Omdat vorige maand mijn ovulatie op dag 10 was, hebben we op dag 9 maar een doosje ovulatietesten gekocht, zodat we zelf konden bekijken of we een afspraak moesten maken voor inseminatie. We willen dit deze keer zelf onderzoeken omdat dag tien op een maandag valt en ik het liefst wordt geholpen door de gynaecoloog die op donderdag werkt. Dus als mijn eitje nou even lui is en blijft liggen tot dag 13, zou me dat erg goed uitkomen.

Voor de zekerheid test ik op dag 10 wel alvast met de nieuwe dure testen die de ovulatie digitaal weergeven met een leeg rondje of een smiley. Tot mijn verbazing geeft de test een smiley weer, wat betekent dat mijn ovulatie binnen 24 uur zal plaatsvinden.Ik vind dat persoonlijk helemaal niet iets om over te ‘smilen’, aangezien dit betekent dat ik voor de hele reutemeteut naar een andere arts moet. Bij die arts is het nog maar de vraag of het me ook lukt om te ontspannen zodat de hele procedure uitgevoerd kan worden. Ik bel direct naar de kliniek en zij maken voor de volgende dag een afspraak bij een mannelijke arts. Ik baal vreselijk en begin van angst te huilen. Ik whatsapp Joyce en zeg haar het niet te zien zitten. Zij regelt op haar werk dat ze de volgende dag ’s middags vrij is zodat ze mee kan.

een echte vrouwIk maak me ondertussen steeds meer zorgen en bel opnieuw de kliniek. “Ja, hallo, nogmaals met mij, u heeft morgen een afspraak voor me ingepland bij Dr…, maar het gaat bij mij allemaal echt heel lastig en nu moet ik ook nog bij een man die ik niet ken, kunt u me niet bij een vrouw inplannen?” De dame aan de telefoon is duidelijk en kort. Ze heeft de afspraak, rekening houdend met mijn moeite, ingepland bij deze arts. Oké, dank u. Soms helpt het beter als mensen streng tegen mij zijn, dan wanneer ze lief, aaibaar warm zijn. Oftewel, ik ben enigszins gerustgesteld.

De volgende ochtend doe ik opnieuw een LH test en weer verschijnt de smiley op het schermpje. Gelukkig, want we waren bang dat we al te laat waren. We springen in de auto en crossen weer in ruim een uur naar het mooie Brabant. Ik ben gespannen, maar probeer, door mijn buik ademend, te ontspannen. Wie zou de arts zijn die mij gaat insemineren? Ik ben extreem gefocust op de deuren van de twee spreekkamers. Na een tijdje verlaat een lesbisch koppel één van de spreekkamers. Zouden we nu aan de beurt zijn?

Dan verschijnt er een soort kleine versie van vader Abraham kruising Kabouter plop. De paniek jaagt door mijn lijf. Opnieuw begin ik bijna te huilen. “Moet ik bij hem? Moet hij mij..?” Ik kan mijn zin niet eens afmaken. Joyce begint te lachen, maar zegt ook even af te wachten. Daarbij zegt ze dat hij heel vriendelijk overkomt, veel vriendelijker dan die stugge andere arts. De andere arts wandelt dan voorbij. “Ja! Hem wil ik, die met dat chique bloesje! Wij hebben hem eerder gesproken! Hij is oké.” Twee minuten later roep hij ons, godzijdank, zijn spreekkamer in.

