We beschikken niet allemaal over perfecte sociale karaktereigenschappen. De één is nu eenmaal wat socialer en gevoeliger dan de ander. Je leert door de jaren heen wat bij, ontwikkelt je op bepaalde gebieden en sommige karaktereigenschappen veranderen nooit, gewoon omdat je nu eenmaal zo bent en je daar zelf ook gewoon vrede mee hebt. Eén van de meest lastige zaken voor de gemiddelde mens blijft denk ik wel het omgaan met gevoelens. Gevoelens van jezelf én gevoelens van de ander. De één is hier wat beter in dan de ander. Als je emotioneel niet altijd even handig bent, kom je soms in onhandige situaties terecht.
Joyce en ik dachten na over ons onhandige sociale gedrag en kwamen vervolgens op 10 sociale situaties waarin onze karaktereigenschappen niet altijd even van pas komen. We zijn natuurlijk benieuwd naar welke situaties jij herkent!
1. Niet knuffelen!
Scarlet: Ik vind het heel fijn om met Joyce te knuffelen, maar dit heeft wel even geduurd. Voordat ik Joyce kende was ik een soort plank als iemand me aanraakte of probeerde te omhelzen. Ik voelde me dan zo ongemakkelijk en wist gewoonweg niet wat te doen. Inmiddels kan ik prima knuffelen met mensen die heel dichtbij me staan, maar mensen die wat verder afstaan moeten me niet zomaar ineens amicaal gaan knuffelen. Dat vind ik heel ongemakkelijk en niet kloppend.
2. Huilen & Jankfilms
Joyce: Ik vind huilen vreselijk en zal er vaak ook alles aan doen om de tranen weg te krijgen voordat iemand ze ziet. Scarlet is dan vaak ook enorm verbaasd wanneer ze me ineens ziet huilen. Ook het begrip ‘jankfilms’ zegt me niet zo veel. Ik kan me maar weinig film momenten herinneren waarbij ik moest huilen. Scarlet heeft altijd heel veel gevoel bij films. Ze vindt alles snel zielig of naar, terwijl ik ‘gewoon’ de film wil kijken.
3. Wat voel je daarbij?
Scarlet: De vraag is me in het verleden regelmatig gesteld en ik weet dat het goed is om erover na te denken, maar vaak weet ik het gewoon niet! Ik weet niet altijd wat ik voel en wil ook niet altijd overal iets bij voelen. De vraag komt dan soms ook zo irritant en zweverig op me over. Ik voel gewoon even niks oké?! Niet zeuren, gewoon niks. Ik sta niet ieder moment van de dag stil bij mijn gevoel en kan dat om eerlijk te zijn ook beter niet altijd doen. Dat maakt het allemaal zo zwaar. Ik ben er trouwens wel in gegroeid hoor, want vroeger wist ik echt nagenoeg nooit wat ik voelde. Ik stopte mijn gevoelens weg, waardoor ik me na heel wat jaren gevoelens negeren een soort van dood “Numb” vanbinnen voelde. Dat is inmiddels wel anders, ik voel heel veel, soms te veel.
4. Ik hou van je. Dankjewel
Scarlet: Joyce zei vroeger toen ik haar nog niet zo heel lang kende meerdere malen “Ik hou van je” waarop ik vervolgens antwoordde: Dankjewel. Haha, best een beetje zielig voor Joyce, maar ik was in die tijd gewoon nog niet echt in staat om “Ik ook van jou” terug te zeggen. Ik wist niet of ik dat al voelde en vond het zo’n heftig en groot iets, van iemand houden, dat ik daar ook helemaal niet hardop over kon praten. No worries, inmiddels kan ik het wel tegen haar zeggen hoor! Heel soms zeg ik het ook tegen mijn familie, maar dat voelt wel altijd heel spannend en ongemakkelijk, terwijl ik toch écht wel zeker weet dat ik van ze houd!
