Boven al onze hoop en verwachtingen in heeft onze donor niet alleen het intakegesprek al gehad, maar hij heeft ook het gesprek met de psycholoog al gehad én al – most important – gedoneerd! Het was direct voldoende én we laten een versnelde bloedtest doen. Dit houdt in dat als alles goed gaat we heel binnenkort al zouden kunnen starten! Het voelt echt onwerkelijk! Dat we mogelijk binnenkort al kunnen starten, betekent echter ook dat ik als de wiedeweerga mijn foliumzuur-gehalte (of hoe noem je dat?) moet opbouwen! Dit weekend hebben we multi-vitamine gekocht speciaal voor de “wanna be” zwangere vrouw! Het voelt goed en bijzonder om hiermee bezig te zijn! 

Onze donor heeft dus al gedoneerd en volgens hem kunnen wij een week later de kliniek bellen om een afspraak te maken om de behandeling te starten! Het voelt allemaal nog onwerkelijk. Met gezonde spanning bel ik die maandag naar de kliniek om te vragen of alles goed zit en wij verder kunnen. Na, zoals gewoonlijk even in de wacht te hebben gestaan, krijg ik de – Brabants pratende – receptioniste aan de lijn. Ik leg haar uit dat onze donor een afspraak heeft gehad en dat hij bij ons heeft aangegeven dat we nu kunnen bellen om te vragen of alles in orde is. Direct krijg ik te horen dat wij van de donor te horen moeten krijgen of alles in orde is.

Ik geef opnieuw aan dat hij ons vertelde dat volgens hem alles in orde is, maar dat wij nu moesten bellen met de kliniek voor meer informatie en/ of om verder te gaan met de behandeling. Nee nee nee, dat klopt niet zegt de receptioniste opnieuw. Ik raak wat geïrriteerd en de dame gaat informatie inwinnen bij haar collega. Weer krijg ik te horen dat zij niets kunnen zeggen over of alles in orde is en dat wij hiervoor bij onze donor moeten zijn. Ik heb het woord donor nog nooit zo vaak in mijn mond gehad de afgelopen 3 minuten, maar voor wat hoort wat zullen we maar zeggen. Dan krijg ik als optie aangeboden dat de donor een telefonische afspraak krijgt met de arts, zodat die kan zeggen of alles in orde is en de donor ons hierna weer kan bellen. Ik begrijp er werkelijk niets meer van, maar whatever, maak die afspraak maar, want op deze manier schiet het niet op.

daar mag ik niets over zeggen

Ik mail onze donor dit wazige verhaal en – I like him for being this way – direct belt hij naar de kliniek om uit te leggen hoe alles in elkaar zit en belt hij mij om door te geven dat de dames het nu begrijpen en ik alsnog kan bellen. Nou, daar ga ik dan hoor: Ja, goedemiddag met … Onze donor heeft u net gebeld en uitleg gegeven en volgens hem kon ik nu bellen om een afspraak te maken voor behandeling.

Telefoniste: Momentje, ik vraag even mijn collega
Ik: prima *zucht, not again*

Telefoniste: Ja, ik mag een afspraak voor u maken.
Ik: Ah, dat is mooi, dus alles is in orde?

Telefoniste: Daar mag ik niets over zeggen
Ik: Maar ik mag wel een afspraak maken om de behandeling te starten

Telefoniste: Ja, dat mag ik doen
Ik: Maar u wilt niet zeggen of alles in orde is met het bloed van de donor e.d.

Telefoniste: Nee, dat mag ik niet
Ik: Maar hij heeft toch net contact met u gehad, dan kunt u mij toch vertellen of alles in orde is?

Telefoniste: Nee, ik mag u geen informatie geven over de donor.
Ik: Dus ik maak nu een afspraak voor een mogelijke inseminatie van een donor met een enge ziekte?

Telefoniste: Nee, dat zou niet mogen.
Ik: Ah, ok! dus alles is in orde?

Telefoniste: Ik mag u geen gegevens over de donor geven.
Ik: Ja, laat maar, we maken wel een afspraak

Telefoniste: prima, wat is uw 9de dag van uw cyclus
Ik: ….
Ik: weet u, ik bel u nog wel even terug, dat ga ik even voor u uitzoeken…..

Goed, die laatste vraag had ik even niet zien aankomen. Ik Google erna wat de 9de dag van je cyclus betekent en bel erna terug om door te geven dat die dag op vrijdag a.s. valt.  De dame plant een afspraak in voor een interne echo bij EEN MAN. Ho stop.. nee nee.. dat wil ik niet.. uhmm.. mag het alstublieft ook bij een vrouwelijk arts? Nee, er zijn die dag alleen mannen. maar … maar…. Hmm.. ok., doe dan maar.

Dat mag ik u niet vertellen

Telefoniste: Prima, dan heb ik voor u om 15:30 uur op vrijdag a.s. een afspraak ingepland voor een interne echo.
Ik: Ja.. ok.. dank u wel.

Oh mijn god, ik pis nu al in mijn broek van angst alleen voor die echo, laat staan voor een echo gedaan door een man…

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.