Het heeft ongeveer 5 minuten geduurd voordat ik deze ene zin typte. Gewoon serieus ongeveer 5 minuten! Alles in mijn hoofd is op welke manier dan ook, maar moeilijk naar buiten te krijgen. Of ik nou iets moet typen of tegen iemand aan moet kletsen, ik hoor bij de mensen die niet kunnen praten. Ik kan geen verhaaltjes vertellen en zelfs de simpelste vragen leveren soms al blokkades op. Het kan enorm vervelend en frustrerend zijn om een hoofd vol gedachten te hebben, maar deze niet te kunnen uiten. 

De meeste mensen die mij oppervlakkig kennen, zullen dit probleem niet zo snel herkennen. Ik kan best wat kletsen als jij ook kletst en ook op mijn werk kan ik onze cliënten prima informeren. Ik weet tenslotte waarvoor ze komen en wat ik daarover kan zeggen. Vraag je me daarentegen zelf iets te vertellen, dan is dat een heel ander verhaal. Alle wegen in mijn hoofd worden afgesloten en de omleiding die de woorden moeten volgen om naar buiten te kunnen komen leveren minstens een half uur vertraging op.

Hieronder 10 typische vragen en gebeurtenissen waarop het pijnlijk duidelijk wordt, dat je niet heel erg goed bent in praten. Kortom: Een blog voor mensen die niet kunnen praten.

mensen die niet kunnen praten

1. Hoe was je dag?
Dat klinkt toch als een hele simpele dagelijkse vraag en toch vind ik het bijna altijd een lastige vraag om te beantwoorden. Heel veel verder dan de woorden: “ja, wel prima”, kom ik dan niet. Mensen moeten me bijna interviewen om erachter te komen wat ik die dag heb gedaan. Erg vermoeiend voor beiden. Het lijkt me super fijn om gewoon spontaan mijn hele dag eruit te gooien, van ochtend tot avond, van wc bezoek tot een mooi of moeilijk moment, maar op de een of andere manier lukt me dat gewoon niet. Ik krijg de woorden niet over mijn lippen.

2. Vloggen en bloggen
We vloggen nu al bijna 2 jaar en is het is natuurlijk niet voor niks dat het meestal Scarlet was die de camera omhoog hield. Scarlet is een flapuit en vertelt vrijwel altijd direct wat ze denkt. Ze zou zelfs een uur over een mier kunnen praten. Het is natuurlijk niet dat ik niks denk, maar die gedachten een vorm geven kan ik niet goed. Ditzelfde geldt eigenlijk voor het bloggen. Ik doe uren over het schrijven van één simpele blog, terwijl Scarlet er in die tijd bij wijze van al vier heeft geplaatst en een boek heeft uitgebracht. Ik kan de woorden niet vinden en de juiste zinnen naar mijn idee niet vormen. Dit zorgt onderling helaas soms ook voor irritatie en schuldgevoel.

3. Gezellig even bijkletsen
‘s Avonds of in het weekend gezellig met iemand in een cafeetje afspreken om wat te borrelen en bij te kletsen kan heel erg gezellig zijn, maar is voor mij iets wat behoorlijk wat stress oplevert. Aan de ene kant vind ik het juist erg leuk om mensen te leren kennen en houd ik wel van gezelligheid, maar de gedachten aan wat ik straks allemaal moet bespreken, maakt dat er een bepaalde druk op komt te staan, waardoor ik me er minder op kan verheugen.

