Hoe is het om twee moeders te hebben? Dit is de vraag die mij enorm veel gesteld wordt. Zelfs door vriendinnen of kennissen die mij al jaren kennen, of juist mensen die ik nog niet zo lang ken. Het is niet ‘gewoon’ om twee moeders te hebben, volgens heel veel mensen. Ikzelf ben nu 18 jaar. Ik woon in een dorpje waar mensen elkaar heel goed kennen, iedereen kent dus ook mijn moeders. Heb ik er ooit problemen mee gehad? Nee! Nog nooit!

Vreemd, zou je denken. Ik hoor en lees vaak verhalen van kinderen die gepest worden omdat ze twee vaders of twee moeders hebben. Ik ben er op geen enkele manier dan ook ooit vervelend mee geconfronteerd. Op de basisschool is er eigenlijk nooit zoveel over gepraat. Ik vond het toen ook heel gewoon, van groep 1 t/m 4 dacht ik ook eigenlijk dat iedereen twee moeders had. Met Moederdag maakte ik een cadeautje voor mijn biologische moeder en met Vaderdag maakte ik er een voor mijn andere moeder. Niemand uit mijn klas keek er meer raar van op en ik zelf dus ook niet. Tot er in groep 5 aan mij werd gevraagd waar mijn vader eigenlijk was. Ik had geen idee…

Ik besloot het maar aan mijn biologische moeder te vragen en die vertelde mij dat ik via het ziekenhuis ben geboren. ‘Via een buisje’. Ik wist toen nog helemaal niet wat dat betekende. Vol trots vertelde ik het aan mijn klasgenootjes die er natuurlijk ook nog niets van snapten. Ik vond het altijd heel leuk hoe enthousiast mijn klasgenootjes erover waren. Ze vonden het echt super tof en ‘cool’ dat ik twee moeders had en hebben mij er nooit mee gepest. Zelfs op de middelbare ben ik er nog nooit mee gepest of getreiterd. Daar ben ik enorm dankbaar voor.

Naar mate ik ouder werd begon ik er steeds meer van te snappen. Mijn vader wilde anoniem blijven, zodat ik hem dus niet zou kennen. Maar misschien wil ik hem wel een keertje ontmoeten? Ik wil dolgraag weten op wie ik meer lijk: mijn moeder of mijn vader.

twee moeders

Als kind heb ik nooit moeite gehad met het hebben van twee moeders. Ik vond het eigenlijk wel leuk! Mensen vragen mij altijd of ik nu extra veel ‘meidendingen’ doe. Haha, nee hoor. Mijn moeders zijn totaal verschillend, en totaal niet ‘meisje meisje’ achtig. Mijn biologische moeder houdt veel van kleding, shoppen en met vriendinnen uitgaan. En mijn andere moeder houdt juist veel meer van tuinieren, tv kijken en vindt het vreselijk om naar feestjes of verjaardagen te gaan. Het tegenovergestelde dus.

Ik denk dat iedereen dit wel heeft met zijn ouders, de een is altijd anders dan de ander. Maar omdat ik twee moeders heb denken mensen toch sneller dat je meer ‘meidendingen’ doet. Niet dus. Zelf praat ik er nooit meer over met mijn moeders. Het is hoe het is en ik weet er eigenlijk alles al van. Mijn jongere broertje heeft het er ook nooit over. Voor hem is het ook de normaalste zaak van de wereld. Wij weten niet anders dan dat wij altijd al twee moeders hebben gehad. En ja, mijn broertje is van dezelfde vader! Mijn broertje lijkt alleen totaal niet op mij, waardoor ik me nog meer afvraag op wie ik nou meer lijk en op wie mijn broertje meer lijkt…

Het leven met twee moeders is dus niet zo ‘anders’ dan heel veel mensen denken. Voor mij is het heel normaal, ik ben niet anders gewend. Natuurlijk is het soms raar om bij vriendinnen thuis te zijn en een vaderfiguur te zien. Ik heb dat nooit gehad en eigenlijk ook nooit gemist.

Ik hoop dat jullie mijn blog leerzaam, maar toch ook leuk vonden. Er wordt op deze wereld nog veel te veel onderscheid gemaakt tussen lesbiennes, homo’s en hetero’s. Wat maakt het uit van wie je houdt? Als je verliefd bent op iemand van het zelfde geslacht, dan hoef je je daar niet voor te schamen. Iedereen zou dit moeten accepteren net zoals mijn klasgenootjes op de basisschool en iedereen in mijn omgeving. Echte liefde gaat voor alles, als iedereen dat maar weet. (:

Veel liefs, Wiesje ♥