Als ‘Lipstick-lesbian’ (hoewel ik niet heel graag in hokjes denk) word ik eigenlijk altijd bestempeld als hetero. But I LOVE women… 2,5 jaar geleden heb ik mijn huidige vriendin leren kennen: Lisa.Lisa had een vriend, wist dat ze lesbisch was, maar haar omgeving accepteerde dat niet. Haar vriend was haar ‘alibi’. Toen ik Lisa in een gay-bar leerde kennen stond ik meteen in vuur en vlam. Volgens mij was dit de vrouw naar wie ik al jaren op zoek was. Lisa dacht daar wat anders over: Ik was wel leuk voor erbij, maar haar veilige alibi was haar toch meer waard. Haar vriend gaf haar ruimte om met mij ‘een leuk weekend’ te hebben, maar uiteindelijk was ik altijd de zwakste schakel. Met kerst zat ik alleen en onze ‘affaire’ moest geheim blijven.

Ik ging akkoord met het feit dat ik de zwakste schakel was. Het was mij alles waard om een aantal uren per week met Lisa alleen te hebben. Alleen na een aantal maanden begon dat toch wel aan mij te vreten. Ik wilde Lisa niet delen, en al helemaal niet met een man waar ze eigenlijk geen gezonde relatie mee had. 31 december heb ik haar voor de keuze gesteld; of 2013 met mij, of 2013 zonder mij. Er tussen in was voor mij geen optie meer. Ik moest weten waar ik aan toe was en ik wilde het nieuwe jaar fris beginnen.

angst om uit de kast te komenbron foto

Tot mijn grote verbazing vertelde Lisa mij op 31 december dat ze een punt zou zetten achter haar relatie. Ik was de koning te rijk; ze koos voor mij! In de nacht van 31 december op 1 januari (ja, erg slechte timing) heeft ze haar vriend verteld dat ze het zo niet langer kon voortzetten. Eindelijk, dacht ik, komt er licht aan het einde van de tunnel. Toch was dat te vroeg gejuicht; ik kreeg om 02:00 een telefoontje dat ze toch bij hem bleef. (Achteraf gezien had hij haar onder druk gezet!) Niet veel later pakte hij de telefoon en vertelde me dat ik Lisa nooit meer zou mogen zien. Ik had het verpest.

In de nacht van 1 januari brak mijn hart in 100.000 stukjes. Hoe kon onze verliefdheid door zo’n vervelende kerel stop worden gezet? Ik belde Lisa terug. Als ze echt zeker wist dat ze niet van me hield was dat prima, maar dan moest ze dat recht in mijn gezicht kunnen zeggen. Dan zou ik er vrede mee hebben en zou ik me niet meer bemoeien met hun leven. In eerste instantie ‘mocht’ Lisa niet naar mij toe van haar vriend. Na lang praten gaf hij toestemming (hoe bizar eigenlijk…) en stond ze om 03:00 bij mijn huis. Beide waren we kapot van verdriet; het leek wel een Romeo & Julia film. Na heel wat tranen vroeg ik Lisa of het echt over was. Dat kon ze niet uitspreken, zoals ik al wel verwacht had. We hebben voor mijn gevoel uren gehuild samen, maar na een klein half uurtje stond hij alweer op de stoep. Hij kwam haar ophalen…

Als je nu de deur uitloopt Lies, zei ik tegen haar, dan valt de deur voor je dicht. Dan is het klaar en dan gaat de deur ook niet meer open. Ik gaf Lisa bijna de onmogelijke opgave om op dat moment te kiezen. Dat had ik nooit moeten doen, maar het was mijn allerlaatste beetje hoop. Na wederom veel tranen draaide ze zich om en liep de deur uit. Mijn wereld stortte op dat moment in. Vrienden hebben de hele nacht nog bij me gezeten om voor me te zorgen. Ik was er helemaal kapot van.

angst om uit de kast te komenOp 1 januari om 09:30 werd ik gebeld. Lisa… ” Kun je me komen halen? Ik sta met al mijn spullen op straat. Ik wil niet meer bij hem zijn, ik kan het gewoon niet, ik wil naar jou’. Ik twijfelde geen moment. In mijn pyjama ben ik op de fiets gestapt en heb haar bij het plaatselijke winkelcentrum opgehaald. Daar stond ze, met al haar spullen. Ik denk dat dit het mooiste moment is geweest in mijn hele leven. We vielen elkaar in de armen en hebben elkaar niet meer los gelaten. Voor Lisa brak er toen een zware tijd aan. Ze moest uit de kast komen. Gelukkig hebben we dat doorstaan en hebben we in juli 2014 ervoor gekozen om samen geheel opnieuw te beginnen in een nieuwe stad. En dat is een ontzettend goede keuze geweest. We zijn gelukkig, verliefd, blij en héél erg zeker van elkaar. Ik trouw nog liever vandaag dan morgen met Lisa.

sanne

Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com