Om te controleren of alles “van binnen” wel in orde is, kreeg ik afgelopen week een inwendige check. Ai! Nog nooit had ik dit eerder laten doen bij een arts. Een inwendige echo en een eend die om de hoek komt kijken. Alleen bij de gedachte al word ik vreselijk zenuwachtig en gespannen. Ik kan me voorstellen dat dit voor geen enkele vrouw een prettig onderzoek is, maar bij mij blijkt het zo goed als onmogelijk. Hoe kan een vrouw nou niet in staat zijn om een inwendige echo te laten maken? Mijn god, het is bijna om te lachen zo triest vind ik het. Nog nooit heb ik hier (…) eerder problemen mee gehad en nu moet ik van de arts horen dat ik waarschijnlijk last heb van een vorm van de vieze term:

Vaginisme.

En nu? Ja, wat nu? Goede vraag! Gewoon doorduwen en niet zeiken gaat er voortdurend door mijn hoofd. Maar waarom is het verdomme niet zo eenvoudig. Waarom heb ik hier in de privésfeer nooit problemen mee gehad, maar bij een arts ineens wel? Waarom spant mijn lichaam, beter geformuleerd want dat woord heb ik inmiddels geleerd, spannen mijn bekkenbodemspieren, zich extreem aan wanneer ik zo’n suf onderzoek moet ondergaan? STOP, doe niet!!! Schreeuw ik in gedachten… maar het helpt niet.

vaginisme eendenbek

Eenmaal weer thuis na het mislukte onderzoek surf ik het internet af op zoek naar oplossingen. Wat moeten we hier nou weer mee? We hebben al zat problemen waardoor we niet eenvoudig wip-wap een kind kunnen krijgen en nu komt dit er ook nog eens bij! Ellenlange verhalen vliegen voor mijn ogen langs. Ik hoef de oorzaak niet te weten, ik hoef de ervaringsverhalen niet te lezen, ik wil een OPLOSSING!

Behandeling staat er ergens. Wat nou behandeling? Ik wil geen behandeling, ik wil het ZELLUF oplossen. Oeh bah.. daar volgen de woorden huisarts, doorverwijzing, seksuoloog. Are you kidding me? No way dat ik hiermee naar een huisarts ga die ik niet ken. Ah, fysiotherapeut… nee natuurlijk, ik ga lekker met zo’n man op gezondheidsschoenen bekkenbodem-bewegingen die hij voordoet nadoen. Ik heb er nu al zin in, kan niet wachten! Ik denk dat mijn lichaam alleen al verkrampt van het ongemakkelijke gevoel dat ik zal ervaren bij zo’n fysiotherapeut.

Hallo werkgever, ik moet wat eerder naar huis, want ik moet naar de fysio om mijn bekkenbodemspieren te ontspannen.

Ah, natuurlijk Scarlet, succes!

Mijn hersenen draaien overuren… hoe kan ik dit zelf oplossen? Hoe krijgen we er in hemelsnaam een rietje met zwemmende zaadjes in zonder eendenbek? Een biertje drinken van te voren? Kalmerende pillen nemen zodat ik lekker ontspannen ben… het zijn opties, maar het klinkt niet echt verantwoord moet ik eerlijk zeggen. Daarbij is het leuk dat we het minizaadje er dan in krijgen, maar hoe krijgen we dat zaadje wat na 9 maanden is versmolten met een fat ass eicel en gegroeid is met een factor 1000 er ooit weer uit?

Keizersnede?

Mijn romantische beeld van baby’s maken en kinderen krijgen daalt weer met tien punten. Ik probeer het humoristisch op te pakken, maar van binnen doet het pijn. Van binnen knaagt het en kan ik er om huilen. Ik voel me mislukt als vrouw, als vruchtbaar persoon. Ik voel me lastig. ‘Je bent al lastig sinds je geboren werd’ …de woorden van vroeger herhalen zich in mijn hoofd. Het wordt weer eens bevestigd. En bedankt.

Omdat we hebben besloten toch voor een eigen donor te gaan moesten we ook opnieuw langs de psycholoog bij Geertgen. We waren snel aan de beurt én stonden snel weer buiten. Het gesprek verliep eigenlijk gewoon prima, weinig bijzonders. We hebben uitgelegd waarom en zij begreep het. Hierna moesten we opnieuw langs de arts, vraag me niet waarom, het zal – standaard procedure – heten. Ik maak graag van iets zinloos iets zinvols en besloot mijn “vaginisme” aan de orde te stellen. Tussen dat besluit en het probleem daadwerkelijk uit mijn mond krijgen zit echter een heel groot gat. Precies zo’n gat dat ik nodig heb om wel fatsoenlijk te kunnen worden geïnsemineerd.

vaginisme eendenbek

Dus ja.. nou ja, ik heb wel een vraagje.. of nou ja, probleem.. want uuhmm.. ja het is een beetje gênant hoor…

Arts: Niets is gênant, vertel het maar!

– Oh jawel, er zijn heel veel dingen gênant, maar goed ik begrijp de ‘voeljeopjegemak’ en ‘gooiheteruit methode’ van de arts.-

“Nou, ik heb dus wat problemen met… oké, het gaat dus mis met die eendenbek.”

Arts: oh joh, maar er zijn wel mee vrouwen die hier moeite mee hebben, dat komt wel goed.

“Uhmmm… nou nee, dat komt dus niet goed, want het is niet “moeite mee hebben” het is meer: het gaat gewoon echt niet”

Arts: Oh, maar we hebben ook een kleinere eendenbek hoor. Ik heb nog nooit gehad dat het bij iemand echt niet lukte.

“Oh ok… gelukkig”

Goed, hier moeten we dus zelf actie op ondernemen.

vaginisme eendenbek

Het is heel raar, maar als het om dit soort intieme zaken gaat bekruipt mij altijd een heel gespannen en onaangenaam gevoel. Ik zie nu al op tegen de eerstvolgende keer dat we dit onderzoek gaan proberen. Maar we moeten we verder. Wat zou het bijzonder en een wonder zijn als het wel allemaal lukt en ik zwanger mag worden! Ik durf er bijna niet aan te denken, want dan word ik doodsbang dat het toch niet gaat lukken of dat er in de tussentijd iets naars gebeurt waardoor alles niet door kan gaan…

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.