Drie jaar geleden verliet ik Amsterdam voor het Caribisch eiland Bonaire. Mijn zus, die al een aantal jaren daarvoor samen met haar gezin op deze vakantiebestemming zich had gesetteld, riep heel hard; we missen je, er is hier werk voor je en de zon schijnt. Wie niet waagt, wie niet wint dacht ik (terwijl het keihard regende) en hop een ticket was al gauw geboekt. Vlak voor vertrek drukte mijn tante me wel op het hart dat ik op moest passen voor foute mannen. Ze moest zelf heel hard lachen toen mijn rare frons haar weer herinnerde aan het feit dat ik niet op mannen val. Lesbisch op Bonaire. Het laatste waar ik überhaupt ook maar mee bezig wilde zijn was liefde aangezien mijn hart een gigantische deuk had opgelopen dat jaar.

De eerste periode op Bonaire besteedde ik mijn tijd dan ook vooral aan werk. Na een jaar had ik mijn consultancy opgezet en voerde ik diverse freelance klussen uit vanuit mijn studio, een knus eigen plekje op loopafstand van de zee en het centrum. Ook werkte ik op twee boten en nam ik na een mooie tocht de toeristen mee het water in om kennis te laten maken met de prachtige onderwater wereld. Door de toeristen en hun vragen werd het mij opeens heel erg duidelijk dat ik single en bovendien lesbisch ben: Do you have children? Are you married? Why not? No, no and well I haven’t met someone special yet.. 

Gevolg: het begon te kriebelen, ik miste het flirten enorm, maar op Bonaire was er niemand om mee te flirten. Geen WAUWIEEE momentjes en vrouwen waarvoor je bijna je nek verdraait, nee absoluut niet. Hoe vaak ik wel niet heb gehoord : “Maar het barst daar toch van de toeristen en ik hoor dat er een enorme gay scene is op het eiland?” Nou, ik weet niet hoor, die gay scene is mij tot heden ontgaan, of bedoel je de 40 plussers club hier? Daarnaast gaan toeristen vaak weer weg na een week…

lesbisch bonaireWeer een jaar later maakte ik via een vriendin kennis met Tinder: “Waarom probeer je Tinder niet, je maakt een profiel aan en je kan meteen swipen!” Na haar uitleg leek het mij eenvoudig om een leuk iemand te vinden. Vooral dat swipen maakte mij nieuwsgierig. Als ik mijn vriendin mocht geloven zou ik een lamme wijsvinger krijgen van dat swipen, maar helaas… Er bleek veel minder te swipen op Bonaire dan in Amsterdam. Na een dag bleef het Tinder cirkeltje nog steeds knipperen, niets te swipen. Ik begreep er geen bal van, totdat ik opeens een foto zag laden. Aha Denise kwam te voorschijn. Denise 68 km afstand, oftewel Denise woont niet op dit eiland maar op Curaçao. Denise staat ook met haar baby op een foto en Denise heeft een dikke tatoeage met I love …. boven haar, dikke borst. Oké, dat is dus Tinder.

Een week later kwam er weer iemand tevoorschijn op de Tinder radar, een leuke knappe vrouw van Curaçao, maar helaas met iets andere verwachtingen dan ik: op zoek naar een vrouw voor haar en haar man….. swipe…  Ondertussen kreeg ik allemaal berichtjes van vrienden uit Nederland of ik niet eens een bezoekje moest maken naar Aletta’s geitenboerderij……..

Volgende alternatief: Guapa; een hilarische app waardoor ik erachter ben gekomen dat veel dames uit de regio en omstreken een favoriete pose hebben: zijwaarts poseren met de billen naar achteren en de handen in de zij. Het valt me ook op dat veel dames hun borsten graag de lens in duwen en wanneer ze lachen dat er vaak goud tevoorschijn komt. Geweldig vermaak, maar helaas niet het vermaak waar ik op zit te wachten.

lesbisch bonaireNa al deze teleurstellende taferelen besloot ik een half jaar geleden om me maar weer eens in te schrijven op Lexa. Tot mijn verbazing zag ik profielen die er ook al 5 jaar geleden opstonden, waardoor ik een beetje begon te twijfelen aan de geloofwaardigheid van de site. Gelukkig kreeg ik al snel heel leuk contact met een dame woonachtig in regio Haarlem. Niet erg praktisch als je 9.000 km van elkaar vandaan woont, maar goed, ik lag in een vouw om haar berichten, dus toch maar eens skypen. Nou, na zo’n eerste ‘skype-date’ vraag je jezelf ook weer af, hoe je in godsnaam een relatie op zo’n lange afstand moet onderhouden. In het verleden heb ik gelat en dat was zo vreselijk, dat ik acuut besloot om daar toch ook een stop op te zetten. Ayo Lexa.

Nu moet ik zeggen dat ik ook veel vrouwen hoor klagen over de beschikbaarheid van leuke vrijgezelle mannen. Maar stel je, voor je zit op een heerlijk eiland met 17.000 inwoners, waarvan de helft man, en ongeveer 3.500 kinderen/jong volwassen, dan blijven er grofweg 5000 vrouwen over. Van de 5000 vrouwen zit bijna 90 procent in een relatie, dus blijven er 500 vrouwen over. Tien procent van 500 vrouwen is 50. Ohw wacht, van deze 50 vrouwen zijn er ook nog eens 40 die niet in mijn leeftijdscategorie vallen. Dus ik kom uit op grofweg 10 lesbisch vrouwen, alleen heb ik geen idee waar die zijn. Je kunt je voorstellen dat toen ik afgelopen winter in Nederland was en ik langer dan een uur kon swipen op Tinder, ik mijn ogen uitkeek.

Lesbisch op het Caribische eiland BonaireOp dit moment heb ik het losgelaten en haal ik voldoening uit mijn werk en de kwaliteit van het eiland leven. Indien je benieuwd bent hoe dat eruit ziet, neem een kijkje op mijn Instagram of kom voor mijn neus lopen op Bonaire.