Wat doe je als je erachter komt dat je lesbisch bent, maar tegelijkertijd van huis uit gelovig opgevoed bent? Kom je er dan voor uit, en als je dat doet, wat zijn hiervan dan de gevolgen? Miriam van Tunen maakte dit mee en beschreef haar ervaringen in het recent uitgebrachte boek ‘Van achter de kast’. Miriam neemt geen blad voor de mond en vertelt heel open in het boek over haar keuzes, gevoelens en momenten van spijt. Ook komt duidelijk naar voren hoe ze door de christelijke gemeenschap waar ze bij hoorde werd buitengesloten en veroordeeld.
Ze ziet zichzelf als slachtoffer én als geluksvogel. Ze is gelukkig met haar vrouw Liesbeth en haar huidige leven. Ze vindt dat iedereen het verdient om zich veilig en geliefd te voelen. Iets wat ze regelmatig niet zo heeft ervaren door de Christelijke gemeenschap waar ze bij hoorde. Hier heeft ze voor het eerst ervaren hoe het is om gediscrimineerd te worden. ‘Een vorm van discriminatie die verder gaat dan pesten. Het is veel manipulatiever omdat er zoveel lieve woorden aan vastzitten. “We houden van je”, maar je mag niet meer meedoen.’ Nadat een vriendin haar uitnodigt voor haar bruiloft maar tegelijkertijd verzoekt zichzelf ‘aan te passen op het gebied van intimiteit met elkaar’, haakt ze af en reageert ze met: ‘Ik wens gelijk behandeld te worden zoals anderen, ik ben niet anders dan welk heterostel ook. Het is onhoudbaar als je degene van wie je houdt niet mag aanraken.’ Ze gaat niet naar de bruiloft van de vriendin en beëindigt de vriendschap.
Miriam hoopte dat zij haar seksualiteit en geloof kon verenigen, maar dat bleek een utopie. ‘Een missie waarin ik faalde. Ik probeerde een nieuw bestaan op te bouwen en bezocht verschillende kerken. Nergens lukte het. Steevast kregen Liesbeth en ik hetzelfde antwoord: we zijn nog niet klaar voor mensen zoals jullie.’ Een bespreking met de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt is er nooit gekomen en ook het contact met de Christelijk Gereformeerde Kerk leverde niet het gewenste resultaat op: ‘Ze wilden ons niet in de kou laten staan en deden het aanbod om pastorale gesprekken met ons aan te gaan. Hier hadden wij zelf niet zoveel behoefte aan. Inmiddels hadden we voor onszelf wel een weg gevonden met het geloof en onze geaardheid.’
Van achter de kast is een indrukwekkend en interessant boek, voor mensen die geloven, maar zeker ook voor mensen die niet geloven. Daarnaast zou het andere homoseksuele christenen kunnen steunen in hun weg naar openheid over de geaardheid. Het kan daarnaast bijdragen aan meer wederzijds begrip. Wij vonden het een mooi en dapper verhaal en daarom delen we het graag op onze blog.
We hebben één boek ontvangen om te recenseren en verloten dat graag onder onze bezoekers. Ben jij ook benieuwd geraakt naar dit boek? Deel dan ons Facebookbericht over dit boek en je maakt kans op het gratis exemplaar.
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
14 Comments
Kim
Lijkt me een interessant boek, al ben ik niet gelovig 🙂
Marieke
wow interessant! Ik kom ook uit een Christelijk milieu en kan mij heel erg goed voorstellen hoe moeilijk dit kan zijn! Ik heb hier geen ervaringen in en ben ergens bijna blij dat ik verliefd geworden ben op een man (en dus van mannen houd ;)), hoe fout en afschuwelijk dat ook misschien mag klinken.. Ik realiseer mij namelijk heel goed als christen zijnde, hoe moeilijk het kan zijn als je inderdaad als vrouw op een vrouw valt.. Ik kan ook soms zo kwaad worden op uitspraken die ik mede christenen zie doen, zo boos word ik daar soms om. Zeker omdat ik denk dat God geen enkel mens ooit zal afwijzen, terwijl christenen juist wel afwijzend praten en handelen.
Heel erg vind ik dat.. Ben dan ook heel benieuwd naar dit verhaal en haar ervaringen hier mee! Zou hem graag willen lezen, dus ga jullie Facebook bericht delen!
