Zo voelt het op moment, als een soort flashback. Een flashback naar jaren geleden waarin ik ook moest wachten op een goedkeuring of afkeuring. Alsof ik aan een soort talentenjacht meedoe. En juist dat gevoel staat me tegen. Ik wil niet gekeurd worden. Het lijkt op het moment alsof de rollen omgedraaid zijn en dat is niet zoals het zou moeten zijn. Wij kiezen de zaaddonor uit, niet andersom. Afgelopen weekend hadden we weer een afspraak met een potentiële zaaddonor. Het was een vriendelijke, slimme jonge man. Vreselijk ongepast waren we ruim 20 minuten te laat. Natuurlijk hadden we hem hierover bericht, echter bij aankomst had ik sterk het gevoel dat hij het erg vervelend vond.

Het viel mee, als snel kwam er een gesprek op gang, met dank aan Joyce, want mijn communicatievaardigheden waren, ondanks mijn opleiding communicatie, treurig laag. Hij droeg een bril en kwam rustig en overdacht over. Hij praatte vrij open en vroeg ons veel. Ik besloot al snel, mede door deze beperkte communicatie van mijn kant, met de nodige angst – wat zou hij ervan denken – een wijntje te bestellen om daarmee wat meer los te komen

En dat werkte…

Al snel praatte ik meer dan Joyce en viel er een flinke spanning van me af. Ik vroeg het nodige en vertelde zelf het nodige. Ik maakte duidelijk dat als er een “samenwerking” zou ontstaan ik deze notarieel wilde vastleggen, dit had ik vooraf besproken met een advocate. Hier leek hij wat minder enthousiast over, echter mijn ervaring leert dat je niemand kan vertrouwen, althans niet als je ze pas zo kort kent.

Na anderhalf uur stapte de jongeman (38) op. We hadden er een goed gevoel over. Het leek ons een prettige, eerlijke man, die later absoluut open zou staan voor een kennismaking met het kind als deze 16 jaar was of er behoefte aan zou hebben. Hij wilde zelf graag ieder jaar een foto en een update ontvangen en dat vond ik ook mooi, het maakt het geheel persoonlijker en menselijker.

talentenjachtDe volgende dag stuurden we hem een email over de afgelopen avond. We gaven aan dat we het een prettige kennismaking vonden en dat we benieuwd waren hoe hij dacht over de kennismaking. Een paar uur later ontvingen we een reactie. Hij vond het ook een prettige kennismaking, maar wilde het geheel een week laten bezinken en had erna een week vakantie. Ook wilde hij graag weten, op basis van wat hij over mij had gelezen op het internet, of mijn problemen uit het verleden geen invloed hebben op de zwangerschap en of ik hiervoor een deskundige zou raadplegen.

Flashback!

Deze mail, deze vragen stonden me tegen. Hij had dit allemaal gelezen op het internet en hierop deze vragen gebaseerd. Ik voelde me gecontroleerd. Controle is niet waar ik naar op zoek ben, wat ik nodig heb van een zaaddonor die mij niet kent. Ik ben verantwoordelijk en heb voldoende hersenen om zelf goede keuzes te maken. Het voelde door deze email alsof de rollen werden omgedraaid. Alsof Joyce en ik zijn kind moesten gaan opvoeden en alsof hij op zoek was naar het beste ouderpaar om dat te doen. Dat lijkt me niet de manier. Ik snap best dat je als zaaddonor ook graag een geschikt koppel wilt uitzoeken, maar ik pas ervoor om twee weken zenuwachtig te gaan zitten wachten op zijn goedkeuring. Joyce en ik zijn een mooi stel, zijn warm en liefdevol en hebben alles over voor een toekomstige baby. We hebben beiden een diploma, een baan,een leuke huisje, zijn verantwoordelijk, hebben een fatsoenlijke familie en een geweldige hond. Wat kan je een kindje nog meer bieden?

Ik denk er een dag later nog eens beter over na en herinner me het verhaal wat hij vertelde over een meisje waar hij ook aan had gedoneerd. Ze was 22 jaar oud en zou bewust alleenstaand blijven en wilde moeder worden. Het feit dat hij aan haar, terwijl ze later een vriend kreeg, doneerde en nu zo twijfelachtig over ons doet, beledigt me. Ik ben een bijzonder en waardevol mens met een groot hart. Take it or leave it! Dit is geen Idols of X-factor.

Vandaag ontvingen we weer een e-mail van een jonge man. Tegelijkertijd lopen we nog bij de kliniek Geertgen voor een donor uit Denemarken, echter de bloed-uitslagen laten inmiddels al 5 weken op zicht wachten i.p.v. de afgesproken 2 weken. Ik denk dat WIJ deze week wel gaan beslissen wat we willen. Ja, ik ben geïrriteerd, wellicht niet geheel terecht, maar het stuit me tegen de borst om op deze manier beoordeeld te worden, om op deze manier afhankelijk te zijn van een instantie of van een man. Dat verdien ik niet. Dat verdienen wij niet.

talentenjacht

Donor mail!

Goedemiddag,

Ik ben baby xxxx en ben een wat grotere baby van 28 jaartjes die dolgraag baby wil zijn bij een lieve oppas of mama. Zou heel graag baby bij je willen zijn en als baby van 18 maandjes behandeld worden. Dus flesje geven,spelen,voeren,voorlezen,schone luier (alleen plasje) etcetc alles het zelfde als bij een echte baby alleen ben ik dan ietsjes groter. Heb er echt een heleboel voor over. Ik hoor wel of je interesse hebt of nog een foto wil.

Knuf van babytje

Uhhmmmm…. Tja?

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.