! Liefs, Ilse
Nienke
Lieve Scarlet,
Wat mooi geschreven en beschreven..
” onder controle, zonder controle”
Ik heb respect voor je/jullie! Powervrouw(en)!
Trea
Dat van de controle houden herken ik oer mijn gedachten. Wat zou ik die graag uit kunnen zetten, omdat ik teveel “nare” gedachtes heb en me daar dan teveel door laat lijden. Zo jammer ook! Heb een tijdje geleden bij een therapeut geleerd om dat niet langer onder controle te willen hebben, want gedachtes kun je nu eenmaal niet uitzetten. * vervolg hieronder
Trea
Ze zijn er; komen zo in je hoofd. Ik heb nu geleerd om er anders mee om te gaan. Het is verrekte moeilijk en ik weet dat het ook niet altijd zal lukken, maar ik merk wel dat het helpt: ik ben een stuk rustiger in mijn hoofd geworden. Ik probeer een negatieve gedachte nu te relativeren. En dat gaat uiteraard de ene keer makkelijker dan een andere. Heel veel succes met loslaten! :-*
Cp.
Hoe kan je loslaten als je het niet eens vast kan houden ??
En als je het los laat, kun je de controle ook niet meer verliezen.