Leuk artikel! 😀
Nathalie
‘Ik kan mij heel erg goed voorstellen hoe moeilijk dit kan zijn, hoewel ik hier geen ervaring mee heb’
Deze zin stuit mij erg tegen de borst, hoe kun je je iets voorstellen hoe moeilijk iets kan zijn terwijl je er geen ervaring mee hebt- want je valt op mannen.
Dat kan niet, tuurlijk het is een zin die je kunt zeggen als iemand wat moeilijks doormaakt om troost te bieden maar in deze context vind ik het niet gepast. Ik ben zelf lesbisch en christelijk en ja het is moeilijk maar in deze context biedt deze zin geen troost maar is het naar mijn mening enkel een lege zin. No hard feelings maar hier viel ik even over.
Anna
Wat een rottige reactie Nathalie! Zij probeert juist medeleven te tonen en dan reageer je zo?
Het is zeker wel mogelijk dat zij zich dit kan voorstellen.
Ik heb de IS gelukkig nooit van dicht bij meegemaakt, en toch kan ik mij goed voorstellen dat het verschrikkelijk is om met die terreurgroep te maken te hebben. Evenals ik nog nooit een grote loterij heb gewonnen maar mij goed kan voorstellen dat dat een euforisch gevoel geeft.
Menselijk inlevingsvermogen noemen we dat! Probeer het eens, het is niet gevaarlijk….
Jarno
Erg vervelende ongepaste reactie Nathalie, er bestaat zoiets als “inlevingsvermogen”.
Het stuit mij tegen de borst dat er mensen zijn die zoals jij reageren.
Ik zelf ben Christen en transgender en heb ook erg veel mee gemaakt.
Toch vind ik het erg fijn om te lezen dat er heteroseksuele Christenen zijn zoals Marieke!
De meeste mensen zijn empathisch genoeg om zich tot op zekere hoogte in te leven in andere mensen. Natuurlijk nooit echt voor 100%, maar als ik voor mijzefl spreek kan ik mij ook goed inleven in andere minderheidsgroepen zoals: mensen die worden gediscrimineerd vanwege hun huidskleur, het discrimineren van andere minderheidsgroepen in de samenleving (gehandicapten, ouderen etc.)
Dus laat elkaar in zijn waarde en probeer eens verder te kijken dan je neus lang is. Wat dat betreft, wat dat betreft reageer jij net zo resoluut als streng gelovige Christenen die hun familieleden uitsluiten.
Stephanie
Ik had dit comment kunnen schrijven Marieke! Zo denk ik er precies over :). Ook ik ben Christen (heb ook ‘gelukkig’ een vriend) en ik zie de struggles van (Christelijke) lesbische en homo-stellen om mij heen. Het is heel erg lastig en door velen een taboe of gewoon niet geaccepteerd.
Lijkt me een interessant boek!
Sophie
Oh wat een interessant boek. Gisteren zat ik het tv-programma van Johnny de mol en Guus Meeuwis te kijken. Zij waren op bezoek bij een religieus festival en daar kwam dit onderwerp ook ter sprake bij de interviews. Toevallig heb ik er vandaag over nagedacht of je als christen je ‘geaardheid’ wel zou accepteren. Beetje gek allemaal, je moet je zelf toch kunnen accepteren? en je zou mensen toch gewoon moeten accepteren hoe ze zijn? Ik zal het denk ik nooit begrijpen haha 😉
Maureen
Ik ben enorm nieuwsgierig naar dit boek! Zelf ben ik ook in relatie met een vrouw en was het bij haar in de familie ook een taboe.. Gelukkig word onze relatie nu volledig geaccepteerd, maar dat was in het begin wel ander. Ik heb het op facebook gedeeld!
Lilian
Klinkt erg interessant! Ik ben zelf ook christelijk en heb een relatie met een vrouw, toch nog toe heb ik eigenlijk nog geen negatieve reacties gekregen vanuit de kerk. Nou heb ik ook nog maar 3 maanden een relatie en het is ook niet dat ik het aan de grote klok hang maar ik ben er wel gewoon open over. Ik vond het in het begin wel lastig aan mijn opa’s en oma’s te vertellen, omdat ik eigenlijk niet wist hoe zij hierin stonden maar ik kreeg alleen maar positieve reacties. Ik ben erg benieuwd naar het boek, ook of hier meer in staat over hoe ze nu met haar geloof om gaat. Hoe kijkt ze er zelf tegenaan wat er in de bijbel staat, heeft het haar blik op haar geloof beïnvloed en op wat voor manier? Veel vragen dus!