4. Verjaardagen
Nou, deze lijkt me wel duidelijk. Verjaardag is een andere benaming voor kletspartij. Gezellig in een kringetje verhaaltjes vertellen. Hoe is het? Wat doe jij nu zoal? Het is vervelend om te merken dat anderen wel met hele verhalen komen en jijzelf slechts enkel een beetje kan mee knikken. Je verwacht het misschien niet, maar ik ben er dus niet zo dol op…

5. Netwerken

Bij dit woord komt de paniek al naar boven. Netwerken is toch zoiets als praatjes maken en jezelf in een goed daglicht brengen bij niet één, maar soms zelfs meerdere mensen? HELP! Ik vind het al lastig om aan mijn partner te vertellen hoe mijn dag was en nu moet ik heel veel van die dagen aan heel veel mensen vertellen. Hoe dan? Ik vind het heel stoer als mensen dat kunnen en zou het graag leren, maar ik poep nu al 50 shades of you know what, als ik hieraan denk.

mensen die niet kunnen praten

6. Geen hoogte krijgen
Krijg je ook weleens te horen dat mensen geen hoogte van je kunnen krijgen? Ik heb dit zeker wel eens gehoord. Van mijn therapeut, maar ook van mensen die mij nog moeten leren kennen. Ik kan me best voorstellen dat het erg lastig kan zijn om hoogte van iemand te krijgen als diegene zich niet echt open kan stellen en zijn mening niet duidelijk maakt. Je kan dan tenslotte ook niet weten wat er in iemand omgaat en wat je aan die persoon hebt.

7. Interviews
Oké, dit is niet iets waar heel veel mensen zich in kunnen herkennen, maar voor de mensen die hier wel eens mee te maken krijgen, is dit echt scary as hell. Je weet van te voren niet wat er gevraagd wordt, dus des te meer reden om dicht te klappen, of daar in ieder geval bang voor te zijn. Toevallig moest ik laatst een interview (in mijn eentje!!) doen voor Éen vandaag. Ik moest er dagen van tevoren al om huilen, zo eng vond ik het. Scarlet zou later komen voor een shot samen en ik zou het interview doen. Dat was een succes kan ik je vertellen. Nou ja, volgens Scarlet deed ik het prima, maar uiteindelijk hebben ze toch alleen de beelden van ons samen op televisie laten zien.  Dat gaf me nou niet echt een goede boost voor mijn zelfvertrouwen 😉 Helaas zal ik er voorlopig nog op moeten oefenen.

8. Op zoek naar het tegenovergestelde
Grappig genoeg, ga ik in het dagelijkse leven automatisch op zoek naar mensen die juist het tegenovergestelde van mij zijn. Wanneer ik aan de praat raak met iemand en mensen leer kennen, zijn dit meestal mensen die sterk in hun schoenen staan en ronduit over van alles en nog wat kunnen praten. Want ja, twee mensen bij elkaar zetten die beiden niet goed kunnen praten, levert wel een hele hoop ongemakkelijke stilte op!

niet kunnen praten9. Conflicten en discussies uit de weg gaan
Ik heb een hekel aan conflicten en discussies. Niet alleen omdat ik liever altijd de vrede bewaar, maar ook omdat ik mij niet goed kan weren hierin. Ik heb op die momenten vaak geen antwoord en kan pas later alle gedachten hierover op een rijtje zetten en formuleren wat ik eigenlijk had willen zeggen. Erg frustrerend!

10. Waar denk je aan?
Scarlet vraagt me dit met enige regelmaat wanneer mijn blik weer eens in het oneindige staart en ik vind het zo’n vervelende vraag! Het is eigenlijk een hele onschuldige vraag, maar ik vind hem zo vervelend omdat ik vaak aan zoveel tegelijk denk, dat ik daar gewoon geen antwoord op kan geven. Ik weet zelf niet eens meer waar ik aan denk, laat staan dat ik dat kan uitleggen.

Bonuspuntje. Jij bent ook niet gezellig…
Het is niet echt leuk om te horen dat je niet gezellig bent omdat je niet zoveel zegt. Ik begrijp het wel, het is fijn als de ander ook wat zegt en eens uit zichzelf iets leuks vertelt, maar het is geen opzet. Het liefst zou ik natuurlijk spontaan de leukste dingen vertellen en vragen, maar er zo de nadruk op leggen maakt het niet echt gemakkelijker.

Fotografie: Dino, Ciocci, Sholeh, Martaz

Herkenbaar?