365 dagen overleven. Het is me net 365 dagen gelukt. Opnieuw beginnen. Weer opnieuw. Keer op keer op keer. Hoeveel keer houd ik het nog vol? Gelukkig nieuw jaar! Hoezo gelukkig? Ik ben al maanden ongelukkig en zie als een berg op tegen het nieuwe jaar. Iedere dag kijk ik naar de klok. De wijzers laten me weten of ik alweer mag gaan slapen. Ik wil niets voelen, want wat ik voel maakt me verdrietig en boos. Boos op mezelf. Ik ben depressief, zonder goede reden. Althans dat is mijn mening. Ik haat die gevoelens, wat ervoor zorgt dat ze met de minuut toenemen. Ik weet dat het accepteren van deze gevoelens het een stuk makkelijker zou maken. Milder voor mezelf zijn. Bij mezelf denken: Hey! Het is oké.

In plaats van mezelf aan te moedigen tijdens het beklimmen van die donkere berg, geef ik mezelf bij ieder moment van stilstand een schop. Sukkel die je bent! Mislukkeling! Nietsnut. Er zijn zoveel mensen die het veel zwaarder hebben. Mensen in oorlogen, mensen zonder geld en eten. Wat zeur ik eigenlijk? Iedere nieuwe stap omhoog voelt zwaarder, slechter, pijnlijker. De momenten die leefbaar zijn, zijn de momenten dat ik slaap. Wat zou ik graag willen slapen. Met moeite sleur ik mezelf naar de badkamer. Weer opnieuw douchen, aankleden en iets gaan doen. En waarvoor? Om het morgen, overmorgen en die dag daarop weer opnieuw te doen? Ik zou zo graag willen verdwijnen, maar verdwijnen kan alleen maar voorgoed. Is dat wat ik wil? Ik weet het niet. Zelfs daar ben ik stom en te laf voor.

Hey! Het is okéIk wil verdwijnen, maar ik wil het ook gewoon leuk hebben. Hier en nu. Waarom kan iedereen genieten van het leven, behalve ik? Ik voel me eenzaam. Al zou mijn kamer met rijen vol mensen staan, ze vullen de leegte niet. Ik voel me leeg en overvol tegelijk. Gedachten en gevoelens wisselen elkaar zo snel af, dat ik ze niet kan bijhouden. Het enige wat overblijft is een overheersend naar gevoel. Een onbeschrijfelijk naar gevoel. Ik kan het niet uitleggen. Het overvalt me en neemt alles over. Als iemand anders toch alles over zou kunnen nemen en ook maar even kan begrijpen wat ik voel. Ik vlucht voor mijzelf. Mijn bed, mijn toevluchtsoord. Daar waar de emoties stoppen. De donkerte onder de deken verdwijnt. Het zwart in mijn hoofd verdwijnt door het zwart van de nacht.

Zoals ik hierboven heb beschreven heb ik me regelmatig gevoeld. Er leek soms geen einde aan te komen. Ik wist niet waar te beginnen bij het beklimmen van die donkere berg. Therapie en jaren ervaring hebben me geleerd dat praten het begin is en accepteren de tweede stap. De zin ‘Hey! Het is oké.’ staat hier eigenlijk wel mooi symbool voor. Iemand die tegen me zegt dat het oké is om erover te praten én ik die tegen mijzelf zegt dat het oké is om het te delen. Ik heb er niet voor gekozen om mij zo te voelen. Een depressie is niet mijn eigen schuld. Mezelf dit kwalijk nemen werkt enkel averechts. Hoe bozer ik op mijzelf ben, hoe slechter ik me voel, hoe zwaarder de weg van herstel.

Hey! Het is okéIk vind de nieuwe campagne ‘Hey! Het is oké, maak depressie bespreekbaar’ daarom ook enorm waardevol. Het is zo belangrijk om te praten over je gevoelens en je niet te schamen voor het feit dat je depressieve gevoelens hebt. Ik ben een enorm slechte prater, maar het heeft mij wél geholpen om uit die depressie te komen én meer echt contact te krijgen met mensen. Ik voel me hierdoor ook een stuk minder eenzaam. Het bijzondere is bovendien dat als je de moed vindt om te praten over je gevoelens, je zal ontdekken dat er zoveel meer mensen zijn die zich hierin herkennen. Juist dat contact kan heel waardevol zijn.

