“I don’t want control, I want to let go!” ….één van de nieuwste singles van Pink ‘What about us‘ knalt door de speakers van mijn luxe racemonster en ik zing hard mee. Het klopt precies wat ze zegt, maar het is zo freakin’ ingewikkeld. Ik wil geen controle, ik wil loslaten. Niet alleen ingewikkeld voor mij, maar voor heel veel vrouwen tegenwoordig. We willen allemaal de controle over ons leven, maar zitten hier tegelijkertijd zo in gevangen dat onze grootste wens vrijheid is. Loslaten. Gewoon even alles loslaten en leven zonder controle. Zonder de hele dag 100 touwtjes in handen te hebben en op het juiste moment aan het juiste touwtje te moeten trekken.

Heel soms droom ik dat ik van een gebouw af spring en vroeger droomde ik dat ik van de trap af sprong. Niet uit wanhoop, maar om te vliegen en zonder controle te leven en vrij te zijn…

Iedere dag plan ik het liefst van uur tot uur. Op die manier kan ik zoveel mogelijk doen, heb ik overzicht, heb ik de minste stress én heb ik de controle. Heerlijk. Of toch niet? Vreemd genoeg zijn de weekenden daarom soms best lastig voor mij. Ze bieden te veel ruimte, te veel vrijheid. Ik word wakker en moet er niet direct uit. Wat nu? Blijven liggen? Wachten tot Joyce wakker is? Er alvast uitgaan en dingen ondernemen? Ingewikkeld. Had ik vrijdagavond maar een duidelijke planning gemaakt. Had ik maar een agenda opgesteld voor het weekend, dan wist ik nu wat te doen en waar ik aan toe was. Nu voel ik me wat doelloos, wat zorg voor onbehagen en lichtelijke irritatie. Heeft Joyce hier geen last van? Voelt zij zich niet lui als ze nog een uur in bed blijft liggen? Nee. Joyce heeft geen idee waar ik het over heb. Het is immers weekend.

controle loslatenControle. Controle over wat ik doe, over hoeveel ik beweeg, waar ik aan denk, over wat ik eet en over hoe ik me voel. Nee, was het maar zo’n feest. Over exact dat wat het meest belangrijk is in je leven en wat verantwoordelijk is voor geluk, heb ik geen controle. Ik heb geen controle over mijn gevoelens en dat maakt het zo ingewikkeld en frustrerend. Kon ik mijn gevoelens maar controleren, dan zou ik ervoor zorgen dat ik me iedere dag positief voelde, weinig angsten had, geen onzekerheden kende en iedere dag voldoende liefde voelde om iedereen om mij heen te voorzien van.

Controle over je gevoelens kan je veinzen door ze te onderdrukken. Ik deed het onbewust en indirect. Weinig eten, veel bewegen. Zeg maar dag tegen die gevoelens en zeg maar dag tegen je hart. Kilte om mij heen en kilte in mijn lijf. Er bleef weinig van me over, maar hé, ik had de controle. Meer controle dan een ieder om mij heen, dacht ik… Ik bepaalde exact wat ik at, hoeveel stappen ik zette en hoeveel kilo ik woog. Macht, een meester voelde ik me. On top of the world. Niets of niemand kon me raken, want ik voelde niets. Ieder touwtje stond strak gespannen, geen ruimte voor viering. Het feest was voor de zwakken. Keihard, iedere dag. Een machine, een monster. Dat was wat ik werd. Controle over mijn leven was echter het laatste wat ik had.

Hoe meer controle ik had, hoe meer mensen hun rug keerden. Hoe harder ik werkte, hoe minder ik voelde. Leven. Ik leefde niet meer. Ik was enkel bezig met getallen, plannen, voldoen aan mijn eigen gestelde hoge eisen. Mijn leven kende geen weekend. Vakantie was voor de lamlendige. Bikkelhard en alleen. Iedere spier in mijn lichaam stond gespannen en iedere snaar die irritatie kon veroorzaken, stond gespannen. Dit was ik. Een mens onder controle, zonder controle. Ik was geen mens meer. Controle zonder compassie. Presteren tegen de pijn. Dit was mijn leven, maar niet wie ik wilde zijn.

controle loslatenJaloersmakend hoe vrij mensen kunnen zijn. Vrij in hun hoofd, vrij van iedere pieker of prestatiedrang. Vrij van moeten. Vrij van controle. Ik wil geen controle, ik wil loslaten. Vakantie is als een pittig proefwerk. Genieten is mijn grootste uitdaging. Het spreekt mijn gevoel van eigenwaarde aan. Wie ben ik zonder planning, zonder agenda, zonder prestaties. Wie ben ik zonder controle? Een glas te veel laat het zien. Een vrolijk en vrij mens. Liefdevol. Positief en spontaan. Verlangend naar contact en intimiteit. Los van bevestiging en angst.

Ik wil geen controle, ik wil loslaten. Maar hoe? Hoe laat een mens los? Hoe kan je loslaten, als vasthouden alles is wat je denkt te hebben? Het voelt als springen van een flat zonder vleugels. Heerlijk, maar dodelijk. Ik droom. Een huis in Frankrijk, een bakkerij. Een veld vol bloemen en ik ren. Ik ren naar nergens, omdat dat vrijheid is. Genieten van nu. Ik wil leven zonder controle, met vleugels, voluit en vrij.


♥ Stem HIER op Scarlet voor de #VIVA400 ♥