We hebben om precies te zijn nog 8 minuten. Ik sprint door het huis. Hoofd onder de douche om vervolgens met een handdoek en een tandenborstel verder te lopen. Ik ben laat, maar desalniettemin geef ik de kat te eten. Ik vertel in mijn haast een verhaal over de Titanic. Het stuk waarbij Rose en Jack achter een hek staan en degene met de sleutels aan de andere kant staat. Op gevaar voor eigen leven loopt hij terug om ze de sleutels te overhandigen. Hoogstwaarschijnlijk snapt niemand waar deze vergelijking vandaan komt.

In de derde klas van de middelbare school ging het niet zo goed. Ik had moeite op te letten in de klas en kon het tempo nauwelijks bijhouden. Op een avond was ik op een of andere manier terecht gekomen bij de kenmerken van ADD. “Volgens mij heb ik ADD!”, zei ik tegen mijn zusje. Ik herkende alles. Het voelde als een opluchting.

ik heb addHet heeft nog een aantal jaar geduurd voor we het hebben laten onderzoeken. En toen ik hoorde dat ik het daadwerkelijk had, had ik een verklaring. Ik ben niet gek, ik heb ADD. Creativiteit loopt als een leidraad door mijn leven. Het is één van de kenmerken waar ik me aan vastklamp. Ik probeer te lachen om mijn gedrag en te focussen op mijn kwaliteiten.

“Ik ben niet gek, ik heb ADD”

Op sommige momenten, daarentegen, nemen mijn emoties het over. Als ik weer iets ben vergeten, als er weer iets is aangebrand. Als ik met half natte sokken door het huis ren, en de minuten hoor wegtikken. De metro hoor wegrijden. Ik weer ietwat laat ben. Ik voelde me altijd anders. Tot ik me realiseerde dat anders ook heel mooi kan zijn. Dat iedereen anders is. En tegelijk allemaal hetzelfde. Een mensenmassa aan verhalen.

Ik doe sinds dit jaar de opleiding Mediavormgeven. Creativiteit in overvloed. Ik heb nu een aantal ADHD vrienden, waar ik mijn gedachtegangen mee kan delen. Ontwerpen, schrijven en lezen zijn mijn allerliefste hobby’s. Ik schreef een keer een column voor Metro, en zo ontstonden er verhalen in mijn hoofd en vervolgens op papier.

“Words can’t describe how thankful I am”

Moet je je voorstellen... Het gevoel dat je hebt als je zojuist een boterham in de broodrooster hebt gestopt. Je kan er naast blijven staan. Je kan weglopen en iets anders gaan doen. Op een gegeven moment springt je brood uit de broodrooster.

Moet je je voorstellen... Het gevoel dat je hebt als de broodrooster defect is. Onbegrensd en onbeperkt je brood blijft roosteren. Maar dat niet alleen. Je brood verbrand uiteraard als je het er niet uithaalt. Je was hoogstwaarschijnlijk lekker tv aan het kijken om vervolgens een aangebrande geur te ruiken. Compleet uit je hoofd verdwenen.

ik heb addMoet je je voorstellen... Dat je opslagruimte vol is, maar je hoofd maar foto’s blijft schieten. Screenshots van onnodige momenten. Verhalen dwalen als blaadjes door elkaar. Er valt koffie overheen.

Moet je je voorstellen... Dat er een invasie van broodroosters als een leidraad door je leven loopt. Dat de oven -zonder timer uiteraard- ook nog even gedag komt zeggen. Dat je het gevoel hebt continu alert te moeten zijn omdat je anders een broodrooster vergeet. Je herinnert jezelf eraan, maar je hoofd neemt een creatief zijpad. Zo gaat dat. Immens vermoeiend. En soms, soms zou ik niet anders willen……

Hey, lampjes! Hoe mooi! Zullen we op vakantie gaan? Dat is een vet leuk idee! Ik kan ook een filmpje maken. En schrijven. Eerst in bad gaan. Broodrooster. Vergeet de broodrooster niet. Hij is defect. Al je doekoe in een louis store. Leuke muziek! Wat betekent dat? Doe ik het wel goed? Is het wel goed geschreven?

Lees ook: Heb ik ADD? Kenmerken en zelftest.

Geschreven door Marsha. Ook een gastblog schrijven? Mail ons: ikvrouwvanjou@gmail.com