Ik ben parallel biseksueel, wat inhoudt dat ik behoefte heb aan een relatie met een man en een vrouw, tegelijkertijd. Ik was 14 en de meiden in de klas waren helemaal weg van onze nieuwe leraar Duits. Ik niet, ik had al een jaar zitten zwijmelen bij mevrouw Müller. Ik snapte mezelf niet helemaal, maar echt druk maakte ik me er ook niet over. Ook in de jaren erna werd ik vooral verliefd op vrouwen. Jongens vond ik wel interessant, maar verliefd werd ik niet echt. Tot ik op mijn 16e na wat vakantievriendjes Rick ontmoette. Tijdens het uitgaan sloeg de vonk over en al snel werd het serieus….

Op mijn 19e kochten we een huis en nog voor ik klaar was met mijn HBO studie woonden we samen. Het idee dat ik misschien toch ook op vrouwen val had ik achter me gelaten. Tot ik op mijn 21e verliefd werd op mijn bazin. Huilend vertelde ik het mijn vriend. Hij reageerde heel begripvol en accepterend, maar heel serieus nam hij het nog niet. Vanaf dat moment realiseerde ik me dat ik biseksueel ben. Een paar jaar later werd ik moeder en was ik er niet zo mee bezig. Ik keek op straat vooral naar vrouwen, met mijn vriend maakte ik er grappen over, en ik sprak er regelmatig over met vriendinnen, maar meestal was het op de achtergrond.

We kregen nog een kind, trouwden en hadden een prima huwelijk, maar toch miste ik iets. Het verlangen naar een vrouw laaide regelmatig op en werd steeds sterker. Ik werd verliefd op een hetero vriendin en vanaf toen kon ik het niet meer onderdrukken. Ik was niet gelukkig, ik voelde een continu gemis, was niet compleet. Ik sprak hierover met mijn man, die begripvol luisterde, maar niet goed wist wat hij er mee aan moest. Op een avond met vrienden die de situatie herkenden hoorde ik Rick zeggen dat hij er geen moeite mee zou hebben als ik ook een relatie met een vrouw zou hebben. Hij wilde vooral dat ik weer gelukkig was.

Ik wist niet wat ik hoorde en had nooit verwacht dat dat bespreekbaar zou zijn. Avondenlang hebben we erover gepraat. Ik wilde zeker weten dat hij het echt oké vond. Het feit dat ik het niet meer hoefde te onderdrukken was zo bevrijdend!

Vlak erna ontmoette ik Eva. Ik vond haar leuk, maar ze was nog getrouwd en was niet met mij bezig. Kort erna is ze gescheiden van haar vrouw en kregen we wat meer contact. Al snel was duidelijk dat we heel gek op elkaar zijn en kregen we een intense relatie. Er volgende een periode van heftige emoties. Al die tijd ben ik open en eerlijk geweest naar mijn man. Ik worstelde met de overweldigende gevoelens, de twijfels en de jaloezie van mijn man en mijn vriendin.

Ik ben parallel biseksueelfotografie: Fadilahph

Mijn identiteit moest opnieuw vorm krijgen. Was ik biseksueel, of misschien toch gewoon lesbisch? Mocht ik dit vragen van mijn man en vriendin? Hoe zou de omgeving reageren? Mijn emoties waren soms zo overweldigend dat ik besloot hulp te zoeken. Dagen hebben Rick, Eva en ik gepraat over hoe we dit aan wilden pakken, welke rol Eva zou gaan spelen in ons gezin, hoe we omgaan met ieders grenzen en wat we onze omgeving wilden vertellen. We besloten dat de kinderen nog niet hoeven te weten hoe het precies zit. Ze weten dat Eva een hele goede vriendin is en zijn dol op haar. Als de tijd er rijp voor is zullen we uitleggen hoe het precies zit. Ik vertelde het mijn ouders, mijn zus en mijn vrienden. Mijn schoonfamilie en de vrienden van Rick weten het niet, hij wil het oordeel niet over zich afroepen.

We zijn nu 2 mooie, maar pittige jaren verder. Rick en Eva hebben een vriendschap ontwikkeld, waarbij er respect is voor ieders positie binnen deze bijzondere relatie. Eva raakt wat meer verweven in ons gezin. Als ik met Rick een weekend weg ga past Eva op de kinderen die haar zien als zorgzame tante. De kinderen vinden het heel normaal dat ze er vaak is. Het vergt veel open en eerlijke communicatie, waarbij continu moet worden afgestemd of iedereen nog gelukkig is met de situatie, of er niet over grenzen wordt gegaan en hoe we omgaan met jaloezie.

Nu na 2 jaar kan ik zeggen dat het alle energie en emoties waard zijn geweest. Het is hard werken voor ons alle 3 en ik ben heel trots op hoe wij deze manier van leven vorm hebben kunnen geven. Een leven waarin iedereen gelukkig is, al zal het altijd zoeken blijven naar de juiste balans.

Het heeft Rick en mij ook dichter bij elkaar gebracht. Ik voel me gelukkiger, completer, rustiger en veel meer mezelf. Ik ben parallel biseksueel, maar kom weinig mensen tegen die op deze manier een relatie hebben en daar open over zijn. Dat vind ik soms jammer. Ik voel me niet thuis bij de polyamoreuzen en de meeste biseksuelen hebben óf een man óf een vrouw. Er rust toch nog vaak een taboe op het hebben van meer dan 1 relatie.

Ik heb gemerkt dat er meer mensen zijn die met deze behoefte rondlopen, maar het niet bespreekbaar durven te maken, bang zijn voor de buitenwereld en voor de reactie van de partner. Maar goede communicatie en eerlijk durven zijn naar jezelf en de anderen maakt vaak meer mogelijk dan je denkt.


Door: Hindra – Wil jij ook een gastblog schrijven voor Ik Vrouw van Jou? Mail dan je verhaal met enkele foto’s van jezelf naar ikvrouwvanjou@gmail.com. / Fotografie foto 1: Yuri Samoilov