Ruim 800.000 mensen in Nederland hebben een depressie. Waaronder ook voor jongeren (13-18 jaar) en jonge vrouwen (18-35 jaar). Uit een recent onderzoek in opdracht van het ministerie van VWS blijkt dat praten bij 60,4% van de jongeren bijdraagt aan het herstel. Bij jonge vrouwen is dit maar liefst 70,6%. Waarom vinden we het met zijn allen dan toch zo moeilijk om erover te praten?

De Top 3 redenen waarom jonge vrouwen dit moeilijk vinden:
1)  Wil anderen niet belasten: 71,1%
2)  Wil zijn situatie zelf zonder hulp oplossen: 59,5%
3)  Vindt haar situatie niet ernstig genoeg: 58,9%

Ik herken deze redenen absoluut. Ook ik wilde niemand met mijn ‘gezeur’ belasten en ook ik dacht het wel alleen op te lossen. Achteraf gezien is dit echt zonde geweest. Zonde van al het verdriet én zonde van mijn tijd. Hoe eerder je erover praat, hoe eerder de weg terug naar een fijner leven, een betere toekomst. Geloof me, je stelt je niet aan. Het valt niet mee en ja, ook jij verdient hulp.

Hey! Het is okéDe komende periode vinden er rondom deze ‘Hey! Het is oké’ campagne ook allerlei activiteiten plaats om iedereen met depressieve gevoelens te motiveren om erover te praten. Zo is op woensdag 7 februari Moodcamp in Beesd. Op Moodcamp vind je onder andere de Moodcamp Obstacle Run (2 km lang met zo’n 10 hindernissen). Elke hindernis staat symbool voor een symptoom dat je kunt ervaren als je een depressie hebt. Het gaat niet alleen om de hindernis, maar ook over het perspectief om er weer uit te komen. Hierdoor is iedere hindernis een conversatiestarter. Zowel voor iedereen die zelf een depressie of depressieve gevoelens heeft als mensen die iemand kennen met een depressie. Ook is er een binnenlocatie met een podium voor sprekers en aanvullende activiteiten. Je kunt je hier aanmelden. Deelname aan Moodcamp is gratis.

Twijfel je of je een depressie hebt? Check dan eens onderstaande symptomen. Heb je er gedurende twee of meer weken 5 of meer, dan zou je weleens kunnen lijden aan een depressie.

Onthoud wel: Je hoeft niet eerst volledig te voldoen aan vijf symptomen om jouw problemen serieus te nemen. Ieder mens is anders. Ben je ongelukkig? Praat er dan over. Of je nou wel of niet de diagnose depressie hebt of krijgt, het gaat erom dat je weer gelukkig wordt.

  • Een sombere stemming;
  • Een duidelijk verminderde interesse of plezier in (bijna) alle activiteiten.
  • Een verminderde eetlust en gewichtsverlies, of juist een toegenomen eetlust met gewichtstoename;
  • Slapeloosheid, slecht slapen of juist te veel slapen;
  • Geagiteerd en rusteloos zijn of juist geremd;
  • Vermoeidheid en verlies aan energie;
  • Gevoelens van waardeloosheid of overmatige schuldgevoelens;
  • Moeite hebben met concentreren, nadenken en beslissingen nemen;
  • Terugkerende gedachten aan de dood of zelfdoding.

Er zijn enorm veel goede hulpinstanties en hulpverleners die jou kunnen helpen bij je problemen. Ik heb zelf een depressiegroep gevolgd en heb gesprekken gehad met een psychiater en psychotherapeut. Nee, dat maakt me niet gek. Nee, daar schaam ik me niet voor. Ik ben blij dat ik ervoor heb gekozen om hulp te zoeken en het gevecht aan te gaan. Hierdoor ben ik nu een stuk gelukkiger en kan ik het leven beter aan.

Heb je nou zelf geen depressie, maar ken je wel iemand die de symptomen van een depressie vertoont? Probeer dan eens het gesprek met hem of haar aan te gaan. Juist omdat praten over een depressie zo moeilijk is, kan het enorm helpend zijn om een klein voorzetje te geven. Door interesse te tonen, een luisterend oor te zijn en niet te oordelen, ben je vaak van grotere waarde dan je zelf denkt.

Hey! Het is oké depressie

Ik ben benieuwd hoe het met jou gaat. Herken je iets in deze blog? Voel je je aangesproken? Deel dan zeker je ervaringen. Heb je waardevolle tips voor anderen, laat deze dan ook gerust achter. Meer weten en lezen? Bezoek dan ook eens Heyhelpt.nl

In opdracht van de Rijksoverheid.