Zaaddonor gezocht en gevonden? We hebben nog eens goed nagedacht en toch besloten om eerst die goede vriend te vragen of hij donor wil zijn. Maar ja, hoe doe je zoiets? Het is toch niet echt een alledaagse vraag die je iemand gewoon even stelt: ‘Hoi, hoe is het? Wil je misschien een donatie doen?’ – Ik ben al donateur van de dierenbescherming – ‘Dat is hartstikke fijn, maar wij hebben het over andere diertjes, visjes. Wij hebben het hier over het doneren van jouw zaadjes.’ We besloten de gok te wagen en onze brief in te leiden met een korte e-mail. Maar alvorens we dat deden, bekeken we nog één keer goed of deze potentiële donor aan al onze eisen voldeed:

1: Geen enge erfelijke ziektes in de familie CHECK!
2: Moet qua postuur en uiterlijk leuk, in ieder geval naar ons zin. CHECK!
3: Als ik hetero was zou ik op deze man vallen CHECK!
4: Moet niet te dichtbij wonen  – zodat we hem niet iedere dag tegenkomen CHECK!
5: Hij moet een beetje snugger zijn CHECK!
6: Hij moet er later voor open staan het kind te ontmoeten CHECK! (vast wel)
7: Eén van ons kent hem goed CHECK!

Babyworld, we got him!

Na de nodige aankondigende berichtjes, volgde dan eindelijk onze e-mail. We kozen ervoor om te mailen, omdat dit hem alle tijd gaf om rustig na te denken. We stuurden de e-mail aan hem en zijn vriendin, die had er immers ook alles mee te maken. Onderstaand samengevat onze e-mail.

Ha Thomas & Iris,

Nou… hier dan de aangekondigde e-mail. Joyce en ik zijn er, na alles goed overdacht te hebben, over uit dat we samen graag een kind willen opvoeden. (nu gaat er een lichtje branden in jullie hoofden). We hebben veel informatie verzameld en de nodige gesprekken gehad bij instanties waar ik nooit van had verwacht ooit te komen;). In principe is het daar allemaal mogelijk, echter wat wij nadelig vinden is dat je van een totaal onbekende man een kind krijgt. Dit terwijl het zo’n wonder en waardevol iets is. Ook vinden wij het prettig dat als het kind ooit op zijn 16de zijn vader wil ontmoeten, we dan weten dat het met een vriendelijke man is waar wij een goed gevoel bij hebben. Goed, voordat al onze hele opvoedstrategie, babykamer en toekomstige rompertjes gaan beschrijven, hierbij dan concreet. Joyce en ik hebben lang nagedacht over of er iemand binnen onze vriendenkring is die we dit zouden willen (en durven!) vragen. Maar eigenlijk waren we hier redelijk snel over uit, want er was maar 1 iemand waar we dit überhaupt aan wilden vragen. Thomas, je snapt inmiddels wel dat dit over jou gaat.

We vonden dat we dit moesten proberen omdat we het heel erg jammer zouden vinden als we voor een anonieme donor gaan en achteraf zouden horen dat jullie er wel voor open zouden staan.

Liefs,
Scarlet & Joyce

zaaddonor gezocht gevonden

Binnen een uur hadden we een uitgebreide reactie, lief, maar de kernzin was toch wel: We hebben er samen nog eens over gepraat en we doen het helaas toch maar niet.

Babyworld, we lost him!

Na wat treurwerk, besloten we met goede moed verder te gaan. We hebben een advertentie opgesteld en deze op een hiervoor passende plek online gezet. We ontvingen al 1 reactie: Donormail!

Hallo, Ik wil wel in een potje doneren. Mvg, Joop

Nee, dat wordt ‘m niet.