Het was eind juni, ik was 17 jaar en verwachtte ieder moment een telefoontje. Ik kon tot 13:00 uur gebeld worden. Als ik niet gebeld zou worden, zou dit betekenen dat ik geslaagd was. Ik was er echter voor 100% van overtuigd dat ik gezakt was. Ik had dat jaar nauwelijks geleerd, zat in de gymzaal zonder te weten welk vak ik eigenlijk moest doen en maakte grapjes over wat ik allemaal niet wist en fout had ingevuld. Vijf jaar lang had ik hoge cijfers gehaald, maar dat jaar was de koek op geweest en had ik er de brui aan gegeven. Het kon me geen bal schelen dat ik zou zakken, althans dat dacht ik…

‘Je bent helaas gezakt met vijf onvoldoendes. Herkansen is niet mogelijk, want daar heb je te veel onvoldoendes voor…’ En toen werd het stil. Ik had het hele jaar heel stoer gedaan, mijn gevoel op nul gezet en geroepen dat het me allemaal geen bal kon schelen, maar nu ineens wist ik het niet meer. Wow, ik ben officieel gezakt. GEZAKT. Ik was nog nooit gezakt in mijn leven. Ik was een winnaar, een strijder. Ik was iemand die altijd bang was voor een onvoldoende en tot diep in de nacht leerde, maar nagenoeg altijd met een cijfer hoger dan een 7 thuis kwam. Ik was dat meisje dat volledig in paniek kon raken als ze wiskunde niet snapte, bang dat haar leven voorbij was als ze een tentamen niet zou halen. Ik was die stresskip, dat irritante kind dat voor een toets nog met haar boeken open en vragen stellend binnenkwam. Ik was opeens …niemand meer.

gezakt atheneum levenJarenlang haalde ik mijn eigenwaarde uit presteren, uit hoge cijfers halen. Die dag kreeg ik de ultieme bevestiging dat ik zonder die cijfers helemaal niemand was. Ik voelde me een nietig wezentje op deze enorme aardbol. Ik fietste naar school om mijn boeken in te leveren en cijferlijst op te halen. Overal klonken geluiden van vreugde. Ik liep er als een soort van waardeloos wezen tussendoor, al probeerde ik nog vriendelijk te lachen naar mijn klasgenoten die wel geslaagd waren. Wie was ik? Mijn klas was over enkele dagen verdwenen, verdwenen richting universiteiten en hoge scholen.

EINDELIJK VAKANTIE! maar zo voelde het helemaal niet. Ik had het hele schooljaar geen bal uitgevreten, behalve vluchten voor mijzelf en mijn thuis dat niet meer hetzelfde was sinds het jaar ervoor mijn vader vertrok. Ik was niet toe aan vakantie. Ik was toe aan een nieuw leven. Ik was gezakt voor dit leven, althans zo voelde het. Ik wilde opnieuw beginnen. Ik wilde dat alles nu anders was.

Na ruim 6 weken wachten, want zo voelde de vakantie, kreeg ik een nieuwe kans. Ik mocht een heel jaar over doen. Vervreemd in een nieuwe klas en inmiddels op mijzelf wonend creëerde ik een relaxed rooster van naar school gaan en zo nu en dan wat lesjes skippen. Dit jaar zou ik, hoe dan ook, slagen. Ik moest mijn leven beteren. Dit zou er echter niet voor zorgen dat ik me in plaats van gezakt voor het leven, geslaagd voor het leven zou voelen.

gezakt atheneumIk heb altijd hele grote waarde gehecht aan hoge cijfers halen, aan winnen en presteren. Zoveel waarde, dat als iets mislukte ik mij volledig verloren voelde. Het voelde dan letterlijk alsof ik was gezakt voor het leven, alsof ik een mislukking was. Hoe langer ik leef, hoe meer ik erachter kom dat dit niet hetgeen is wat gelukkig maakt. Nee, ik bedoel niet dat je dus beter per direct kunt stoppen met goede cijfers halen, want een diploma heeft mijn eigenwaarde zeker een positieve boost gegeven. Wat ik wel bedoel is dat je niet zakt voor het leven, als je zakt voor een examen of een toets. Jouw leven houdt zoveel meer in en is zoveel meer waard. Je bent geen mislukking als je ergens slechte cijfers voor haalt of dit jaar zakt voor je examen.

Over grenzen wandelend van wat toelaatbaar was op school, haalde ik met mooie cijfers dat jaar alsnog mijn atheneum diploma. De opluchting was enorm. Ik heb uiteindelijk via allerlei omwegen en de nodige diepe dalen ook mijn HBO diploma gehaald. Toch heb ik al die diploma’s niet werkelijk nodig gehad om te staan waar ik nu sta. Dat had veel meer te maken met doorzettingsvermogen, passie en ambitie. Cijfers zijn niet het belangrijkste in het leven. Ze bepalen niet wat jij waard bent als mens. Dat bepaal jij zelf.

gezakt atheneumHeel veel succes de komende dagen met alle spanning rondom de examenuitslagen. Voor iedereen die geslaagd is: Gefeliciteerd! Voor iedereen die gezakt is of een her heeft:

Het komt goed ♥