Een ander puntje dat niet altijd even makkelijk voor mij is, is flirten en daten. Ik ben daar soms gewoon te nuchter voor denk ik. Ik heb bijvoorbeeld ook helemaal niet door als iemand met me aan het flirten is. Ik moet dit dan later van een vriendin horen…. “Ik dacht al, waarom doet hij/zij zo raar?” Zelf flirten is ook niet mijn sterkste kant. Ik doe het of te overdreven vanuit verstand of klungelig.
5. Ben je boos?
Joyce: Mijn zwijgen wordt bijna altijd verward met angst of boosheid. Ik ben niet zo’n prater en denk vaak gewoon veel na, ook voordat ik ergens op reageer of ergens een mening over kan geven. Ik kan dan dus lange tijd zwijgen, zonder dat ik daar iets negatief of vervelends mee bedoel. Niet iedereen begrijpt dat, waardoor mensen soms te snel denken dat ik boos ben, iets niet leuk vind of het niet naar mijn zin heb. Mensen die niet zoveel geduld hebben, vinden het nogal eens lastig dat het soms zo lang duurt voordat ik reageer op iets.
6. De praatpaal
Joyce: Zelf ben ik niet zo van het drama. Ik kom nauwelijks in conflicten terecht en zoek ook niet echt problemen op. Dit maakt misschien dat de mensen om mij heen denken dat ik wel een stabiele factor ben om hun verhaal bij kwijt te kunnen. Mensen komen dus ook regelmatig naar mij toe om over hun problemen en andere drama’s te praten.
7. Opbouwen van relatie
Joyce: Het aangaan en opbouwen van relaties is niet één van mijn sterkste kanten. Ik zal niet snel vanuit mijzelf een gezellige conversatie starten via whatsapp of iemand zomaar bellen. Ik heb trouwens een vreselijke hekel aan bellen, maar weet ook gewoon niet zo veel te zeggen. Reageren op Whatsapp berichten is ook niet helemaal mijn ding, ik vergeet dat gewoonweg heel snel, waardoor ik soms weleens twee dagen later reageer op iemand die gewoon even ‘gezellig wilde kletsen’ at that moment.
8. Oh no, niet gaan huilen
Joyce: Laat ik voorop stellen dat ik het heel naar vind als mensen moeten huilen, maar ik moet daarnaast wel bekennen dat ik het altijd een beetje lastig vindt om hiermee om te gaan. Moet ik iemand dan gaan knuffelen of aanraken of een klopje op de rug geven? Je weet niet wat de ander prettig vindt en ik weet niet wat ik moet doen.
9. Nooit ruzie
Joyce: Zoals ik bij punt 7 al beschreef zal je mij niet zo snel zien ruzie maken. Ik heb een hekel aan conflicten en drama’s en zal dus ook nagenoeg nooit in een conflict terecht komen. Ik vermijd dit ten allen tijden. Ik ben gewoon niet zo van de heftige emoties en uitspattingen. Ik loop dan liever even weg, zwijg of ga een uurtje slapen. Deze manier van conflictvermijding is trouwens wel iets waar Scarlet zich weer flink aan kan irriteren…
10. Overal een grapje van maken
Scarlet: Als er serieus gesproken moet worden over zaken doe ik dit liever met de nodige humor. Laten we vooral niet te melodramatisch worden en blijven lachen. Ik ben dus ook niet de beste als het aankomt op gesprekken bij professionals. Ik heb de nodige gesprekken met psychologen gehad, maar nog steeds heb ik moeite met serieus blijven als het op lastige of persoonlijke onderwerpen aankomt. Ik benader dit dan liever met de nodige humor en vertel iets pijnlijks met een lach op mijn gezicht. Zelfs met vrienden heb ik soms moeite met heel serieus over mijn eigen gevoelens praten. Mijn beste vriendin kan altijd heel serieus de vraag stellen “Ben je gelukkig?” “Hoe is het nou echt met je?” en ik kan me daar dan heel ongemakkelijk bij gaan voelen. Suf hè?