een echte vrouwWe vertellen over de LH test en maken heel duidelijk dat ik erg veel moeite heb met het maken van een interne echo en het doen van de inseminatie. Hij reageert vriendelijk. Ik trek maar weer eens mijn broek en onderbroek uit en loop in mijn nakie naar de stoel. Ik vergeet telkens weer wat de voor –en achterkant van die beenbeugels is, dus vraag dat maar gewoon. Ik ga liggen en probeer snel door mijn buik te ademen en mijn bekkenbodemspieren te ontspannen. Dr. chique bloesje is er echter snel bij en ploept de echo er zo in. Hij richt het echo-apparaat naar de linker eierstok en feliciteert mij met het bezit van een enorm aantal eitjes. Ik voel me bijna even trots. Wauw, ik ben een echte vrouw! (n.b. ik vind btw dat iedere vrouw een echte vrouw is hoor, dit was enkel mijn gevoel op dat moment) Dan vervolgt hij “maar hier zit helaas geen groot eitje bij, dus dan moet die bij de rechter eierstok zitten.” Hij beweegt het ding naar rechts, een onprettig gevoel, maar treft daar ook geen groot eitje. Dat is vreemd. Dan bekijkt hij het endometrium.

De eerste keer toen hier over werd gesproken had ik geen flauw benul waar het over ging. Ik mag dan wel goed zijn geweest in biologie op school, maar dit was ik al lang vergeten. Het endometrium is een mooi woord voor baarmoederslijm. Die vieze rode meuk die naar buiten komt als je ongesteld bent. Nou dat slijm was ook nog veel te dun om een eitje daar lekker zacht in te nestelen. Flop, echo-apparaat er weer uit. Probleem was dat het zaadjeskwakje ontdooid op mij lag te wachten. Het insemineren deden we dus toch maar, anders moest het sowieso weggegooid worden. Even was ik bang, zou dit wel goed gaan? Maar opnieuw was Dr. chiqye bloesje razend snel en voor ik het wist was alles al gebeurd. Broek aan! We begrepen er niets van, want de test was twee maal positief geweest. Het leek er niet op dat er al een eisprong was geweest en volgens Dr. chique bloesje zou het nog zeker 4 dagen duren voordat er een eitje dat te zien was volgroeid zou zijn.

We waren teleurgesteld. We waren hier met hoge verwachtingen heen gegaan. Joyce had speciaal vrij gevraagd. Nu leek het alsof we voor piet snot waren gekomen. Piet zaad. Weggegooid zaad. Hij raadde ons aan die zaterdag nog eens langs te komen voor een echo. Als er dan wel een eitje volgroeid zou zijn, zouden we diezelfde middag nog kunnen insemineren. Met een wat leeg gevoel reden we terug naar huis. Eenmaal thuis werd mijn negatieve gedachtemolen weer in werking gesteld. Misschien had ik mijn lichaam toch teveel tekort gedaan tijdens mijn eetstoornis en kreeg ik nu regelmatig mislukte eisprongen? Misschien waren mijn eitjes sowieso niet goed en zou een volgende keer zinvol insemineren nog maanden op zich laten wachten? Ja hoor, alles ging moeilijk in mijn leven dus dit zou ook wel moeilijk verlopen. Ho Stop, riep Joyce, hier kan ik niet tegen, houd hiermee op. Ik hield mijn mond, maar de angst en negatieve gedachtes dwaalden door.

een echte vrouw
Fruit! Groente! Vis! Vlees! Visolie!

Dat moest ik maar nemen om te zorgen dat mijn lichaam extra gezond werd en vruchtbaar zou zijn. Ik googelde me suf naar wat je nu precies moet eten om vruchtbaarder te worden, maar kon nergens dé oplossing vinden. Eigenlijk was de oplossing gewoon goed voor jezelf zorgen en gevarieerd eten. Weinig anders dan een normaal mens moet doet, dan ik al deed, alleen nu zijn de consequenties meer zichtbaar. Je beseft je pas hoe belangrijk het is om goed voor je lichaam te zorgen als je er iets van nodig hebt. Toen ik rond mijn 22ste ruim twee jaar lang niet ongesteld werd, vond ik dat fijn en handig. Ik dacht totaal niet na over de consequenties, over later. Ik besefte me niet dat mijn wensen later zouden veranderen en ik vreselijk spijt zou kunnen krijgen van wat ik mijn lichaam heb aangedaan. Ik besefte me niet dat ik met dit gedrag ook mijn toekomstige partner veel verdriet zou kunnen doen. Ik besefte me niets of in ieder geval nauwelijks iets.