Tjitske Anna
Klinkt interessant ! 🙂
Aline
Ha meiden Fijn dat jullie dit onderwerp in de schijnwerpers zetten , via het boek , ik ben zelf christelijk en lesbisch en het is bijna een onmogelijke combinatie terwijl het allebei wel een heel belangrijk deel is van mezelf. Het 1e kan ik niet veranderen ( wat ik ben ) en het andere wil ik niet veranderen en loslaten ook al lijkt dat makkelijker , het geloof bied mij ook veel troost , moed en hoop ….
Bij deze wil ik alle mensen die worstellen met de combinatie geloof en holebi zijn
heel veel moed wensen om zichzelf te zijn en blijven zoeken naar een weg die bij je past !!!!
Ties
Mmm opvoeding heeft veel weg zo van (zo niet gelijkend aan) conditionering.
Als mensen tegen mij zeggen “ik ben Christelijk opgevoed” dan zie ik vaak de bui al hangen.
Iets wat de schrijfster duidelijk heeft ondervonden.
Liefde van God door Jezus Christus ga je (geloof ik) ervaren als je geestelijk gedoopt word in de Geestes God. (Heilige geest). Niet in een spetterpoeltje in een bakstenen geloofsoven.
Niet als je door een stel fanatieke ouders meegesleurd word van kleins af aan in je ouders geloofsovertuiging / geloofsbelijdenis.
Dan word je dus eigenlijk gehersenspoeld.
Als je echter niet gelovig opgevoed word en je krijgt een herboren geest doordat je God vind terwijl Hij jou zoekt gebeuren er wonderlijke dingen.
In veel gevallen na opstartproblemen en enige verblindende dwaalgeesten ga je werkelijk begrijpen, geloven en uitdragen wat Jezus Christus bedoelde met liefde.
Mooi stukje erover in Korinthiers.
Link onderaan.
Ik ken maar weinig werkelijk Godvruchtige mensen binnen geloofsgemeenschappen.
God is er vaak het lijdend onderwerp.
Ondertussen speelt men “spelletjes” met elkaar en ten koste van elkaar.
Tuurlijk houden Christenen van hun kinderen wie niet, kind is eigen.
Maar test de Christenen eens die deel uitmaken van mensen afwijzende geloofsgemeenschappen op het liefhebben van niet eigen en ontdek dat ze geen liefde kennen noch kunnen opbrengen voor anders gelovigen laat staan niet eigen.
Daaraan herken je de vrucht en bij die mensen wil je niet horen ! Jammer dat de schrijfster pas tot deze conclusie kwam na veel weerstand, pijn en verdriet.
http://tinyurl.com/prlu4yq
Minke
Christenen worden opgevoed met het idee dat een homoseksuele relatie heel zondig is. Ze denken dus heel liefdevol te reageren door jou daarvoor te beschermen. Op zich best logisch.
Zelf heb ik 4 jaar in een ‘genezingstraject’ gezeten, tot ze mij er depressief van zagen worden. Toen zijn mijn kerk, familie en vrienden er anders over gaan denken. Nu kunnen ze niet wachten tot ik een vriendin heb! 🙂
Er is dus acceptatie in christelijke kringen te krijgen maar vraag niet hoe.. 😉 en als deze acceptatie nooit komt snap ik dat je volledig afknapt op God en de kerk.
Ge den Boer
Ik heb het boek gelezen. Het is open, eerlijk en ontroerend. Als gelovige maak ik de discussie over homoseksualiteit in de kerk mee. In sommige kerken is er nog een lange weg te gaan, voordat homoseksuele mensen volledig worden geaccepteerd. In andere kerken gaat de deur steeds verder open. En dat is positief. Ik kan iedereen dit prachtige boek aanbevelen. Er is veel moed voor nodig om zo’n boek te schrijven. De auteur is mijn buurvrouw. Een bijzonder lieve vrouw – haar echtgenote trouwens ook 🙂
Een tip: als je het boek als e-book koopt scheelt je dat 5 euro en heb je het meteen in huis. Zelf heb ik het papieren exemplaar. Mijn vrouw heeft het boek aan haar vriendin cadeau gedaan, omdat diens dochter onlangs ‘uit de kast’ is gekomen.