Herken je iets in ons?
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
11 Comments
Iris
O jee, ik lijk qua karakter wel erg op Joyce…!
“ik voel gewoon even niks, oke” LOL zeer herkenbaar!
Dina
En of ik iets herken! Huilen in het bijzijn van anderen? No way! Als ik alleen ben kan ik het soms heerlijk vinden om even helemaal los te gaan. Ik ben wel emotioneler geworden naar mate ik ouder word en meer heb meegemaakt. En kan ik ook wel huilen als ik zielige dingen op tv zie,maar ik probeer dat altijd tegen te houden. En dat doet soms zeer joh! Ik hou van je zeggen heb ik nooit geleerd thuis, ik heb dat echt moeten leren en dat is gelukkig goed gekomen. Ik kan heel goed mensen troosten maar heb toch liever dat ze mij maar met rust laten als ik verdrietig ben. Serieuze gesprekken kan je heel goed voeren met mij, maar ik probeer er ook altijd humor in te gooien want het leven is al zwaar genoeg en het houdt het een beetje luchtig!
Leuke blog weer meiden!
Xx
Ilse
11. Zorgen dat hoe jij in je vel zit geen invloed heeft op je functioneren en niet op je werk terecht komt, op tijd duidelijk blijven. Niet naar bed, verslapen, afwezig, onbetrouwbare collega. Grrr ik ken het patroon maar blijkbaar blijft het een cooping bij teveel emoties en kleine dingen. Ps: fijn dat jullie dit soort dingen gewoon bespreekbaar maken…uiteindelijk herkent iedereen wel iets. Thanks!
Jessica
Hahaha ik herken hier mezelf iets teveel in :P.
Frédérique
Leuk om dit van jullie te lezen. Levenslessen die ik voor mijn leeftijd eigenlijk wat te vroeg heb geleerd, zorgen ervoor dat ik alles redelijk kan waarderen en onder controle heb. Emoties horen erbij, ik schaam me niet. Maar asociaal in het openbaar hierbij vermijd ik wel! 🙂
Jiska
Dat overal een grapje van maken herken ik wel. Sowieso vertel ik altijd alles met een vleug humor, gewoon omdat dat makkelijker is voor mij. Maar ook als anderen mij iets moeilijks vertellen wil ik ze graag op vrolijker met een grapje. Dan moet ik soms echt denken; ok mond houden want een grapje is nu niet gepast.
Huilen in het openbaar doe ik ook nooit trouwens. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit op school of op mijn werk gehuild heb.
VeerlePlume
Haha, ik herken wel een paar dingen! Ik moest wel lachen bij punt 4, maar ik snap het wel. Bij mij duurt het ook altijd heel lang voor dat ik tegen iemand kan zeggen dat ik van hem/haar hou, daarvoor moet ik me echt op mijn gemak voelen. Punt 10 is ook beklemmend herkenbaar..
Danique Krol
De eerste paar punten zijn erg herkenbaar voor mij, de laatste iets minder. Gevoelens uiten blijft een lastig punt.
Mayke
Dat zwijgen is zo herkenbaar, altijd als mensen ruzie maken ik een groepsapp, laat ik me daarbuiten en lees ik maar gewoon een beetje mee, en ik vorm dan ook niet snel een mening en uit deze al helemaal niet snel, misschien op dat moment slimmer, maar ik voel me dan een beetje nutteloos ofzo? Ook dat iedereen met zijn/haar problemen naar mij toekomt, omdat ik heel veel geduld heb en altijd wel luister. Huilen vind ik ook echt verschrikkelijk, vooral bij anderen, zelfs als mijn vriend huilt weet ik niet zo goed wat ik moet doen
Lastig, weinig gevoelens uiten
elsa
eigenlijk is alles wel herkenbaar, maar vooral als iemand anders huilt weet ik totaal niet meer wat ik moet doen en als ik boos ben loop ik gewoon weg.
Noa
Dat laatste Scarlet, dat is soms zo vervelend