Heb je spijt van jouw tatoeages? is een vraag die me meerdere malen gesteld is. Samen met Scarlet ben ik zelfs een keer gaan informeren over de mogelijkheden van het laten weg laseren van mijn tatoeages. Waar denk jij het eerste aan bij het woord tatoeage? Associeer je dat met een bepaald type persoon? Misschien vind je het vreselijk en asociaal of misschien heb je er zelf wel een of zelfs meerdere? Tatoeages zijn tegenwoordig heel normaal. Zag je vroeger voornamelijk alleen mannen of erg stoere vrouwen met van die leuke Pamela Anderson prikkeldraad armbanden of rode harten met namen tattoos, tegenwoordig heeft bijna iedereen er wel eentje. Van kleine veertjes op je pols tot de grotere quotes op je rug. Ook zie je steeds jongere meiden en jongens met al behoorlijk wat lichaamskunst.

Is het wel verantwoord om jongeren zo jong al een tatoeage te laten nemen, want wat nou als ze het straks, wanneer ze wat ouder zijn en andere interesses hebben, het helemaal niks meer vinden? In deze blog vertel ik je over mijn ervaring met spijt en tatoeages en laat ik je mijn tatoeages zien

Ik vind tatoeages persoonlijk erg leuk en ik was ook best jong toen ik mijn eerste tatoeage liet zetten. Ik geloof dat ik 17 was. Nou mag je onder de 18 niet zelfstandig beslissen of je een tatoeage laat zetten, dus moest mijn moeder met mij mee om toestemming te geven. Mijn eerste tatoeage zit op mijn linker schouder en is een chinees teken met “waarheid” als betekenis. Tenminste, dat hoop ik. Ik spreek of schrijf namelijk geen chinees, dus het zou ook goed mogelijk zijn dat er gewoon “bami” staat. Destijds vond ik het heel gaaf en stoer en waren de Chinese tekens erg hip, maar eigenlijk heb ik er helemaal niks mee. Ik ga misschien een aantal keer per jaar naar de chinees om kip kerrie zonder kip te bestellen, maar verder…

Joyce everink tatoeageMijn halve rug & Het Chinese bami teken links op mijn schouderblad

Toen ik 18 was besloot ik er nog een te nemen. Mensen zeggen vaak: als je er een neemt, neem je er meer en dat klopt vaak wel, want het is best verslavend. De volgende tatoeage moest op mijn enkel komen. Ik weet nog dat het op Koninginnedag was. Ik liep met mijn moeder in Enschede (ja ik kom uit Almeloooo) over de rommelmarkt en vertelde haar dat ik graag nog een tatoeage wilde laten zetten. Zo gezegd zo gedaan liepen we naar de tattooshop. Uit een groot boek zocht ik een leuk plaatje. Het was een soort van tribal in de vorm van een zon? Geen idee, ik vond hem toen erg cool en liet hem op mijn enkel zetten. Wat ging er toen in mij om, dat ik het in mijn hoofd haalde om in een dag te beslissen een tatoeage te nemen, uit een boek nota bene! Inmiddels heel wat jaren verder zie je er nog steeds wel een soort van plaatje in, maar de zon schijnt zeker niet meer zoals toen op die dag.

En zoals ik al zei: als je er een of twee neemt…. Ja hoor, er moest een 3de komen. Dit keer niet weer zo’n lullig klein plaatje, nee gewoon een die hup, de helft van je rug bedekt. What was I thinking??? Ik had eerder in een tattooshop een mooi ontwerp in een boek (ja, weer een boek) gezien. Hij was behoorlijk groot en duur, maar ik was helemaal verliefd. Ik besprak het met mijn moeder, en besloot het gewoon te doen. Ik kreeg de helft van het geld cadeau voor mijn verjaardag van wat vrienden. Het duurde zo’n 4 lange en af en toe intens pijnlijke uren voordat hij stond, met de bami vlek ertussen gepropt, voor altijd op mijn rug. Moe en 300 euro lichter ging ik een zware avond tegemoet. Ik had koorts en voelde me enorm beroerd, wat had ik mezelf aangedaan. Toch was ik enorm trots op mijn veel te grote tatoeage voor zo’n klein meisje. Nu achteraf blijkt dat hij te diep getatoeëerd is, waardoor er littekenweefsel is ontstaan en de tatoeage verdikt is.

Joyce everink tatoeageDe zon (volgens Scarlet een cirkelzaag)

Hier bleef het toen bij. Nu, jaren later, heb ik soms best spijt van mijn beslissingen in die periode. Ik ben uiteraard veranderd en anders tegen dingen aan gaan kijken in de afgelopen jaren. Dat is logisch, want ik was nog maar 17. In die periode denk je nog niet zo na over de toekomst en bagatelliseer je dat soort dingen. Ach, dat vind ik later echt nog wel mooi hoor! Wanneer ik in de zomer in mijn bikini loop of in de winkel een schattig jurkje met open rug zie, vind ik het best jammer dat die grote zwarte tatoeage daar zit. Hoe moet dat nou straks wanneer ik ga trouwen? Dan heb ik een hele mooie sprookjesachtige witte strapless jurk aan…met een grote zwarte vlek erboven. Begrijp me niet verkeerd, ik vind tatoeages nog steeds erg leuk, maar als ik de tijd terug kon draaien had ik wat beter en langer nagedacht over het soort, de grootte en plaats van de tatoeage.

Je kan tegenwoordig je tatoeage ook weg laten laseren, maar of het er mooier van wordt? Je krijgt dan in plaatst van een zwarte of gekleurde vlek een soort van weggevaagde vlek. En niet alleen dat, het schijnt ook enorm duur en pijnlijk te zijn.

Een andere optie is een nieuwe tatoeage eroverheen laten zetten. Je kent het programma America’s worst tattoos op TLC misschien wel. Mensen met verschrikkelijk tatoeages (dan zijn die van mij zo erg nog niet) laten de plaatjes “renoveren”. Ik moet zeggen dat het resultaat vaak super is. Ik heb hier zelf ook wel eens over nagedacht en ben een keer naar een tattooshop gegaan om advies te vragen voor mijn rug. Het nadeel is alleen dat hij dan nog groter wordt en het lastig is om er iets overheen te zetten omdat de gehele tatoeage zwart is. En wat nou als ik de nieuwe later ook niet meer mooi vind?

Joyce everink tatoeage

In totaal heb ik nu 4 tatoeages. De 4de en laatste tatoeage zit op mijn pols, het zijn de initialen A &W. Van deze tatoeage kan ik met zekerheid zeggen dat ik er geen spijt van heb. Hij heeft een speciale betekenis voor me en staat voor de naam van een overleden vriendin.

Al met al is het dus verstandig om goed na te denken voordat je zo’n permanente beslissing neemt. Je vindt het nu misschien geweldig, tof en stoer, maar je smaak kan veranderen door de jaren heen.

Heb jij tatoeages waarvan je achteraf toch spijt hebt?
Ik ben benieuwd!